Kortykosteroidoterapia a poród przedwczesny

Profilaktyką, choroby żeńskiego układu płciowego, zaburzenia miesiączkowania, antykoncepcja hormonalna, mechaniczna, naturalna, ciąża, niepłodność, nowotwory narządów rodnych, porady intymne
admin. med.

Kortykosteroidoterapia a poród przedwczesny

Post autor: admin. med. »

Kortykosteroidoterapia a zagrażający późny poród przedwczesny
pracowano na podstawie: Antenatal betamethasone for woman at risk for late preterm delivery
Gyamfi-Bannerman C., Thom E.A., Blackwell S.C. i wsp.
N. Engl. J. Med., 2016; 374: 1311-1320 doi:10.1056/NEJMoa1516783

Profilaktyczne podanie kortykosteroidów (KS) u kobiet z zagrażającym późnym porodem przedwczesnym (34.+0–36.+6 tydzień ciąży pojedynczej) przynosi korzyści – wynika z badania opublikowanego w czasopiśmie „New England Journal of Medicine”.


Stosowanie KS jest powszechną praktyką w przypadku zagrażającego porodu przedwczesnego. Interwencja ta ma na celu przede wszystkim zapobieganie zaburzeniom oddechowym u noworodków. W większości rekomendacji towarzystw naukowych interwencję tę zaleca się u kobiet pomiędzy 23. a 34. tygodniem ciąży. Natomiast nie wiadomo, czy kortykosteroidoterapia stosowana w późniejszym okresie ciąży zmniejsza częstość tych powikłań.

W badaniu opublikowanym w czasopiśmie „New England Journal of Medicine” wykazano, że profilaktyczne podanie KS u kobiet z zagrażającym późnym porodem przedwczesnym (34.+0–36.+6 tydzień ciąży pojedynczej) również przynosi korzyści.

Do wieloośrodkowego badania z randomizacją, z zastosowaniem ślepej próby, zakwalifikowano ponad 2800 kobiet; 1427 z nich podano domięśniowo betametazon w 2 dawkach w odstępie 24 godzin, 1400 otrzymało w podobny sposób placebo.

Głównym punktem końcowym badania był złożony punkt noworodkowy, na który składały się takie interwencje lecznicze jak: zastosowanie ciągłego dodatniego ciśnienia w drogach oddechowych lub kaniul donosowych z dużym przepływem mieszanki oddechowej przez co najmniej 2 godziny, uzupełniającej tlenoterapii (frakcja tlenu w mieszance oddechowej co najmniej 0,3) przez co najmniej 4 godziny, pozaustrojowego przebłonowego utlenowania krwi lub mechanicznej wentylacji; albo zgon wewnątrzmaciczny lub zgon noworodka w czasie pierwszych 72 godzin życia.

Główny punkt końcowy wystąpił u 165 (11,6%) noworodków w grupie leczonej i u 202 (14,4%) w grupie placebo (ryzyko względne [relative risk – RR]: 0,80; 95% przedział ufności [confidence interval – CI]: 0,66–0,97; p = 0,02). Znamiennie rzadziej w grupie KS wystąpiły również ciężkie powikłania oddechowe, takie jak: przejściowe tachypnoë, konieczność zastosowania surfaktantu i dysplazja oskrzelowo-płucna.

Nie stwierdzono różnic pomiędzy badanymi grupami odnośnie do częstości występowania zapalenia błon płodowych lub sepsy noworodków.

Natomiast u noworodków, których matki były leczone KS, częściej niż w grupie placebo wystąpiła hipoglikemia (24,9% vs 15,0%; RR: 1,60; 95% CI: 1,37–1,87; p <0,001).
źródło: mp.pl
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post