Badanie ubytku słuchy u dzieci

Choroby dziecięce, opieka nad dzieckiem oraz rozwój.
Asystentka

Badanie ubytku słuchy u dzieci

Post autor: Asystentka »

Audiometria obiektywna

W celu prawidłowego rozpoznania typu i stopnia utraty słuchu u dziecka stosowane są różnorodne metody badań. Przeważnie są to zarówno subiektywne jak i obiektywne. Poniżej zamieszczone są najczęściej stosowane u dzieci metody badań obiektywnych:


Otoemisja

Jest obiektywnym badaniem audiometrycznym najczęściej stosowanym przy badaniu słuchu u noworodków. Nie wymaga ona jakiegokolwiek aktywnego uczestnictwa ze strony dziecka. Komórki słuchowe znajdujące się w ślimaku reagują ruchem na bodziec dźwiękowy. Ruch ten powoduje wtórne generowanie dźwięku, tzw. otoemisji akustycznej. Jest ona rejestrowana podczas wykonywania badania. Przebieg badania wygląda następująco – do przewodu słuchowego zewnętrznego wkładana jest sonda pomiarowa. Składa się ona z niewielkiego głośnika emitującego dźwięki i niewielkiego, bardzo czułego mikrofonu rejestrującego otoemisję. W momencie, gdy bodziec dźwiękowy biegnący z głośnika wprawia w ruch komórki słuchowe, te w wyniku owego ruchu wytwarzają wtórny dźwięk odbierany przez mikrofon. Badanie otoemisji akustycznej należy przeprowadzać w dźwiękoszczelnym pomieszczeniu.

W przypadku, gdy w trakcie badania pomiarowego nie stwierdzono OAE, nie musi to wcale oznaczać utraty słuchu u dziecka. Powodów zaistniałego braku otoemisji może być kilka. Badanie pomiarowe mogło zostać przeprowadzone w pomieszczeniu, które nie było wystarczająco dźwiękoszczelne. W przypadku noworodków, zwłaszcza w trakcie pierwszych trzech dobach życia, błona łożyska matki lub płyn owodniowy mogą zatykać kanał słuchowy i tym samym być przyczyną negatywnego wyniku badania OAE. Zapalenie ucha środkowego czy też zwyczajne przeziębienie również mogą być przyczyną tymczasowych zakłóceń w przewodzeniu dźwięku.

Obecność OAE potwierdza, że komórki słuchowe pracują prawidłowo. Mimo to, zarejestrowanie otoemisji nie pozwala jeszcze wnioskować o prawidłowym funkcjonowaniu dalszych części układu słuchowego – nerwu przedsionkowo-ślimakowego lub obszarów odpowiedzianych za słyszenie mózgu. W tym celu do obiektywnego określenia progów słyszalności wykorzystywane jest badanie potencjałów słuchowych wywołanych (ABR/BERA).
Badanie potencjałów słuchowych wywołanych (BERA)

BERA, ABR, BSER lub BAER – to różne nazwy tego samego typu badania audiometrii obiektywnej – badania potencjałów słuchowych wywołanych. Metoda ta pozwala określić progi słyszalności bez aktywnego uczestnictwa za strony dziecka. Metoda bardzo przypomina badanie EEG (Elektroencefalogram). Badanie jest przeprowadzane w trakcie snu dziecka. Za uchem dziecka umieszczane są elektrody, zaś na uszach lub wewnątrz nich specjalne słuchawki, po czym mierzona i rejestrowana jest aktywność elektryczna wywołana sygnałem testowym. Badanie pokazuje, czy dźwięk przetwarzany jest przez ucho prawidłowo i pozawala określić progi słyszalności dla wyznaczonych częstotliwości. Czas trwania badania zależy od ilości badanych częstotliwości i od tego jak długo śpi dziecko. (rysunek: wynik badania potencjałów słuchowych wywołanych).
bera-diagram.jpg
bera-diagram.jpg (45.18 KiB) Przejrzano 503 razy
Powstały w wyniku badania diagram potencjałów słuchowych wywołanych analizuje się poprzez porównanie go z diagramami wykonanymi u pacjentów z prawidłowym słuchem.

Tympanometria

Problemy z uchem środkowym, jak na przykład zapalenie, mogą mieć wpływ na zdolność słyszenia u dzieci. Badaniem obiektywnym sprawdzającym funkcjonowanie ucha środkowego jest tympanometria. Polega ona na pomiarze odbicia fali dźwiękowej od błony bębenkowej ucha przy jednoczesnych zmianach ciśnienia w przewodzie słuchowym zewnętrznym.

Najpowszechniej stosowaną metodą oceny audiologicznej jest test impedancyjny. Wykonywany jest przy użyciu sondy pomiarowej umieszczanej bardzo szczelnie w przewodzie słuchowym zewnętrznym. Podczas badania sygnał dźwiękowy emitowany jest do sondy przez głośnik. Zmiany w odbiciu dźwięku od błony bębenkowej analizowane są wraz ze zmianami ciśnienia w uchu. Powstała w ten sposób krzywa podatności pozwala wnioskować o stanie ucha środkowego.

Przy prawidłowej wentylacji ciśnienie w uchu środkowym i w przewodzie słuchowym zewnętrznym powinno być identyczne. W takiej sytuacji, na wyniku badania maksimum podatności błony bębenkowej (jej najswobodniejszy ruch) występuje dla ciśnienia 0 daPa.

Jeśli zaś dziecko ma problemy z uchem środkowym, maksimum podatności przesuwa się w stronę wartości – 100 daPa. Oznacza to, że trąbka Eustachiusza nie jest drożna i nie zapewnia prawidłowej wentylacji ucha środkowego – ciśnienie wewnątrz ucha środkowego jest wówczas inne niż w kanale słuchowym zewnętrznym. Konsekwencją jest wtedy gromadzenie się bakterii w uchu środkowym. Bakterie pochłaniają tlen i dlatego powodują cofnięcie błony bębenkowej w stronę ucha środkowego. Proces ten może szybko doprowadzić do problemów ze słuchem.

Proces cofnięcia błony bębenkowej powinien zostać poddany natychmiastowemu leczeniu, gdyż może prowadzić do poważnej infekcji ucha środkowego i w dalszej konsekwencji do przerwania błony bębenkowej i wycieku z ucha. Wówczas podatność błony bębenkowej ukazana jest na wyniku jako linia płaska bez określonego maksimum.

Linia taka wskazuje, że błona bębenkowa nie jest w stanie poruszać się swobodnie i z tego względu nie może już prawidłowo przekazywać fal dźwiękowych. Jej przerwanie i wyciek z ucha może doprowadzić do utraty słuchu typu przewodzeniowego aż do 40-50 dB.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post