Iniekcje doszklistkowe

Choroby, schorzenia i leczenie oczu.
admin. med.

Iniekcje doszklistkowe

Post autor: admin. med. »

Iniekcje doszklistkowe to inaczej zastrzyki wykonywane do wnętrza gałki ocznej, a dokładnie do komory ciała szklistego. Tą drogą podaje się niektóre leki po to, aby ich penetracja do siatkówki i naczyniówki oka była lepsza i szybsza. Chociaż dla pacjenta sformułowanie „zastrzyk do oka” brzmi najczęściej mało zachęcająco, to trzeba podkreślić, że sama procedura jest niskomplikowana, krótka i bezbolesna. Podanie leku do ciała szklistego wykonuje się z zachowaniem zasad aseptyki, bardzo cienką igłą. Zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym
1.jpg
1.jpg (8.14 KiB) Przejrzano 2776 razy
2.jpg
2.jpg (7.95 KiB) Przejrzano 2776 razy
3.jpg
3.jpg (8.33 KiB) Przejrzano 2776 razy
4.jpg
4.jpg (9.06 KiB) Przejrzano 2776 razy
W Poradni Okulistycznej Dobry Wzrok wykonujemy iniekcje następującymi lekami:

Lucentis
Eylea
Avastin
Ozurdex
lucentis-novartis.png
Lek Lucentis jest obecnie jednym z dwóch preparatów z grupy inhibitorów anty-VEGF zarejestrowanych w Polsce do podawania doszklistkowego. Lucentis posiada rejestrację w Polsce do podowania doszklistkowego w następujących schorzeniach:

AMD (wysiękowa postać zwyrodnienia plamki związana z wiekiem, ang. age-related macular degeneration)
DME (cukrzycowy obrzęk plamki, ang. diabetic macular edema)
RVO (obrzęk plamki wtórny do niedrożności naczyń żylnych siatkówki, ang. retinal vein occlusion)
neowaskularyzacja podsiatkówkowa w krótkowzroczności

Poza wskazaniami rejestracyjnymi jest stosowany również w CSR, czyli przewlekłej formie centralnej surowiczej retinopatii.

Działanie
Substancją czynną w preparacie Lucentis jest ranibizumab, który blokuje śródbłonkowy czynnik wzrostu naczyń A (VEGF-A). VEGF-A występuje w dużej ilości w oczach pacjentów z AMD, DME i RVO powodując rozrost patologicznych naczyń krwionośnych (neowaskularyzacja) oraz wzrost przepuszczalności naczyń. W konsekwencji dochodzi do zmian krwotocznych i obrzękowych w siatkówce. Blokując ten czynnik, ranibizumab zmniejsza rozrost naczyń i obrzęk siatkówki.

Podawanie
Lucentis jest podawany bezpośrednio do oka, a dokładnie do komory ciała szklistego. Podawana dawka to 0,5 mg ranibizumabu w 50 mikrolitrach roztworu. Leczenie rozpoczyna się zwykle od wykonania serii 3 zastrzyków w odstępie 4 do 6 tygodni - dawka wysycająca. Następnie terapię doszklistkową kontynuuje się w zależności od stanu miejscowego. Podanie leku do ciała szklistego wykonuje się z zachowaniem zasad aseptyki, bardzo cienką igłą. Zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym. Sama procedura trwa bardzo krótko i nie jest bolesna.

Efekty
W czasie terapii lekiem Lucentis następuje zahamowanie postępującego pogorszenia widzenia u większości pacjentów. U znaczącej części pacjentów zanotowano poprawę widzenia.

Informacje dla pacjenta - terapia lekiem Lucentis krok po kroku:

Kwalifikacja do terapii odbywa się na podstawie badania okulistycznego oraz badań AFL (angiografia fluoresceinowa) i OCT (optyczna koherentna tomografia).
Przed zabiegiem wielokrotnie podaje się do oka krople z antybiotykiem.
W dniu zabiegu pielęgniarka podaje krople rozszerzające źrenice.
Przed zabiegiem lekarz odkaża skórę okolic oka i przykrywa to miejsce specjalną, jałową serwetą. Następnie przemywa oko środkami odkażającymi. Powieki są przytrzymywane za pomocą rozwórki, aby zapobiec mruganiu.
Oko zostaje znieczulone kroplami, aby zastrzyk był bezbolesny.
Lekarz za pomocą strzykawki podaje lek przez twardówkę oka. Podczas iniekcji może być wyczuwalny delikatny ucisk.
Po zabiegu lekarz wykonuje badanie okulistyczne, w tym pomiar ciśnienia śródgałkowego, upewniając się, że zabieg został wykonany bez powikłań.
Przez trzy dni po zabiegu stosuje się do oka krople z antybiotykiem, aby zapobiec zakażeniu. Niekiedy może dojść do podrażnienia oraz zaczerwienienia oka przez kilka dni po zabiegu.
Około miesiąca po zabiegu wykonuje się kontrolne OCT i ocenia efekt zabiegu – spadek obrzęku siatkówki.

Przed zabiegiem trzeba poinformować lekarza o objawach infekcji, zaczerwienieniu lub bólu oka. Trzeba też poinformować lekarza, jeżeli istnieje możliwość uczulenia na lek Lucentis lub jodynę.

Działania niepożądane
Nawet w przypadku prawidłowo wykonanego zabiegu może dojść do wylewu podspojówkowego krwi czy wzrostu ciśnienia w gałce ocznej. Większość z tych działań niepożądanych ustępuje samoistnie. Poważne powikłania związane z samym podaniem leku, takie jak zapalenie wnętrza gałki ocznej, odwarstwienie siatkówki, czy zaćma, zdarzają się bardzo rzadko.

Przeciwwskazania do podania leku i środki ostrożności
Bezwzględne przeciwwskazania do podawania Lucentisu to uczulenie na ranibizumab, stan zapalny w obrębie gałki ocznej lub jej okolic oraz ciąża.

Najpoważniejsze prawdopodobne działanie niepożądane po podaniu Lucentisu to zagrożenie ogólnoustrojowymi incydentami naczyniowymi (zatorami i zakrzepami). Według przeprowadzonych badań ryzyko występowania incydentów zatorów i zakrzepów u osób przyjmujących Lucentis jest tylko nieznacznie większe niż w grupie osób nie leczonych tym lekiem i dotyczy pacjentów obciążonych schorzeniami naczyniowymi. Dla własnego bezpieczeństwa osoby, które w ostatnim czasie (ostatnie 6 miesięcy) przeszły zawał serca, udar mózgu czy inne incydenty zatorowo-zakrzepowe nie powinny przyjmować Lucentisu.
eylea.jpg
eylea.jpg (69.19 KiB) Przejrzano 2776 razy
Lek Eylea jest stosowany w tych samych schorzeniach, co pozostałe preparaty anty VEGF, ale w Polsce do tej pory posiada rejestrację do podawania doszklistkowego w następujących schorzeniach:

AMD (wysiękowa wysiękowa postać zwyrodnienia plamki związana z wiekiem, ang. age-related macular degeneration)
CRVO (zakrzep żyły centralnej siatkówki, ang. central retinal vein occlusion)

W pozostałych schorzeniach (DME - cukrzycowy obrzęk plamki, neowaskularyzacja w krótkowzroczności, centralna surowicza retinopatia) lek stosowany jest na razie „off label”.

Działanie
Substancją czynną w preparacie Eylea jest aflibercept. To nowoczesny lek powstający przy zastosowaniu technologii rekombinacji DNA. Powoduje blokowanie śródbłonkowego czynnika wzrostu naczyń A (VEGF-A) i łożyskowego czynnika wzrostu (PlGF).
VEGF-A i PlGF powodują nieprawidłowy, patologiczny rozrost naczyń krwionośnych oraz wzrost przepuszczalności naczyń, co prowadzi do przesiąkania z nich płynu. Blokując te czynniki, aflibercept zmniejsza wzrost naczyń krwionośnych i obrzęk siatkówki.

Podawanie
Eylea jest podawana bezpośrednio do oka, a dokładnie do komory ciała szklistego. Podawana dawka to 2 mg afliberceptu w 50 mikrolitrach roztworu. Leczenie rozpoczyna się zwykle od wykonania serii 3 zastrzyków w odstępie miesiąca - dawka wysycająca. Następnie, według zaleceń producenta, iniekcje doszklistkowe stosuje się co 2 miesiące w pierwszym roku terapii. Podanie leku do ciała szklistego wykonuje się z zachowaniem zasad aseptyki, bardzo cienką igłą. Zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym. Sama procedura trwa bardzo krótko i nie jest bolesna.

Efekty
W czasie terapii lekiem Eylea następuje zahamowanie postępującego pogorszenia widzenia u większości pacjentów. U znaczącej części pacjentów zanotowano poprawę widzenia.

Informacje dla pacjenta - terapia lekiem Eylea krok po kroku:

Kwalifikacja do terapii odbywa się na podstawie badania okulistycznego oraz badań AFL (angiografia fluoresceinowa) i OCT (optyczna koherentna tomografia).
Przed zabiegiem wielokrotnie podaje się do oka krople z antybiotykiem.
W dniu zabiegu pielęgniarka podaje krople rozszerzające źrenice.
Przed zabiegiem lekarz odkaża skórę okolic oka i przykrywa to miejsce specjalną, jałową serwetą. Następnie przemywa oko środkami odkażającymi. Powieki są przytrzymywane za pomocą rozwórki, aby zapobiec mruganiu.
Oko zostaje znieczulone kroplami, aby zastrzyk był bezbolesny.
Lekarz za pomocą strzykawki podaje lek przez twardówkę oka. Podczas iniekcji może być wyczuwalny delikatny ucisk.
Po zabiegu lekarz wykonuje badanie okulistyczne, w tym pomiar ciśnienia śródgałkowego, upewniając się, że zabieg został wykonany bez powikłań.
Przez trzy dni po zabiegu stosuje się do oka krople z antybiotykiem, aby zapobiec zakażeniu. Niekiedy może dojść do podrażnienia oraz zaczerwienienia oka przez kilka dni po zabiegu.
Około miesiąca po zabiegu wykonuje się kontrolne OCT i ocenia efekt zabiegu – spadek obrzęku siatkówki.

Przed zabiegiem trzeba poinformować lekarza o objawach infekcji, zaczerwienieniu lub bólu oka. Trzeba też poinformować lekarza, jeżeli istnieje możliwość uczulenia na lek Eylea lub jodynę.

Działania niepożądane
Nawet w przypadku prawidłowo wykonanego zabiegu może dojść do wylewu podspojówkowego krwi czy wzrostu ciśnienia w gałce ocznej. Większość z tych działań niepożądanych ustępuje samoistnie. Poważne powikłania związane z samym podaniem leku, takie jak zapalenie wnętrza gałki ocznej, odwarstwienie siatkówki, czy zaćma, zdarzają się bardzo rzadko.

Przeciwwskazania do podania leku i środki ostrożności
Bezwzględne przeciwskazania do podawania preparatu Eylea to uczulenie na aflibercept, stan zapalny w obrębie gałki ocznej lub jej okolic oraz ciąża.

Najpoważniejsze prawdopodobne działanie niepożądane po podaniu leku Eylea to zagrożenie ogólnoustrojowymi incydentami naczyniowymi (zatorami i zakrzepami). Według przeprowadzonych badań ryzyko występowania incydentów zatorów i zakrzepów u osób przyjmujących preparaty anty VEGF jest tylko nieznacznie większe niż w grupie osób nie leczonych tym lekiem i dotyczy pacjentów obciążonych schorzeniami naczyniowymi. Dla własnego bezpieczeństwa osoby, które w ostatnim czasie (ostatnie 6 miesięcy) przeszły zawał serca, udar mózgu czy inne incydenty zatorowo-zakrzepowe nie powinny przyjmować preparatu Eylea.
AVASTIN_ROCHE.jpg
AVASTIN_ROCHE.jpg (29.13 KiB) Przejrzano 3126 razy
Avastin (bewacizumab) jest lekiem z grupy preparatów anty VEGF, posiadającym rejestrację do stosowania w leczeniu schorzeń nowotworowych (rak jelita grubego, rak jajnika). Budowa substancji czynnej w Avastinie – bewacizumabu, jest zbliżona do budowy ranibizumabu, czyli Lucentisu, stosowanego do leczenia schorzeń okulistycznych. Na podstawie wielu badań wykazano skuteczność Avastinu w leczeniu schorzeń okulistycznych w terapii doszklistkowej. Skuteczność Avastinu oraz odsetek działań niepożądanych są porównywalne z Lucentisem (badania CATT, IVAN, GEFAL). Avastin nie posiada jednak rejestracji do podawania do gałki ocznej (doszklistkowego) w żadnym kraju. Pomimo tego, ze względu na niższą cenę niż inne preparaty z grupy leków anty VEGF, jest on najczęściej stosowanym doszklistkowym lekiem na świecie.

W związku z faktem braku rejestracji do podawania doszklistkowego, Avastin stosowany jest na całym świecie „off label”, czyli poza wskazaniami rejestracyjnymi. Na taką formułę podania leku musi wyrazić zgodę pacjent.

Avastin stosowany jest „off label” w leczeniu następujących schorzeń okulistycznych:

AMD (wysiękowa postać zwyrodnienia plamki związana z wiekiem, ang. age-related macular degeneration)
DME (cukrzycowy obrzęk plamki, ang. diabetic macular edema)
RVO (obrzęk plamki wtórny do niedrożności naczyń żylnych siatkówki, ang. retinal vein occlusion)
neowaskularyzacja podsiatkówkowa w krótkowzroczności
CSR (przewlekła forma centralnej surowiczej retinopatii)
wspomagająco w leczeniu PDR (retinopatii cukrzycowej proliferacyjnej)


Działanie
Substancją czynną w preparacie Avastin jest bewacizumab, który blokuje śródbłonkowy czynnik wzrostu naczyń VEGF. VEGF występuje w dużej ilości w oczach pacjentów z AMD, DME i RVO, PDR i CSR powodując rozrost patologicznych naczyń krwionośnych (neowaskularyzacja) oraz wzrost przepuszczalności naczyń. W konsekwencji dochodzi do zmian krwotocznych i obrzękowych w siatkówce. Blokując ten czynnik, bewacizumab zmniejsza rozrost naczyń i obrzęk siatkówki.

Podawanie
Avastin jest podawany bezpośrednio do oka, a dokładnie do komory ciała szklistego. Podawana dawka to 1,25 mg bewacizumabu w 50 mikrolitrach roztworu. Leczenie rozpoczyna się zwykle od wykonania serii 3 zastrzyków w odstępie 4 do 6 tygodni - dawka wysycająca. Następnie terapię doszklistkową kontynuuje się w zależności od stanu miejscowego. Podanie leku do ciała szklistego wykonuje się z zachowaniem zasad aseptyki, bardzo cienką igłą. Zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym. Sama procedura trwa bardzo krótko i nie jest bolesna.

Efekty
W czasie terapii lekiem Avastin następuje zahamowanie postępującego pogorszenia widzenia u większości pacjentów. U znaczącej części pacjentów zanotowano poprawę widzenia.

Informacje dla pacjenta - terapia lekiem Avastin krok po kroku:

Kwalifikacja do terapii odbywa się na podstawie badania okulistycznego oraz badań AFL (angiografia fluoresceinowa) i OCT (optyczna koherentna tomografia).
Przed zabiegiem wielokrotnie podaje się do oka krople z antybiotykiem.
W dniu zabiegu pielęgniarka podaje krople rozszerzające źrenice.
Przed zabiegiem lekarz odkaża skórę okolic oka i przykrywa to miejsce specjalną, jałową serwetą. Następnie przemywa oko środkami odkażającymi. Powieki są przytrzymywane za pomocą rozwórki, aby zapobiec mruganiu.
Oko zostaje znieczulone kroplami, aby zastrzyk był bezbolesny.
Lekarz za pomocą strzykawki podaje lek przez twardówkę oka. Podczas iniekcji może być wyczuwalny delikatny ucisk.
Po zabiegu lekarz wykonuje badanie okulistyczne, w tym pomiar ciśnienia wewnątrzgałkowego, upewniając się, że zabieg został wykonany bez powikłań.
Przez trzy dni po zabiegu stosuje się do oka krople z antybiotykiem, aby zapobiec zakażeniu. Niekiedy może dojść do podrażnienia oraz zaczerwienienia oka przez kilka dni po zabiegu.
Około miesiąca po zabiegu wykonuje się kontrolne OCT i ocenia efekt zabiegu – spadek obrzęku siatkówki.

Przed zabiegiem trzeba poinformować lekarza o objawach infekcji, zaczerwienieniu lub bólu oka. Trzeba też poinformować lekarza, jeżeli istnieje możliwość uczulenia na lek Avastin lub jodynę.

Działania niepożądane
Nawet w przypadku prawidłowo wykonanego zabiegu może dojść do wylewu podspojówkowego krwi czy wzrostu ciśnienia w gałce ocznej. Większość z tych działań niepożądanych ustępuje samoistnie. Poważne powikłania związane z samym podaniem leku, takie jak zapalenie wnętrza gałki ocznej, odwarstwienie siatkówki, czy zaćma, zdarzają się bardzo rzadko.

Przeciwwskazania do podania leku i środki ostrożności
Bezwzględne przeciwskazania do podawania Avastinu to uczulenie na bewacizumab, stan zapalny w obrębie gałki ocznej lub jej okolic oraz ciąża.

Najpoważniejsze prawdopodobne działanie niepożądane po podaniu Avastinu to zagrożenie ogólnoustrojowymi incydentami naczyniowymi (zatorami i zakrzepami). Według przeprowadzonych badań ryzyko występowania incydentów zatorów i zakrzepów u osób przyjmujących Avastin jest tylko nieznacznie większe niż w grupie osób nie leczonych tym lekiem i dotyczy pacjentów obciążonych schorzeniami naczyniowymi. Dla własnego bezpieczeństwa osoby, które w ostatnim czasie (ostatnie 6 miesięcy) przeszły zawał serca, udar mózgu czy inne incydenty zatorowo-zakrzepowe nie powinny przyjmować Avastinu.
ozurdex.jpg
ozurdex.jpg (20.22 KiB) Przejrzano 2776 razy
Ozurdex jest doszkllistkowym sterydowym implantem, w którym substancją czynną jest deksametazon. Działanie implantu polega na stopniowym uwalnianiu substancji czynnej, czyli deksametazonu, do komory ciała szklistego. Działanie tego leku w gałce ocznej szacuje się na okres 3 do 6 miesięcy.

Ozurdex jest zarejestrowany do stosowania w następujących schorzeniach:

RVO (obrzęk plamki wtórny do niedrożności naczyń żylnych siatkówki, ang. retinal vein occlusion)
nieinfekcyjne stany zapalne błony naczyniowej tylnego odcinka gałki ocznej


Działanie
Substancją czynną w preparacie Ozurdex jest deksametazon, czyli steryd o działaniu przeciwzapalnym. Uważa się, że proces zapalny odgrywa istotną rolę w powstaniu obrzęku centralnej części siatkówki po przebytym zakrzepie naczyń siatkówki, stąd jego zastosowanie w RVO. W przypadku autoimmunologicznych schorzeń dotyczących tylnego odcinka gałki ocznej (zapalenia błony naczyniowej), leczenie preparatami sterydowymi jest główną formą terapii.


Podawanie
Ozurdex jest podawany bezpośrednio do oka, a dokładnie do komory ciała szklistego. Podawana dawka to 0,7 mg deksametazonu w implancie o wymiarach 0,46 mm x 6 mm. Podanie leku do ciała szklistego wykonuje się z zachowaniem zasad aseptyki, za pomocą specjalnego aplikatora. Zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym. Sama procedura trwa bardzo krótko i nie jest bolesna. Aplikację Ozurdexu można powtórzyć po 6 miesiącach od pierwszego podania.

Efekty
W czasie terapii lekiem Ozurdex następuje zahamowanie postępującego pogorszenia widzenia u większości pacjentów. U znaczącej części pacjentów zanotowano poprawę widzenia.

Informacje dla pacjenta - terapia lekiem Ozurdex krok po kroku:

Kwalifikacja do terapii odbywa się na podstawie badania okulistycznego oraz badań AFL (angiografia fluoresceinowa) i OCT (optyczna koherentna tomografia).
Przed zabiegiem wielokrotnie podaje się do oka krople z antybiotykiem.
W dniu zabiegu pielęgniarka podaje krople rozszerzające źrenice.
Przed zabiegiem lekarz odkaża skórę okolic oka i przykrywa to miejsce specjalną, jałową serwetą. Następnie przemywa oko środkami odkażającymi. Powieki są przytrzymywane za pomocą rozwórki, aby zapobiec mruganiu.
Oko zostaje znieczulone kroplami, aby zastrzyk był bezbolesny.
Lekarz za pomocą specjalnego aplikatora podaje lek przez twardówkę oka. Podczas iniekcji może być wyczuwalny delikatny ucisk.
Po zabiegu lekarz wykonuje badanie okulistyczne, w tym pomiar ciśnienia wewnątrzgałkowego, upewniając się, że zabieg został wykonany bez powikłań.
Przez trzy dni po zabiegu stosuje się do oka krople z antybiotykiem, aby zapobiec zakażeniu. Niekiedy może dojść do podrażnienia oraz zaczerwienienia oka przez kilka dni po zabiegu.
Około miesiąca po zabiegu wykonuje się kontrolne OCT i ocenia efekt zabiegu – spadek obrzęku siatkówki.

Przed zabiegiem trzeba poinformować lekarza o objawach infekcji, zaczerwienieniu lub bólu oka. Trzeba też poinformować lekarza, jeżeli istnieje możliwość uczulenia na lek Ozurdex lub jodynę.

Działania niepożądane
Nawet w przypadku prawidłowo wykonanego zabiegu może dojść do wylewu podspojówkowego krwi czy wzrostu ciśnienia w gałce ocznej. Większość z tych działań niepożądanych ustępuje samoistnie. Poważne powikłania związane z samym podaniem leku, takie jak zapalenie wnętrza gałki ocznej, odwarstwienie siatkówki, czy zaćma, zdarzają się bardzo rzadko.

Przeciwwskazania do podania leku i środki ostrożności
Bezwzględne przeciwwskazania do podawania Ozurdexu to uczulenie na lek lub jego składnik, infekcyjny stan zapalny w obrębie gałki ocznej lub okolic gałki ocznej, zaawansowana jaskra, przebyty powikłany zabieg operacji zaćmy z przerwaniem torby tylnej i brakiem wszczepu soczewki lub soczewką przedniokomorową. Podawanie Ozurdexu nie jest zalecane u kobiet w ciąży.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post