Axtil w leczeniu nadciśnienia tętniczego,nerek,cukrzycy,w ch

Leki, wskazania, działanie, skutki uboczne, interakcje leków.Leki zalecane do leczenia.Środki spożywcze bezglutenowe
admin. med.

Axtil w leczeniu nadciśnienia tętniczego,nerek,cukrzycy,w ch

Post autor: admin. med. »

Axtil w leczeniu nadciśnienia tętniczego,nerek,cukrzycy,w chorobach serca
Lek refundowany
Co to jest Axtil?
Lek z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny, który jak wszystkie preparaty z tej grupy, hamuje powstawanie angiotensyny II, substancji powodującej skurcz naczyń oraz pobudzającej uwalnianie aldosteronu.

Co zawiera i jak działa Axtil?
Substancją czynną preparatu jest ramipryl. Jest to substancja należąca do grupy leków zwanych inhibitorami konwertazy angiotensyny (). Działanie tych leków polega na hamowaniu aktywności enzymu odpowiedzialnego za powstawanie angiotensyny II (enzym ten to konwertaza angiotensyny, często oznaczana skrótem ACE, który pochodzi od angielskiej nazwy Angiotensin Converting Enzyme). Zahamowanie aktywności tego enzymu powoduje ograniczenie przekształcania (konwersji) nieaktywnej angiotensyny I do aktywnej angiotensyny II. Angiotensyna II jest substancją powodującą skurcz naczyń krwionośnych oraz stymulującą uwalnianie aldosteronu czego skutkiem jest wzrost ciśnienia tętniczego. Działanie leków z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny prowadzi do zmniejszenia stężenia angiotensyny II, a przez to do obniżenia ciśnienia tętniczego. Ponadto, leki te wywierają ochronny wpływ na naczynia i wykazują działanie przeciwmiażdżycowe. Stosowane są jako leki obniżające ciśnienie tętnicze oraz w leczeniu i profilaktyce chorób układu sercowo–naczyniowego, a także w leczeniu chorób nerek (nefropatii cukrzycowej i niecukrzycowej). W badaniach klinicznych potwierdzono skuteczność wielu z nich w zmniejszaniu śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych. U chorych z niewydolnością serca inhibitory ACE zmniejszają opór naczyniowy, co poprawia warunki hemodynamiczne i zwiększa wydolność wysiłkową pozytywnie wpływając na jakość życia.
Obniżające ciśnienie działanie ramiprylu występuje w ciągu 1–2 godzin po przyjęciu leku i utrzymuje się do 24 godzin, a w przypadku leczenia długotrwałego przez cały okres jego trwania.

Kiedy stosować Axtil?
Preparat jest wskazany:
· w leczeniu nadciśnienia tętniczego
· w leczeniu chorób nerek:
o cukrzycowej nefropatii kłębuszkowej – stadium początkowe stwierdzone na podstawie mikroalbuminurii
o cukrzycowej nefropatii kłębuszkowej – stadium objawowe, stwierdzone na podstawie białkomoczu, u osób z co najmniej jednym czynnikiem ryzyka chorób sercowo–naczyniowych
o objawowej niecukrzycowej nefropatii kłębuszkowej stwierdzonej na podstawie białkomoczu nie mniejszego niż 3 g na dobę;
· w leczeniu objawowej niewydolności serca;
· u chorych po zawale serca – zmniejszenie umieralności we wczesnej fazie zawału serca u chorych z objawami klinicznymi niewydolności serca (preparat może zostać włączony do leczenia nie wcześniej niż po 48 godzinach od wystąpienia zawału serca).

Kiedy nie stosować tego preparatu?
Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na inny inhibitor konwertazy angiotensyny (ACE). Nie możesz także stosować preparatu jeżeli:
· kiedykolwiek wystąpił u Ciebie obrzęk naczynioruchowy lub występuje wrodzony (dziedziczny) obrzęk naczynioruchowy
· występuje istotne obustronne zwężenie tętnic nerkowych lub jednostronne w przypadku jednej czynnej nerki
· występuje niedociśnienie tętnicze lub niestabilność hemodynamiczna
· stosowane są procedury krążenia pozaustrojowego (hemodializa, hemofiltracja, afereza lipoprotein o małej gęstości LDL), w czasie których krew narażona jest na kontakt z elektrycznie ujemnie naładowanymi powierzchniami (może to doprowadzić do wystąpienia ciężkich reakcji rzekomoanafilaktycznych).
Preparat jest przeciwwskazany w II i III trymestrze ciąży oraz w okresie karmienia piersią. Nie zaleca się stosowania preparatu w I trymestrze ciąży.

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Axtil?
Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
Nie należy rozpoczynać stosowania preparatu w okresie ciąży. Jeżeli kobieta stosująca preparat planuje ciążę powinna skonsultować się z lekarzem, który zaleci zmianę sposobu leczenia przeciwnadciśnieniowego. W przypadku zajścia w ciążę w okresie przyjmowania preparatu należy natychmiast zaprzestać jego przyjmowania i skonsultować się z lekarzem. W razie potrzeby lekarz zaleci stosowanie innych preparatów obniżających ciśnienie tętnicze.
Przed rozpoczęciem leczenia oraz w jego trakcie lekarz zaleci kontrolę czynności nerek. Jeżeli występuje odwodnienie organizmu, zmniejszenie objętości wewnątrznaczyniowej lub zaburzenia elektrolitowe lekarz zaleci odpowiednie postępowanie przed rozpoczęciem stosowania preparatu.
Ponieważ preparat może powodować nagłe i znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego należy zachować szczególną ostrożność, zwłaszcza u osób ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia niedociśnienia po przyjęciu preparatu. Grupa zwiększonego ryzyka obejmuje osoby:
· ze wzmożoną aktywacją układu renina–angiotensyna–aldosteron (RAA), którą można podejrzewać w przypadku nadciśnienia tętniczego, zastoinowej niewydolności serca, hemodynamicznie istotnego upośledzenia napływu bądź odpływu z lewej komory (np. zwężenie/stenoza zastawki aortalnej lub mitralnej), jednostronnego zwężenia tętnicy nerkowej z drugą czynną nerką a także w przypadku osób odwodnionych lub z niedoborem elektrolitów (np. przyjmujących leki moczopędne, stosujących dietę o małej zawartości soli, poddawanych dializom, po biegunce lub wymiotach), osób z marskością wątroby i/lub wodobrzuszem, osób poddawanych zabiegom lub znieczulanych;
· z niewydolnością serca po zawale;
· ze zwiększonym ryzykiem niedokrwienia mięśnia sercowego lub mózgu w przypadku ciężkiego niedociśnienia (np. osoby ze zwężeniem tętnic wieńcowych lub zwężeniem naczyń mózgowych, u których niedociśnienie mogłoby spowodować zawał serca lub udar mózgu).
W powyższych przypadkach, ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego wymagany jest specjalny nadzór medyczny oraz monitorowanie ciśnienia tętniczego zwłaszcza w początkowej fazie leczenia.
Poinformuj lekarza o stosowaniu preparatu jeżeli planujesz zabieg operacyjny lub inny zabieg wymagający znieczulenia. Dzień przed zabiegiem operacyjnym zaleca się zaprzestanie przyjmowania preparatu. Tylko lekarz może podjąć decyzję o zaprzestaniu stosowania preparatu.
U osób z zaburzoną czynnością nerek, z upośledzoną czynnością wątroby oraz u chorych w podeszłym wieku konieczna jest modyfikacja dawkowania; w tych przypadkach indywidualnie dostosowaną dawkę ustala lekarz. Przed rozpoczęciem leczenia oraz w jego trakcie należy monitorować czynność nerek, szczególnie u osób z zaburzeniami czynności nerek. Ryzyko zaburzenia czynności nerek występuje zwłaszcza u chorych z zastoinową niewydolnością serca lub po przeszczepie nerki.
Preparat może powodować wystąpienie obrzęku naczynioruchowego (obrzęk ust, języka, gardła, krtani mogący utrudniać oddychanie). W razie wystąpienia pierwszych objawów obrzęku należy natychmiast szukać pomocy medycznej. Konieczna jest hospitalizacja i podjęcie odpowiedniego leczenia. Obrzęk naczynioruchowy może także dotyczyć jelit czemu towarzyszą bóle brzucha niekiedy z nudnościami i wymiotami. Ryzyko obrzeku naczynioruchowego jest zwiększone u osób rasy czarnej.
U osób rasy czarnej preparat może być mniej skuteczny w obniżaniu ciśnienia tętniczego.
Stosowanie preparatu wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia reakcji anafilaktycznej na jad owadów i inne alergeny (w przypadku planowanego odczulania należy skonsultować się z lekarzem, który o ile to możliwe, zaleci czasowe zaprzestanie stosowania preparatu).
Preparat może powodować hiperkaliemię (zwiększenie stężenia potasu we krwi). Lekarz zaleci monitorowanie stężenia potasu we krwi, zwłaszcza u osób, u których ryzyko hiperkaliemii jest zwiększone (osoby z niewydolnością nerek, powyżej 70. roku życia, chorzy na cukrzycę, przyjmujący leki zwiększające stężenie potasu we krwi, w tym sole potasu lub leki moczopędne zatrzymujące potas, osoby odwodnione, osoby z niewydolnością serca lub kwasicą metaboliczną).
Preparat może powodować zaburzenia hematologiczne (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych [neutropenię/agranulocytozę], małopłytkowość, niedokrwistość, zahamowanie czynności szpiku kostnego). Lekarz zaleci regularną kontrolę morfologii krwi, szczególnie na początku leczenia oraz u osób z zaburzeniami czynności nerek, osób ze współistniejącą chorobą tkanki łącznej (np. toczniem rumieniowatym lub twardziną) oraz osób stosujących inne leki mogące powodować zmiany w morfologii krwi (allopurynol, leki immunosupresyjne, kortykosteroidy, prokainamid, cytostatyki). W razie wystąpienie jakichkolwiek objawów zakażenia (np. gorączka, powiększenie węzłów chłonnych, ból gardła) należy koniecznie skonsultować się z lekarzem i upewnić się, że nie nastąpiło zmniejszenie odporności organizmu.
Inhibitory ACE mogą także powodować uporczywy kaszel, bez odkrztuszania, który ustępuje po zaprzestaniu stosowania preparatu.
Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:
­ --preparat zawiera laktozę; osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy, nie powinny stosować tego preparatu.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Preparat może powodować działania niepożądane takie jak np. zawroty głowy, które upośledzać sprawność psychofizyczną i zdolność koncentracji a zatem upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń i maszyn. Należy zachować szczególną ostrożność, zwłaszcza na początku leczenia lub po zmianie leków. Przez kilka godzin po rozpoczęciu leczenia lub zwiększeniu dawki nie zaleca się prowadzenia pojazdów ani wykonywania innych czynności wymagających pełnej sprawności psychofizycznej oraz koncentracji.

Dawkowanie preparatu Axtil
Preparat ma postać tabletek. Przeznaczony jest do stosowania doustnego. Preparat należy przyjmować codziennie o tej samej porze dnia, niezależnie od posiłków. Tabletki należy połykać w całości (nie rozgryzać, nie żuć), popijając płynem. Nie przekraczaj zaleconych dawek ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem.
Dorośli:
U osób przyjmujących równolegle leki moczopędne istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia powikłań wynikających z gwałtownego i znacznego obniżenia ciśnienia tętniczego. Dodatkowo, w tej grupie chorych może występować odwodnienie i zaburzenia elektrolitowe i dlatego konieczne jest indywidualne dostosowanie dawki przez lekarza. O ile to możliwe, lekarz zaleci przerwanie stosowanie leków moczopędnych na 2–3 dni przed rozpoczęciem przyjmowania preparatu. Dawka początkowa u tych chorych wynosi zwykle 1,25 mg na dobę. Konieczne jest kontrolowanie czynności nerek i stężenia potasu we krwi.
Nadciśnienie tętnicze (monoterapia i leczenie skojarzone): lekarz określi dawkę indywidualnie w każdym przypadku, zwykle początkowo 2,5 mg 1 raz na dobę, w razie potrzeby w odstępach 2–4 tygodni lekarz stopniowo zwiększy dawkę do 5 mg na dobę, a maksymalnie do 10 mg na dobę. U pacjentów z silną aktywacją układu renina–angiotensyna–aldosteron zalecana dawka początkowa wynosi 1,25 mg na dobę. W tej grupie pacjentów na początku leczenia niezbędny jest ścisły nadzór lekarski. Preparat jest zwykle przyjmowany 1 raz na dobę.
Leczenie chorób nerek:
· cukrzycowej nefropatii kłębuszkowej z mikroalbuminurią: dawka początkowa wynosi 1,25 mg 1 raz na dobę, następnie lekarz może zwiększyć dawkę do 2,5 mg na dobę po 2 tygodniach leczenia i następnie do 5 mg na dobę po kolejnych 2 tygodniach;
· cukrzycowej nefropatii kłębuszkowej u osób z co najmniej jednym czynnikiem ryzyka sercowo-naczyniowego: dawka początkowa wynosi 2,5 mg 1 raz na dobę, następnie lekarz możne zwiększyć dawkę do 5 mg na dobę po 1–2 tygodniach leczenia i następnie do 10 mg na dobę po kolejnych 2–3 tygodniach. Dawka docelowa wynosi 10 mg na dobę;
· objawowej niecukrzycowej nefropatii kłębuszkowej stwierdzonej na podstawie białkomoczu nie mniejszego niż 3 g na dobę: dawka początkowa wynosi 1,25 mg 1 raz na dobę, następnie lekarz może zwiększyć dawkę do 2,5 mg na dobę po 2 tygodniach leczenia i następnie do 5 mg na dobę po kolejnych 2 tygodniach.
Objawowa niewydolność serca: u chorych, u których ustabilizowano stan lekiem moczopędnym dawka początkowa wynosi 1,25 mg na dobę; następnie lekarz zaleci podwojenie dawki co 1–2 tygodni do dawki maksymalnej, która wynosi 10 mg na dobę. Zaleca się przyjmowanie preparatu w 2 dawkach podzielonych.
Prewencja wtórna u pacjentów po zawale serca z niewydolnością serca: lek może być przyjmowany począwszy od 3 doby po zawale (po 48 h od wystąpienia zawału serca). Dawka początkowa wynosi 2,5 mg 2 razy na dobę przez 3 dni; w przypadku złej tolerancji tej dawki lekarz zaleci 1,25 mg 2 razy na dobę przez 2 dni, następnie 2,5 mg 2 razy na dobę przez 3 dni. Jeżeli nie można zwiększyć dawki do 2,5 mg 2 razy na dobę lekarz zaleci zaprzestanie stosowania preparatu. Lekarz będzie stopniowo podwajał dawkę dobową co 1–3 dni. Dawka docelowa wynosi 5 mg 2 razy na dobę.
Nie ma wystarczających danych dotyczących leczenia chorych z ciężką niewydolnością serca bezpośrednio po zawale serca. W każdym przypadku indywidualnie lekarz podejmie decyzję o ewentualnym rozpoczęciu stosowania preparatu.
U osób z zaburzeniami czynności nerek konieczna jest indywidualna modyfikacja dawkowania; w poszczególnych przypadkach odpowiednio dostosowaną dawkę ustala lekarz. U tych osób leczenie może być prowadzone tylko pod ścisłą kontrolą lekarską.
U osób z zaburzeniami czynności wątroby konieczne jest dostosowanie dawkowania a leczenie może być prowadzone tylko pod ścisłą kontrolą lekarską. Maksymalna dawka dobowa wynosi 2,5 mg.
U chorych w podeszłym wieku, zwłaszcza osłabionych, konieczne jest dostosowanie dawkowania przez lekarza. Zalecane jest zmniejszenie dawki początkowej. U tych chorych istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.
Nie ma wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu u dzieci i młodzieży do 18. roku życia. Z tego powodu nie należy stosować preparatu w tej grupie wiekowej.

Czy można stosować Axtil w okresie ciąży i karmienia piersią?
W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Stosowanie preparatu w I trymestrze ciąży nie jest zalecane. Stosowanie preparatu w II i III trymestrze ciąży jest przeciwwskazane. Jeżeli kobieta planuje ciążę zalecana jest zmiana sposobu leczenia przeciwnadciśnieniowego. W przypadku podejrzenia zajścia w ciążę w okresie przyjmowania preparatu należy natychmiast zaprzestać jego przyjmowania i skonsultować się z lekarzem. Lekarz może zalecić stosowanie innych leków przeciwnadciśnieniowych.
Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane w okresie karmienia piersią. Lekarz zaleci stosowanie innych leków przeciwnadciśnieniowych w tym okresie.

Czy mogę stosować równolegle inne preparaty?
Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.
Przeciwwskazane są zabiegi z wykorzystaniem krążenia pozaustrojowego (hemodializa, hemofiltracja) oraz afereza lipoprotein o niskiej gęstości, w czasie których krew narażona jest na kontakt z ujemnie naładowanymi powierzchniami. Może to doprowadzić do wystąpienia ciężkich reakcji rzekomoanafilaktycznych. Jeżeli lekarz uzna przeprowadzenie zabiegu za absolutnie konieczne może zastosować innego typu dializatory lub zalecić zmianę leków przeciwnadciśnieniowych.
Równoległe stosowanie leków wpływających na stężenie potasu we krwi (sole potasu, niektóre leki moczopędne i przeciwnadciśnieniowe, trimetoprym, takrolimus, cyklosporyna, heparyna) może prowadzić do zwiększenia stężenia potasu we krwi (hiperkaliemia). Lekarz zaleci regularną kontrolę stężenia potasu we krwi.
Leki przeciwnadciśnieniowe, w tym leki moczopędne i inne leki mogące obniżać ciśnienie tętnicze (np. azotany, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki znieczulające, baklofen, alfuzosyna, doksazosyna, prazosyna, tamsulozyna, terazosyna) a także alkohol zwiększają ryzyko wystąpienia znacznego niedociśnienia tętniczego. U osób przyjmujących równolegle leki moczopędne istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia powikłań wynikających z gwałtownego i znacznego obniżenia ciśnienia tętniczego. O ile to możliwe, lekarz zaleci przerwanie stosowanie leków moczopędnych na 2–3 dni przed rozpoczęciem przyjmowania preparatu.
Leki zwiększające ciśnienie tętnicze (np. sympatykomimetyki, izoproterenol, dobutamina, dopamina, epinefryna) mogą osłabiać działanie preparatu. Należy regularnie kontrolować ciśnienie tętnicze.
Leki mogące wpływać na morfologię krwi (allopurynol, leki immunosupresyjne, kortykosteroidy, prokainamid, cytostatyki) zwiększają ryzyko wystąpienia zaburzeń hematologicznych.
Stosowane równolegle leki przeciwcukrzycowe, w tym insulina mogą powodować zmniejszenie stężenia glukozy we krwi (hipoglikemia) i dlatego zalecane jest kontrolowanie jej stężenia.
Niesteroidowe leki przeciwzapalne (np. kwas acetylosalicylowy, ibuprofen, ketoprofen) mogą osłabiać przeciwnadciśnieniowe działanie preparatu oraz powodować zaburzenia czynności nerek i zwiększenie stężenia potasu we krwi.
Preparat może nasilać toksyczne działanie soli litu. Należy kontrolować stężenie litu.

Jakie działania niepożądane mogą wystąpić?
Jak każdy lek, również Axtil może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Do często występujących działań niepożądanych należą: bóle i zawroty głowy, suchy uporczywy kaszel, zapalenie oskrzeli, zapalenie zatok przynosowych, duszność, zapalenie błony śluzowej przewodu pokarmowego, biegunka, nudności, wymioty, dyspepsja, zaburzenia trawienia, ból w nadbrzuszu, bóle stawowo–mięśniowe, skurcze mięśni, skórne reakcje nadwrażliwości (wysypka, pokrzywka), objawy wywołane niedociśnieniem (np. zawroty głowy, omdlenia, zaburzenia równowagi), bóle w klatce piersiowej, zmęczenie. Niezbyt często możliwe: niedokrwienie mięśnia sercowego, w tym bóle dławicowe lub zawał serca, zaburzenia rytmu serca, kołatanie serca, zwiększenie częstotliwości rytmu serca (tachykardia), obrzęki obwodowe, zmiany w morfologii krwi (eozynofilia, czyli zwiększenie liczby granulocytów kwasochłonnych [eozynofilów]), zawroty głowy związane z błędnikiem, uczucie mrowienia i drętwienia na skórze (parestezje), zaburzenia smaku, zaburzenia widzenia (nieostre widzenie), szumy uszne, skurcz oskrzeli, zaostrzenie objawów astmy, zaburzenia czynności nerek (niewydolność nerek, zmiany objętości moczu, wydalanie białka z moczem, zwiększenie stężenia kreatyniny i mocznika we krwi), obrzęk naczynioruchowy (obrzęk twarzy, ust, języka, gardła, krtani w sporadycznych przypadkach mogący powodować zwężenie dróg oddechowych, utrudniać oddychanie i zagrażać życiu), obrzęk naczynioruchowy jelita, ból w nadbrzuszu, suchość w jamie ustnej, zapalenie błony śluzowej żołądka, zaparcia, zapalenie trzustki, nadmierne pocenie się, zwiększenie stężenia potasu we krwi (hiperkaliemia), zmniejszenie apetytu, uderzenia gorąca, gorączka, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zaburzenia funkcji seksualnych, zaburzenia lękowe, niepokój, zaburzenia snu (senność), obniżenie nastroju. Rzadko możliwe: zaburzenia hematologiczne (zmniejszenie liczby krwinek białych [leukopenia], zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych [neutropenia], niedokrwistość, małopłytkowość), zapalenia spojówek, zaburzenia słuchu, zapalenie języka, złuszczające zapalenie skóry, zaburzenia paznokci, zwężenie naczyń, zapalenie naczyń, żółtaczka cholestatyczna, uszkodzenie komórek wątroby (hepatocytów), zaburzenia świadomości (stany splątania). Dodatkowo możliwe: zaburzenia czynności szpiku kostnego, niedokrwistość hemolityczna, udar niedokrwienny mózgu, przemijający napad niedokrwienny mózgu, afty w jamie ustnej, ciężkie reakcje skórne (martwica toksyczna rozpływna naskórka, zespół Stevensa i Johnsona, rumień wielopostaciowy, pęcherzyca, zaostrzenie łuszczycy), łysienie, wysypka pęcherzowa lub liszajowata, zmniejszenie stężenia sodu we krwi, zespół Raynauda, reakcje anafilaktyczne (obniżenie ciśnienia tętniczego, wstrząs anafilaktyczny), ciężka niewydolność wątroby, zapalenie wątroby (sporadycznie prowadzące do śmierci), ginekomastia, zaburzenia uwagi.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post