Dziecięca niesymetryczna osutka okolicy zgięć stawowych

Choroby dziecięce, opieka nad dzieckiem oraz rozwój.
admin. med.

Dziecięca niesymetryczna osutka okolicy zgięć stawowych

Post autor: admin. med. »

Pytanie nadesłane do Redakcji

Jakie leczenie można zlecić dziecku z jednostronną osutką bocznej powierzchni klatki piersiowej? Często rodzice są tak zaniepokojeni, że nalegają na wprowadzenie jakiegokolwiek leczenia.
Odpowiedział

dr hab. n. med. Ernest Kuchar
Klinika Pediatrii z Oddziałem Obserwacyjnym Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego

Dziecięca niesymetryczna osutka okolicy zgięć stawowych (ang. asymetric periflexural exanthem of childhood – APEC) to stosunkowo nowa jednostka chorobowa. W 1962 roku opisali ją Brunner i wsp. W latach 90. XX wieku Bodemer i de Prost opublikowali serię opisów przypadków tej choroby u 18 dzieci. W swoich opisach użyli innego określenia, a mianowicie jednostronna osutka bocznej powierzchni klatki piersiowej (unilateral laterothoracic ex anthem – ULE); obecnie stosowana jest pierwotna nazwa tej choroby. Zgodnie z danymi z piśmiennictwa jest to rzadko występująca (ok. 300 opisanych przypadków), ustępująca samoistnie, łagodna osutka o nieznanej, prawdopodobnie wirusowej etiologii. Występuje praktycznie tylko u dzieci; jak dotąd opisano jedynie 3 przypadki u dorosłych. Zmiany mają charakter drobnogrudkowy i są zlokalizowane jednostronnie na bocznej powierzchni klatki piersiowej; mogą także obejmować proksymalne części kończyn. Rokowanie jest dobre. Choroba przebiega bez objawów ogólnych i nie wywołuje powikłań. U około połowy chorych występuje świąd. Zmiany utrzymują się długo, co może niepokoić rodziców. Należy ich zapewnić, że jest to bardziej problem „kosmetyczny” niż zdrowotny i zmiany ustąpią samoistnie, bez leczenia w ciągu 4–6 tygodni. W różnicowaniu trzeba uwzględnić: kontaktowe zapalenie skóry, zespół Gianottiego i Crostiego, potówki, osutki polekowe, liszaj pasmowaty (Lichen stratus), łupież różowy Giberta (Pityriasis rosea), świerzb, płonicę i grzybicę skóry. Osutka w typowej postaci nie wymaga żadnej diagnostyki. Jeżeli zmianom towarzyszy nasilony świąd, można zastosować leki przeciwhistaminowe, np. hydroksyzynę, i miejscowe glikokortykosteroidy o małej sile działania, np. hydrokortyzon.
źródło:mp.pl
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post