HPV - onkogenny wirus Epidemiologiczne czynniki ryzyka raka

Choroby nowotworowe, ich rozpoznawanie oraz leczenie.
admin. med.

HPV - onkogenny wirus Epidemiologiczne czynniki ryzyka raka

Post autor: admin. med. »

HPV - onkogenny wirus

Epidemiologiczne czynniki ryzyka raka szyjki macicy od dawna sugerowały, że choroba ta powinna mieć jakieś podłoże infekcyjne. Wiele mikroorganizmów było podejrzewanych o udział w pojawieniu się raka na szyjce macicy, ale dopiero badania w latach 70-tych potwierdziły związek powstawania raka szyjki macicy z infekcją onkogennym wirusem HPV (Human Papilloma Virus = wirus brodawczaka ludzkiego). Obecnie uważa się, że infekcja komórek bazalnych nabłonka wielowarstwowego płaskiego szyjki macicy w obrębie strefy przekształceń (miejsce metaplazji płaskonabłonkowej) wysokoonkogennymi typami HPV jest głównym czynnikiem inicjującym wieloetapową i niezbyt szybką drogę wiodącą do powstania komórek raka płaskonabłonkowego. Obecnie podejrzewa się, że szereg innych nowotworów płaskonabłonkowych może powstawać w podobny sposób (rak krtani, gardła, sromu, odbytu, pochwy, oskrzela, skóry).
Wirus Brodawczaka ludzkiego jest bardzo małym i prostym w budowie wirusem DNA o ok. 8000 par nukleotydów i białkowym kapsydzie o kształcie dwudziestościanu foremnego. Zawiera jedynie 7 genów, pośród których dwa - E6 i E7 - to onkogeny. Po włączeniu tych fragmentów do DNA komórek nabłonka dochodzi do blokowania anty-onkogennych białek p53 i pRb, w efekcie czego dzielące się komórki zaczynają kumulować mutacje, które, zamiast być naprawiane lub eliminowane, mogą sprowadzić potomne komórki nabłonka płaskiego na szlak mutacyjny wiodący do powstania komórek raka płaskonabłonkowego.
Infekcja HPV jest bardzo powszechna u człowieka, przeciwciała anty-HPV można wykryć u 75% aktywnych seksualnie kobiet i mężczyzn. Jedynie niewiele kobiet poniżej 10% i jeszcze mniej mężczyzn manifestuje objawy infekcji. Najczęściej w ciągu 6 lat dochodzi do wyeliminowania HPV przez limfocyty włochate T2. Infekcja tym onkogennym wirusem jest niebezpieczna dla osób, które posiadają tzw. przetrwałą infekcje HPV utrzymującą się przez wiele lat. Obecnie zidentyfikowano około 200 podtypów HPV numerowanych w kolejności odkrycia. Kilkadziesiąt z nich można zidentyfikować w obrębie nabłonków narządów rozrodczych. Podzielono je na dwie grupy: o wysokim potencjale onkogennym (13 typów: 16,18, 31, 33, 35, 39, 42, 43, 44, 45, 51, 52, 56, 58, 59 i 68) i o niskim potencjale onkogennym ( 2, 3, 6, 7, 10, 11, 13, 32, 40, 57). Aktualnie badania wykazują, że wieloletnia infekcja wysoko onkogennymi typami HPV jest głównym, ale nie jedynym, czynnikiem rozwoju środnabłonkowej neopalazji ( CIN ) prowadzącej w efekcie do powstania inwazyjnego raka szyjki macicy.
Obecność infekcji HPV można wykryć w sposób bezpośredni, stwierdzając DNA HPV w materiale biologicznym pobranym z szyjki macicy metodą Digene Hybride Capture 2 lub PCR. Metody te są bardzo precyzyjne, jednak kosztowne i w Polsce mało dostępne. Mniej wiarygodną metodą jest badanie kolposkopowe, które wykrywa klinicznie jawną i subkliniczną infekcję. Badanie cytologiczne jest najmniej wiarygodną metodą wykrywania infekcji HPV - istnieją pewne cechy morfologiczne widoczne w komórkach nabłonka płaskiego, które mogą, ale nie muszą o niej świadczyć.
źródło: kolposkopia.pl
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post