ATIMOS Lek wziewny o działaniu rozszerzającym oskrzela.

Leki, wskazania, działanie, skutki uboczne, interakcje leków.Leki zalecane do leczenia.Środki spożywcze bezglutenowe
admin. med.

ATIMOS Lek wziewny o działaniu rozszerzającym oskrzela.

Post autor: admin. med. »

Co to jest Atimos?
Lek wziewny o działaniu rozszerzającym oskrzela, ułatwiający swobodny przepływ powietrza w drogach oddechowych. Stosowany jest w chorobach przebiegających ze skurczem oskrzeli. Działanie występuje szybko, po 1–3 minutach od podania leku i utrzymuje się przez 12 godzin lub dłużej (lek długo działający).
Co zawiera i jak działa Atimos?
Substancją czynną preparatu jest formoterol. Jest to substancja należąca do sympatykomimetyków. Działanie wszystkich sympatykomimetyków polega na pobudzaniu pewnego typu receptorów, nazywanych receptorami adrenergicznymi, znajdujących się na powierzchni określonych komórek naszego organizmu. W przypadku wziewnie podanego formoterolu pobudzeniu ulegają receptory adrenergiczne typu beta2 znajdujące się w mięśniach gładkich oskrzeli. Wziewne podanie ma na celu umożliwienie szybkiego i bezpośredniego dotarcia leku do miejsca jego działania tj. do receptorów beta2 w drogach oddechowych oraz zminimalizowanie ogólnoustrojowych działań niepożądanych. Pobudzenie tych receptorów prowadzi do rozkurczu mięśni i rozszerzenia oskrzeli, co ułatwia swobodny przepływ powietrza do płuc. Poprawia się wentylacja płuc, a chory odczuwa znaczną ulgę lub całkowite ustąpienie duszności spowodowanej skurczem mięśni dróg oddechowych.
Kiedy stosować Atimos?
Preparat jest wskazany w:
· długotrwałym leczeniu objawowym umiarkowanej lub ciężkiej, przewlekłej astmy u pacjentów wymagających regularnego stosowania leków rozszerzających oskrzela w skojarzeniu z długotrwałym leczeniem przeciwzapalnym wziewnymi i/lub doustnymi glikokortykosteroidami
· łagodzeniu objawów takich jak kaszel, sapanie, płytki oddech u osób chorych na POChP, które wymagają długotrwałego leczenia lekami rozszerzającymi oskrzela.
Kiedy nie stosować tego preparatu?
Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu. Nie stosować preparatu w napadach ostrej duszności. Nie należy stosować preparatu u dzieci, które nie ukończyły 12. roku życia.
Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Atimos?
Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych. Dlatego przed zastosowaniem preparatu powinieneś poinformować lekarza jeżeli podejrzewasz lub zdiagnozowano u Ciebie:
· nadczynność tarczycy
· choroby układu sercowo–naczyniowego (w tym nadciśnienie tętnicze, zaburzenia rytmu serca, szczególnie w przypadku bloku przedsionkowo–komorowego trzeciego stopnia, kardiomiopatia przerostowa ze zwężeniem drogi odpływu, samoistne podzastawkowe zwężenie aorty, zarostowe choroby naczyń, zwłaszcza stwardnienie tętnic, choroba niedokrwienna mięśnia sercowego, przebyty ostry zawał mięśnia sercowego, ciężka niewydolność serca, wydłużony odstęp QTc w zapisie EKG, wrodzony lub polekowy)
· guz chromochłonny nadnerczy
· tętniak
· zmniejszoną tolerancję glukozy
· cukrzycę.
Preparat nie jest przeznaczony do łagodzenia ostrych napadów astmy. Preparat jest przeznaczony dla osób, u których choroba ma postać przewlekłą i wymagane jest regularne stosowanie leków rozszerzających oskrzela. Nie stosuj tego preparatu jako alternatywy dla krótko działających leków zalecanych w razie wystąpienia ostrego napadu astmy. W przypadku wystąpienia ostrego napadu astmy zastosuj krótko działający lek rozszerzający oskrzela.
Jeżeli pomimo stosowania zalecanego leczenia nie wystąpi oczekiwana poprawa lub wystąpi zaostrzenie astmy skonsultuj się z lekarzem, który podejmie dodatkowe działania lecznicze. Nagłe i postępujące nasilenie objawów astmy jest stanem mogącym zagrażać Twojemu życiu.
Ważne! Jeżeli stosujesz szybkodziałające leki rozszerzające oskrzela i zauważysz, że zwykle stosowana dawka nie powoduje złagodzenia objawów, powinieneś możliwie szybko skonsultować się z lekarzem. Podobnie, jeżeli zaobserwujesz, że w celu złagodzenia objawów musisz coraz częściej stosować dawki powinieneś możliwie szybko skonsultować się z lekarzem. Zwiększone zużycie leków rozszerzających oskrzela wskazuje na pogorszenie przebiegu astmy i zwiększa ryzyko wystąpienia jej ostrego napadu. Lekarz oceni Twój stan i zweryfikuje dalszy sposób leczenia.
W leczeniu podtrzymującym astmy długo działające leki rozszerzające oskrzela takie jak preparat Atimos powinny być zawsze stosowane w skojarzeniu z wziewnymi lub doustnymi kortykosteroidami.
Preparat może zostać dołączony do stosowanych dotychczas kortykosteroidów, co może dodatkowo pomóc w łagodzeniu objawów choroby. Preparat nie zastępuje działania wziewnych lub doustnych kortykosteroidów. Rozpoczynając leczenie preparatem nie należy przerywać podawania stosowanych dotychczas steroidów wziewnych lub doustnych. Pamiętaj, że jeżeli stosując preparat Atimos odczujesz poprawę, nie możesz przerywać lub modyfikować leczenia kortykosteroidami bez konsultacji z lekarzem.
Powinieneś wiedzieć, że stosowanie tego preparatu podobnie jak stosowanie innych leków z tej grupy (innych sympatykomimetyków pobudzających receptory adrenergiczne typu beta2) może prowadzić do zmniejszenia stężenia potasu w surowicy krwi (hipokaliemia), które może być niebezpieczne dla Twojego zdrowia. Hipokaliemia może powodować zaburzenia rytmu serca, które mogą dodatkowo nasilać się skutkiem niedotlenienia tkanek w wyniku duszności. Powinieneś zachować szczególną ostrożność, zwłaszcza w przypadku, gdy dodatkowo stosujesz leki moczopędne (stosowane np. w leczeniu nadciśnienia tętniczego) lub jesteś leczony pochodnymi ksantyny (np. teofilina) czy kortykosteroidami, ponieważ w tej sytuacji może dojść do nasilenia hipokaliemii. Zapytaj lekarza czy w Twojej sytuacji należy regularnie kontrolować stężenie potasu we krwi i jak często powinieneś poddawać się tym badaniom.
Pacjenci chorzy na cukrzycę powinni częściej kontrolować stężenie glukozy w e krwi ponieważ preparat może powodować zwiększenie jej stężenia.
Pacjenci z tachyarytmią (przyspieszoną i/lub nieregularną czynnością serca) stosujący preparat Atimos powinni zachować ostrożność i pozostawać pod stałym nadzorem medycznym.
Rzadko, u niektórych osób, po przyjęciu dawki leku wziewnego stosowanego w celu rozszerzenia oskrzeli może wystąpić, przeciwnie do zamierzonego efektu, gwałtowny skurcz oskrzeli (tzw. paradoksalny skurcz oskrzeli). Objawia się on nasileniem świszczącego oddechu bezpośrednio po przyjęciu leku. Skurcz ten może być na tyle intensywny, że może stanowić zagrożenie życia. W takim wypadku przerwij natychmiast stosowanie preparatu i zastosuj inny szybkodziałający wziewny lek rozszerzający oskrzela oraz szukaj pomocy lekarskiej.
Jeżeli planujesz znieczulenie ogólne za pomocą halogenowych środków znieczulających nie możesz stosować preparatu przez co najmniej 12 godzin przed rozpoczęciem znieczulenia.
Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu.
--Substancją pomocniczą preparatu jest norfluran (HFA 134a). Preparat zawiera także etanol bezwodny (9 mg na dawkę) i kwas solny.
Ważne informacje dotyczące stosowania preparatu.
Dostarczana dawka leku zależy od prawidłowo przeprowadzonej inhalacji. Dlatego bardzo ważne jest, aby poprawnie opanować technikę inhalacji. Wziewne podanie leku umożliwia jego szybkie dotarcie bezpośrednio do dróg oddechowych czyli do miejsca jego działania. Tylko niewielka ilość podanej wziewnie substancji dociera do układu krążenia, co pozwala ograniczyć do minimum ogólnoustrojowe działania niepożądane.
Pamiętaj!
· Aby zawsze w porę zaopatrzyć się w receptę i wykupić nowy preparat zanim zużyjesz do końca poprzedni.
· Zawsze miej przy sobie inhalator z szybkodziałającym lekiem rozszerzającym oskrzela.
Utrzymuj inhalator w czystości. Aby zapobiec zablokowaniu inhalatora powinieneś go wyczyścić raz w tygodniu. Wyjmij metalowy pojemnik z wnętrza inhalatora i zdejmij wieczko ochronne z ustnika. Nie wkładaj metalowego pojemnika do wody. Przepłucz wnętrze inhalatora pod bieżącą, ciepłą wodą (co najmniej 30 s), wytrząśnij resztki wody i osusz starannie. Nie stosuj w tym celu żadnych źródeł ciepła; o ile to możliwe pozostaw do wysuszenia przez noc. Niewłaściwe osuszenie wnętrza inhalatora może spowodować zablokowanie inhalatora. Włóż metalowy pojemnik z powrotem do wnętrza inhalatora.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Preparat nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych.
Dawkowanie preparatu Atimos
Stosuj preparat zgodnie z zaleceniami lekarza, który dopasuje dawkowanie do Twojego stanu. Preparat przeznaczony jest wyłącznie do stosowania wziewnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. W leczeniu podtrzymującym zaleca się regularne, codzienne stosowanie preparatu. Ponieważ działanie preparatu utrzymuje się przez 12 godzin, dlatego stosowanie 2 razy na dobę, (najlepiej rano i wieczorem, z zachowaniem 12. godzinnego odstępu) zwykle przyczynia się do ustąpienia obturacji oskrzeli związanej ze stanami przewlekłymi zarówno w ciągu dnia jak i w nocy. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem. Jeśli lekarz nie zaleci inaczej, zwykle stosuje się następujące dawki:
Astma.
Dorośli (w tym osoby w podeszłym wieku) i młodzież powyżej 12. roku życia
Regularne leczenie podtrzymujące astmy: 1 dawka inhalacyjna (12 µg) 2 razy na dobę, najlepiej rano i wieczorem. Oznacza to, że w ciągu doby należy przyjąć w sumie 2 dawki inhalacyjne (łącznie 24 µg). W ciężkich przypadkach maksymalnie 2 dawki inhalacyjne (24 µg) 2 razy na dobę (2 dawki rano i 2 dawki wieczorem czyli łącznie 48 μg w ciągu doby). 4 dawki inhalacyjne czyli 48 µg w ciągu doby to maksymalna dawka dobowa. Jednorazowo nie należy stosować więcej niż 2 dawki inhalacyjne.
Preparat nie jest wskazany dla dzieci, które nie ukończyły 12. roku życia. Nie ma konieczności dostosowywania dawek u osób w podeszłym wieku oraz u osób z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby.
POChP.
Dorośli powyżej 18. roku życia ( w tym osoby w podeszłym wieku): 1 dawka inhalacyjna (12 µg) 2 razy na dobę, najlepiej rano i wieczorem. Oznacza to, że w ciągu doby należy przyjąć w sumie 2 dawki inhalacyjne (łącznie 24 µg). W ciężkich przypadkach maksymalnie 2 dawki inhalacyjne (24 µg) 2 razy na dobę (2 dawki rano i 2 dawki wieczorem czyli łącznie 48 μg w ciągu doby). 4 dawki inhalacyjne czyli 48 µg w ciągu doby to maksymalna dawka dobowa. Jednorazowo nie należy stosować więcej niż 2 dawki inhalacyjne. Nie należy stosować leku u pacjentów w wieku poniżej 18. roku życia z POChP.
Czy można stosować Atimos w okresie ciąży i karmienia piersią?
W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.
Brak odpowiednich danych dotyczących stosowania formoterolu u kobiet w ciąży. Do czasu uzyskania wystarczających danych nie zaleca się stosowania preparatu w czasie ciąży, zwłaszcza w I i III trymestrze ciąży. Lek może hamować akcję porodową. U kobiet w ciąży stosowanie formoterolu jest możliwe jedynie w przypadku, gdy w opinii lekarza oczekiwana korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu.
Nie należy stosować preparatu w okresie karmienia piersią.
Czy mogę stosować równolegle inne preparaty?
Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty. W szczególności poinformuj lekarza jeżeli stosujesz:
· inne leki pobudzające receptory adrenergiczne (sympatykomimetyki) np. fenoterol, formeterol, salmeterol, fenylefryna, pseudoefedryna, adrenalina
· leki blokujące receptory adrenergiczne typu beta (sympatykolityki z grupy beta–adrenolityków czyli tzw. „beta–blokery”) takie jak: propranolol, metoprolol
· trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (np. imipramina, amitryptylina)
· inhibitory MAO (np. moklobemid, selegilina, fenelzyna, izokarboksazyd)
· furazolidon i prokarbazyna
· glikozydy nasercowe (np. digoksyna), erytromycyna, chinidyna lub inne leki przeciwarytmiczne (dizopiramid, prokainamid i inne)
· lewodopa, oksytocyna, tyroksyna
· leki przeciwhistaminowe
· pochodne fenotiazyny, chlorpromazyna i trifluperazyna
· lewodopa, lewotyroksyna, oksytocyna
· leki przeciwcukrzycowe
· pochodne ksantyny (np. teofilina)
· leki moczopędne (np. furosemid) lub leki przeczyszczające
· steroidy.
Interakcje formoterolu i innych leków działających na receptory adrenergiczne mogą wywierać szkodliwy wpływ na układ sercowo–naczyniowy. Leki blokujące receptory beta–adrenergiczne (tzw. „beta–blokery” stosowane np. w leczeniu nadciśnienia tętniczego lub zaburzeń czynności serca), również w postaci kropli do oczu, hamują działanie formoterolu i nie powinny być stosowane równolegle.
Pacjentom stosującym trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, a także stosującym inhibitory MAO (np. moklobemid, selegilina) i w okresie 14 dni po zaprzestaniu leczenia inhibitorami MAO nie zaleca się stosowania formoterolu ze względu na ryzyko wystąpienia ciężkich działań niepożądanych (zaburzenia rytmu serca, zwiększenie ciśnienia tętniczego).
Z formoterolem nie powinny być stosowane glikozydy nasercowe (np. digoksyna), erytromycyna, chinidyna czy inne leki przeciwarytmiczne oraz leki przeciwhistaminowe ze względu na wzrost ryzyka wystąpienia zaburzeń rytmu serca (także w związku z ryzykiem hipokaliemii). Dodatkowo lewodopa, lewotyroksyna, oksytocyna lub alkohol mogą zwiększać ryzyko działań niepożądanych ze strony układu krążenia.
Leki z tej grupy co formoterol (beta2-mimetyki) mogą zwiększać stężenie glukozy we krwi, co może wymagać dostosowania dawek leków przeciwcukrzycowych. Działanie hiperglikemizujące może zostać nasilone przez kortykosteroidy.
Jeżeli stosujesz formoterol lub inne beta2–mimetyki może u Ciebie wystąpić potencjalnie ciężka postać hipokaliemii (ciężkie objawy niedoboru potasu) zwłaszcza w przypadku, gdy dodatkowo stosujesz leki moczopędne (stosowane np. w leczeniu nadciśnienia tętniczego takie jak furosemid), leki przeczyszczające lub jesteś chory na ciężką postać astmy leczonej pochodnymi ksantyny (np. teofilina) czy kortykosteroidami. Skonsultuj się z lekarzem czy w Twojej sytuacji powinieneś regularnie kontrolować stężenie potasu we krwi i jak często powinieneś poddawać się tym badaniom.
Podczas znieczulenia halogenowymi węglowodorami u pacjentów leczonych formoterolem zwiększa się ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca.
Jakie działania niepożądane mogą wystąpić?
Jak każdy lek, również Atimos może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Do częstych działań niepożądanych mogących wystąpić po zastosowaniu preparatu należą: delikatne drżenia mięśni, uczucie kołatania serca, bóle głowy, kaszel. Do niezbyt częstych działań niepożądanych należą: przyspieszenie czynności serca, nudności, zaburzenia smaku, reakcje nadwrażliwości (świąd i zaczerwienienie, wysypka), nadmierne pocenie się, niepokój, zawroty głowy, kurcze i bóle mięśni. Do rzadkich, ale ciężkich działań niepożądanych należą reakcje nadwrażliwości typu anafilaktycznego: obrzęk naczynioruchowy (obrzęk ust, języka, gardła utrudniający oddychanie), skurcz oskrzeli, pokrzywka, obniżenie ciśnienia tętniczego, wstrząs. Jeżeli zauważysz pojawianie się reakcji anafilaktycznej powinieneś natychmiast szukać pomocy lekarskiej. Preparat ten, podobnie jak inne leki wziewne, może rzadko powodować podrażnienie dróg oddechowych (kaszel, suchość w jamie ustnej), a także wystąpienie nagłego i silnego skurczu oskrzeli (tzw. paradoksalnego skurczu oskrzeli) powodującego trudności w oddychaniu. W razie wystąpienia paradoksalnego skurczu oskrzeli należy natychmiast przerwać stosowanie preparatu, zastosować inny szybkodziałający wziewny lek rozszerzający oskrzela i szukać pomocy lekarskiej. Ponadto preparat może powodować: zaburzenia snu, zapalenie nerek, małopłytkowość, obrzęki w okolicach nadgarstków rąk i kostek, omamy, niewłaściwe zachowanie, zwiększenie stężenia glukozy we krwi (hiperglikemia), zmniejszenie stężenia potasu we krwi (hipokaliemia) objawiające się: zaburzeniami rytmu serca oraz bólami i kurczami mięśni. Bardzo rzadko u osób wrażliwych mogą wystąpić zaburzenia rytmu serca (w tym migotanie przedsionków, częstoskurcz nadkomorowy i skurcze dodatkowe) oraz dławica piersiowa. Podczas leczenia lekami z grupy formoterolu (beta2-mimetyki) może dojść do zwiększenia stężenia insuliny, wolnych kwasów tłuszczowych, glicerolu i związków ketonowych we krwi.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post