Hipotensja niedociśnienie

Schorzenia i wady układ krążenia, układu sercowo-naczyniowego, nadciśnienie tętnicze, choroby tętnic i żył
admin. med.

Hipotensja niedociśnienie

Post autor: admin. med. »

Hipotensja (niedociśnienie), również hipotonia – obniżenie ciśnienia tętniczego poniżej 100 mmHg ciśnienia skurczowego lub 60 mmHg ciśnienia rozkurczowego. Problem dotyczy około 15% społeczeństwa.

Hipotensja to także zmniejszenie napięcia (np. mięśni)
Rodzaje
Niedociśnienie pierwotne

Jest to najczęstsza postać:

o nieznanym pochodzeniu
utrzymująca się przewlekle
występująca częściej u osób szczupłych
skłonność częściowo dziedziczna.

Niedociśnienie ortostatyczne

W tym przypadku niedociśnienie powstaje w wyniku zaburzeń regulacji ciśnienia przy gwałtownym wstawaniu lub długim staniu. Krew gromadzi się poniżej serca, co zmniejsza ilość tłoczonej przez nie krwi. Jest najczęstszą przyczyną omdleń u osób z nadciśnieniem. Dotyczy 5% osób powyżej 70 lat i 10% powyżej 80. Odsetek ten jest większy u cierpiących na choroby krążenia i cukrzycę. Zwiększa 2 razy ryzyko zgonu po 70. U około 50% chorych występuje osłabienie funkcji poznawczych.

Hipotonię ortostatyczną można rozpoznać wtedy, gdy zmiana pozycji ciała z leżącej na stojącą powoduje spadek ciśnienia skurczowego o 4 kPa (30 mmHg) lub ciśnienia rozkurczowego o 1,33 kPa(10 mmHg).

Hipotonia ortostatyczna, zwana też podciśnieniem ortostatycznym jest działaniem niepożądanym wielu leków, szczególnie tych, które są stosowane w terapii nadciśnienia tętniczego.
Niedociśnienie wtórne

Jest to niedociśnienie występujące jako powikłanie innych chorób:

układu krążenia,
neuropatii autonomicznej (uszkodzenia wegetatywnego układu nerwowego) np. w chorobie Parkinsona
niedoczynności
kory nadnerczy (choroba Addisona)
płata przysadki mózgowej
tarczycy
infekcji
cukrzycy
zmniejszenia ilości krążącej krwi (z powodu krwawienia lub odwodnienie)
przedawkowania leków hipotensyjnych
skutek uboczny lewodopy i agonistów receptorów dopaminergicznych podawanych w chorobie Parkinsona
nadużycia alkoholu
w wyniku długotrwałego leżenia u przewlekle chorych, kiedy dochodzi do rozluźnienia naczyń krwionośnych.

Objawy

zwiększona senność
osłabienie
zaburzenia koncentracji
bóle głowy
zawroty głowy i mroczki przed oczami
szum w uszach
nastroje depresyjne
wewnętrzny niepokój
ziębnięcie rąk i stóp
ból karku w pozycji stojącej
temperatura poniżej 36-37

Postępowanie
Niefarmakologiczne

picie dużej ilości płynów (2-2,5 l/dobę)
zwiększenie ilości spożywanej soli (10-20 g/dzień)
unikanie obfitych posiłków
regularna aktywność fizyczna
prysznic na przemian ciepłą i zimną wodą
kofeina (do 400 mg na dobę; kobiety w ciąży do 300 mg)
niketamid (do 1500 mg na dobę)
strychnina (w dawkach dobowych nieprzekraczających 5 mg, jednak zazwyczaj w znacznie mniejszych, aby uniknąć niebezpieczeństwa zatrucia)
ułożenie głowy kilkanaście cm powyżej poziomu stymuluje uwalnianie reniny i zmniejszanie produkcji moczu
siedzenie z nogą założoną na nogę[1], noszenie pończoch uciskowych lub elastycznych bandaży uciskowych. Zmniejsza to ilość krwi zalegającej w nogach.

Farmakologiczne

Leczenie farmakologiczne stosuje się w przypadku niedociśnienia ortostatycznego i pierwotnego, gdy postępowanie niefarmakologiczne nie przynosi zadowalających rezultatów.

Leczenie rozpoczyna się od podawania fludrokortyzonu – glikokortykosteroidu zatrzymującego sód.

W drugim rzędzie podaje się leki zwężające naczynia:

efedryna 25 mg/dzień
metylofenidat 10 mg/dzień
fenylopropanolamina 25 mg/ dzień
midodryna <10 mg/dzień

Uwagi

↑ Pojęcie hipotonia odnosi się do obniżonego napięcia mięśni, również mięśniówki naczyń, co powoduje spadek ciśnienia krwi.
ODPOWIEDZ