ForumMedyczne.edu.pl

Działanie

Ludzkie przeciwciało monoklonalne IgG1γ , wytwarzane w liniach komórkowych ssaków metodą rekombinacji DNA. Wiąże się specyficznie z rozpuszczalnym białkiem BLyS i hamuje jego aktywność biologiczną. Białko BLyS pełni istotną rolę w różnicowaniu, aktywności i przeżyciu limfocytów B. Stężenie BLyS jest większe u chorych na toczeń rumieniowaty układowy (lub inne choroby autoimmunologiczne); wykazuje korelację ze stężeniem autoprzeciwciał i aktywnością choroby. Belimumab nie wiąże się bezpośrednio z limfocytami B, lecz przyłączając się do BLyS uniemożliwia przeżycie limfocytów B (w tym także limfocytów B autoreaktywnych), redukuje ich różnicowanie i syntezę autoprzeciwciał, a w konsekwencji zmniejsza nasilenie objawów choroby. Belimumab jest podawany we wlewie i.v., osiąga cmax podczas trwania wlewu lub krótko po jego zakończeniu i wynosi ono 313 µg/ml (zakres: 173–573 µg/ml). Jest dystrybuowany do tkanek przy ogólnej objętości dystrybucji 5,29 l. Nie przeprowadzono badań biotransformacji leku; przewidywanym szlakiem metabolicznym jest rozkład do niewielkich peptydów i aminokwasów pod wpływem enzymów proteolitycznych.
Wskazania

Leczenie uzupełniające u dorosłych pacjentów z aktywnym, seropozytywnym toczniem rumieniowatym układowym o dużej aktywności choroby (np. z obecnością przeciwciał przeciwko dsDNA i z małym stężeniem dopełniacza) pomimo stosowania standardowego leczenia.
Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu. Ze względu na brak badań lek nie jest zalecany u chorych, u których występuje ciężki czynny toczeń OUN, ciężkie czynne toczniowe zapalenie nerek, zakażenie wirusem HIV, WZW typu B lub C obecnie albo w wywiadzie, hipogammaglobulinemia (IgG <400 mg/dl) lub niedobór IgA (IgA <10 mg/dl), a także po przeszczepieniu istotnego narządu lub komórek układu krwiotwórczego/szpiku kostnego. Nie badano stosowania belimumabu w skojarzeniu z inną terapią celowaną ukierunkowaną na limfocyty B ani z podawanym i.v. cyklofosfamidem; należy zachować ostrożność. W przypadku wystąpienia ciężkich reakcji nadwrażliwości należy przerwać podawanie leku i zastosować odpowiednie leczenie. W badaniach klinicznych ciężkie reakcje na wlew i.v. oraz reakcje nadwrażliwości obejmowały: reakcje anafilaktyczne, bradykardię, niedociśnienie, obrzęk naczynioruchowy i duszność; ryzyko ich wystąpienia było największe podczas podawania 2 pierwszych wlewów. Ze względu na możliwość wystąpienia opóźnionych reakcji chorzy powinni pozostawać w szpitalu pod nadzorem klinicznym co najmniej przez kilka godzin po podaniu wlewu. Należy zachować ostrożność rozważając zastosowanie belimumabu u chorych z przewlekłymi zakażeniami lub nawracającymi zakażeniami w wywiadzie. Nie należy rozpoczynać leczenia belimumabem u chorych w trakcie leczenia przewlekłego zakażenia. Należy monitorować chorych, u których wystąpi zakażenie podczas leczenia belimumabem. Nie jest znane ryzyko związane ze stosowaniem leku u chorych z czynną lub utajoną gruźlicą. U chorych otrzymujących belimumab zgłaszano przypadki postępującej leukoencefalopatii wieloogniskowej; chorych należy monitorować w kierunku objawów mogących sugerować jej wystąpienie, a w przypadku jej podejrzenia przerwać leczenie. Brak badań dotyczących bezpieczeństwa klinicznego w przypadku równoczesnego podawania żywych szczepionek. Ze względu na mechanizm działania, belimumab może mieć niekorzystny wpływ na odpowiedź na szczepienie. Nie należy podawać żywych szczepionek równocześnie z belimumabem i w okresie 30 dni przed jego podaniem. Belimumab może zwiększać ryzyko rozwoju nowotworów złośliwych. Należy zachować ostrożność przy rozważaniu rozpoczęcia leczenia u chorych z nowotworem złośliwym w wywiadzie oraz przy podejmowaniu decyzji o kontynuacji leczenia u chorych, u których rozpoznano chorobę nowotworową. Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności osób w podeszłym wieku, z niewydolnością wątroby ani u dzieci i młodzieży do 18. rż. Nie jest konieczne dostosowanie dawki u osób z niewydolnościa nerek; stosować ostrożnie w przypadku ciężkiej niewydolności nerek. Nie przeprowadzono badań nad wpływem leku na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, jednak właściwości farmakologiczne leku nie wskazują na jego potencjalny szkodliwy wpływ.

Interakcje

Brak danych dotyczących interakcji podczas stosowania z innymi lekami. Nie mieszać z roztworami glukozy.
Działania niepożądane

Bardzo często: zakażenia bakteryjne (np. zapalenie oskrzeli, zapalenie pęcherza moczowego), biegunka, nudności. Często: wirusowe zapalenie żołądka i jelit, zapalenie gardła, zapalenie jamy nosowej i gardła, leukopenia, reakcje nadwrażliwości, reakcje na wlew i.v., gorączka, depresja, bezsenność, migrena, bóle kończyn. Niezbyt często: reakcje anafilaktyczne, obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka, wysypka. Brak doświadczenia klinicznego z przedawkowaniem leku; 2 dawki do 20 mg/kg mc. podane w odstępie 21 dni nie powodowały zwiększenia częstości występowania ani stopnia nasilenia działań niepożądanych w porównaniu z dawkami do 10 mg/kg mc. W razie przypadkowego przedawkowania należy obserwować chorego, a w razie potrzeby zastosować odpowiednie leczenie podtrzymujące.
Ciąża i laktacja

Belimumabu nie należy stosować w okresie ciąży, o ile nie jest to bezwzględnie konieczne. Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji w trakcie leczenia oraz co najmniej przez 4 mies. po jego zakończeniu. W badaniach na zwierzętach (małpach) potwierdzono, że lek przenika do mleka samic. Należy podjąć decyzję o przerwaniu karmienia piersią lub rezygnacji z leczenia, uwzględniając korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki.
Dawkowanie

I.v. we wlewie trwającym 1 h. Dorośli. 10 mg/kg mc. w dniach 0, 14 i 28, a następnie co 4 tyg. Jeżeli po 6 mies. leczenia nie wystąpi poprawa kontroli choroby, wówczas należy rozważyć przerwanie stosowania leku. Przed rozpoczęciem wlewu można zastosować premedykację obejmującą lek przeciwhistaminowy z lekiem przeciwgorączkowym lub bez niego.
Uwagi

Przechowywać w temp. 2–8°C. Nie zamrażać. Koncentrat powstały po rozpuszczeniu leku w wodzie do wstrzykiwań można przechowywać w lodówce w temp. 2–8°C, natomiast roztwór powstały po rozcieńczeniu 0,9% roztw. NaCl – w lodówce w temp. 2–8°C lub temp. pokojowej (15–25°C). Łączny czas od rozpuszczenia leku do zakończenia wlewu nie powinien przekraczać 8 h.
Preparaty na rynku polskim zawierające belimumab
Benlysta (proszek do sporządzania koncentratu roztworu do infuzji)