Czy USA wrócą do stosowania całokomórkowej szczepionki przeciwko krztuścowi

Różne informacje,czasem dziwne a czasem bardzo interesujące, o badaniach medycznych
admin. med.

Czy USA wrócą do stosowania całokomórkowej szczepionki przeciwko krztuścowi

Post autor: admin. med. »

W Stanach Zjednoczonych szczepionkę przeciwko błonicy, tężcowi i krztuścowi całokomórkową (DTPw) zastąpiono szczepionką zawierającą bezkomórkowy komponent krztuścowy (DTPa) w 1990 roku. Jednak mimo dużego odsetka zaszczepionych, po wprowadzeniu DTPa obserwowano zwiększenie zapadalności na krztusiec. Podobne trendy stwierdzono również w wielu innych krajach.

Przeprowadzone do tej pory badania wskazują, że jedną z przyczyn tego zjawiska może być fakt, że skuteczność DTPa zmniejsza się wraz z upływem czasu od szczepienia (p. Czy szczepienie nastolatków przeciwko krztuścowi zapewniło trwałą ochronę przed zachorowaniem?, Czy szczepienie dzieci i młodzieży przeciwko krztuścowi jest skuteczne?, Czy szczepienie nastolatków przeciwko krztuścowi było skuteczne?, Szczepienie przeciwko krztuścowi zapewniało dobrą ochronę, lecz skuteczność zmniejszała się wraz z upływem czasu).

Zespół naukowców z New Mexico State University, w oparciu o wyniki swojego badania opublikowanego w ostatnim numerze czasopisma „JAMA Pediatrics”, zaproponował nową strategię szczepienia przeciwko krztuścowi – w ramach szczepienia podstawowego dzieci miałyby otrzymać DTPw, a jedynie w ramach szczepienia uzupełniającego DTPa. Wprowadzenie takiego rozwiązania może zmniejszyć zapadalność na krztusiec nawet o 95%, a to spowoduje zmniejszenie zachorowalności wśród niemowląt o 96%. Eksperci zwrócili jednak uwagę, że powrót do całokomórkowych szczepionek może spowodować zwiększenie liczby niepożądanych odczynów poszczepiennych – gorączki (o ponad 2900%) i drgawek (o 240%). Patrząc jednak na wartości bezwzględne, ten wzrost nie będzie duży – 10,3/100000 szczepionych w przypadku gorączki i 0,07/100000 w przypadku drgawek.

W tym samym numerze czasopisma „JAMA Pediatrics” Tami H. i wsp. z Meningitis and Vaccine Preventable Diseases Branch będącej częścią Centers for Disease Control and Prevention wskazali, kiedy bezkomórkowa szczepionka przeciwko krztuścowi przeznaczona dla starszych dzieci i dorosłych (dTpa) zaczęła „tracić” swoją skuteczność.

Naukowcy przyjrzeli się epidemiologii krztuśca w latach 1990–2014 i zaobserwowali, że szczepionka ta zapobiegała zachorowaniom od momentu jej wprowadzenia w 2005 roku do roku 2010. W tym właśnie roku odnotowano, że zapadalność na krztusiec zaczęła się zwiększać znacznie szybciej w populacji nastolatków niż w innych grupach wiekowych.

– Zaobserwowaliśmy, że dzieci, u których w 2010 roku odnotowano największe wskaźniki zapadalności na krztusiec, były pierwszym rocznikiem, który w ramach szczepienia podstawowego otrzymał wyłącznie DTPa – zauważyli autorzy badania. Dr Mark H. Sawyer, z University of California, w komentarzu redakcyjnym do badania wskazał, że korzyści ze szczepienia dTpa odnoszą przede wszystkim ci nastolatkowie, którzy w okresie niemowlęcym otrzymali przynajmniej jedną dawkę szczepionki całokomórkowej.

– Zwiększenie zapadalności na krztusiec wśród nastolatków, którzy byli szczepieni wyłącznie szczepionką bezkomórkową sprawiło, że problem jej suboptymalnej skuteczności ujrzał światło dzienne – wskazuje dr Sawyer. – Okazuje się, że nie mieliśmy wystarczającej wiedzy na temat różnic w odpowiedzi immunologicznej, jakie generują obie szczepionki. W przeprowadzonych niedawno badaniach wykazano, że odpowiedź immunologiczna na szczepionki istotnie się różni i, niestety, jest gorsza w przypadku szczepionki bezkomórkowej – zaznacza.

Dr Mark H. Sawyer podkreślił również, że zaproponowana przez naukowców z New Mexico State University strategia szczepienia może być skuteczna, ale uzyskane przez nich wyniki należy uznać za wstępne. Zwraca uwagę, że naukowcy swoje wnioski oparli na założeniu, że DTPa nie zapobiegają bezobjawowym zachorowaniom na krztusiec, w odniesieniu do których skuteczna jest szczepionka całokomórkowa. Do tej pory zjawisko to potwierdzono u innych naczelnych, ale nie dostarczono jeszcze przekonujących dowodu na jego występowanie u ludzi. Niemniej jednak wiemy, że DTPw generuje lepszą odpowiedź immunologiczną niż szczepionka bezkomórkowa.

– Całokomórkowe szczepionki przeciwko krztuścowi są szeroko stosowane w inny krajach (również w Polsce – przyp. red.), i mogą w łatwy sposób zostać ponownie wprowadzone w Stanach Zjednoczonych – zauważa. Pozostaje jednak pytanie, czy rodzice zaakceptują powrót do tych szczepionek, które niosą ze sobą większe ryzyko niepożądanych odczynów poszczepiennych?

Jedno możemy stwierdzić bez wątpliwości – krztusiec powrócił. Dr Sawyer przypomniał, że czekając na nowe, skuteczniejsze szczepionki przeciwko krztuścowi lub na bardziej efektywne strategie szczepień, możemy zmniejszyć śmiertelność z powodu krztuśca wśród niemowląt – szczepiąc przeciwko krztuścowi ciężarne, w każdej ciąży (p. Szczepienie ciężarnych przeciwko krztuścowi najlepszą strategią ochrony niemowląt ). Wiemy, że szczepienie to jest bezpieczne i skuteczne u kobiet w ciąży (p. Czy bezpieczeństwo dTpa u ciężarnych zależy od czasu podania poprzedniej dawki szczepionki przeciwko tężcowi?, Czy szczepienie ciężarnych przeciwko krztuścowi jest skuteczne w zapobieganiu krztuścowi u niemowląt?, Podanie szczepionki przeciwko krztuścowi w czasie ciąży jest bezpieczne, Szczepienie kobiet ciężarnych przeciwko krztuścowi było bezpieczne) i coraz bardziej przez nie akceptowane.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post