ForumMedyczne.edu.pl

Inhibace na nadciśnienie i przewlekłej niewydolności serca
Co to jest Inhibace?
Lek z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny, który jak wszystkie preparaty z tej grupy, hamuje powstawanie angiotensyny II, substancji powodującej skurcz naczyń oraz pobudzającej uwalnianie aldosteronu.

Co zawiera i jak działa Inhibace?
Substancją czynną preparatu jest cilazapryl. Jest to substancja należąca do grupy leków zwanych inhibitorami konwertazy angiotensyny (). Działanie tych leków polega na hamowaniu aktywności enzymu odpowiedzialnego za powstawanie angiotensyny II (enzym ten to konwertaza angiotensyny, często oznaczana skrótem ACE, który pochodzi od angielskiej nazwy Angiotensin Converting Enzyme). Zahamowanie aktywności tego enzymu powoduje ograniczenie przekształcania (konwersji) nieaktywnej angiotensyny I do aktywnej angiotensyny II. Angiotensyna II jest substancją powodującą skurcz naczyń krwionośnych oraz stymulującą uwalnianie aldosteronu czego skutkiem jest wzrost ciśnienia tętniczego. Działanie leków z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny prowadzi do zmniejszenia stężenia angiotensyny II, a przez to do obniżenia ciśnienia tętniczego. Ponadto, leki te wywierają ochronny wpływ na naczynia i wykazują działanie przeciwmiażdżycowe. Stosowane są jako leki obniżające ciśnienie tętnicze oraz w leczeniu i profilaktyce chorób układu sercowo–naczyniowego, a także w leczeniu chorób nerek (nefropatii cukrzycowej i niecukrzycowej). W badaniach klinicznych potwierdzono skuteczność wielu z nich w zmniejszaniu śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych. U chorych z niewydolnością serca inhibitory ACE zmniejszają opór naczyniowy, co poprawia warunki hemodynamiczne i zwiększa wydolność wysiłkową pozytywnie wpływając na jakość życia.
Obniżające ciśnienie działanie cilazaprylu występuje w ciągu 1 godziny po przyjęciu leku i utrzymuje się do 24 godzin, a w przypadku leczenia długotrwałego przez cały okres jego trwania.

Kiedy stosować Inhibace?
Preparat jest wskazany w leczeniu:
· wszystkich stopni nadciśnienia tętniczego pierwotnego
· przewlekłej niewydolności serca (leczenie skojarzone z glikozydami naparstnicy i/lub lekami moczopędnymi).

Kiedy nie stosować tego preparatu?
Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na inny inhibitor konwertazy angiotensyny (ACE). Nie możesz także stosować preparatu jeżeli:
· kiedykolwiek wystąpił u Ciebie obrzęk naczynioruchowy lub występuje wrodzony (dziedziczny) obrzęk naczynioruchowy
· występuje obustronne zwężenie tętnic nerkowych lub zwężenie tętnicy nerkowej jedynej nerki
· stosowane są procedury krążenia pozaustrojowego (hemodializa, hemofiltracja, afereza lipoprotein o małej gęstości LDL), w czasie których krew narażona jest na kontakt z elektrycznie ujemnie naładowanymi powierzchniami (może to doprowadzić do wystąpienia ciężkich reakcji rzekomoanafilaktycznych).
Preparat jest przeciwwskazany w ciąży oraz w okresie karmienia piersią.

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Inhibace?
Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
Należy zachować ostrożność stosując preparat u osób, u których występuje zwężenie ujścia aortalnego lub zwężenie drogi odpływu z lewej komory serca.
U chorych otrzymujących leki moczopędne, szczególnie jeśli są one stosowane od niedawna, po rozpoczęciu leczenia preparatem istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia powikłań wynikających z gwałtownego i znacznego obniżenia ciśnienia tętniczego.
U chorych po 65. roku życia z przewlekłą niewydolnością serca leczonych dużymi dawkami leków moczopędnych należy ściśle przestrzegać stosowania zalecanej dawki początkowej wynoszącej 0,5 mg na dobę.
Ponieważ preparat może powodować nagłe i znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego należy zachować szczególną ostrożność, zwłaszcza u osób ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia niedociśnienia po przyjęciu preparatu. Grupa zwiększonego ryzyka obejmuje osoby:
· ze wzmożoną aktywacją układu renina–angiotensyna–aldosteron (RAA), którą można podejrzewać w przypadku nadciśnienia tętniczego, zastoinowej niewydolności serca, upośledzenia odpływu z lewej komory serca a także w przypadku osób odwodnionych lub z niedoborem elektrolitów (np. przyjmujących leki moczopędne, stosujących dietę o małej zawartości soli, poddawanych dializom, po biegunce lub wymiotach), osób z marskością wątroby i/lub wodobrzuszem, osób poddawanych zabiegom lub znieczulanych;
· ze zwiększonym ryzykiem niedokrwienia mięśnia sercowego lub mózgu w przypadku ciężkiego niedociśnienia (np. osoby ze zwężeniem tętnic wieńcowych lub zwężeniem naczyń mózgowych, u których niedociśnienie mogłoby spowodować zawał serca, udar mózgu).
W powyższych przypadkach leczenie może być rozpoczynane tylko pod ścisłym nadzorem lekarskim. Ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego wymagany jest specjalny nadzór medyczny oraz monitorowanie ciśnienia tętniczego zwłaszcza w początkowej fazie leczenia i każdorazowo podczas zwiększania dawki. U osób otrzymujących leki moczopędne, o ile to możliwe, lekarz zaleci tymczasowe zaprzestanie ich stosowania. Przed rozpoczęciem leczenia należy wyrównać niedobory elektrolitów i zapewnić odpowiednie nawodnienie organizmu.
U osób z zaburzeniami czynności nerek konieczne jest zmniejszenie dawki początkowej i dalsze dostosowanie dawki w zależności od stężenia kreatyniny; w tych przypadkach indywidualnie dostosowaną dawkę ustala lekarz. Konieczna jest regularna kontrola stężenia potasu i kreatyniny we krwi.
Przed rozpoczęciem leczenia oraz w jego trakcie lekarz zaleci kontrolę czynności nerek. Ryzyko zaburzenia czynności nerek występuje zwłaszcza u chorych z niewydolnością serca lub z wcześniej występującą chorobą nerek. Po zastosowaniu preparatu u chorych z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych lub ze zwężeniem tętnicy jedynej czynnej nerki może wystąpić zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi, szczególnie jeśli preparat jest stosowany równolegle z lekiem moczopędnym. Ryzyko tych zaburzeń jest zwiększone u osób z niewydolnością nerek, zastoinową niewydolnością serca a nadciśnienie nerkowo-naczyniowe sprzyja dodatkowo wystąpieniu ciężkiego niedociśnienia tętniczego. U tych chorych leczenie może być rozpoczynane wyłącznie pod ścisłą kontrolą lekarską i konieczne jest monitorowanie czynności nerek.
U chorych z zaburzeniami czynności wątroby należy zachować ostrożność. Stosowanie preparatu u osób z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby może prowadzić do wystąpienia niedociśnienia tętniczego wraz z towarzyszącymi objawami.
Rzadko, stosowanie preparatu może być związane z wystąpieniem żółtaczki cholestatycznej, która może prowadzić do piorunującej martwicy wątroby, zakończonej niekiedy zgonem. Jeżeli wystąpi żółtaczka cholestatyczna lub zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem ponieważ konieczne może być zaprzestanie stosowania preparatu i wdrożenie odpowiedniego leczenia.
Preparat może powodować zaburzenia hematologiczne (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych [neutropenię] lub znaczne zmniejszenie liczby wszystkich granulocytów [agranulocytozę]). Lekarz zaleci regularną kontrolę morfologii krwi, szczególnie na początku leczenia oraz u osób z zaburzeniami czynności nerek, osób ze współistniejącą chorobą tkanki łącznej (np. toczniem rumieniowatym lub twardziną) oraz osób stosujących inne leki mogące powodować zmiany w morfologii krwi (allopurynol, leki immunosupresyjne, kortykosteroidy, prokainamid, cytostatyki). W razie wystąpienie jakichkolwiek objawów zakażenia (np. gorączka, powiększenie węzłów chłonnych, ból gardła) należy koniecznie skonsultować się z lekarzem i upewnić się, że nie nastąpiło obniżenie odporności organizmu.
Preparat może powodować hiperkaliemię (zwiększenie stężenia potasu we krwi). Hiperkaliemia może być przyczyną poważnych zaburzeń rytmu serca. Lekarz zaleci monitorowanie stężenia potasu we krwi, zwłaszcza u osób, u których ryzyko hiperkaliemii jest zwiększone (osoby z niewydolnością nerek, chorzy na cukrzycę, przyjmujący leki zwiększające stężenie potasu we krwi, w tym sole potasu, leki moczopędne zatrzymujące potas lub heparynę, osoby odwodnione, osoby z niewydolnością serca lub kwasicą metaboliczną).
Poinformuj lekarza o stosowaniu preparatu jeżeli planujesz zabieg operacyjny lub inny zabieg wymagający znieczulenia. Stosowanie preparatu równolegle z lekami znieczulającymi może prowadzić do wystąpienia znacznego niedociśnienia tętniczego.
Preparat może powodować wystąpienie obrzęku naczynioruchowego (obrzęk ust, języka, gardła, krtani mogący utrudniać oddychanie i mogący stanowić zagrożenie życia). W razie wystąpienia pierwszych objawów obrzęku należy zaprzestać stosowania preparatu i natychmiast szukać pomocy medycznej. Konieczna jest hospitalizacja i podjęcie odpowiedniego leczenia. Po wystąpieniu obrzęku naczynioruchowego nie wolno ponownie stosować preparatu ani innych inhibitorów konwertazy angiotensyny. Ryzyko obrzęku naczynioruchowego jest zwiększone u osób, u których w przeszłości wystąpił obrzęk naczynioruchowy oraz u osób rasy czarnej.
Stosowanie preparatu wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia reakcji anafilaktycznej na jad owadów i inne alergeny (w przypadku planowanego odczulania należy skonsultować się z lekarzem, który o ile to możliwe, zaleci czasowe zaprzestanie stosowania preparatu; dodatkowo, nie wolno zastępować preparatu lekiem z grupy beta–adrenolityków).
U chorych na cukrzycę przyjmujących doustne leki przeciwcukrzycowe lub insulinę lekarz zaleci kontrolowanie stężenia glukozy we krwi, zwłaszcza w początkowym okresie stosowania preparatu. Istnieje ryzyko wystąpienia hipoglikemii, czyli nadmiernego zmniejszenia stężenia glukozy we krwi.
Inhibitory ACE mogą także powodować uporczywy kaszel, bez odkrztuszania, który ustępuje po zaprzestaniu stosowania preparatu.
Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:
­ --preparat zawiera laktozę; osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy, nie powinny stosować tego preparatu.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Preparat może, u niektórych osób, powodować zawroty głowy, uczucie zmęczenia lub inne objawy, które mogą upośledzać sprawność psychofizyczną i zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń i maszyn.

Dawkowanie preparatu Inhibace
Preparat ma postać tabletek powlekanych. Przeznaczony jest do stosowania doustnego. Preparat można przyjmować niezależnie od posiłków, raz na dobę, codziennie o tej samej porze dnia. Nie przekraczaj zaleconych dawek ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem.
Dorośli:
Nadciśnienie tętnicze pierwotne: u osób nie przyjmujących leków moczopędnych dawka początkowa wynosi 1 mg 1 raz na dobę. Następnie, w zależności od potrzeby i od odpowiedzi klinicznej chorego na leczenie, lekarz będzie stopniowo zwiększał dawkę. Zwykle stosowana dawka podtrzymująca wynosi 2,5–5 mg 1 raz na dobę. Jeżeli przy zastosowaniu dawki dobowej 5 mg nie zostanie uzyskana zadowalająca odpowiedź kliniczna, lekarz zaleci dodatkowo stosowanie innych leków przeciwnadciśnieniowych.
Nadciśnienie tętnicze pierwotne: u osób przyjmujących leki moczopędne istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia powikłań wynikających z gwałtownego i znacznego obniżenia ciśnienia tętniczego. Lekarz zaleci przerwanie stosowanie leków moczopędnych na 2–3 dni przed rozpoczęciem przyjmowania preparatu. Zalecana dawka początkowa w tej grupie chorych wynosi 0,5 mg 1 raz na dobę.
Przewlekła niewydolność serca (leczenie skojarzone z glikozydami naparstnicy i/lub lekami moczopędnymi): dawka początkowa wynosi 0,5 mg na dobę; jeżeli dawka jest dobrze tolerowana lekarz zwiększy ją do minimalnej dobowej dawki podtrzymującej, która wynosi 1 mg. Zwykle stosowana dawka podtrzymująca wynosi 1–2,5 mg na dobę w zależności od stanu klinicznego i reakcji chorego na leczenie. Dawka maksymalna wynosi 5 mg na dobę.
U chorych z przewlekłą niewydolnością serca i zaburzeniami czynności nerek konieczne jest dostosowanie dawkowania przez lekarza.
U osób z zaburzeniami czynności nerek konieczna jest indywidualna modyfikacja dawkowania. Jeżeli klirens kreatyniny jest większy niż 40 ml/min zalecane są dawki zwykle stosowane u osób dorosłych. Jeżeli klirens kreatyniny jest mniejszy niż 40 ml/min ale większy niż 10 ml/min dawka początkowa wynosi 0,5 mg na dobę, a dawka maksymalna 2,5 mg na dobę. Jeżeli klirens kreatyniny jest mniejszy niż 10 ml/min stosuje się dawkę początkową 0,25–0,5 mg 1–2 razy w tygodniu. Konieczny jest ścisły nadzór lekarski. Lekarz odpowiednio dostosuje dawkowanie.
U osób z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (marskość wątroby) dawka początkowa wynosi 0,25 lub 0,5 mg na dobę a leczenie może być prowadzone tylko pod ścisłą kontrolą lekarską.
U osób w podeszłym wieku (po 65. roku życia) zaleca się rozpoczynanie leczenia od dawki 0,5–1,25 mg na dobę oraz monitorowanie ciśnienia tętniczego i czynności nerek. Lekarz ustali zalecaną dawkę początkową i następnie będzie zwiększał ją stopniowo, aż do uzyskania pożądanej odpowiedzi klinicznej. Leczenie przewlekłej niewydolności serca należy rozpoczynać od dawki 0,5 mg na dobę. U chorych po 65. roku życia z przewlekłą niewydolnością serca leczonych dużymi dawkami leków moczopędnych należy ściśle przestrzegać stosowania zalecanej dawki początkowej wynoszącej 0,5 mg na dobę.
Nie ma wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu u dzieci. Z tego powodu nie należy stosować preparatu w tej grupie wiekowej.

Czy można stosować Inhibace w okresie ciąży i karmienia piersią?
W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Stosowanie preparatu w okresie ciąży jest przeciwwskazane. Przed rozpoczęciem stosowania preparatu należy upewnić się, że kobieta nie jest w ciąży. Jeżeli kobieta planuje ciążę zalecana jest zmiana sposobu leczenia przeciwnadciśnieniowego. W przypadku podejrzenia zajścia w ciążę w okresie przyjmowania preparatu należy natychmiast zaprzestać jego przyjmowania i skonsultować się z lekarzem. Lekarz może zalecić stosowanie innych leków przeciwnadciśnieniowych.
Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane w okresie karmienia piersią.

Czy mogę stosować równolegle inne preparaty?
Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.
Przeciwwskazane są zabiegi z wykorzystaniem krążenia pozaustrojowego takie jak hemodializa, hemofiltracja oraz afereza lipoprotein o niskiej gęstości, w czasie których krew narażona jest na kontakt z ujemnie naładowanymi powierzchniami. Może to doprowadzić do wystąpienia ciężkich, zagrażających życiu reakcji rzekomoanafilaktycznych. Jeżeli lekarz uzna przeprowadzenie zabiegu za absolutnie konieczne może zastosować innego typu dializatory lub zalecić zmianę leków przeciwnadciśnieniowych.
Równoległe stosowanie preparatu i digoksyny nie powoduje zwiększenia stężenia digoksyny we krwi.
Nie stwierdzono istotnych klinicznie interakcji preparatu z: azotanami, lekami blokującymi receptor histaminowy H2, lekami przeciwzakrzepowymi z grupy pochodnych kumaryny (np. warfaryna).
Przeciwnadciśnieniowe działanie preparatu i innych leków przeciwnadciśnieniowych oraz leków mogących obniżać ciśnienie tętnicze (np. trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki znieczulające, leki przeciwpsychotyczne, barbiturany, leki opioidowe) sumuje się co zwiększa ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego.
Wcześniejsze lub równolegle stosowanie leków moczopędnych zwiększa ryzyko wystąpienia powikłań wynikających z gwałtownego i znacznego obniżenia ciśnienia tętniczego. O ile to możliwe, lekarz zaleci przerwanie stosowanie leków moczopędnych oraz odpowiednie nawodnienie i zwiększoną podaż elektrolitów przed rozpoczęciem przyjmowania preparatu.
Równoległe stosowanie leków wpływających na stężenie potasu we krwi (sole potasu, niektóre leki moczopędne i przeciwnadciśnieniowe np. spironolakton, triamteren, amiloryd, suplementy potasu, trimetoprym, takrolimus, cyklosporyna, heparyna) oraz zawierających potas zamienników soli kuchennej może prowadzić do zwiększenia stężenia potasu we krwi (hiperkaliemia). Nie zaleca się równoległego stosowania cilazaprylu z wymienionymi powyżej preparatami. Jeżeli konieczne jest ich stosowanie lekarz zaleci regularną kontrolę stężenia potasu we krwi.
Niesteroidowe leki przeciwzapalne (np. kwas acetylosalicylowy, ibuprofen, ketoprofen) mogą osłabiać przeciwnadciśnieniowe działanie preparatu oraz powodować zaburzenia czynności nerek i zwiększenie stężenia potasu we krwi. Należy zapewnić odpowiednie nawodnienie i regularnie kontrolować czynność nerek. Należy zachować ostrożność, zwłaszcza u chorych w podeszłym wieku.
Ze względu na ryzyko wystąpienia ciężkiej reakcji rzekomoanafilaktycznej zaleca się zaprzestanie stosowania preparatu przed leczeniem odczulającym z zastosowaniem jadu owadów (np. jadu pszczoły, osy). W powyższej sytuacji preparatu nie wolno zastępować lekiem z grupy beta–adrenolityków.
Leki mogące wpływać na morfologię krwi (allopurynol, leki immunosupresyjne, kortykosteroidy, prokainamid, cytostatyki) zwiększają ryzyko wystąpienia zaburzeń hematologicznych.
Leki zwiększające ciśnienie tętnicze (np. sympatykomimetyki) mogą osłabiać działanie preparatu. Należy regularnie kontrolować ciśnienie tętnicze.
Stosowane równolegle leki przeciwcukrzycowe (preparaty doustne, insulina) mogą powodować nadmierne zmniejszenie stężenia glukozy we krwi (hipoglikemia) i dlatego zalecane jest kontrolowanie jej stężenia.
Preparat może nasilać toksyczne działanie soli litu. Nie zaleca się równoległego stosowania litu, a w razie konieczności takiego leczenia skojarzonego należy kontrolować stężenie litu. Równoległe stosowanie leków moczopędnych nasila ryzyko toksycznego działania litu.

Jakie działania niepożądane mogą wystąpić?
Jak każdy lek, również Inhibace może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Do najczęściej występujących działań niepożądanych należą: bóle i zawroty głowy, objawy wywołane znacznym obniżeniem ciśnienia tętniczego (np. zawroty głowy, omdlenia, zaburzenia równowagi), suchy uporczywy kaszel, osłabienie, zmęczenie, wysypka, nudności, niestrawność i inne zaburzenia żołądkowo–jelitowe. Dodatkowo możliwe: kołatanie serca, dławica piersiowa, zawał serca (wtórny do nadmiernego obniżenia ciśnienia tętniczego), zwiększenie częstotliwości rytmu serca (tachykardia), przemijające napady niedokrwienne mózgu, udar mózgu (wtórny do nadmiernego obniżenia ciśnienia tętniczego), zaburzenia hematologiczne (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych [neutropenia], znaczne zmniejszenie liczby granulocytów [agranulocytoza], małopłytkowość, niedokrwistość), reakcje nadwrażliwości (świąd, wysypka, nadwrażliwość na światło, łysienie), obrzęk naczynioruchowy (obrzęk twarzy, ust, języka, gardła, krtani w sporadycznych przypadkach mogący powodować zwężenie dróg oddechowych, utrudniać oddychanie i zagrażać życiu), zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zwiększenie stężenia billirubiny we krwi, cholestatyczne zapalenie wątroby, piorunująca martwica wątroby, zapalenie trzustki (sporadycznie), ostra niewydolność nerek (sporadycznie), zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi, ciężkie reakcje skórne (zespół Stevensa i Johnsona, martwica toksyczna rozpływna, rumień wielopostaciowy).