Chrapanie i leczenie

Choroby obwodowego układu nerwowego i ośrodkowego układu nerwowego, Depresje i nerwice.
admin. med.

Chrapanie i leczenie

Post autor: admin. med. »

Jak powstaje chrapanie ?

Chrapanie powstaje najczęściej na skutek drgania wiotkiej części podniebienia i języczka (stanowiącego jego zakończenie). W czasie snu mięśnie podniebienia miękkiego rozluźniają się, język zapada do tyłu, a usta otwierają przez co dochodzi do zwężenia przestrzeni gardła. Zwężenie to sprawia, że powietrze z trudem przeciska się dalej, wiruje i wywołuje znany, charakterystyczny efekt dźwiękowy.
Czasami dodatkowo dochodzić może do zwężenia dróg oddechowych poprzez zapadający się język - jest to możliwe zwłaszcza u osób z nadwagą, u których w rejonach nasady języka gromadzić się może w dużej ilości tkanka tłuszczowa
Dlaczego chrapią tylko niektóre osoby ?

Chrapanie ma z reguły określone przyczyny, które poddają się leczeniu. Najczęstsze z nich to zaburzenia drożności nosa (przerost małżowin nosowych, polipy nosa, alergia) a także przerost struktur anatomicznych w obrębie gardła środkowego, które prowadzą przez to do jego zwężenia (powiększenie migdałków podniebiennych, języczka, łuków podniebienno językowych i podniebienno-gardłowych, nasady języka).
Bardzo ważną przyczyną chrapania jest współistniejąca nadwaga oraz spożywanie niektórych leków (w tym nasennych !) i alkoholu bezpośrednio przed snem.
Czy chrapanie prowadzi do niekorzystnych następstw ?

Większość osób chrapiących to ludzie zdrowi, którzy uprzykrzają jedynie sen innym. Choć jednak z reguły chrapanie jest problemem większym dla otoczenia niż samego chrapiącego, to bardzo często może być ono składową jednostki chorobowej określanej jako obturacyjny bezdech senny.
Co to jest obturacyjny bezdech senny i czy warto się nim przejmować ?

Podstawowym objawem obturacyjnego bezdechu sennego jest głośne, nieregularne chrapanie z okresami zatrzymania oddechu. Zwiotczałe mięśnie gardła, podniebienia miękkiego i łuków podniebiennych zapadają się tak głęboko, że w fazie wdechu zamykają dopływ powietrza do płuc. Okresy względnej ciszy odpowiadają wtedy bezdechom, natomiast głośne dźwięki występują w momencie przywrócenia oddychania. Sen osoby z bezdechami sennymi jest z reguły niespokojny i przerwany krótkimi wybudzeniami, których chory może nie być wcale świadomy. Bezdechom sennym mogą towarzyszyć uczucie duszności, kołatanie serca i wzmożone pocenie. Chory niekiedy zrywa się w nocy przestraszony z uczuciem duszenia. W tej sytuacji sen nie przynosi odpoczynku - chory budzi się zmęczony i ma problemy ze wstawaniem. W ciągu dnia pojawia się uczucie zmęczenia, zaburzenia pamięci, koncentracji i uwagi.

Chorzy na obturacyjny bezdech senny wskutek niewyspania w nocy bardzo łatwo zasypiają w nieodpowiednich miejscach i sytuacjach, przez co bywają częstymi sprawcami wypadków komunikacyjnych. Brak snu powoduje także zmniejszenie efektywności pracy, a nawet czasem jej utratę. Może być również sprawcą zaburzeń stanu emocjonalnego - lęku, depresji, drażliwości, a w związku z tym także konfliktów rodzinnych i zawodowych.
Około połowa chorych na obturacyjny bezdech senny ma nadciśnienie tętnicze. Przerwy w oddychaniu powodują głębokie niedotlenienie, które jest przyczyną zaburzeń rytmu serca, niekiedy bardzo groźnych. Niedotlenienia związane z bezdechami mogą nasilać niedokrwienie mięśnia sercowego i być przyczyną zawału serca. Chorobie często towarzyszy cukrzyca i inne zaburzenia hormonalne, powodujące m.in. brak potencji seksualnej czy nocne oddawanie moczu.
Często obturacyjny bezdech senny jest "dostrzegany" dopiero wówczas, gdy wystąpią jego najczęściej bardzo poważne następstwa, takie jak np. udar, nadciśnienie, groźne zaburzenia rytmu serca, choroba wieńcowa, a nawet zawał.

Ze względu na różne przyczyny, strategia leczenia chrapania ustalana jest bardzo indywidualnie
Ponieważ chrapanie (jak i bezdech) jest spowodowane różnymi przyczynami to leczenie tej przypadłości może być skomplikowane i czasami wymaga wykonania kilku zabiegów zarówno w obrębie nosa i gardła, jak też podniebienia.

Ponieważ jednak najczęstszym powodem chrapania jest właśnie przerost i/lub nadmierna wiotkość struktur podniebienia miękkiego i języczka to na stronie tej przedstawiony jest w uproszczeniu schemat zabiegów tylko w ich obrębie.

Generalnie chodzi o usztywnienie i skrócenie przerośniętego podniebienia miękkiego, którego wibracje są najczęstszą przyczyną chrapania.
Do dyspozycji pozostają tu różne techniki, które w zależności od nasilenia zmian zastosować można oddzielnie lub łącznie

Radiochirurgia (RaVoR; CELON)


Zabieg przeprowadzany jest w znieczuleniu miejscowym i polega na wkłuciu w ściśle określone punkty podniebienia (pokazane orientacyjnie na rysunku obok) specjalnej elektrody i wygenerowaniu fali elektromagnetycznej, która w ciągu 6-8 tygodni doprowadza do usztywnienia podniebienia miękkiego co poprzez zmniejszenie jego wibracji prowadzi do zmniejszenia chrapania (podśluzówkowo tworzą się niewielkie zmiany bliznowate, a także dochodzi do skręcania się włókien kolagenu - efektem tego jest uniesienie i usztywnienie podniebienia). Czas trwania zabiegu to z reguły maksymalnie kilkanaście minut.
Radiochirurgia (CELON) jako zabieg pojedynczy nadaje się wyłącznie do leczenia małych przerostów podniebienia miękkiego.



Laser (diodowy; CO2), koblacja


Laser (koblacja) znajduje zastosowanie szczególnie przy przerostach podniebienia miękkiego i języczka większego stopnia, a taka sytuacja występuje u większości pacjentów.
Zabieg wykonywany jest oczywiście w znieczuleniu miejscowym i polega na wycięciu nadmiaru przerośniętej tkanki (skracany jest języczek oraz likwidowane są przerosty śluzówki łuków podniebiennych).
Krwawienie w trakcie zabiegu praktycznie nie występuje, gdyż promień lesera tnąc powoduje równocześnie zamknięcie naczyń włosowatych w operowanej okolicy.
Gojenie pooperacyjne jest znacznie szybsze niż po klasycznym, "krwawym" zabiegu chirurgicznym.

UWAGA

W przypadku większości przerostów podniebienia uzasadnione jest równoczesne zastosowanie obydwu opisanych powyżej technik zabiegowych

(czyli zabieg łączony laser /działa na dolną część podniebienia/ + radiochirurgia /działa na górną część podniebieni.
Pillary - usztywnienie podniebienia


U niektórych pacjentów głównym problemem jest nie tyle zbyt długi języczek, ile zbyt duża wiotkość pozostałej, wyżej położonej, a więc górnej części podniebienia miękkiego. W takiej sytuacji należy je nie tyle skrócić, co usztywnić i właśnie w tym wypadku zastosowanie znajduje tzw. technika implantów "pillar". Polega ona na wprowadzeniu w podniebienie w znieczuleniu miejscowym kilku (najczęściej trzech) niewielkich (18 mm) implantów ze specjalnego tworzywa. Po założeniu są one oczywiście niewidoczne i usztywniają podniebienie zmniejszając podczas snu jego drgania, a tym samym chrapanie.

Technika ta może znaleźć też zastosowanie u chorych, u których podniebienie jest znacznie przerośnięte, lecz jego samo skrócenie nie dało pełnego efektu leczniczego. Czasami ma to miejsce np. po tzw. zabiegach CELON.
źródło: abc
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post