Choroby serca.Objawy i przyczny oraz leczenie

Schorzenia i wady układ krążenia, układu sercowo-naczyniowego, nadciśnienie tętnicze, choroby tętnic i żył
admin. med.

Choroby serca.Objawy i przyczny oraz leczenie

Post autor: admin. med. »

Wszystkie komórki naszego ciała aby żyć i prawidłowo funkcjonować potrzebują energii. Uzyskują ją poprzez spalanie substancji odżywczych - cukrów, tłuszczów, białek. Substancje te oraz niezbędny do ich spalenia tlen czerpią z przepływającej krwi. Do krwi wydalają też powstające podczas spalania odpady. Aby zapewnić ciągłe dostawy tlenu, substancji odżywczych i sprawne usuwanie odpadów krew musi znajdować się w ciągłym ruchu. Jest to możliwe dzięki pracy serca, które nieustannie ją przepompowuje.

Serce w swej przeważającej masie zbudowane jest z komórek mięśniowych, które posiadają zdolność do kurczenia się. Ich jednoczesny skurcz jest wyzwalany przez bodźce elektryczne powstające w pewnych obszarach mięśnia serca.

Serce składa się z 4 jam: 2 przedsionków i 2 komór.

Naczynia którymi krew dopływa do serca nazywane są żyłami, natomiast te którymi je opuszcza to tętnice.

Krew zebrana z organizmu spływa żyłami do prawego przedsionka, a następnie do prawej komory, skąd jest, poprzez tętnice płucne, przepompowywana do płuc. W płucach krew oddaje dwutlenek węgla i pobiera tlen.

Utlenowana krew spływa żyłami płucnymi do lewego przedsionka, a następnie do lewej komory, która tłoczy ją przez system tętnic do wszystkich części ciała.

Aby móc wykonywać tę pracę serce również musi być zaopatrywane w tlen i substancje odżywcze. Krew, która je dostarcza dopływa do mięśnia serca poprzez naczynia krwionośne zwane tętnicami wieńcowymi ( gdyż jak wieniec czoło, tak one okalają serce).

Zwężenie tętnicy wieńcowej powoduje niedotlenienie mięśnia serca - Jest to choroba wieńcowa.

Zamknięcie tętnicy wieńcowej powoduje śmierć komórek mięśnia serca w obszarze przez nią zaopatrywanym - Jest to zawał mięśnia serca.

Co zagraża twojemu sercu.

Serce to niestrudzony mięsień, który kurcząc się średnio 60 do 80 razy na minutę, przepompowuje w tym czasie około 6 litrów krwi. Praca, którą wykonuje w ciągu całego życia daje się porównać z energią potrzebną do wyniesienia na orbitę okołoziemską sztucznego satelity. Niestety nie jest ono niezniszczalne.

W krajach uprzemysłowionych to właśnie choroby układu krążenia są najczęstszą przyczyną zgonów. Najpowszechniejszą wśród nich jest choroba wieńcowa.

Ryzyko zachorowania na chorobę wieńcową jest różne u różnych osób. W ciągu wielu lat badań udało się zidentyfikować wiele czynników, które je zwiększają.

Czynniki ryzyka choroby wieńcowej:
predyspozycja genetyczna,
płeć,
wiek,
palenie tytoniu,
nadciśnienie tętnicze,
zaburzenia lipidowe (gospodarki tłuszczowej w organizmie),
cukrzyca,
otyłość,
dna moczanowa.

Jak widać są wśród nich takie czynniki, na które nie mamy wpływu, jak i takie, które możemy zmieniać.

Do pierwszych z nich należą:
predyspozycja genetyczna ( występowanie choroby wieńcowej wśród członków najbliższej rodziny),
płeć (częściej i wcześniej chorują mężczyźni)
wiek (wraz z nim wzrasta ryzyko choroby wieńcowej).

Pozostałe czynniki ryzyka mogą być przez nas modyfikowane.
Z tego powodu poświęcimy im więcej uwagi.

Najważniejszym spośród czynników modyfikowalnych jest palenie tytoniu.
Dzieje się tak za sprawą szkodliwości i powszechności tego nałogu.

Substancje zawarte w dymie tytoniowym:
uszkadzają bezpośrednio naczynia wieńcowe,
mogą powodować powstawanie w nich zakrzepów prowadzących do zawału,
wywołują zaburzenia rytmu serca
zaburzenia gospodarki lipidowej.

Na ich toksyczne działanie narażeni są nie tylko palacze ale i osoby niepalące przebywające w zadymionych pomieszczeniach.

Drugim z czynników ryzyka na które możemy wpływać jest nadciśnienie tętnicze.

Szacuje się, że około 25% ludzi powyżej 40 roku życia ma podwyższone ciśnienie tętnicze krwi, ale większość z nich nie wie o swojej chorobie. Przyczyną tego jest fakt, że zwykle nie powoduje ona dolegliwości.

Nadciśnienie tętnicze jest jedną z głównych przyczyn powstawania miażdżycy, a więc i choroby wieńcowej. Podwyższone wartości ciśnienia tętniczego krwi mogą być skutecznie obniżone dzięki właściwemu leczeniu.

O zaburzeniach lipidowych mówimy wówczas gdy w naszej krwi znajduje się zbyt dużo cząsteczek tłuszczów (lipidów) np. cholesterolu.

Namiar ten może odkładać się w ścianach tętnic wieńcowych prowadząc do ich zwężenia, a to jak wiemy oznacza chorobę wieńcową.
Zaburzenia lipidowe mogą (rzadko) być wrodzone, jednak większość przypadków jest spowodowana złą dietą.
Oznacza to, że podstawowym sposobem leczenia jest zastosowanie właściwej diety. W przypadku gdy jest to niewystarczające z powodzeniem stosuje się odpowiednie leki.

Cukrzyca to stan, w którym dochodzi do podwyższonego stężenia cukru we krwi.

Prowadzi to do uszkodzenia naczyń krwionośnych i rozwoju miażdżycy. Podwyższony poziom cukru można skutecznie normalizować przy pomocy diety, leków przeciwcukrzycowych i insuliny.

Pacjenci z nadwagą obarczeni są większym ryzykiem nadciśnienia tętniczego, zaburzeń lipidowych i cukrzycy, które mogą prowadzić do wystąpienia choroby wieńcowej. Z nadwagą można walczyć stosując odpowiednią dietę i zachowując aktywność fizyczną.

Pacjenci z nadwagą obarczeni są większym ryzykiem nadciśnienia tętniczego, zaburzeń lipidowych i cukrzycy, które mogą prowadzić do wystąpienia choroby wieńcowej.
Z nadwagą można walczyć stosując odpowiednią dietę i zachowując aktywność fizyczną.

Dna moczanowa jest chorobą, w której dochodzi do wzrostu stężenia we krwi substancji zwanej kwasem moczowym. Jej nadmiar może wywoływać zapalenie stawów (podagra), kamicę nerkową i sprzyja powstawaniu zmian miażdżycowych w tętnicach.

Obecnie istnieją leki, które skutecznie obniżają stężenie kwasu moczowego.


Z tego doprawdy przygnębiającego przeglądu niebezpieczeństw zagrażających naszemu sercu wypływa jeden optymistyczny wniosek:

Można zapobiec chorobie wieńcowej eliminując z twego życia czynniki ryzyka.

Aby to osiągnąć i przez długie lata cieszyć się zdrowym sercem:
nie pal papierosów ( w ogóle )
kontroluj regularnie ciśnienie tętnicze,
systematycznie lecz nadciśnienie tętnicze.
kontroluj regularnie poziom lipidów we krwi, w razie potrzeby lecz zaburzenia lipidowe
zachowuj zdrową dietę,.
unikaj nadwagi, jeśli to konieczne zredukuj swoją wagę.
zachowuj aktywność fizyczną
systematycznie lecz cukrzycę i dnę moczanową, jeśli na nie chorujesz
regularnie poddawaj się badaniom lekarskim.

Jak się bada serce?

Najważniejsze etapy badania serca tak jak innych narządów to:

Wywiad lekarski

dokładne zebranie wywiadu przez lekarza to znaczy:
rozmowa z pacjentem o rodzaju dolegliwości,
czasie ich występowania,
o innych towarzyszących objawach oraz o przebytych chorobach.
ważne są też dane o sposobie życia pacjenta jego sytuacji rodzinnej i zawodowej , gdyż zawierają w sobie informacje o występowaniu ewentualnych czynników ryzyka chorób serca.

Badanie przedmiotowe

druga cześć badania lekarskiego to:
oglądanie,
opukiwanie
osłuchiwania klatki piersiowej i serca.

Podczas wykonywania tych czynności lekarz uzyskuje informacje o sposobie pracy serca,
za pomocą stetoskopu stwierdza obecność ewentualnych dodatkowych tonów i szmerów, określa stopień wydolności serca.
pomiar ciśnienia tętniczego jest integralną częścią badania lekarskiego. Prawidłowe wartości mieszczą się w granicach 120/80 -140/90 mmHg, wartości wyższe lub niższe mogą być objawem lub jednym z czynników ryzyka chorób serca.

EKG

EKG powinno się wykonywać zawsze gdy w trakcie badania lekarskiego powstanie podejrzenie choroby serca oraz u mężczyzn powyżej 40 roku życia i kobiet powyżej 50 roku życia. Badanie to polega na rejestracji pola elektrycznego wytwarzanego przez pracujące serce. Interpretacja tego badania może być dokonana przez przeszkolonego lekarza łącznie z całym badaniem lekarskim czyli wywiadem i zbadaniem pacjenta.

EKG wysiłkowe
Często zdarza się iż zwykłe tak zwane spoczynkowe badanie EKG jest prawidłowe a pacjent ma wyraźne obawy chorobowe. W takich przypadkach lekarz zleca wykonanie badania EKG wysiłkowego. Polega ono na wykonywaniu przez pacjenta kontrolowanego wysiłku fizycznego na ruchomej bieżni lub rowerze i jednoczesnej ciągłej rejestracji EKG i ciśnienia tętniczego trakcie badania obecny jest lekarz oceniający na bieżąco występowanie zmian w EKG i w samopoczuciu pacjenta.

EKG metodą Holtera
Innym badaniem wykonywanym w braku zmian w spoczynkowych EKG jest rejestracja długoterminowa EKG metodą Holtera. W trakcie tego badania zapis EKG jest rejestrowany na nośniku magnetycznym podczas normalnej codziennej aktywności pacjenta. W tym celu przymocowuje się pacjentowi elektrody i urządzenie do rejestracji na 24 lub 48 godzin prosząc go o zachowywanie się w sposób zwyczajny dla siebie, notowanie godzin określonych wykonywanych przez siebie czynności i wystąpienie ewentualnych niepokojących objawów.

USG serca

Bardzo pomocnym w ocenie morfologicznej i czynnościowej serca jest badanie USG serca czyli echokardiografia. Przy pomocy fal akustycznych o wysokiej częstotliwości wykorzystując efekt rożnego pochłaniania wiązki ultradźwięków przez tkankę mięśniową i krew po przetworzeniu komputerowym sygnału ocenia się wielkość jam serca, kurczliwość, morfologię (wygląd) zastawek. Dzięki wykorzystaniu efektu Dopplera można zmierzyć szybkość przepływu krwi przez poszczególne struktury serca co pozwala ocenić również ich funkcjonowanie.

Co powinno Cię zaniepokoić w pracy serca?

Bóle w klatce piersiowej

Tego typu dolegliwości są mało specyficzne dla chorób serca. Mogą być spowodowane też przez liczne choroby narządów zlokalizowanych w obrębie klatki piersiowej takich jak: przełyk, oskrzela, płuca, kręgosłup. Mogą pochodzić też ze ściany klatki piersiowej; żebra, mostek. Samemu często trudno jest je rozpoznać. Szczegółowa rozmowa z lekarzem pomoże Ci zróżnicować te dolegliwości i rozwiać Twoje wątpliwości.
Duszność

Jest to subiektywne uczucie braku powietrza. Jeśli towarzyszy temu ból w klatce piersiowej szczególnie występujący po wysiłku - należy skonsultować się z lekarzem.

Kołatanie i nierówne bicie serca

Każdy zdrowy człowiek czasem ma uczucie kołatania serca i niekiedy nieprzyjemne odczucie "przeskakiwania lub zamierania" serca. Pojawia się to częściej po okresie większego obciążenia organizmu np. pracą, po nie przespanej nocy, alkoholu, używkach. Niepokojące jest gdy pojawia się bez powodu i towarzyszy temu osłabienie, omdlenie lub bóle w klatce piersiowej.

Łatwe męczenie się

Może być to normalna sytuacja w przypadku braku treningu fizycznego. Należy zwrócić się o konsultację lekarską gdy pojawiło się w jakiś czas po przebytej a szczególnie przechodzonej infekcji grypowej.

Omdlenia

Niektórzy ludzie, szczególnie osoby wrażliwe i z tendencją do niskiego ciśnienia tętniczego tak reagują na zmiany ciśnienia atmosferycznego, zwłaszcza po szybkim wstaniu z łóżka. Niepokojące jest gdy omdlenie występuje w trakcie wykonywania jakieś czynności np. podczas spaceru oraz gdy poprzedzone jest bólem w klatce piersiowej.

NADCIŚNIENIE TĘTNICZE

Ciśnienie tętnicze krwi jest siłą, jaką przepływający strumień krwi wywiera na ścianę naczyń krwionośnych.

Wielkość ciśnienia tętniczego krwi mierzy się w milimetrach słupa rtęci (mmHg) i podaje za pomocą dwóch liczb:
Pierwsza jest zawsze wyższa i oznacza ciśnienie skurczowe,
druga, zawsze niższa oznacza ciśnienie rozkurczowe.

Wartości ciśnienia tętniczego krwi u tej samej osoby mogą się zmieniać zależnie od pory dnia, stanu emocjonalnego, wykonanego wysiłku fizycznego.
U niektórych osób stres wywołany mierzeniem ciśnienia tętniczego może wywoływać jego znaczny wzrost. Zjawisko to nosi nazwę nadciśnienia białego fartucha i oczywiście nie świadczy o chorobie.
W takim przypadku celowe jest wykonanie 24 godzinnego automatycznego monitorowania ciśnienia tętniczego- tzw. Holtera ciśnieniowego.
O nadciśnieniu tętniczym mówimy wówczas, gdy ciśnienie tętnicze, w kilkakrotnych pomiarach przekracza wartości prawidłowe.

Zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia za górną granicę prawidłowej wartości ciśnienia tętniczego krwi przyjmuje się 140/90 mmHg.

Chorych z nadciśnieniem tętniczym można podzielić na dwie grupy zależnie od przyczyny, która je wywołuje:
Najliczniejszą grupę (ponad 90%) stanowią chorzy z tzw. nadciśnieniem pierwotnym. Nie znamy przyczyny, która powoduje u nich wzrost ciśnienia tętniczego krwi. Prawdopodobnie ważną rolę odgrywa tu predyspozycja genetyczna i tryb życia (dieta, stres).
Drugą grupę stanowią chorzy, u których nadciśnienie jest tylko objawem innych chorób :zaburzeń hormonalnych, chorób nerek. Ta postać nadciśnienia nazywana jest nadciśnieniem wtórnym.

Nadciśnienie pierwotne:
Zazwyczaj ujawnia się pomiędzy 30 a 50 rokiem życia.
Częściej chorują kobiety.
Choroba najczęściej nie powoduje, przez wiele lat, uchwytnych dolegliwości.Czasami chorzy skarżą się na bóle głowy, łatwe męczenie się, trudności z koncentracją.

Skryty charakter choroby sprawia, że najczęściej rozpoznaje się ją przypadkowo.
W przebiegu nadciśnienia tętniczego często dochodzi do rozwoju niekorzystnych zmian w naczyniach krwionośnych, sercu, nerkach i mózgu. Są to tak zwane powikłania narządowe nadciśnienia. Efektem tych powikłań jest rozwój choroby wieńcowej, udary mózgu, niewydolność nerek.

U każdego chorego z nadciśnieniem tętniczym należy wykonać badania, które są potrzebne do ustalenia przyczyn i stopnia zaawansowania nadciśnienia.

Do niezbędnych badań należą:
badanie dna oka,
badania krwi (morfologia, stężenia elektrolitów, cukru, kreatyniny, kwasu moczowego),
badanie ogólne moczu,
elektrokardiogram,
badanie radiologiczne klatki piersiowej.
Wskazane jest też oznaczenie stężenia cholesterolu.

U niektórych chorych z zaawansowanym nadciśnieniem tętniczym lub podejrzeniem nadciśnienia wtórnego może zajść potrzeba rozszerzenia zakresu przeprowadzanych badań.

Celem leczenia nadciśnienia tętniczego jest uzyskanie trwałego obniżenia ciśnienia tętniczego krwi do wartości prawidłowych i zapobieganie powikłaniom narządowym.
W przypadku nadciśnienia wtórnego możliwe jest usunięcie przyczyny powodującej wzrost ciśnienia tętniczego. Możliwe jest więc wyleczenie nadciśnienia.
Jednak u chorych z nadciśnieniem pierwotnym usunięcie przyczyny choroby nie jest możliwe. Większość tych chorych wymaga stałego podawania leków obniżających ciśnienie tętnicze krwi.

Oprócz przyjmowania leków, ważnym sposobem leczenia nadciśnienia jest zmiana pewnych nawyków, które niekorzystnie wpływają na ciśnienie krwi.

Obejmuje to:
normalizację wagi ciała
ograniczenie spożycia soli
zaprzestanie palenia tytoniu
ograniczenie spożycia alkoholu
zachowanie aktywności fizycznej.

Choroba wieńcowa i zawał serca

Aby móc pracować, serce jak i wszystkie inne narządy potrzebuje tlenu. Dostarczają go własne naczynia krwionośne zwane tętnicami wieńcowymi.
Istnieje prawa tętnica wieńcowa, lewa tętnica wieńcowa i jedna tętnica otaczająca serce. Od tętnic głównych odchodzą bardzo delikatne gałązki, które tworzą sieć oplatającą cały mięsień serca.
Termin "choroba wieńcowa" oznacza, że "chore" są tętnice wieńcowe.
W miarę upływu lat postępuje ich stopniowe zwężanie, spowodowane odkładaniem się w ich ścianie naczyń złogów tłuszczu i wapnia.
Powoduje to zmniejszenie przepływu krwi przez tak zwężone naczynie, a tym samym zmniejszony dowóz tlenu do miejsc zaopatrywanych przez taką tętnicę. Stan ten powoduje, że mięsień serca otrzymuje mniej tlenu, niż jest mu to niezbędne do pracy.
W najgorszych przypadkach zwężanie tętnicy postępuje, aż do całkowitego jej zamknięcia. W takim przypadku pewien obszar mięśnia sercowego pozbawiony jest dopływu krwi - dokonuje się zawał mięśnia serca.

Typowy ból wieńcowy pierwszy opisał i nazwał dławicą piersiową w 1768r. Heberden. W kilkadziesiąt lat później Jenner skojarzył ból opisany przez Heberdena z chorobą tętnic wieńcowych.
Podstawową przyczyną bólu wieńcowego jest przejściowe zakłócenie równowagi między aktualnym zapotrzebowaniem a dopływem utlenowanej krwi do mięśnia serca, czyli chwilowe niedokrwienie.
Najbardziej charakterystyczną cechą bólu wieńcowego jest jego bezpośredni związek z wysiłkiem fizycznym, zmianą temperatury otoczenia, emocją lub obfitym posiłkiem.
Bóle wieńcowe występujące w spoczynku czy nocne, występujące coraz częściej, trwające coraz dłużej i coraz gorzej reagujące na nitroglicerynę świadczą o znacznym postępie choroby, często zapowiadają zawał serca.

Jak leczy się chorobę wieńcową?

Chorobę wieńcową można leczyć, ale nie można jej wyleczyć.
Jednakże można dożyć sędziwego wieku mając chorobę wieńcową, jeśli przestrzega się pewnych zasad i systematycznie przyjmuje się leki.
Przede wszystkim należy starać się wyeliminować tzw. czynniki ryzyka choroby wieńcowej.

W jaki sposób to zrobić?
nie palić tytoniu
kontrolować regularnie ciśnienie tętnicze
znormalizować wagę ciała
stosować rozsądną, zdrową dietę
zredukować stres
uprawiać ćwiczenia fizyczne

Leczenie farmakologiczne

Leczenie farmakologiczne zmierza do przywrócenia równowagi między zapotrzebowaniem mięśnia sercowego na tlen a jego podażą.

Azotany są jedną z ważniejszych grup leków stosowanych w chorobie wieńcowej. Powodują rozkurcz naczyń krwionośnych, szczególnie dużych żył, którymi wraca do serca większość krwi.
Tym samym zmniejsza się napływ krwi do serca. Ciśnienie napełniania w sercu obniża się i mięsień serca mniejszym wysiłkiem przepompowuje krew z powrotem do krążenia. Dzięki temu wymaga do tego mniejszej ilości tlenu, poprawia się samo w sobie krążenie w tętnicach wieńcowych.

Leki blokujące receptory beta - w skrócie nazywane beta - blokerami, działają na tę część układu nerwowego, która kontroluje wzrost objętości wyrzutowej serca podczas wysiłku fizycznego czy umysłowego.
W trakcie zdenerwowania czy wykonywania wysiłku fizycznego serce bije szybciej, zużywając więcej tlenu. W przypadku pacjentów z chorobą wieńcową taka sytuacja może doprowadzić do wywołania bólu, gdyż większe jest zapotrzebowanie na tlen, niż może go dotrzeć przez zwężone naczynie wieńcowe W wyniku działania beta - blokerów serce pracuje wolniej i zużywa mniej tlenu.

Antagoniści wapnia zmniejszają napływ jonów wapniowych do komórek z przestrzeni poza komórkowych. Działają oni również na komórki mięśniowe znajdujące się w naczyniach krwionośnych, wywierając w ten sposób efekt obniżający ciśnienie.

W przypadku, kiedy leki nie wystarczają, potrzebne bywa leczenie nie farmakologiczne - zabiegowe: PTCA tzw. balonikowanie lub operacyjne bypass'y tzw. pomostowanie.
źródło:www.blubit.com.pl
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post