ForumMedyczne.edu.pl

Chyba coś jest ze mną mocno nie tak, sama nie rozumiem swojej osobowości...
Zacznę od tego że na pewno jestem dużym introwertykiem. Mam 20 lat, zawsze byłam bardziej dojrzała i poważniejsza niż moi rówieśnicy, od dziecka tak było, co nie raz słyszałam od dorosłych.

-mam bardzo niską samoocenę, jestem tego świadoma
-nie ulegam namowom otoczenia, trzymam się własnego "kodeksu moralnego"
-lubię niektóre cechy mojego charakteru, uważam, że są "porządne", ale jednocześnie nie cierpię ich za to że utrudniają mi życie w dzisiejszym świecie
-jestem empatyczna, potrafię słuchać i pomagać innym
-jestem nieśmiała, trudno mi nawiązywać nowe kontakty... chyba tylko dwie osoby w całym moim życiu poznały jaka jestem naprawdę (i uważają mnie za całkowicie inną osobę niż np ludzie których znam ze szkoły)

Ogólnie mam problem taki że moja osobowość jest okropnie złożona, jedne cechy kolidują z innymi. Mimo, że mam nie najgorsze życie, udany związek, który trwa już 4,5 roku to od dłuższego czasu czuje, że moja psychika się po prostu rujnuje. Często żałuje, że nie jestem kimś innym... Jednego dnia potrafię mieć świetny humor, pełno planów, a drugiego dnia załamka, uważam, że moje życie jest do niczego, że jestem żałosna...

Nikt z bliskich nie wie o takich moich rozterkach.

JEDNĄ Z DZIWNIEJSZYCH RZECZY jest fakt, że często mam tak, że sprawia mi jakby radość...nie wiem jak to określić - lubię myśleć o czarnych scenariuszach które mogłyby mnie spotkać. Np leżę w łóżku i wymyślam scenariusz w którym padam czyjąś ofiarą, ktoś mnie bije, zastrasza itp...nie będę wypisywać wszystkich moich "pomysłów" bo za dużo by to zajęło. Nie rozumiem tego czemu tak mam...

Może ktoś wie co z moją psychiką może być nie tak,czy to przypomina jakąś przypadłość... jeśli potrzeba to podam jeszcze inne informacje.

Podejrzewam,że przyczyny są spowodowane pewnymi zdarzeniami z przeszłości,być może z przyczyn rodzinnych,tkwią one w podświadomości,zapewne rodzice przytłaczali i wymagali więcej od pani.
Określiła bym to jako lekkie zaburzenia afektywne dwubiegunowe.Jest w pani wiele obaw,braku pewności siebie.Zastanawiam się na ile wpływ na pani zachowania ma zespół napięcia przedmiesiączkowego,stresy.
Trudno będzie stawiać diagnozę na odległość ,dlatego proponuje kontakt z psychologiem(kilka sesji na pewno wiele pomoże). Nie widzę tu konieczności leczenia psychiatrycznego