Choroba zwyrodnieniowa stawu biodrowego

Rozpoznanie, leczenie, zabiegi-operacje chirurgiczne, transplantologia, korekcji nosa i piersi, liposukcja i lifting. leczenie żylaków nóg
admin. med.

Choroba zwyrodnieniowa stawu biodrowego

Post autor: admin. med. »

Staw biodrowy – Choroba zwyrodnieniowa stawu biodrowego (Coxarthrosis, Arthrosis deformans coxae) to choroba polegająca na przedwczesnym zużyciu i zwyrodnieniu tkanek tworzących staw biodrowy.
Objawy wskazujące na potrzebę badania stawu biodrowego w kierunku zmian zwyrodnieniowych:

utrzymujący się i niepoddający się leczeniu ból stawu biodrowego,
utrzymujący się ból stawu kolanowego
dolegliwości bólowe stawu biodrowego nasilające się podczas marszu lub wysiłku fizycznego,
ograniczenie zakresu ruchu stawu biodrowego, zwłaszcza ruchów rotacyjnych,
utykanie,
przymusowe ustawienie kończyny w stawie biodrowym tzw. przykurcz,
skrócenie kończyny,
osłabienie i niepewność kończyny,
ból stawu biodrowego nasilający się po wysiłku, ustępujący po odpoczynku lub po zastosowaniu leków przeciwzapalnych,
trudności z wykonywaniem codziennych czynności takich jak zakładanie skarpet czy pończoch, powstanie z niskiego fotela,
uczucie „przeskakiwania” w stawie biodrowym.

Przyczyny zmian zwyrodnieniowych stawu biodrowego
Pierwotne

Tego typu zmiany zwyrodnieniowe określamy jako idopatyczne. Pomimo zebrania wszechstronnego wywiadu oraz wykonania badania klinicznego, zdjęć rentgenowskich, tomografii komputerowej, badań laboratoryjnych i innych nie udaje się ustalić przyczyny powstania zmian zwyrodnieniowych.
Wtórne

I Wrodzone

rozwojowa dysplazja stawu biodrowego i inne wady wrodzone

II Zaburzenia okresu rozwojowego, wzrastania

jałowa martwica głowy kości udowej,
złuszczenie głowy kości udowej,
oddzielająca martwica kostno-chrzęstna,
przebyte ropne zapalnie stawu biodrowego lub kości udowej,

III Przyczyny urazowe

zwichnięcie stawu biodrowego, zwichnięcie ze złamaniami,
złamania miednicy lub końca bliższego kości udowej,
złamania odległych kości wpływające na funkcjonowanie stawu biodrowego,
urazowe złuszczenie głowy kości udowej,

IV Inne choroby i zaburzenia metaboliczne

nadwaga,
przebyte infekcje stawu biodrowego,
nowotwory,
choroba reumatyczna,
cukrzyca, łuszczyca, osteoporoza,
martwica jałowa,
alkoholizm,
przebyta gruźlica stawu biodrowego,

Badanie przedmiotowe stawu biodrowego


Badanie stawu biodrowego poprzedzone jest zebraniem dokładnego wywiadu odnośnie charakteru dolegliwości, czasu i okoliczności ich powstania, przebytych chorób, w tym chorób wieku dziecięcego lub doznanych urazów. Badanie przedmiotowe obejmuje ocenę ustawienia w spoczynku stawu biodrowego oraz zakres ruchów czynnych i biernych stawów biodrowych oraz pozostałych stawów kończyn i kręgosłupa, wykonanie testów czynnościowych oraz badanie chodu. Badanie przedmiotowe i badanie chodu pozwala zróżnicować przyczynę dolegliwości.
Diagnostyka radiologiczna i inna stawu biodrowego

Diagnostyka radiologiczna stawu biodrowego obejmuje wykonanie zdjęcia rentgenowskiego miednicy z objęciem obu stawów biodrowych w pozycji przednio-tylnej, zdjęcia osiowego chorego biodra oraz w wybranych przypadkach radiogramy kręgosłupa lędźwiowego i kolana strony chorej. Uzupełnieniem zdjęć rentgenowskich może być tomografia komputerowa (TK) lub tomografia rezonansu magnetycznego (NMR) oraz badanie scyntygraficzne. Badanie rentgenowskie może wymagać uzupełnienia o badania laboratoryjne i elektrokardiograficzne (EKG). W przygotowaniu do operacji może zachodzić konieczność wykonania konsultacji lekarzy innych specjalności.
Endoprotezoplastyka stawu biodrowego

Operacja wymiany chorego stawu biodrowego na sztuczny.
Operacja polega na zastąpieniu własnego chorego stawu biodrowego sztucznym stawem biodrowym – endoprotezą. Operacja uwalnia chorego od bólu spoczynkowego, pozwala na ruch w stawie i bezbolesne obciążanie kończyny.

W zależności od wieku chorego, obrazu radiologicznego, stopnia zaawansowania choroby, chorób towarzyszących, przyczyny zmian zwyrodnieniowych stosuje się różne typy endoprotez. Każda z protez używanych do tego typu operacji składa się z części osadzanej w miednicy w miejsce kostnej panewki chorego stawu biodrowego i części udowej zastępującej chory koniec bliższy czyli głowę kości udowej. Obecnie ze względu na sposób mocowania endoprotez z kością określamy je jako endoprotezy klejowe i bezklejowe. Najważniejszym miejscem decydującym o powodzeniu operacji jest trwałe połączenie ciała obcego jakim jest endoproteza z kością. Sposób połączenia przy pomocy kleju kostnego decyduje o nazwaniu endoprotezy klejową, jeśli stosuje się połączenie niewymagające kleju kostnego to taką endoprotezę nazywamy bezklejową.

źródło:klinikakolasinski.pl
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post