ENG - elektronystagmografia

Choroby obwodowego układu nerwowego i ośrodkowego układu nerwowego, Depresje i nerwice.
admin. med.

ENG - elektronystagmografia

Post autor: admin. med. »

Lekki zawrót głowy po nagłej zmianie pozycji czy wirowaniu na parkiecie to normalna reakcja organizmu. Gdy jednak świat ucieka spod nóg bez przyczyny, trzeba poszukać pomocy u lekarza.
„Od kilku tygodni odczuwam zawroty głowy, ruchy wirowe ciała, zaburzenia równowagi z tendencją w lewo. W pozycji siedzącej lub stojącej, czuję jedynie lekkie zawirowania. Kiedy idę lub stoję mam wrażenie, że podłoże faluje? Gdy kładę się, przekładam na bok, schylam lub odchylam głowę do tyłu zawroty nasilają się- wydaje mi się jakbym z dużą prędkością kręciła się na karuzeli. Początkowo miało to charakter ataku- trwało kilkanaście godzin. Objawom tym towarzyszyły nudności, uczucie oszołomienia, lęk, omdlenia, silna potliwość ciała. Co mam robić?”
Około 25% populacji naszego kraju cierpi na zawroty głowy i zaburzenia równowagi. Występują one w różnym nasileniu - od lekkich stanów do zagrażających życiu. Błędnik tkwiący w uchu wewnętrznym, na co dzień decyduje o tym, że zachowujemy równowagę. Ale kiedy człowiek znajduje się w nieruchomym pomieszczeniu (siedzi w samochodzie, przedziale kolejowym, w samolocie lub kabinie samolotu), a błędnik „czuje", że jednak się poruszamy, mózg zaczyna tracić orientację. Błędnik wysyła sygnały o ruchu, wstrząsach, przyspieszeniach i przechyłach, a pozostałe zmysły (głównie wzrok) informują jednocześnie, że wszystko jest w porządku. Centralny układ nerwowy nie bardzo potrafi sobie z tym poradzić. Podobne odczucia, choć oczywiście mniej dokuczliwe, mamy wtedy, gdy w jednym pokoju gra telewizor, radio, ktoś słucha płyty, a inni rozmawiają. Sprzeczne informacje dotyczą jednego zmysłu - słuchu, a i tak nie czujemy się dobrze...
Powodem występowania dolegliwości mogą być także przyczyny psychiczne. Jeśli w trakcie podróży jesteśmy czymś zajęci, skupieni np. na prowadzeniu samochodu, rzadko występują przykre objawy. Kierowcy nie skarżą się na chorobę lokomocyjną.
Ponieważ zaburzenia równowagi i zawroty głowy mają wiele przyczyn, często trudno jest postawić szybko trafną diagnozę. Bywa, że konieczne jest badanie przez wielu specjalistów, np. laryngologa, okulistę i neurologa.
Z pewnością ważna jest rozmowa z lekarzem. Będzie pytał m.in. o częstość i intensywność zawrotów, czas ich trwania, objawy towarzyszące utracie równowagi, ale też o przebyte choroby, urazy, stosowane leki, a nawet o warunki pracy czy warunki mieszkaniowe. Mogą być też potrzebne badania dodatkowe. Czasem wystarczy proste badanie, by postawić diagnozę i rozpocząć leczenie, które uwolni nas od tych dolegliwości.
Na pewno warto zacząć od lekarza rodzinnego, gdyż to on po rozmowie z nami i przeprowadzeniu badania lekarskiego zdecyduje, jakie badania powinnyśmy wykonać, a po analizie ich wyników, do jakich specjalistów mamy dalej trafić. Ci zaś rozszerzą badania, co do przyczyny objawów lub wykluczą przyczynę dotyczącą ich specjalności. Najczęściej pacjenci z zawrotami głowy kierowani są do laryngologa, neurologa, okulisty i na badania laboratoryjne.
CZEMU SŁUŻY ENG?
Badanie służy ocenie narządu przedsionkowego.
WSKAZANIA DO WYKONANIA BADANIA: zaburzenia równowagi ostre i przewlekłe, oczopląs samoistny, niedosłuch odbiorczy w wybranych przypadkach. Badanie wykonywane jest na zlecenie lekarza, przed badaniem zaleca się choremu nie spożywanie posiłków na około 2 godziny przed badaniem, ponieważ podczas pobudzenia przedsionka bodźcem kalorycznym mogą wystąpić dość znaczne objawy wegetatywne w postaci nudności lub wymiotów. Ponadto chory nie powinien przyjmować leków uspokajających przez około trzy doby przed badaniem dla zwiększenia wartości badania.
Jak wygląda przebieg badania?
Podczas badania chory siedzi lub leży. Elektrody przymocowuje się specjalnym klejem po przemyciu skóry spirytusem: jedną na czole i dwie bocznie na skroni w okolicy kąta zewnętrznego oka. Do ucha badanego wlewa się wodę w czasie ok. 20 sekund w ilości 10 ml lub 100 ml o temperaturze 20°, 30°, 44°C. W rezultacie następuje drażnienie ucha bodźcem kalorycznym (cieplnym) - jest to tzw. próba Hollpike'a. Głowa chorego podczas wlewania wody i obserwacji wywołanego oczopląsu (w prawidłowym uchu trwającym do 130 sek.) - jest odchylona do tyłu o 60 stopni. Badanie rejestruje się przy otwartych i zamkniętych oczach.
Wynik badania przekazywany jest w formie opisu.
Badanie trwa kilkanaście minut
Badanie może być powtarzane wielokrotnie. Wykonywane jest u pacjentów w każdym wieku, a także u kobiet ciężarnych.
ODPOWIEDZ