Bewacyzumab na raka okrężnicy lub odbytnicy z przerzutami

Leki, wskazania, działanie, skutki uboczne, interakcje leków.Leki zalecane do leczenia.Środki spożywcze bezglutenowe
admin. med.

Bewacyzumab na raka okrężnicy lub odbytnicy z przerzutami

Post autor: admin. med. »

Bewacyzumab (opis profesjonalny)
Działanie

Rekombinowane, humanizowane przeciwciało monoklonalne wytwarzane z zastosowaniem rekombinacji DNA w komórkach jajnika chomika chińskiego. Wiąże się z czynnikiem wzrostu śródbłonka naczyniowego (VEGF), hamując jego wiązanie z receptorami Flt-1 (VEGFR-1) i KDR (VEGFR-2) na powierzchni komórek śródbłonka. Zmniejszenie ich aktywności zmniejsza unaczynienie nowotworów litych, co prowadzi do hamowania ich wzrostu. Lek wykazuje działanie przeciwnowotworowe w stosunku do wielu nowotworów (m.in. raka okrężnicy, raka piersi, niedrobnokomórkowego raka płuca, raka nerki, a także trzustki i gruczołu krokowego). Podczas stosowania leku w dawkach 1–10 mg/kg mc. farmakokinetyka jest liniowa. Metabolizm jest podobny jak w przypadku innych IgG. Klirens bewacyzumabu jest o ok. 17% większy u mężczyzn niż u kobiet. t1/2 w fazie eliminacji wynosi 18 dni u kobiet i 20 dni u mężczyzn.
Wskazania

Leczenie chorych na raka okrężnicy lub odbytnicy z przerzutami w skojarzeniu z chemioterapią opartą na fluoropirymidynie. W skojarzeniu z paklitakselem jako leczenie pierwszego rzutu u chorych z rozsianym rakiem piersi. Leczenie pierwszego rzutu w skojarzeniu z kapecytabiną u chorych z rozsianym rakiem piersi, u których inny rodzaj chemioterapii, w tym taksany lub antracykliny, nie został uznany za odpowiedni. Chorzy, którzy otrzymali taksany lub antracykliny w ramach leczenia uzupełniającego w ciągu ostatnich 12 mies., nie powinni być leczeni bewacyzumabem w skojarzeniu z kapecytabiną. W skojarzeniu z chemioterapią opartą na pochodnych platyny w leczeniu pierwszego rzutu u chorych z nieoperacyjnym, zaawansowanym z przerzutami lub nawrotowym niedrobnokomórkowym rakiem płuca o histologii innej niż w przeważającym stopniu płaskonabłonkowa. W skojarzeniu z interferonem alfa-2a w leczeniu pierwszego rzutu zaawansowanego i/lub rozsianego raka nerki. Leczenie pierwszego rzutu zaawansowanego (w stadium IIIB, IIIC i IV wg klasyfikacji FIGO) raka jajnika, raka jajowodu i pierwotnego raka otrzewnej w skojarzeniu z karboplatyną i paklitakselem. W skojarzeniu z karboplatyną i gemcytabiną leczenie pacjentów z pierwszym nawrotem wrażliwego na związki platyny raka jajnika, raka jajowodu lub pierwotnego raka otrzewnej, nieleczonych wcześniej bewacyzumabem, ani innymi inhibitorami VEGF lub lekami działającymi na receptor dla VEGF. W skojarzeniu z paklitakselem, topotekanem lub liposomalną pegylowaną doksorubicyną leczenie pacjentów z nawrotem opornego na związki platyny raka jajnika, raka jajowodu lub pierwotnego raka otrzewnej, którzy byli wcześniej leczeni nie więcej niż 2 schematami chemioterapii i u których nie stosowano wcześniej bewacyzumabu ani innych inhibitorów VEGF lub leków działających na receptor dla VEGF. Leczenie przetrwałego, nawrotowego lub przerzutowego raka szyjki macicy w skojarzeniu z paklitakselem i cisplatyną lub, alternatywnie, w skojarzeniu z paklitakselem i topotekanem, gdy nie można zastosować leczenia związkami platyny.
Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, produkty otrzymywane z komórek jajnika chomika chińskiego lub inne humanizowane albo rekombinowane ludzkie przeciwciała, ciąża, okres karmienia piersią. Nie podawać w szybkim wstrzyknięciu i.v. lub w bolusie. Lek może zwiększać ryzyko perforacji w obrębie żołądka, jelit i pęcherzyka żółciowego. U osób z rozsianym rakiem okrężnicy lub odbytnicy czynnikiem ryzyka perforacji może być proces zapalny w obrębie jamy brzusznej; należy zachować ostrożność. U osób z przetrwałym, nawrotowym lub przerzutowym rakiem szyjki macicy czynnikiem ryzyka perforacji jest wcześniejsza radioterapia (wszystkie pacjentki z perforacją żołądkowo-jelitową były uprzednio poddawane radioterapii). W przypadku wystąpienia perforacji przerwać leczenie. Pacjentki z rakiem szyjki macicy są narażone na większe ryzyko powstania przetoki pomiędzy pochwą a przewodem pokarmowym; czynnikiem ryzyka powstania przetoki jest wcześniejsza radioterapia (wszystkie pacjentki z tego typu przetokami były uprzednio poddawane radioterapii); wznowa nowotworu w obszarach poddawanych radioterapii jest dodatkowym czynnikiem ryzyka. U osób otrzymujących bewacyzumab ryzyko powstawania przetok może być zwiększone; w przypadku powstania przetoki tchawiczo-przełykowej lub jakiejkolwiek innej przetoki 4. stopnia należy zaprzestać leczenia bewacyzumabem. Istnieją nieliczne dane dotyczące nieprzerwanego stosowania leku u chorych z innymi rodzajami przetok. W przypadku stwierdzenia wewnętrznej przetoki, poza przewodem pokarmowym, należy rozważyć przerwanie leczenia. Bewacyzumab może niekorzystnie wpływać na gojenie się ran; nie należy rozpoczynać leczenia do 28 dni po większych zabiegach chirurgicznych lub do czasu całkowitego wygojenia się ran; w przypadku planowanych operacji lub wystąpienia utrudnienia gojenia się ran w czasie terapii należy przerwać leczenie. U chorych, u których wystąpi martwicze zapalenie powięzi należy przerwać leczenie bewacyzumabem i niezwłocznie wdrożyć odpowiednie leczenie. Podczas leczenia bewacyzumabem zaleca się kontrolę ciśnienia tętniczego. Brak badań dotyczących rozpoczynania leczenia u chorych z niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym. U chorych otrzymujących schematy chemioterapii zawierające cisplatynę w leczeniu nadciśnienia nie zaleca się leków moczopędnych. W przypadku, gdy nie udaje się uzyskać właściwej kontroli ciśnienia lub u chorego wystąpi przełom nadciśnieniowy albo encefalopatia nadciśnieniowa, leczenie należy trwale przerwać. U osób z nadciśnieniem tętniczym w wywiadzie zwiększa się ryzyko wystąpienia białkomoczu; przed rozpoczęciem terapii i w jej trakcie należy kontrolować białkomocz za pomocą testów paskowych; u osób, u których wystąpi białkomocz 4. stopnia (zespół nerczycowy), należy przerwać leczenie. W przypadku wystąpienia zespołu odwracalnej tylnej leukoencefalopatii należy przerwać stosowanie bewacyzumabu i wdrożyć leczenie objawowe. Bewacyzumab może zwiększać ryzyko wystąpienia zakrzepicy zatorowej tętnic; należy zachować ostrożność u osób po 65. rż. lub z cukrzycą albo chorobą zakrzepowo-zatorową w wywiadzie; w przypadku zakrzepicy zatorowej tętnic należy przerwać leczenie. Bewacyzumab może również zwiększać ryzyko zakrzepicy żył; w przypadku zaburzeń zakrzepowo-zatorowych zagrażających życiu (stopień 4.), w tym zatorowości płucnej, należy przerwać leczenie; w przypadku zaburzeń zakrzepowo-zatorowych =<3. stopnia należy uważnie obserwować chorego. Bewacyzumab zwiększa ryzyko wystąpienia krwotoków, w tym krwotoków zależnych od guza. Należy przerwać leczenie u osób, u których wystąpi krwawienie 3. lub 4. stopnia. Chorzy z nieleczonymi przerzutami do OUN powinni być kontrolowani w kierunku objawów krwawienia do OUN; w przypadku wystąpienia krwawienia wewnątrzczaszkowego należy przerwać leczenie. Zachować ostrożność u pacjentów z wrodzoną skazą krwotoczną, nabytą koagulopatią lub otrzymujących przed rozpoczęciem leczenia pełne dawki leków przeciwzakrzepowych z powodu zakrzepicy zatorowej. Wcześniejsze podawanie antracyklin i/lub radioterapia klatki piersiowej mogą być czynnikiem zwiększonego ryzyka wystąpienia zastoinowej niewydolności serca; u chorych z grup ryzyka należy zachować ostrożność. U chorych z niedrobnokomórkowym rakiem płuca otrzymujących bewacyzumab istnieje ryzyko wystąpienia poważnych, niekiedy śmiertelnych krwotoków płucnych; pacjenci z przebytym ostatnio krwawieniem płucnym nie powinni otrzymywać leku. U chorych otrzymujących chemioterapię toksyczną dla szpiku z bewacyzumabem obserwowano częstsze występowanie ciężkiej neutropenii, gorączki neutropenicznej (z przypadkami śmiertelnymi włącznie) oraz zakażeń z ciężką neutropenią lub bez niej. Dotyczy to przede wszystkim schematów zawierających pochodne platyny lub taksany w leczeniu chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca, raka piersi z przerzutami lub schematu zawierającego paklitaksel i topotekan stosowanego w przypadku raka szyjki macicy. Należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego lub sekwencyjnego stosowania bewacyzumabu z bisfosfonianami ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia martwicy kości szczęki/żuchwy. Przed rozpoczęciem leczenia należy rozważyć badanie stomatologiczne i odpowiednie zabiegi profilaktyczne, a u pacjentów obecnie lub w przeszłości leczonych bisfosfonianami w postaci i.v. unikać inwazyjnych zabiegów stomatologicznych, ponieważ są one dodatkowym czynnikiem ryzyka. Bewacyzumabu nie należy podawać do ciała szklistego oka. Nie określono skuteczności ani bezpieczeństwa stosowania u osób z zaburzeniem czynności nerek lub wątroby oraz osób do 18. rż.
Interakcje

Nie stwierdzono istotnych klinicznie interakcji między bewacyzumabem a podawaną jednocześnie chemioterapią. Skojarzone leczenie z interferonem alfa-2a, karboplatyną, paklitakselem, 5-fluorouracylem, kapecytabiną, doksorubicyną, cisplatyną albo gemcytabiną nie zmieniało wydalania bewacyzumabu. Lek nie wpływa na farmakokinetykę irynotekanu i jego aktywnego metabolitu (SN-38), kapecytabiny i jej metabolitów, oksaliplatyny, interferonu afa-2a, cisplatyny. Nie ma jednoznacznych wniosków na temat wpływu bewacyzumabu na farmakokinetykę gemcytabiny. U chorych leczonych bewacyzumabem z jabłczanem sunitynibu obserwowano mikroangiopatyczną niedokrwistość hemolityczną, nadciśnienie tętnicze z przełomem nadciśnieniowym włącznie, objawy neurologiczne i zwiększone stężenie kreatyniny; objawy te ustępowały po zaprzestaniu leczenia. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania radioterapii i bewacyzumabu. Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji podczas skojarzonego stosowania przeciwciał monoklonalnych przeciw receptorowi nabłonkowego czynnika wzrostu (EGFR), bewacyzumabu oraz chemioterapii. Przeciwciała monoklonalne przeciw EGFR nie powinny być stosowane w skojarzeniu ze schematami chemioterapii z bewacyzumabem w leczeniu raka okrężnicy lub odbytnicy z przerzutami; stosowanie panitumumabu i cetuksymabu w skojarzeniu z bewacyzumabem i chemioterapią wiązało się ze skróceniem czasu przeżycia bez progresji a także całkowitego czasu przeżycia oraz nasileniem objawów toksyczności. Nie mieszać z roztworami glukozy.
Działania niepożądane

Do najcięższych działań niepożądanych należą: perforacje żołądkowo-jelitowe, krwotoki (w tym krwotoki płucne/krwioplucie, częściej występujące u chorych z niedrobnokomórkowym rakiem płuca), zakrzepica zatorowa tętnic. Najczęściej w badaniach klinicznych obserwowano: nadciśnienie tętnicze, zmęczenie, osłabienie, biegunkę, ból brzucha. Występowanie nadciśnienia i białkomoczu w trakcie leczenia prawdopodobnie jest zależne od dawki leku. Ponadto bardzo często występują: leukopenia, małopłytkowość, neutropenia, gorączka neutropeniczna, obwodowa neuropatia czuciowa, zakrzepica zatorowa żył, nudności, wymioty, krwotoki z odbytu, zaparcie, zapalenie błon śluzowych, w tym zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, anoreksja, zaburzenia widzenia i smaku, łzawienie, ból głowy, dyzartria, duszność, nieżyt nosa, utrudnienie gojenia się ran, niewydolność jajników, złuszczające zapalenie skóry, suchość skóry, przebarwienia, bóle stawów, białkomocz, ból, gorączka, zmniejszenie masy ciała. Często: posocznica, ropień, zakażenie, zapalenie tkanki łącznej, niedokrwistość, limfopenia, nadwrażliwość, reakcje po podaniu wlewu, odwodnienie, udar mózgu, omdlenie, senność, zastoinowa niewydolność serca, tachykardia nadkomorowa, zakrzepica żył głębokich, zakrzepica zatorowa tętnic, krwotok (w tym krwotok płucny/krwioplucie), zatorowość płucna, krwawienie z nosa, niedotlenienie, zaburzenia mowy, niedrożność jelit, perforacje żołądkowo-jelitowe, perforacja jelita, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, przetoki odbytniczo-pochwowe, ból odbytu, zespół erytrodyzestezji dłoniowo-podeszwowej, przetoka, osłabienie mięśni, bóle mięśniowe, ból pleców, ból miednicy, zakażenia dróg moczowych, ospałość. Rzadko: martwicze zapalenie powięzi, zespół odwracalnej tylnej leukoencefalopatii z takimi objawami jak: drgawki, ból głowy, zaburzenia psychiczne, zaburzenia widzenia, ślepota korowa z towarzyszącym nadciśnieniem lub bez niego. Bardzo rzadko przypadki encefalopatii nadciśnieniowej, niekiedy zakończone zgonem. Po wprowadzeniu do obrotu stwierdzano także: reakcje anafilaktyczne i anafilaktoidalne, zakrzepową mikroangiopatię nerkową, perforacje przegrody nosowej, dysfonię, chorobę wrzodową żołądka i dwunastnicy, perforację pęcherzyka żółciowego, nadciśnienie płucne, martwicze zapalenie powięzi, zazwyczaj wtórne do powikłanego gojenia ran, perforacji przewodu pokarmowego lub powstania przetoki (rzadko). U chorych w podeszłym wieku stwierdzono większe ryzyko wystąpienia tętniczej zakrzepicy zatorowej (w tym incydenty naczyniowo-mózgowe, przemijające napady niedokrwienne mózgu, zawał serca), z większą częstością obserwowano leukopenię stopnia 3. i 4., małopłytkowość, neutropenię, biegunkę, nudności, bóle głowy i zmęczenie. Stosowanie leku może być związane z występowaniem ciężkich przetok, prowadzących niekiedy do zgonu. Z największą częstością obserwowano przetoki w obrębie przewodu pokarmowego u pacjentów z rakiem jelita grubego i odbytnicy z przerzutami oraz rakiem jajnika, rzadziej u pacjentów z innymi rodzajami nowotworów. Niezbyt często obserwowano przetoki poza przewodem pokarmowym (np. oskrzelowo-opłucnowe, moczowo-płciowe, żółciowe). Bewacyzumab może niekorzystnie wpływać na gojenie ran. Stosowanie leku może prowadzić do martwicy kości szczęki/żuchwy, zwłaszcza u pacjentów z grup ryzyka (jednocześnie lub w przeszłości leczonych bisfosfonianami w postaci i.v. i/lub z chorobami jamy ustnej wymagającymi inwazyjnego leczenia stomatologicznego). Szczegółowe informacje dotyczące działań niepożądanych – patrz: zarejestrowane materiały producenta. W przypadku przedawkowania (i.v. 20 mg/kg mc. co 2 tyg.) obserwowano ciężkie napady migreny.
Ciąża i laktacja

Kategoria C. Lek jest przeciwwskazany u kobiet w ciąży. Nie wiadomo czy lek przenika do pokarmu kobiecego. Ze względu na przenikanie IgG do pokarmu kobiecego, bewacyzumab może zaburzać wzrost i rozwój dziecka. Może mieć niekorzystny wpływ na płodność kobiety; w trakcie leczenia obserwowano przypadki niewydolności jajników ustępujące u większości pacjentek po zakończeniu leczenia. Długoterminowy wpływ leczenia na płodność nie jest znany. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczne metody antykoncepcji podczas leczenia i przez 6 mies. po jego zakończeniu. Nie należy karmić piersią w trakcie leczenia bewacyzumabem, a także przynajmniej w ciągu 6 mies. po jego zakończeniu.
Dawkowanie

Dorośli. I.v. 1. dawkę należy podać we wlewie trwającym 90 min, w przypadku dobrej tolerancji 2. dawkę można podać we wlewie trwającym 60 min, jeżeli i w tym przypadku tolerancja była dobra, kolejne wlewy mogą być podawane w ciągu 30 min. Zaleca się kontynuowanie leczenia do czasu wystąpienia progresji choroby lub niemożliwych do zaakceptowania objawów toksyczności. Nie zaleca się zmniejszania dawki w przypadku wystąpienia działań niepożądanych; w razie konieczności terapię należy trwale przerwać lub odłożyć w czasie. Rak okrężnicy lub odbytnicy z przerzutami. 5 mg/kg mc. lub 10 mg/kg mc. co 2 tyg. albo 7,5 mg/kg mc. lub 15 mg/kg mc. co 3 tyg. Rozsiany rak piersi. 10 mg/kg mc. co 2 tyg. lub 15 mg/kg mc. co 3 tyg. Niedrobnokomórkowy rak płuca. 7,5 mg/kg mc. lub 15 mg/kg mc. co 3 tyg. jako uzupełnienie chemioterapii opartej na pochodnych platyny przez maks. 6 cykli leczenia, a następnie w monoterapii do czasu wystąpienia progresji choroby. Zaawansowany i/lub rozsiany rak nerki. 10 mg/kg mc. co 2 tyg. Rak jajnika, rak jajowodu i pierwotny rak otrzewnej. 15 mg/kg mc. co 3 tyg., łącznie z karboplatyną i paklitakselem przez maks. 6 cykli, a następnie w monoterapii do czasu wystąpienia progresji choroby lub przez maks. 15 mies. albo do wystąpienia nieakceptowanej toksyczności. Pierwszy nawrót wrażliwego na związki platyny raka jajnika, raka jajowodu i pierwotnego raka otrzewnej. 15 mg/kg mc. co 3 tyg., łącznie z karboplatyną i gemcytabiną przez 6–10 cykli, a następnie w monoterapii, do czasu wystąpienia progresji choroby. Nawrót opornego na związki platyny raka jajnika, raka jajowodu i pierwotnego raka otrzewnej. 10 mg/kg mc. co 2 tyg., w skojarzeniu z paklitakselem lub liposomalną pegylowaną doksorubicyną albo 15 mg/kg mc. co 3 tyg., w skojarzeniu z topotekanem. Przetrwały, nawrotowy lub przerzutowy rak szyjki macicy. 15 mg/kg mc. co 21 dni, w skojarzeniu z paklitakselem z cisplatyną lub paklitakselem z topotekanem. U chorych w wieku podeszłym nie ma konieczności modyfikacji dawek.
Uwagi

Przechowywać w temp. 2–8°C. Nie zamrażać. Przygotowany do podania roztwór powstały po rozcieńczeniu leku w 0,9% roztw. NaCl jest stabilny przez 48 h w temp. 2–30°C; ze względu na możliwość rozwoju drobnoustrojów nie zaleca się podawania roztworu przechowywanego dłużej niż 24 h w temp. 2–8°C, chyba że roztwór został przygotowany w warunkach pełnej aseptyki.
Preparaty na rynku polskim zawierające bewacyzumab
Avastin (koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji) (opis profesjonalny)
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post