Leczenie tlenem

Rozpoznawanie, profilaktyka i leczenie chorób wewnętrznych, choroby wieku starszego, choroby zakaźne, układu oddechowego, diabetologia, alergie.
admin. med.

Leczenie tlenem

Post autor: admin. med. »

Wskazania

Ostra i przewlekła niewydolność oddechowa. Wskazaniem w stanach ostrych jest SaO2 <94% (wyjątek: rozpoznana lub podejrzewana hiperkapniczna niewydolność oddechowa →niżej). Domowe leczenie tlenem stosuje się w zaawansowanej przewlekłej niewydolności oddechowej (spowodowanej najczęściej POChP, rzadziej rozstrzeniami oskrzeli, samoistnym włóknieniem płuc lub mukowiscydozą); niekiedy też u chorych z przewlekłą niewydolnością serca lub zaawansowaną chorobą nowotworową.

Przeciwwskazania

Narastająca retencja CO2 u chorego z przewlekłą niewydolnością oddechową (najczęściej wskutek POChP) nie jest przeciwwskazaniem do tlenoterapii, jeśli występuje hipoksemia, ale powinna skłonić do zmniejszenia zawartości tlenu w mieszaninie oddechowej albo do zastosowania wentylacji mechanicznej płuc.

Powikłania

1. Działania niepożądane tlenu (dotyczy wysokich stężeń

ryzyko tym większe, im większe stężenie tlenu w mieszaninie oddechowej i dłuższy czas stosowania tlenoterapii):

1) zapalenie tchawicy i oskrzeli – z suchością błony śluzowej i upośledzeniem oczyszczania śluzowo-rzęskowego

2) niedodma absorpcyjna – podczas oddychania 100% tlenem dochodzi do wypłukiwania azotu, który zapobiega m.in. zapadaniu się pęcherzyków płucnych, a tlen zastępujący azot ulega szybkiej absorpcji

3) ostre uszkodzenie płuc.

2. Następstwa oddychania suchą i zimną mieszaniną gazów (zwłaszcza długotrwałego): wysychanie i owrzodzenia błon śluzowych, upośledzenie transportu śluzowo-rzęskowego, zaleganie wydzieliny i zwiększenie jej gęstości (prowadzące do powstania ognisk niedodmy), skurcz oskrzeli, zakażenia.

Sprzęt

1. Źródła tlenu

1) szpitalne (źródła czystego tlenu) – tlen ciekły lub gazowy (sprężony w butlach o różnej pojemności), dostarczany do pacjenta przez centralną instalację tlenową lub z przenośnej butli

2) pozaszpitalne (w tlenoterapii domowej): koncentratory – zagęszczają tlen pobierany z otaczającego powietrza (do stężenia 85–95%) i dostarczają go w sposób ciągły choremu; rzadziej stosuje się (w tlenoterapii domowej) tlen gazowy sprężony w butlach lub tlen ciekły w butlach.

2. Przepływomierz z możliwością regulacji – podłączony do gniazda centralnej instalacji tlenowej, butli lub koncentratora, pozwala uzyskać pożądaną zawartość tlenu w mieszanie wdychanych gazów.

3. Maski i cewniki tlenowe

1) standardowy cewnik donosowy (tzw. wąsy tlenowe →ryc. 24.20-1) umieszczony w obydwu nozdrzach przednich – najczęściej używany; przepływ tlenu 1 l/min zapewnia stężenie tlenu w mieszaninie oddechowej 24%, a zwiększenie przepływu o każdy następny 1 l/min (w przedziale 2–8 l/min) zwiększa to stężenie o kolejne 4%; niekiedy (głównie podczas bronchoskopii) używa się cewnika wprowadzanego do jednego otworu nosowego

więcej: mp.pl/interna/chapter/B16.IV.24.20.
olga83
Użytkownicy
Posty: 1
Rejestracja: 12 wrz 2017, o 11:04

Re: Leczenie tlenem

Post autor: olga83 »

Jak widać wskazań do takiej terapii jest sporo. Fajnie, że można znaleźć tu tak obszerne informacje w temacie. To z pewnością się przyda. Ja od siebie dodać mogę, że nie zawsze niezbędny jest zakup koncentratora do użytku domowego. Widziałam, że koncentratory tlenu można bez problemu wypożyczyć..
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post