Captopril na zaburzenia pracy serca,nadciśnienie tętnicze

Leki, wskazania, działanie, skutki uboczne, interakcje leków.Leki zalecane do leczenia.Środki spożywcze bezglutenowe
admin. med.

Captopril na zaburzenia pracy serca,nadciśnienie tętnicze

Post autor: admin. med. »

Captopril na zaburzenia pracy serca,nadciśnienie tętnicze
Co to jest Captopril Polfarmex?
Lek z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny, który jak wszystkie preparaty z tej grupy, hamuje powstawanie angiotensyny II, substancji powodującej skurcz naczyń oraz pobudzającej uwalnianie aldosteronu.
↑ do góry
Co zawiera i jak działa Captopril Polfarmex?
Substancją czynną preparatu jest kaptopryl. Jest to substancja należąca do grupy leków zwanych inhibitorami konwertazy angiotensyny (link). Działanie tych leków polega na hamowaniu aktywności enzymu odpowiedzialnego za powstawanie angiotensyny II (enzym ten to konwertaza angiotensyny, często oznaczana skrótem ACE, który pochodzi od angielskiej nazwy Angiotensin Converting Enzyme). Zahamowanie aktywności tego enzymu powoduje ograniczenie przekształcania (konwersji) nieaktywnej angiotensyny I do aktywnej angiotensyny II. Angiotensyna II jest substancją powodującą skurcz naczyń krwionośnych oraz stymulującą uwalnianie aldosteronu czego skutkiem jest wzrost ciśnienia tętniczego. Działanie leków z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny prowadzi do zmniejszenia stężenia angiotensyny II, a przez to do obniżenia ciśnienia tętniczego. Ponadto, leki te wywierają ochronny wpływ na naczynia i wykazują działanie przeciwmiażdżycowe. Stosowane są jako leki obniżające ciśnienie tętnicze oraz w leczeniu i profilaktyce chorób układu sercowo–naczyniowego, a także w leczeniu chorób nerek (nefropatii cukrzycowej i niecukrzycowej). W badaniach klinicznych potwierdzono skuteczność wielu z nich w zmniejszaniu śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych. U chorych z niewydolnością serca inhibitory ACE zmniejszają opór naczyniowy, co poprawia warunki hemodynamiczne i zwiększa wydolność wysiłkową pozytywnie wpływając na jakość życia.
Obniżające ciśnienie działanie kaptoprylu występuje po 15–30 minutach od doustnego przyjęcia leku a maksymalne obniżenie ciśnienia tętniczego po 60–90 minutach. Pełny rozwój działania przeciwnadciśnieniowego może wymagać kilku tygodni stosowania preparatu.
↑ do góry
Kiedy stosować Captopril Polfarmex?
Preparat jest wskazany w leczeniu:
· nadciśnienia tętniczego
· przewlekłej niewydolności serca z osłabieniem czynności skurczowej komór (leczenie skojarzone z lekami moczopędnymi i/lub glikozydami naparstnicy oraz beta–adrenolitykami)
· bezobjawowego zaburzenia czynności lewej komory serca (frakcja wyrzutowa nie większa niż 40%) po zawale serca u chorych w stabilnym stanie klinicznym
· nefropatii cukrzycowej.
↑ do góry
Kiedy nie stosować tego preparatu?
Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na inny inhibitor konwertazy angiotensyny (ACE). Nie możesz także stosować preparatu jeżeli:
· kiedykolwiek wystąpił u Ciebie obrzęk naczynioruchowy lub występuje wrodzony (dziedziczny) obrzęk naczynioruchowy
· występuje istotne obustronne zwężenie tętnic nerkowych lub jednostronne w przypadku jednej czynnej nerki
· stosowane są procedury krążenia pozaustrojowego (hemodializa, hemofiltracja, afereza lipoprotein o małej gęstości LDL), w czasie których krew narażona jest na kontakt z elektrycznie ujemnie naładowanymi powierzchniami (może to doprowadzić do wystąpienia ciężkich reakcji rzekomoanafilaktycznych).
Preparat jest przeciwwskazany w II i III trymestrze ciąży oraz w okresie karmienia piersią. Nie zaleca się stosowania preparatu w I trymestrze ciąży.
↑ do góry
Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Captopril Polfarmex?
Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
Ponieważ preparat może powodować nagłe i znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego należy zachować szczególną ostrożność, zwłaszcza u osób ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia niedociśnienia po przyjęciu preparatu. Grupa zwiększonego ryzyka obejmuje osoby:
· ze zmniejszoną objętością krwi krążącej, odwodnione lub z niedoborem elektrolitów (np. przyjmujących leki moczopędne, stosujących dietę o małej zawartości soli, poddawanych dializom, po biegunce lub wymiotach)
· z ciężkim nadciśnieniem tętniczym związanym ze wzmożoną aktywacją układu renina–angiotensyna–aldosteron (RAA)
· z niewydolnością serca przebiegającą z niewydolnością nerek lub bez niewydolności nerek
· z hemodynamicznie istotnym upośledzeniem napływu bądź odpływu z lewej komory serca (występujące zwężenie zastawki aortalnej lub mitralnej/dwudzielnej, kardiomiopatia przerostowa)
· osób poddawanych zabiegom lub znieczulanych
· z niewydolnością serca po zawale
· ze zwiększonym ryzykiem niedokrwienia mięśnia sercowego lub mózgu w przypadku ciężkiego niedociśnienia (np. osoby ze zwężeniem tętnic wieńcowych lub zwężeniem naczyń mózgowych, u których niedociśnienie mogłoby spowodować zawał serca, udar mózgu).
W powyższych przypadkach leczenie może być rozpoczynane tylko pod ścisłym nadzorem lekarskim. Ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego wymagany jest specjalny nadzór medyczny oraz monitorowanie ciśnienia tętniczego zwłaszcza w początkowej fazie leczenia i każdorazowo podczas zwiększania dawki.
Przed rozpoczęciem leczenia oraz w jego trakcie lekarz zaleci kontrolę czynności nerek. Jeżeli występuje odwodnienie organizmu, zmniejszenie objętości wewnątrznaczyniowej lub zaburzenia elektrolitowe lekarz zaleci odpowiednie postępowanie przed rozpoczęciem stosowania preparatu. Stosowanie inhibitorów ACE może u wrażliwych osób powodować zaburzenia czynności nerek. Ryzyko zaburzenia czynności nerek, w tym ostrej niewydolności nerek, występuje zwłaszcza u chorych z niewydolnością serca. U chorych z zaburzeniami czynności nerek lub stosujących duże dawki preparatu istnieje ryzyko wystąpienia białkomoczu.
U osób z zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 40 ml/min) konieczne jest zmniejszenie dawki początkowej i dalsze dostosowanie dawki w zależności od wartości klirensu kreatyniny i indywidualnej reakcji chorego na leczenie; w tych przypadkach indywidualnie dostosowaną dawkę ustala lekarz. Konieczna jest regularna kontrola stężenia potasu i kreatyniny we krwi.
Po zastosowaniu preparatu u chorych z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych lub ze zwężeniem tętnicy jedynej czynnej nerki może wystąpić zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi, szczególnie jeśli preparat jest stosowany równolegle z lekiem moczopędnym. Ryzyko tych zaburzeń jest zwiększone u osób z niewydolnością nerek, a nadciśnienie nerkowo-naczyniowe sprzyja dodatkowo wystąpieniu ciężkiego niedociśnienia tętniczego. U tych chorych leczenie może być prowadzone tylko pod ścisłą kontrolą lekarską.
Po zastosowaniu preparatu u chorych z nadciśnieniem tętniczym i z zaburzeniami czynności nerek a także u chorych bez wcześniejszych zaburzeń czynności nerek może wystąpić zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi, szczególnie jeśli preparat jest stosowany równolegle z lekiem moczopędnym. O ile to konieczne lekarz zaleci zmniejszenie dawki lub zaprzestanie stosowania leku moczopędnego i/lub kaptoprylu.
Nie ma wystarczających danych dotyczących stosowania preparatu u chorych po niedawnym przeszczepie nerki i dlatego nie zaleca się stosowania preparatu w tej grupie chorych.
Preparat może powodować wystąpienie obrzęku naczynioruchowego (obrzęk ust, języka, gardła, krtani mogący utrudniać oddychanie i mogący stanowić zagrożenie życia). W razie wystąpienia pierwszych objawów obrzęku należy zaprzestać stosowania preparatu natychmiast szukać pomocy medycznej. Konieczna jest hospitalizacja i podjęcie odpowiedniego leczenia. Obrzęk naczynioruchowy może także dotyczyć jelit czemu towarzyszą bóle brzucha niekiedy z nudnościami i wymiotami. Ryzyko obrzęku naczynioruchowego jest zwiększone u osób, u których w przeszłości wystąpił obrzęk naczynioruchowy oraz u osób rasy czarnej.
U osób rasy czarnej preparat może być mniej skuteczny w obniżaniu ciśnienia tętniczego.
Stosowanie preparatu wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia reakcji anafilaktycznej na jad owadów i inne alergeny (w przypadku planowanego odczulania należy skonsultować się z lekarzem, który o ile to możliwe, zaleci czasowe zaprzestanie stosowania preparatu).
Rzadko stosowanie preparatu może być związane z wystąpieniem żółtaczki cholestatycznej, która może prowadzić do piorunującej martwicy wątroby, zakończonej niekiedy zgonem. Jeżeli wystąpi żółtaczka cholestatyczna lub zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem ponieważ konieczne może być zaprzestanie stosowania preparatu i wdrożenie odpowiedniego leczenia.
Preparat może powodować zaburzenia hematologiczne (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych [neutropenię/agranulocytozę], małopłytkowość, niedokrwistość). Lekarz zaleci regularną kontrolę morfologii krwi, szczególnie na początku leczenia oraz u osób z zaburzeniami czynności nerek, osób ze współistniejącą chorobą tkanki łącznej (np. toczniem rumieniowatym lub twardziną) oraz osób stosujących inne leki mogące powodować zmiany w morfologii krwi (allopurynol, leki immunosupresyjne, kortykosteroidy, prokainamid, cytostatyki). W razie wystąpienie jakichkolwiek objawów zakażenia (np. gorączka, powiększenie węzłów chłonnych, ból gardła) należy koniecznie skonsultować się z lekarzem i upewnić się, że nie nastąpiło obniżenie odporności organizmu.
Inhibitory ACE mogą także powodować uporczywy kaszel, bez odkrztuszania, który ustępuje po zaprzestaniu stosowania preparatu.
Poinformuj lekarza o stosowaniu preparatu jeżeli planujesz zabieg operacyjny lub inny zabieg wymagający znieczulenia. Stosowanie preparatu równolegle z lekami znieczulającymi może prowadzić do wystąpienia znacznego niedociśnienia tętniczego. Dzień przed zabiegiem operacyjnym zaleca się zaprzestanie przyjmowania preparatu. Tylko lekarz może podjąć decyzję o zaprzestaniu stosowania preparatu.
Preparat może powodować hiperkaliemię (zwiększenie stężenia potasu we krwi). Hiperkaliemia może być przyczyną poważnych zaburzeń rytmu serca. Lekarz zaleci monitorowanie stężenia potasu we krwi, zwłaszcza u osób, u których ryzyko hiperkaliemii jest zwiększone (osoby z niewydolnością nerek, chorzy na cukrzycę, przyjmujący leki zwiększające stężenie potasu we krwi, w tym sole potasu, leki moczopędne zatrzymujące potas lub heparynę, osoby odwodnione, osoby z niewydolnością serca lub kwasicą metaboliczną).
U chorych na cukrzycę przyjmujących doustne leki przeciwcukrzycowe lub insulinę lekarz zaleci kontrolowanie stężenia glukozy we krwi, zwłaszcza w początkowym okresie stosowania preparatu. Istnieje ryzyko wystąpienia hipoglikemii, czyli nadmiernego zmniejszenia stężenia glukozy we krwi.
Nie zaleca się równoległego stosowania soli litu. Nie zaleca się równoległego stosowania leków moczopędnych oszczędzających potas, suplementów potasu lub substytutów soli kuchennej zawierających potas.
Nie należy rozpoczynać stosowania preparatu w okresie ciąży. Jeżeli kobieta stosująca preparat planuje ciążę powinna skonsultować się z lekarzem, który zaleci zmianę sposobu leczenia przeciwnadciśnieniowego. W przypadku zajścia w ciążę w okresie przyjmowania preparatu należy natychmiast zaprzestać jego przyjmowania i skonsultować się z lekarzem. W razie potrzeby lekarz zaleci stosowanie innych preparatów obniżających ciśnienie tętnicze.
Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:
­ --preparat zawiera laktozę; osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy, nie powinny stosować tego preparatu.
Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Preparat może powodować działania niepożądane takie jak np. zawroty głowy, obniżenie ciśnienia tętniczego, które mogą upośledzać sprawność psychofizyczną i zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń i maszyn. Należy zachować szczególną ostrożność, zwłaszcza na początku leczenia lub po zmianie dawki, a także jeżeli równolegle spożywany jest alkohol.
↑ do góry
Dawkowanie preparatu Captopril Polfarmex
Preparat ma postać tabletek. Przeznaczony jest do stosowania doustnego. Preparat można przyjmować niezależnie od posiłków. Nie przekraczaj zaleconych dawek ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem.
Dorośli:
Nadciśnienie tętnicze (monoterapia i leczenie skojarzone): początkowo 25–50 mg na dobę, w 2 dawkach podzielonych. W razie potrzeby w odstępach co najmniej 2 tygodniowych lekarz stopniowo zwiększy dawkę do 100–150 mg na dobę, w 2 dawkach podzielonych. Dawka maksymalna 150 mg na dobę. W przypadku leczenia skojarzonego z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi, np. tiazydowymi lekami moczopędnymi, lekarz może zalecić by kaptopryl przyjmowany był 1 raz na dobę.
U pacjentów z silną aktywacją układu renina–angiotensyna–aldosteron (np. nadciśnienie naczyniowo–nerkowe, niewyrównana niewydolność serca, zmniejszenie objętości wewnątrznaczyniowej) zalecana dawka początkowa wynosi 6,25–12,5 mg 1 raz na dobę. W tej grupie pacjentów na początku leczenia niezbędny jest ścisły nadzór lekarski. Dawka będzie stopniowo zwiększana przez lekarza do 50–100 mg na dobę w dawce pojedynczej lub w 2 dawkach podzielonych.
Niewydolność serca (w skojarzeniu z lekami moczopędnymi oraz, o ile to konieczne, z preparatami naparstnicy lub beta–adrenolitykami): dawka początkowa wynosi 6,25–12,5 mg 2–3 razy na dobę, a leczenie należy rozpoczynać pod ścisłą kontrolą lekarską. Lekarz dostosuje dawkę na podstawie indywidualnej reakcji chorego na leczenie. W razie potrzeby będzie zwiększał dawkę w odstępach kilku tygodniowych. Dawka podtrzymująca wynosi zwykle 75–150 mg na dobę a dawka maksymalna wynosi 150 mg na dobę, w dawkach podzielonych.
Zawał serca:
Leczenie krótkotrwałe: leczenie w warunkach szpitalnych może być rozpoczęte tak szybko jak to możliwe po wystąpienia objawów zawału. Dawka próbna 6,25 mg, po 2 godzinach 12,5 mg a po 12 godzinach 25 mg. Jeżeli preparat jest dobrze tolerowany, od następnego dnia będzie podawany w dawce 100 mg na dobę w 2 dawkach podzielonych (tj. 50 mg 2 razy na dobę). Leczenie może być kontynuowane przez 4 tygodnie, po czym nastąpi ponowna ocena stanu pacjenta. Na jej podstawie lekarz podejmie dalsze decyzje terapeutyczne.
Leczenie długotrwałe: jeżeli nie rozpoczęto stosowania preparatu w ciągu 24 godzin od wystąpienia zawału serca leczenie może być rozpoczęte pomiędzy 3.–16. dobą po zawale serca. Leczenie może być rozpoczynane w warunkach szpitalnych u pacjentów stabilnych hemodynamicznie pod ścisłym nadzorem lekarza. Dawka początkowa wynosi 6,25–12,5 mg 3 razy na dobę przez 2 doby, a następnie 25 mg 3 razy na dobę. Dawka zalecana w leczeniu długotrwałym wynosi 75–150 mg na dobę w 2–3 dawkach podzielonych. W razie konieczności lekarz zmniejszy dawkę stosowanych równolegle innych leków przeciwnadciśnieniowych. Można stosować równolegle leki zwykle stosowane w niewydolności serca, takie jak leki trombolityczne, kwas acetylosalicylowy i beta–adrenolityki.
Leczenie nefropatii cukrzycowej: 75–100 mg na dobę w dawkach podzielonych. W razie konieczności lekarz może włączyć do leczenia inne leki przeciwnadciśnieniowe.
U osób z zaburzeniami czynności nerek konieczna jest indywidualna modyfikacja dawkowania; w poszczególnych przypadkach odpowiednio dostosowaną dawkę ustala lekarz. Jeżeli klirens kreatyniny jest mniejszy niż 40 ml/min ale większy niż 20 ml/min dobowa dawka początkowa wynosi 25 mg a dobowa dawka maksymalna wynosi 100 mg. Jeżeli klirens kreatyniny jest mniejszy niż 20 ml/min ale większy niż 10 ml/min dobowa dawka początkowa wynosi 12,5 mg a dobowa dawka maksymalna wynosi 75 mg. W przypadku ciężkiej niewydolności nerek, jeżeli klirens kreatyniny jest mniejszy niż 10 ml/min, dawka początkowa wynosi 6,25 mg na dobę a dawka maksymalna 37,5 mg na dobę. U tych osób leczenie może być prowadzone tylko pod ścisłą kontrolą lekarską. Jeżeli konieczne jest równoległe stosowanie leków moczopędnych u chorych z ciężką niewydolnością nerek zaleca się stosowanie diuretyków pętlowych (np. furosemid) zamiast tiazydowych leków moczopędnych.
U chorych w podeszłym wieku konieczne jest dostosowanie dawkowania przez lekarza. U tych chorych istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, zwłaszcza w przypadku zaburzeń czynności nerek lub innych narządów. Lekarz ustali zalecaną dawkę początkową i następnie będzie zwiększał ją stopniowo, aż do uzyskania pożądanej odpowiedzi klinicznej.
Nie ma pełnych danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu u dzieci i młodzieży. Z tego powodu leczenie może być rozpoczynane w tej grupie wiekowej tylko pod ścisłym nadzorem lekarza. Dawkę i odstęp pomiędzy dawkami lekarz ustali w każdym przypadku indywidualnie.
↑ do góry
Czy można stosować Captopril Polfarmex w okresie ciąży i karmienia piersią?
W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Stosowanie preparatu w I trymestrze ciąży nie jest zalecane. Stosowanie preparatu w II i III trymestrze ciąży jest przeciwwskazane. Jeżeli kobieta planuje ciążę zalecana jest zmiana sposobu leczenia przeciwnadciśnieniowego. W przypadku podejrzenia zajścia w ciążę w okresie przyjmowania preparatu należy natychmiast zaprzestać jego przyjmowania i skonsultować się z lekarzem. Lekarz może zalecić stosowanie innych leków przeciwnadciśnieniowych.
Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane w okresie karmienia piersią.
↑ do góry
Czy mogę stosować równolegle inne preparaty?
Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.
Przeciwwskazane są zabiegi z wykorzystaniem krążenia pozaustrojowego (hemodializa, hemofiltracja) oraz afereza lipoprotein o niskiej gęstości, w czasie których krew narażona jest na kontakt z ujemnie naładowanymi powierzchniami. Może to doprowadzić do wystąpienia ciężkich reakcji rzekomoanafilaktycznych. Jeżeli lekarz uzna przeprowadzenie zabiegu za absolutnie konieczne może zastosować innego typu dializatory lub zalecić zmianę leków przeciwnadciśnieniowych.
Równoległe stosowanie leków wpływających na stężenie potasu we krwi (sole potasu, niektóre leki moczopędne i przeciwnadciśnieniowe np. spironolakton, triamteren, amiloryd, eplerenon, suplementy potasu, trimetoprym, takrolimus, cyklosporyna, heparyna) oraz zawierających potas zamienników soli kuchennej może prowadzić do zwiększenia stężenia potasu we krwi (hiperkaliemia). Nie zaleca się równoległego stosowania kaptoprylu z wymienionymi powyżej preparatami. Jeżeli konieczne jest ich stosowanie lekarz zaleci regularną kontrolę stężenia potasu we krwi.
Wcześniejsze lub równolegle stosowanie leków moczopędnych zwiększa ryzyko wystąpienia powikłań wynikających z gwałtownego i znacznego obniżenia ciśnienia tętniczego. O ile to możliwe, lekarz zaleci przerwanie stosowanie leków moczopędnych oraz odpowiednie nawodnienie i zwiększoną podaż elektrolitów przed rozpoczęciem przyjmowania preparatu. Jeśli nie można przerwać stosowania leków moczopędnych leczenie należy rozpoczynać pod ścisłą kontrolą lekarską.
Preparat może nasilać toksyczne działanie soli litu. Nie zaleca się równoległego stosowania litu, a w razie konieczności takiego leczenia skojarzonego należy kontrolować stężenie litu. Równoległe stosowanie leków moczopędnych nasila ryzyko toksycznego działania litu.
Niesteroidowe leki przeciwzapalne (np. kwas acetylosalicylowy, ibuprofen, ketoprofen) mogą osłabiać przeciwnadciśnieniowe działanie preparatu oraz powodować zaburzenia czynności nerek i zwiększenie stężenia potasu we krwi. Należy zapewnić odpowiednie nawodnienie i regularnie kontrolować czynność nerek. Należy zachować ostrożność, zwłaszcza u chorych w podeszłym wieku.
Leki przeciwnadciśnieniowe, w tym leki moczopędne i inne leki mogące obniżać ciśnienie tętnicze (np. azotany, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki znieczulające, opioidy, leki przeciwpsychotyczne) a także alkohol zwiększają ryzyko wystąpienia znacznego niedociśnienia tętniczego. U osób przyjmujących równolegle leki moczopędne istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia powikłań wynikających z gwałtownego i znacznego obniżenia ciśnienia tętniczego. O ile to możliwe, lekarz zaleci przerwanie stosowanie leków moczopędnych na 2–3 dni przed rozpoczęciem przyjmowania preparatu.
Stosowane równolegle leki przeciwcukrzycowe (preparaty doustne, insulina) mogą powodować nadmierne zmniejszenie stężenia glukozy we krwi (hipoglikemia) i dlatego zalecane jest kontrolowanie jej stężenia.
U chorych z zawałem serca kaptopryl może być stosowany równolegle z kwasem acetylosalicylowym (w dawkach kardiologicznych o działaniu przeciwpłytkowym), lekami trombolitycznymi, azotanami i beta-adrenolitykami (beta-blokerami).
Leki zwiększające ciśnienie tętnicze (np. sympatykomimetyki, izoproterenol, dobutamina, dopamina, epinefryna) mogą osłabiać działanie preparatu. Należy regularnie kontrolować ciśnienie tętnicze.
Leki mogące wpływać na morfologię krwi (allopurynol, leki immunosupresyjne, kortykosteroidy, prokainamid, cytostatyki) zwiększają ryzyko wystąpienia zaburzeń hematologicznych.
Kaptopryl może powodować fałszywie dodatni wynik badania na obecność acetonu w moczu.
↑ do góry
Jakie działania niepożądane mogą wystąpić?
Jak każdy lek, również Captopril Polfarmex może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Do często występujących działań niepożądanych należą: bóle i zawroty głowy, objawy wywołane ortostatycznym obniżeniem ciśnienia tętniczego (np. zawroty głowy, omdlenia, zaburzenia równowagi), zaburzenia snu, zaburzenia smaku, suchy uporczywy kaszel, duszność, biegunka, nudności, wymioty, ból brzucha, zaparcia, suchość błony śluzowej jamy ustnej, świąd, wysypka, łysienie. Niezbyt często możliwe: niedokrwienie mięśnia sercowego, w tym bóle dławicowe lub zawał serca, zaburzenia rytmu serca, kołatanie serca, zwiększenie częstotliwości rytmu serca (tachykardia), objaw Raynaud’a, nagłe zaczerwienienie, niedociśnienie tętnicze, obrzęk naczynioruchowy (obrzęk twarzy, ust, języka, gardła, krtani w sporadycznych przypadkach mogący powodować zwężenie dróg oddechowych, utrudniać oddychanie i zagrażać życiu), ból w klatce piersiowej, zmęczenie, złe samopoczucie. Rzadko możliwe: anoreksja, senność, uczucie mrowienia i drętwienia na skórze (parestezje), zapalenie jamy ustnej, afty, zaburzenia czynności nerek (ostra niewydolność nerek, mocznica, skąpomocz). Bardzo rzadko: zaburzenia hematologiczne (zmniejszenie liczby krwinek białych [leukopenia], zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych [neutropenia/agranulocytoza], małopłytkowość, zaburzenia czynności szpiku kostnego, niedokrwistość hemolityczna, powiększenie węzłów chłonnych. choroby autoimmunologiczne), nadmierne zmniejszenie stężenia glukozy we krwi (hipoglikemia), zwiększenie stężenia potasu we krwi (hiperkaliemia), zatrzymanie czynności serca, wstrząs kardiogenny, stany splątania, depresja, udar niedokrwienny mózgu (wtórny do nadmiernego niedociśnienia), przemijający napad niedokrwienny mózgu, niewyraźne widzenie, nieżyt błony śluzowej nosa, skurcz oskrzeli, zapalenie zatok, eozynofilowe zapalenie płuc, alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych, zapalenie trzustki, zapalenie języka, żółtaczka cholestatyczna, uszkodzenie komórek wątroby (martwica), zapalenie wątroby, zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, ciężkie reakcje skórne (martwica toksyczna rozpływna naskórka, zespół Stevensa i Johnsona, rumień wielopostaciowy), pęcherzyca, nadwrażliwość na światło, złuszczające zapalenie skóry, bóle mięśni i stawów, zespół nerczycowy, zaburzenia funkcji seksualnych (impotencja), ginekomastia, gorączka, zwiększenie stężenia kreatyniny i mocznika we krwi, białkomocz, zwiększenie stężenia potasu we krwi (hiperkaliemia), zmniejszenie stężenia sodu we krwi, zmniejszenie stężenia hemoglobiny we krwi, zmniejszenie hematokrytu, zwiększona wartość OB, eozynofilia, czyli zwiększenie liczby granulocytów kwasochłonnych [eozynofilów].
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post