Diagnostyka jaskry i leczenie

Choroby, schorzenia i leczenie oczu.
admin. med.

Diagnostyka jaskry i leczenie

Post autor: admin. med. »

Jaskra to grupa chorób, których wspólną cechą jest przewlekłe, postępujące uszkodzenie nerwu wzrokowego objawiające się zmianami w wyglądzie tarczy nerwu wzrokowego, któremu towarzyszą ubytki w polu widzenia. Najczęściej występuje jaskra pierwotna otwartego kąta przesączania, która dotyczy osób po 40 roku życia i charakteryzuje się bezobjawowym przebiegiem prowadzącym do nieodwracalnej ślepoty. Do najważniejszych czynników ryzyka tego rodzaju jaskry zaliczamy wiek, rodzinne występowanie jaskry oraz krótkowzroczność. Znacznie rzadziej spotykamy jaskrę pierwotna zamkniętego kąta przesączania. Dotyczy ona przede wszystkim oczu nadwzrocznych, z wąskim kątem przesączania, w których istnieją warunki do jego okresowego zamknięcia. W przypadku, gdy do tego dojdzie wzrasta znacznie ciśnienie śródgałkowe i pojawiają się objawy ostrego ataku jaskry, w śród których dominuje silny ból oka i głowy. Częstym rodzajem jaskry jest jaskra wtórna towarzysząca innym chorobom oczu jak na przykład stany zapalne, urazy, cukrzyca.
Diagnostyka
Obejmuje ona cztery podstawowe badania, do których należy ocena wyglądu tarczy nerwu wzrokowego, wykonanie pola widzenia, pomiar ciśnienia śródgałkowego oraz ocena szerokości kąta przesączania. Ocena wyglądu tarczy nerwu wzrokowego jest elementem podstawowego badania okulistycznego i powinna być wykonywana na drodze stereoskopowej obserwacji za pomocą lampy szczelinowej i soczewki Volka. Dokładną i porównywalną metodą wykrywania ubytków w polu widzenia jest perymertia komputerowa.
Istnieją różne sposoby pomiaru ciśnienie panującego w gałce ocznej. Najbardziej popularne jest użycie tonometru aplanacyjnego Goldmana, najwygodniejsze dla pacjenta zastosowanie tonometru bezkontaktowego. W tym przypadku aparat nie dotyka powierzchni oka, a badanie nie wymaga dodatkowego znieczulenia. Badanie kąta przesączania wykonujemy za pomocą gonioskopu Zeissa lub Goldmana. Pozwala ono ocenić ryzyko zamknięcia kąta oraz wykryć znajdujące się w jego obrębie patologie. Oprócz badań podstawowych istnieją dodatkowe techniki ułatwiające wczesne wykrycie jaskry. Należy do nich między innymi laserowa, skaningowa oftalmoskopia konfokalna tarczy nerwu wzrokowego (HRT II). Urządzenie wykonuje 32 zdjęcia tarczy nerwu wzrokowego na różnych głębokościach. Dzięki temu możliwe jest bardzo dokładne określenie różnych parametrów tarczy, które można porównywać z wartościami typowymi dla zdrowych oczu oraz wykrywać nawet bardzo dyskretne zmiany podczas kolejnych badań kontrolnych. Ważnym badaniem dodatkowym jest pomiar grubości rogówki, który pozwala obliczyć rzeczywiste ciśnienie panujące w gałce ocznej i tym samym bardziej precyzyjnie określić ryzyko progresji jaskry.
Leczenie
Celem leczenia jaskry jest takie obniżenie ciśnienia śródgałkowego do takiego poziomu, przy którym nie dochodzi do dalszej progresji zmian chorobowych. Zazwyczaj powinno ono utrzymywać się poniżej 18,0 mmHg. Cel ten można osiągnąć przez stosowanie odpowiednich kropli do oczu, które zmniejszają produkcję cieczy wodnistej lub zwiększają jej odpływ. Jeśli mimo stosowania dwóch różnych leków przeciwjaskrowych ciśnienie śródgałkowe jest podwyższone, a choroba postępuje należy pomyśleć o wykonaniu zabiegu laserowego lub operacji przeciwjaskrowej.
Trabekuloplastyka laserowa jest procedurą podczas, której wykonuje się ogniskową fotokoagulację beleczkowania co zwiększa odpływ cieczy wodnistej z oka. Zaletą zabiegu jest łatwość wykonania, małe ryzyko powikłań i wygoda dla pacjenta, ponieważ trwa on krótko i jest przeprowadzany w trybie ambulatoryjnym. Główną wadą jest to, że skuteczność ograniczona jest do oczu ze stosunkowo niewielkimi zwyżkami ciśnienia, a korzystny efekt nietrwały.
Trabekulektomia jest najczęściej wykonywanym zabiegiem chirurgicznym w przypadku jaskry. Polega ona na wycięciu fragmentu beleczkowania wraz z kanałem Schlemma i wytworzeniu drogi odpływu cieczy wodnistej łączącej komore przednią oka z przestrzenią podspojówkową. Zabieg charakteryzuje się dużą skutecznością, ale obciążony jest licznymi powikłaniami do których należy między innymi zaćma. Aby zmniejszyć ryzyko powikłań w niektórych przypadkach można wykonać zabieg niepenetrujący to znaczy taki, w którym nie dochodzi do pełnościennego otwarcia gałki ocznej. Najczęściej wykonywaną procedurą tego typu jest sklerektomia głęboka z zastosowaniem implantu wchłanianego (SK GEL). W przypadku jaskry zamkniętego kąta konieczne jest wykonanie irydotomii laserowej, która polega na wytworzeniu otworku w tęczówce pozwalającego na przepływ cieczy wodnistej z komory tylnej do komory przedniej oka. Ten niewielki zabieg w większości przypadków chroni przed kolejnymi atakami jaskry.
Przygotowanie do zabiegu przeciwjaskrowego jest podobne jak do operacji zaćmy. Należy pamiętać, że zabiegi te powinny być wykonywane w trybie pilnym.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post