Artroskopia stawu kolanowego

Rozpoznanie, leczenie, zabiegi-operacje chirurgiczne, transplantologia, korekcji nosa i piersi, liposukcja i lifting. leczenie żylaków nóg
admin. med.

Artroskopia stawu kolanowego

Post autor: admin. med. »

Artroskopia to minimalnie inwazyjna technika operacyjna, która pozwala zarówno na precyzyjną diagnostykę jak i wykonywanie skomplikowanych procedur chirurgicznych w obrębie uszkodzonych stawów. Artroskopia zwana jest też chirurgią „przez dziurkę od klucza”, gdyż wykonywane na skórze nacięcie są wielkości 3 - 6 mm.

Po wykonaniu cięć do stawu wprowadzany jest artroskop, czyli układ optyczny, który przekazuje obraz na monitor komputera

Początki chirurgii artroskopowej sięgają lat 20-tych ubiegłego wieku, jednak ich rozkwit przyniosła ewolucja technologiczna w latach 80-tych. Aktualnie jest to jedna z najbardziej rozpowszechnionych technik operacyjnych. Techniką artroskopową wykonywać można zabiegi w obrębie niemal wszystkich stawów, jednak najbardziej popularne to artroskopia stawu kolanowego, barkowego, skokowego czy biodrowego.

Zabiegi artroskopowe można podzielić na trzy grupy:

Zabiegi diagnostyczne, czyli takie, w których wziernikowanie stawu daje nam ostateczną diagnozę
Zabiegi resekcyjne, czyli takie, w których usuwane są ze stawu uszkodzone fragmenty na przykład niektóre rodzaje uszkodzonych łąkotek, wolne ciała w stawie
Zabiegi odtwórcze, zwane też rekonstrukcyjnymi, w których uszkodzony element stawu zastępuje się nowym, na przykład w przypadku uszkodzenia więzadła krzyżowego wykonuje się jego rekonstrukcję.

Zabiegi artroskopowe wykonywane są w znieczuleniu lokalnym lub ogólnym w zależności od konieczności. Nie wymagają one długiej hospitalizacji, czas pobytu na oddziale po przebytym zabiegu wynosi około 2 – 3 dni. Techniki artroskopowe umożliwiają rozpoczęcie szybkiej rehabilitacji, ruch operowanego stawu wprowadzamy zazwyczaj na drugi dzień po operacji lub jeszcze w samym dniu zabiegu operacyjnego.

Artroskopia stawu kolanowego

Artroskopia zrewolucjonizowała postępowanie lecznicze w przypadkach uszkodzeń stawu kolanowego. Przed erą artroskopii zabiegi wykonywano poprzez wykonanie artrotomii, czyli poprzez otwarcie uszkodzonego stawu. Związane to było z większym urazem operacyjnym, długim gojeniem się rany oraz często stosowanym unieruchomieniem.

Wskazania do artroskopii stawu kolanowego są bardzo szerokie, spośród nich należy wymienić uszkodzenia łąkotek, chrząstki stawowej, więzadeł czy też choroby błony maziowej.

Łąkotki

W stawie kolanowym znajdują się dwie łąkotki, jedna po stronie wewnętrznej kolana (łąkotka przyśrodkowa) i jedna po stronie zewnętrznej kolana (łąkotka boczna). Ich główną funkcją jest przenoszenie obciążeń w stawie. Najczęściej do uszkodzeń łąkotki dochodzi w sytuacji, gdy dochodzi do nagłego skręcenia zgiętego kolana. Często, do uszkodzeń dochodzi też na tle toczących się już zmian zwyrodnieniowych w stawie.

Najczęściej uszkodzenie łąkotki powoduje dolegliwości bólowe kolana, może też być uczucie przeskakiwania w kolanie bądź może też dojść do tzw. zablokowania kolana, czyli przymusowego ustawienie kolana w zgięciu spowodowanego przesunięciem się uszkodzonej łąkotki.

W trakcie operacji w zależności od rodzaju uszkodzenia usuwa się uszkodzony fragment łąkotki bądź zeszywa się ją używając do tego specjalnych implantów. W zależności od wykonanej procedury operowane kolano można obciążać zaraz po zabiegu bądź przez nawet 3 tygodnie stosować należy kule łokciowe.

Chrząstka stawowa

Chrząstka stawowa pokrywa powierzchnie stawowe, tworzy ją tzw. chrząstka szklista, która jest zdolna do przenoszenia obciążeń, zapewnia prawidłowy ruch w obrębie stawu. Do niszczenia chrząstki stawowej może dochodzić wskutek działania urazu, w wyniku sumowania się mikrourazów. Chrząstka stawowa ulega w trakcie naszego życia stopniowemu zużyciu, co skutkuje pojawieniem się zmian zwyrodnieniowych.

W sposób operacyjny można leczyć różnego stopnia uszkodzenia chrząstki stawowej: w niewielkich i powierzchownych uszkodzeniach usuwa się w sposób mechaniczny bądź termiczny luźne fragmenty chrząstki, zaś w przypadku większych ubytków zastępuje się uszkodzony obszar chrząstką pobraną z innej lokalizacji w obrębie stawu lub namnaża się własną chrząstkę stawową. Wszystkie te procedury wykonywane są w sposób artroskopowy.

Więzadła krzyżowe

W stawie kolanowym znajdują się dwa więzadła krzyżowe: przednie i tylne. Zdecydowanie częściej uszkodzeniu ulega więzadło krzyżowe przednie. Często do uszkodzenia dochodzi przy błahym urazie, najczęściej chory słyszy wyraźny trzask w kolanie, a następnie po około dobie pojawia się lekki obrzęk kolana. Przy całkowicie uszkodzonym więzadle krzyżowym pojawia się uczucie „uciekania” kolana, jego niepewności. Rozpoznanie uszkodzenia więzadła krzyżowego stawia się na podstawie wywiadu, badania klinicznego oraz badań obrazowych. Najbardziej precyzyjnym badaniem jest rezonans magnetyczny, który ponadto pokaże czy są obecne inne uszkodzenia wewnątrzstawowe.

Zdj.3 Obraz z badania rezonansu magnetycznego ukazujący całkowicie uszkodzone więzadło krzyżowe przednie

Jedynym sposobem przywrócenia pełnej funkcji tego więzadła jest jego operacyjna rekonstrukcja. Wykonuje się ją w sposób artroskopowy, a uszkodzone więzadło zastępowane jest ścięgnem, które pobierane jest z osobnego małego cięcia
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post