Jak właściwie przeprowadzić testowanie w kierunku zakażenia HIV

Rozpoznawanie, profilaktyka i leczenie chorób wewnętrznych, choroby wieku starszego, choroby zakaźne, układu oddechowego, diabetologia, alergie.
Asystentka

Jak właściwie przeprowadzić testowanie w kierunku zakażenia HIV

Post autor: Asystentka »

Anita Wnuk, Bartosz Szetela, Dorota Bander
Zasady postępowania (zalecenia PTN AIDS, WHO)
Testy przesiewowe:

III generacji – wykrycie przeciwciał anty-HIV po 4–12 tygodniach od zakażenia
IV generacji – wykrycie antygenu p24 HIV już po 2–3 tygodniach od zakażenia i przeciwciał anty-HIV po 4–12 tygodniach.

Zakażenie wyklucza ujemny wynik po upływie 12 tygodni od ekspozycji.

Prawdopodobieństwo uzyskania fałszywie dodatnich wyników testów przesiewowych: 3–7%.
W przypadku dwukrotnego nieujemnego wyniku testu przesiewowego (drugie badanie należy wykonać z nowego pobrania krwi) należy wykonać badanie Western blot anty-HIV, tzw. test potwierdzenia. Jedynie na podstawie jego wyniku można potwierdzić zakażenie.
Wydać można jedynie wynik ostateczny (ujemny testu przesiewowego i dodatni testu Western blot).

Rozmowa przed testem

Wyjaśnij przyczyny badania i omów obawy pacjenta.
Uzyskaj zgodę pacjenta na badanie. Podpis pacjenta nie jest wymagany, lecz pacjent ma prawo odmówić poddania się badaniu. Nie może być z tego powodu dyskryminowany ani pociągnięty do jakiejkolwiek odpowiedzialności.
Poinformuj pacjenta o możliwości wykonania badania anonimowo. Wówczas na skierowaniu należy podać jedynie inicjały pacjenta, wiek, płeć, województwo i powiat zamieszkania, a także potencjalną drogę zakażenia (IDU – dożylne stosowanie narkotyków, HTX – kontakty heteroseksualne, BI – kontakty biseksualne, MSM – kontakty seksualne między mężczyznami, ekspozycja zawodowa, matka–dziecko, inne). Zgłoszenie zakażenia do Stacji Sanitarno-Epidemiologicznych również powinno być wówczas wykonane anonimowo.
Wyjaśnij procedurę testowania.
Poinformuj pacjenta o konieczności unikania sytuacji, w których może dochodzić do zakażenia. Wymień je (kontakty seksualne bez używania prezerwatywy, korzystanie ze wspólnych igieł i strzykawek, kontakt z krwią, nasieniem i śluzem pochwowym). Przypomnij o pełnej skuteczności prezerwatyw i skieruj pacjenta do ośrodka terapii uzależnień, jeśli tego wymaga.
Przedstaw dobre rokowanie dla osób żyjących z HIV.

Rozmowa między testami
– wizyta związana z niejednoznacznym (nieujemnym) wynikiem testu przesiewowego.

Poinformuj o braku ostatecznego wyniku. Otrzymany wynik jest niejednoznaczny i na jego podstawie nie można wyciągnąć jakichkolwiek wniosków.
Przygotuj pacjenta na możliwość uzyskania wyniku dodatniego: analiza ewentualnych zmian w życiu w przypadku potwierdzenia zakażenia, analiza rokowania i odniesienie się do obaw pacjenta.
Przypomnij o konieczności unikania ryzykownych kontaktów i odpowiedz na pytania pacjenta.

Rozmowa po teście – wynik dodatni

Wydaj wynik bez zbędnej zwłoki i daj pacjentowi chwilę na oswojenie się z nim.
Zweryfikuj dane pacjenta i wyjaśnij informacje zawarte w wyniku badania. Odpowiedz na pytania pacjenta.
Skieruj pacjenta do Poradni Nabytych Niedoborów Odporności: powinien otrzymać dokładny adres, numer telefonu, a także informację o dniach i godzinach pracy Poradni. Skierowanie do Poradni dla osób dorosłych nie jest konieczne.
Przypomnij o obowiązku poinformowania aktualnego partnera seksualnego o fakcie zakażenia HIV i zaleć wykonanie badania w kierunku zakażenia HIV również u niego. Nikogo innego pacjent nie musi informować!

Rozmowa po teście – wynik ujemny

Wydaj wynik bez zbędnej zwłoki.
Omów interpretację wyniku i ewentualnie przypomnij o konieczności powtórzenia badania.
Odpowiedz na pytania pacjenta i przypomnij zasady bezpieczniejszego seksu lub bezpieczniejszego wstrzykiwania narkotyków.
Rozważ konieczność wykonania badań w kierunku innych zakażeń przenoszonych drogą płciową (we współpracy z dermatologiem, urologiem i ginekologiem).
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post