ForumMedyczne.edu.pl

W jaki sposób rozpoznać autyzm?
Nie ma medycznych testów, które umożliwiłyby diagnozę autyzmu. Właściwa diagnoza musi mieć podłoże w obserwacji dziecka, jego stopnia komunikacji, zachowania i stopnia rozwoju. Jednakże, ponieważ wiele objawów autyzmu występuje także w innych chorobach, lekarz musi wykonać wiele dodatkowych badań, aby wykluczyć inne przyczyny. Rozpoznanie choroby jest bardzo trudne, gdyż objawy są tak zróżnicowane. Ważne jest zatem zlokalizowanie specjalisty, który ma doświadczenie w leczeniu autyzmu.
Jakie są najczęstsze objawy?

Jak zachowują się osoby z autyzmem?
Dzieci autystyczne rozwijają się w zasadzie normalnie aż do 24-30 miesiąca, kiedy to rodzice mogą zauważyć opóźnienie w mowie, zabawach lub kontakcie z dzieckiem. Autyzm może się objawiać w następujących sferach:
-mowa rozwija się słabo lub wcale, używanie słów bez znaczenia, porozumiewanie się gestami zamiast słów, słaba możliwość skupienia uwagi
-dziecko woli spędzać czas samo niż z innym, nie interesuje się zawieraniem przyjaźni, słaby kontakt wzrokowy, mało się uśmiecha
-nadwrażliwość na dotyk lub brak reakcji na ból, wzrok, słuch, dotyk, ból, węch, smak mogą być mniej lub bardziej upośledzone
-brak spontaniczności lub pomysłowości w zabawach, nie proponuje czynności, nie wymyśla zabaw
-nadpobudliwość lub otępienie, częste wybuchy złego humoru bez powodu, uparte przywiązanie do jednego przedmiotu lub osoby, może okazywać agresję lub autoagresję.

Jakie są różnice ?
Różnice miedzy dziećmi autystycznymi są ogromne. Niektóre, z mniejszym stopniem autyzmu, mogą okazywać tylko niewielkie opóźnienie mowy i większe problemy w kontaktach ze środowiskiem. Mogą mieć przeciętnie lub ponadprzeciętnie rozwiniętą mowę, lecz maja kłopoty z wyobraźnią, lub ze współuczestniczeniem w grze z rówieśnikami. Inne dzieci, z większym stopniem autyzmu, mogą potrzebować pomocy z codziennymi potrzebami jak przejście przez ulice lub zrobienie zakupów. W przeciwieństwie do ogólnej opinii, wiele dzieci i dorosłych z autyzmem utrzymuje kontakt wzrokowy, okazuje uczucia, uśmiecha się i śmieje oraz okazuje całą gamę innych emocji, ale w różnym stopniu. Tak jak inne dzieci chorzy reagują pozytywnie lub negatywnie na środowisko. Autyzm może oddziaływać na to jak reagują i utrudnić im kontrolowanie ciała i umysłu. Choroba z czasem może zmienić się lub nawet ustąpić. Jakkolwiek nikt nie może przewidzieć przyszłości to są osoby autystyczne, które prowadzą samodzielne życie. Są też tacy, którzy będą zawsze zależni od rodziny i placówek specjalistycznych. Osoby autystyczne mogą także mieć inne choroby związane z praca mózgu, np. padaczkę, opóźnienie umysłowe lub choroby genetyczne. Około 2/3 chorych objawia opóźnienie umysłowe. U około 25-30% może rozwinąć się padaczka.

Czy istnieje lekarstwo na autyzm?
Wiedza na temat autyzmu pogłębiła się ogromnie od czasu pierwszego sformułowania autyzmu w 1943. Niektóre wcześniejsze dążenia do uleczenia wydają się dziś nierealne w świetle tego co jest wiadome na temat chorób mózgu. Wyleczyć znaczy "przywrócić do zdrowia fizycznego, psychicznego, stanu normalnego". W medycznym sensie nie ma leku na wyleczenie zmian w mózgu, które są czynnikiem autyzmu. Aczkolwiek ciągle znajdujemy lepsze sposoby rozumienia choroby i pomocy chorym w przystosowaniu się. Niektóre symptomy mogą z czasem zelżeć, inne mogą zniknąć.
Przy właściwej opiece wiele zachowań autystycznych może być zmienionych na lepsze, nawet do momentu, gdzie mogą one ustąpić. Niestety ,większość dzieci i dorosłych będzie okazywała pewne stopnie autyzmu przez całe życie. Możliwe są różne rodzaje terapii w zakresie mowy, zachowania, wzroku, słuchu, terapie muzyczne, a także leki i zalecenia dietetyczne. Terapie powinny być dostosowane do indywidualnych potrzeb chorego.

Przeglądając dzisiaj posty nieprzeczytane natknęłam sie na o:"autyźmie" i "Zespole Aspergera".
Kiedyś myślałam ,że to to samo.Postęp w medycynie rozpoznaje różnice .
Parę lat temu leżąc w szpitalu rozmawiałam z paniami na sali o zachowaniach mojej podopiecznej ,której jednostką chorobową jest mózgowe porażenie dziecięce/pisałam o tym w innym poście w tym dziale/.Weszła wówczas do otwartej sali pielęgniarka,słysząc o czym mówiłam powiedziała,"a nie jest to autyzm?"
Nigdy tym nie interesowałam się,bo nie słyszałam od jej rodziców,ani jej lekarki o tym.Może to dlatego,że krewna-osoba ,którą opiekuję się ma już 54 lata i nie została u niej zdefiniowana w dzieciństwie ta choroba,czy zaburzenia jak niektórzy to nazywają.
Wczytując się dzisiaj w wiadomości o tym zaczęłam zastanawiać sie,czy to nie powód trudności jakie napotykam w porozumieniu się z nią i braku postępów w mojej misji jakoby.
Wyczytałam ,że:
1/typowymi objawami dla Zespołu Aspergera są:
- brak umiejętności interpersonalnych ;
- problemy z nawiązywaniem przyjaźni i kontaktów z innymi ludźmi (może się przyczynić do wycofania, a poczucie odmienności może okazać się przeżyciem traumatycznym);
- brak umiejętności współczucia innym;
- wąskie, obsesyjne zainteresowania daną dziedziną, kosztem innych zajęć;--chyba nie dotyczy
- szczególne zainteresowania przedmiotami ścisłymi;-nie dotyczy,z matematyką ma trudności
- zaburzenia mowy/nie dotyczy/, trudności ze zrozumieniem abstrakcyjnych pojęć i zwrotów;
- awersja do zmian;-bardzo
- problemy z organizacją;
- brak łączności między przeżyciami, a uczuciami;
- brak umiejętności interpretowania zachowań czy emocji innych osób;
- często wykazują się niezwykłą inteligencją i zdolnościami – na przykład niezwykła pamięć do dat i liczb.-przy jej trudnościach matematycznych własnie taka pamięć posiada .

2/oraz z opisów autyzmu:
- brak gaworzenia i wykonywania świadomych gestów;?tego nie wiem
- brak gestykulacji ( na przykład machanie na pożegnanie);?w dzieciństwie nie wiem
- brak umiejętności poprawnej zabawy zabawkami;?nie wiem,ale raczej nie
- zainteresowanie jednym elementem danej zabawki ( na przykład kółko od resorka);-raczej nie
- nie reagowanie na imię;-raczej nie
- utrata umiejętności niespołecznych, a także językowych;-raczej nie
- trudności ze zrozumieniem gestów i tonu głosu;?-raczej nie
- obojętność na obecność innych osób;-nie
- unikanie kontaktu wzrokowego;-czasami
- bierne przyjmowanie czułości ze strony innych;
- echolalia - powtarzanie zasłyszanych słów i całych zdań bez potrzeby i sensu;-czasami
- powtarzalne zachowania – na przykład układanie zabawek według ustalonej, szczególnej kolejności. Zachowania takie mogą przybrać formę obsesji – rozkładanie po raz kolejny zabawki. Jakiekolwiek próba oderwania dziecka od danej czynności może spowodować u niego rozdrażnienie.--o zabawkach nie wiem,ale poprawianie ustawianych naczyń na stole,zawsze tak samo,wykonywanie niektórych czynności,albo prowadzenie chodzika i nawroty nim.Wykonuje to jakby po wyznaczonych torach,zawsze w tych samych miejscach.Te zachowania mimo pytań dlaczego tak robi i uwag nie umie zmienieć.

Do powyższych objawów dodałam własne uwagi na tak lub nie ,które dotyczą jej,przy tych które nie opisałam posiada.
W czasie jej dzieciństwa nie znałam jej i dlatego trudno mi o tym coś powiedzieć.Wiele razy zastanawiałam sie nad jej dziwnym zachowaniem.Faktem jest,tak jak w powyższym opisie autyzmu,że opóźnienie umysłowe ma ,kiedyś określane,jako lekkie.I temu też przypisywałam jej dziwne zachowanie.
Czy zachowania te mogą świadczyć o zaburzeniach o których mowa?Poza tym ,na które by wskazywały bardziej?
Czy powiedzieć o tym przy kolejnej wizycie lekarskiej i u jakiego specjalisty?