Dyslalia - zaburzenia mowy

Choroby dziecięce, opieka nad dzieckiem oraz rozwój.
admin. med.

Dyslalia - zaburzenia mowy

Post autor: admin. med. »

(gr. dys - zaburzenie, lalia - mowa) – zaburzenia mowy polegające na nieprawidłowej realizacji fonemów (najmniejszych elementów składowych wyrazów) według zazwyczaj ustalonych norm społecznych spowodowane wadami w ukształtowaniu lub uszkodzeniu peryferyjnych organów artykulacyjnych (takich jak wargi, zęby, język czy podniebienie) dotyczące tylko aspektu artykulacyjnego języka.

Według Ireny Styczek dyslalia to opóźnienie w przyswajaniu sobie języka, na skutek opóźnionego wykształcenia się funkcji pewnych struktur mózgowych.

Inną definicje przedstawia Genowefa Demelowa twierdząc, że jest to nieprawidłowość w realizacji jednej głoski, kilku głosek, a nawet wszystkich lub niemal wszystkich od razu, tzw. bełkot. Zachowane są rytm, melodia, akcent, ale mowa jest zatarta, mało zrozumiała lub zupełnie niezrozumiała.

Halina Spionek uważa, że dyslalia nie jest jednostką chorobową, lecz zespołem objawów wywołanych różnymi czynnikami.
Przyczyny

zmiany anatomiczne aparatu artykulacyjnego
nieprawidłowa budowa języka
nieprawidłowa budowa podniebienia
zniekształcenie zgryzu
anomalie zębowe
przerost trzeciego migdałka
polipy
skrzywienie przegrody nosowej
przerost śluzówki nosa

nieprawidłowe funkcjonowanie narządów mowy
niska sprawność języka, warg
trudności koordynacji pracy wiązadeł głosowych z artykulacją nasady
zakłócona praca mięśni napinających i przywodzących wiązadła głosowe
nieprawidłowa praca zwierającego pierścienia gardłowego
brak pionizacji języka, tzw. infantylne połykanie

nieprawidłowa budowa i funkcjonowanie narządu słuchu
zaburzenie analizy i syntezy słuchowej
wybiórcze upośledzenie słuchu, obniżenie słyszalności
zaburzenie słuchu fonematycznego

warunki niesprzyjające uczeniu się mowy
nieprawidłowe wzorce wymowy, nieprawidłowa atmosfera, styl wychowania i postawy rodziców
brak stymulacji rozwoju mowy

nieprawidłowe funkcjonowanie ośrodkowego układu nerwowego

psychiczne podłoże dyslalii (brak zainteresowania mową innych, odczuwanie własnych wypowiedzi jako czegoś trudnego, męczącego i w związku z tym ograniczanie ich, co nie sprzyja normalnemu rozwojowi mowy)

opóźniony rozwój psychomotoryczny i emocjonalny dziecka

Podział
Ze względu na kreteria objawowe

dyslalia głoskowa

dyslalia sylabowa

dyslalia wyrazowa

dyslalia zdaniowa

Ze względu na objawy

sygmatyzm

rotacyzm

kappacyzm

gammacyzm

lambdacyzm

betacyzm

mowa bezdźwięczna

inne odchylenia od normalnej artykulacji

Ze względu na ilość zniekształconych głosek

dyslalia jednoraka

dyslalia wieloraka

dyslalia całkowita

Ze względu na przyczyny

dyslalia funkcjonalna

dyslalia organiczna

dyslalia motoryczna

dyslalia sensoryczna

dyslalia pochodzenia ośrodkowego

dyslalia pochodzenia obwodowego

Leczenie

Terapia zaburzeń związanych z dyslalią polega na zastąpieniu błędnie wymawianych dźwięków prawidłowymi. W tym celu należy doprowadzić do wykształcenia się umiejętności artykułowania prawidłowych dźwięków (nauczenia mowy, której pacjent nie nabył wcześniej oraz nadrobienia opóźnienia w rozwoju mowy) co wymaga pomocy ze strony logopedy (chodzi tutaj o usunięcie przyczyn jak i objawów zaburzeń artykulacyjnych).

W przypadku źle rozwiniętego lub uszkodzonego narządu artykulacyjnego w celu przywrócenia odpowiedniego kształtu stosuje się zabiegi chirurgiczne.

Elementy metodyczne w pracy z pacjentem:

trening sprawności motorycznej narządów mowy
trening słuchowy w odróżnianiu dźwięków zaburzonych i prawidłowych
trening poprawnych pozycji artykulacyjnych narządów mowy
trening artykulacji monitorowany wzrokowo, słuchowo i dotykowo
trening doskonalenia wymowy poszczególnych głosek w warunkach izolacji oraz łączenia głosek w strumieniu mowy
współpraca specjalisty ze środowiskiem rodzinnym i szkolnym
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post