Blizny,bliznowce,przyczyny i usuwanie

Rozpoznanie, leczenie, zabiegi-operacje chirurgiczne, transplantologia, korekcji nosa i piersi, liposukcja i lifting. leczenie żylaków nóg
admin. med.

Blizny,bliznowce,przyczyny i usuwanie

Post autor: admin. med. »

BLIZNY I BLIZNOWCE

Blizna jest tkanka łączna, powstająca w procesie gojenia, która zastępuje tkankę uszkodzoną przez uraz lub chorobę. Tworzenie blizny jest częścią normalnego procesu gojenia się rany. Po okresie oczyszczania rany dochodzi do wnikania naczyń krwionośnych, a następnie odkładania włókien kolagenu, następnie , które początkowo są ułożone w sposób chaotyczny potem już w sposób uporządkowany. Początkowo blizna jest czerwona, potem ulega stopniowemu zblędnięciu. Proces ten nazywa się dojrzewaniem blizny trwa około 1-2 lat. Po pewnym czasie jej wygląd się nie zmienia. Niektóre blizny nie ulegają dojrzewaniu i ciągle produkują kolagen co prowadzi do ich przerostu lub nawet powstania keloidu (bliznowca).


Blizna powstaje w miejscu zranienia lub innego uszkodzenia skóry.

Rodzaje blizn ze względu na przyczynę powstania


• pourazowe (chirurgiczne, po zranieniach, pooparzeniowe)
• poszczepienne
• pozapalne - na przykład potrądzikowe.


Idealna blizna powinna być wąska, w poziomie skóry i jak najbardziej zbliżona kolorem do otaczającej skóry. Niektóre blizny są prawie niewidoczne. Niestety niektóre blizny nie wykształcają wystarczająco dużo kolagenu, żeby pokryć ubytek i mają charakter blizny zanikowej.
Ze względu na wygląd blizny dzielimy na

• prawidłowe
• przerosłe
• zanikowe (na przykład blizny po ospie)
• mieszane (na przykład blizny potrądzikowe)
• bliznowce – keloidy


Szczególnym rodzajem blizny jest keloid. Jego najbardziej charakterystyczną cechą jest przekraczanie linii pierwotnego zranienia i tym różni się od blizny przerosłej, która nigdy tej linii nie przekracza.


Czynniki wpływające na wygląd blizny

• predyspozycje genetyczne (są osoby, które zawsze wytworzą ładna bliznę i takie, które zawsze wytworzą bliznowiec)
• wiek (lepsze gojenie u dzieci)
• przebieg gojenia rany – krwawienie, ropienie
• wykonanie cięć w liniach minimalnego napięcia
• kształt blizn
• rodzaj stosowanego szwu,
• lokalizacja blizny (broda, mostek, ramię, górna część pleców to obszary zwiększonego ryzyka)
Postępowanie z blizną w celu uzyskania optymalnego wyglądu

• ucisk – opatrunki uciskowe np. w bliznach po oparzeniu, masaż
• natłuszczanie blizny (jest ona pozbawiona naturalnego sebum)
• stosowanie maści lub plastrów silikonowych w pierwszym okresie (np. Dermatix, Cicaplast, Veraderm) – jak tylko się zagoi rana
• stosowanie wyciągów z cebuli morskiej (Contractubex, Cepan, Tointex); ważne aby nie zacząć stosować tych maści zbyt wcześnie, ponieważ rozpuszczając kolagen mogą spowodować efekt odwrotny od zamierzonego, dlatego można je stosować po około 2 miesiącach
• zabiegi laserem KTP i VPL
Leczenie blizn przerosłych, zanikowych i keloidów

• wycięcie blizny i ponowne zeszycie
• operacje plastyczne z przesunięciem płatów skórnych ( w rozległych bliznach na przykład pooparzeniowych)
• opatrunki okluzyjne ze sterydami
• ostrzykiwanie sterydami ( przypadku blizny dojrzałej, twardej, czasami niemożliwe jest wkłucie igły i najpierw musi być rozluźniona, na przykład przez zabieg krioterapii)
• kriochirurgia – zamrażanie
• piling chemiczny
• zabieg laserem KTP
• mikrodermabrazja (zwłaszcza dla blizn potrądzikowych)
• zabiegi laserem frakcyjnym, ablacyjnym CO2
• mezoterapia


Szczególne miejsce zajmują tutaj lasery, ponieważ można nimi uzyskać efekty niedostępne innymi metodami. Zabiegi laserem frakcyjnym CO2 pozwalają na przebudowę blizny w całej jej strukturze i doprowadzenie do jej przejścia w fazę mniej dojrzałą, lepiej unaczynioną, Przebudowana blizna goi się w nowy sposób z efektem wyrównania powierzchni, wybarwienia. Doskonałe efekty można uzyskać w skórze zbliznowaciałej po przebytym trądziku. Niezależnie czy dominują cechy zaniku czy przerostu uzyskujemy wyrównanie powierzchni skóry, wyrównanie koloru, usunięcie przebarwień.


Laser KTP i VPL doskonale hamują przerastanie blizny, która jest czerwona i zawiera dużo naczyń w okresie dojrzewania. Przy znanej tendencji do przerastania blizn jest wręcz metodą z wyboru hamującą proces przerostu we wczesnym okresie.


Mezoterapia poprzez delikatne wkłucia pozwala nam na podanie do blizny substancji silnie stymulujących wytwarzanie kolagenu jak na przykład krzemionki organicznej. W bliznach zanikowych jest to doskonały sposób na pobudzenie przebudowy blizny w pożądanym kierunku.
Leczenie blizn i bliznowców wymaga ogromnej indywidualizacji zależnej od

• wieku pacjenta
• kształtu, wielkości i lokalizacji blizny
• fazy dojrzewania
• stosowanych wcześniej metod korekcji
• predyspozycji genetycznej


Tu duże znacznie ma wiedza i doświadczenie wykonującego zabiegi, ponieważ najczęściej stosujemy kombinację różnych metod postępowania.

Bliznowiec

Zmiana skórna określana jako bliznowiec (keloid) została po raz pierwszy opisana blisko 200 lat temu przez Aliberta. Obecnie wiadomo, że bliznowiec to nieswoisty, łagodny rozrost włóknisty skóry występujący najczęściej w następstwie jej uszkodzenia. Klinicznie jest to guzowaty twór o wzmożonej spoistości, gładkiej i lśniącej powierzchni, często z obecnością wypustek przechodzących poza pierwotny obszar uszkodzenia.
Częstość występowania bliznowców pozytywnie koreluje z zawartością pigmentu w skórze i u rasy czarnej może sięgać aż 16%. Co ciekawe nigdy nie opisano bliznowca u albinosa.
Bliznowce, podobnie jak i przerosłe blizny, są odbiciem zaburzeń procesu gojenia się ran. Różnicowanie tych dwóch zmian jest ważne, bowiem decyduje o prawidłowym postępowaniu. W przypadku bliznowców proces włóknienia szerzy się poza miejsce pierwotnego uszkodzenia skóry, włókna kolagenu są grube, szkliste, występuje duża ilość mukoidowej substancji międzykomórkowej. Zmiany nie wykazują skłonności do ustępowania. W przerosłych bliznach proces włóknienia ogranicza się tylko do obszaru pierwotnego urazu, występują nieliczne grube włókna kolagenu, jak również niewielka ilość mukoidowej substancji międzykomórkowej. W przeciwieństwie do bliznowców choroba wykazuje tendencję do samoistnej regresji.
Proces gojenia w bliznowcach jest nieprawidłowy i cechuje się nadmiernym zwiększeniem aktywności fibroblastów oraz zachwianiem równowagi między syntezą a degradacją kolagenu.

Obraz histopatologiczny bliznowca
Naskórek jest prawidłowy lub wykazuje cechy zaniku. W świeżych bliznowcach obserwuje się wyraźne zwiększenie liczby komórek, zwłaszcza fibroblastów, i komórek zapalnych, a także istoty podstawowej tkanki łącznej i naczyń. Dłużej trwające bliznowce są raczej ubogokomórkowe z przewagą szkliwiejącej tkanki włóknistej oraz licznymi, przebiegającymi w różnych kierunkach, nieregularnymi wiązkami kolagenu. Ta cecha różnicuje bliznowce z bliznami przerosłymi, w których poza brakiem cech zwyrodnienienia kolagenu, włókna kolagenu są ułożone równolegle. W bliznowcach włókna sprężyste ulegają destrukcji, a przydatki skóry zanikają.
Bliznowce stanowią ogromny problem kliniczny i estetyczny. Co więcej, w przypadkach dużych, szpecących blizn mogą wpływać niekorzystnie na stan psychiczny pacjentów.
źródło: abmed.pl
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post