Mikrodiscektomia lędźwiowa ze stabilizacją kręgosłupa

Rozpoznanie, leczenie, zabiegi-operacje chirurgiczne, transplantologia, korekcji nosa i piersi, liposukcja i lifting. leczenie żylaków nóg
admin. med.

Mikrodiscektomia lędźwiowa ze stabilizacją kręgosłupa

Post autor: admin. med. »

Rys. Klatki międzytrzonowe
Mikrodiscektomia.jpg
Mikrodiscektomia.jpg (12.09 KiB) Przejrzano 709 razy
T-PAL oraz stabilizacja

W sytuacji gdy przepuklinie krążka międzykręgowego towarzyszy niestabilność kręgosłupa bądź istotne zwężenie przestrzeni międzykręgowej i otworów międzykręgowych samo usunięcie przepukliny nie przyniesie oczekiwanych przez pacjenta efektów. Zabieg operacyjny oprócz usunięcia przepukliny powinien doprowadzić do odtworzenia wysokości przestrzeni i otworów międzykręgowych oraz likwidację niestabilności. W tym celu konieczne jest wszczepienie do kręgosłupa odpowiednich implantów.

Otwarcie jest nieco większe niż przy mikrodiscektomii, ale dzięki zastosowaniu specjalnych małoinwazyjnych technik uraz operacyjny jest znacznie mniejszy niż w tradycyjnych operacjach stabilizacji. Po wykonaniu dojścia 2-3cm większego niż przy mikrodiscektomii usuwamy zwyrodniałe jądro miażdżyste dążąc do maksymalnego oczyszczenia przestrzeni międzykręgowej. Po oczyszczeniu powierzchni kręgów z pozostałości jadra miażdżystego przy pomocy specjalnego dystraktora (rozszerzacza) próbujemy rozszerzyć przestrzeń międzykręgową przywracając jej prawidłową wielkość. Następnie do rozszerzonej przestrzeni międzykręgowej implantujemy klatkę międzytrzonową w kształcie banana, która układa się w przedniej części przestrzeni międzykręgowej - tam gdzie w kręgosłupie przenoszone są największe obciążenia. Klatka wykonana jest z polimeru o nazwie PEEK (Poly-Ether-Ether-Keton), który ma twardość i sprężystość kości. W klatce wykonane są specjalne otwory, które wypełniamy preparatem stymulującym wzrost kości (Nanostim).

Przestrzeń obok klatki możemy wypełnić wiórkami kostnymi i Nanostimem - dążymy do stworzenia warunków w których przestrzeń międzykręgowa przerośnie kostniną i na stałe zlikwiduje nieprawidłowe ruchy kręgów związane z niestabilnością. W Euroklinice stosujemy 2 typy klatek międzykręgowych, fachowo nazywane TLIF : T-Pal szwajcarskiej firmy Synthes oraz Juliet również szwajcarskiej firmy SpineArt - Alteris. Ostatni etap zabiegu to tak zwana stabilizacja przeznasadowa. Aby klatka TLIF nie przemieściła się i rozwinął się zrost kostny między operowanymi kręgami musimy stworzyć konstrukcję unieruchamiającą kręgi. W tym celu w operowane kręgi wkręcamy tytanowe śruby i mocujemy do nich odpowiednie pręty tworząc pewien rodzaj rusztowania.

Tradycyjne metody stabilizacji przeznasadowej wiążą się z koniecznością szerokiego dostępu operacyjnego i dużego urazu mięśni przykręgosłupowych. Pacjenci przez wiele tygodni odczuwają znaczne dolegliwości w operowanym odcinku kręgosłupa. W Euroklinice stosujemy wyłącznie systemy do przezskórnej techniki implantowania śrub przeznasadowych i łączących prętów. W tej technice uraz mięśni przykręgosłupowych jest minimalny, a pacjent zostaje uruchomiony w pierwszej dobie pooperacyjnej. Przezskórne implantowanie śrub przeznasadowych jest znacznie trudniejsze niż w technice tradycyjnej i wymaga większej ekspozycji na promieniowanie rentgenowskie. Dla pacjenta, dla którego jest to zdarzenie jednorazowe, zwiększona ekspozycja na promienie RTG nie ma żadnego znaczenia, niestety staje się obciążeniem dla zespołu operującego, który jest narażony na napromienianie wielokrotnie w ciągu miesiąca. Systemy do przezskórnej stabilizacji kręgosłupa, które wykorzystujemy w Euroklinice to Matrix i Romeo szwajcarskich firm Synthes i SpineArt-Alteris. Po zabiegu stabilizacji kręgosłupa, jeśli w trakcie operacji nie było żadnych komplikacji, pacjent jest wypisywany do domu w drugiej dobie pooperacyjnej i jest kierowany do leczenia rehabilitacyjnego.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post