NACZYNIAKI I MALFORMACJE NACZYNIOWE

Rozpoznanie, leczenie, zabiegi-operacje chirurgiczne, transplantologia, korekcji nosa i piersi, liposukcja i lifting. leczenie żylaków nóg
admin. med.

NACZYNIAKI I MALFORMACJE NACZYNIOWE

Post autor: admin. med. »

NACZYNIAKI I MALFORMACJE NACZYNIOWE
Naczyniaki są łagodnymi guzami nowotworowym wywodzącymi się z naczyń krwionośnych i są najczęstszymi guzami okresu dziecięcego. Mogą się rozwinąć w każdym narządzie, choć najczęstszą lokalizacją jest skóra. Typowo są niewidoczne w chwili urodzenia, pojawiają się i zostają zauważone w ciągu pierwszych tygodni życia – dotyczy to około 70% wszystkich naczyniaków. Pierwszymi objawami mogą być: dyskretna płaska, różowa plama, plama wyblakła lub ograniczona teleangiektazja otoczona bladym halo. Kolejnych 20% dzieci rodzi się z widocznym już objawem prodromalnym, a naczyniak rozwija się w bardzo krótkim czasie po urodzeniu. W około 10% przypadków dojrzały naczyniak obserwowany jest już w chwili urodzenia. Są to tzw. naczyniaki wrodzone. Naczyniaki zlokalizowane w głębszych warstwach tkanek, a sięgające powierzchownie skóry, tkanki tłuszczowej podskórnej lub położone w mięśniach mogą pozostawać bezobjawowe przez wiele miesięcy. Niekiedy powierzchowne zmiany są tylko „szczytem góry lodowej”, gdy dominująca masa naczyniaka penetruje do głębiej położonych tkanek.


Naczyniaki występują częściej u dziewczynek niż chłopców – w stosunku nawet 6:1.


Są to zmiany tak powszechne, że nawet 10% - 12% niemowląt w wieku 12 miesięcy ma przynajmniej jeden naczyniak.


Naczyniaki lokalizują się w 70 –80% na twarzy i szyi, a w 20% w innych częściach ciała. Większość z nich występuje jako zmiana pojedyncza, 20% przypadków stanowią mnogie guzy zlokalizowane w różnych rejonach ciała. Mnogim guzom w obrębie skóry towarzyszą częściej naczyniaki umiejscowione w obrębie trzewi – głównie w wątrobie, płucach, i przewodzie pokarmowym.


Szczególną cechą naczyniaków jest ich gwałtowny wzrost w okresie noworodkowym, znacznie szybszy niż wzrost dziecka, rozpoczynający się w ciągu kilku tygodni po urodzeniu. Faza wzrostu trwa około 6 – 12, a nawet 18 miesięcy. Zmiana w powierzchownych warstwach skóry staję się wyniesiona, jej powierzchnia staje się guzowata i nierówna, o jaskrawo-karmazynowej lub jasno-szkarłatnej barwie. W ciągu pierwszego roku życia stopniowo kolor pogłębia się.


Naczyniaki położone w głębszych warstwach skóry i tkanki podskórnej powodują jedynie nieznaczne uniesienie skóry i jej błękitnawe zabarwienie lub powstanie bladych naczyń telangiektatyczych bez zmiany zabarwienia otaczającej skóry. Naczyniaki w fazie wzrostu są w badaniu palpacyjnym spoiste; niemożliwe jest opróżnienie ich z krwi poprzez zastosowanie ucisku.


Około 10-12 miesiąca życia wzrost naczyniaka staje się proporcjonalny do wzrostu dziecka, co wskazuje na rozpoczęcie fazy zanikania. Guz staje się stopniowo bardziej miękki i podatny, a jego powierzchnia blednie, przestaje być lśniąca, przybierając matowy odcień i fioletowe zabarwienie, a następnie ewoluuje przybierając odcień cętkowano – popielaty na całej powierzchni zmiany, zaczynając od środka i stopniowo postępując do obrzeża.


Zarówno początek procesu zanikania, jak i jego szybkość są nie do przewidzenia.


Statystycznie


• 30% naczyniaków zanika do końca 3 roku życia,
• 50% - do końca 5-go,
• 70% - do 7 lat,
• a w pozostałych przypadkach proces inwolucji trwa nawet do 16 roku życia
• część z nich nie zanika nigdy


Tylko około 40% naczyniaków „zanika” praktycznie bez pozostawienia zauważalnego śladu lub z minimalną pozostałością w pełni akceptowalną pod względem kosmetycznym. W pozostałych przypadkach zostają ślady niekorzystne estetycznie. Jeśli naczyniak nie zaniknie do 6 r.ż. to aż u 80% ludzi wyniki estetyczne są niekorzystne (blizna, nadmiar tkanek, teleangiektazje).


Okresem wymagającym szczególnej uwagi jest faza wzrostu naczyniaka. Jego gwałtowny wzrost, rozprzestrzenianie się w otaczających tkankach oraz kumulacja znacznej ilości krwi w jego obrębie wybitnie predestynują do powstania powikłań miejscowych lub ogólnych. Najważniejsze z nich to:


• Owrzodzenia występujące u mniej niż 5% dzieci z naczyniakami może doprowadzić do wtórnego zakażenia oraz niszczenia tkanek miękkich oraz chrząstek. Zmiany zlokalizowane w obrębie warg oraz okolicy narządów moczowo – płciowych są bardziej podatne na powstawanie owrzodzeń. Skutkiem wygojonego owrzodzenia jest blizna skórna.

• Skutki ucisku lub współistnienia w okolicy naturalnych otworów ciała (szpary powiekowe, nozdrza, przewody słuchowe, usta, odbyt, cewka moczowa).
Naczyniak w obrębie głowy i szyi często zlokalizowany jest w obrębie powiek, grzbietu nosa, warg, okolicy przedusznej i wraz ze wzrostem może kolidować z naturalnymi otworami ciała, powodując ucisk lub zaburzenie ich funkcji.
Zmiany zlokalizowane w obrębie powiek, oraz oczodołu mogą powodować niedowidzenie, zez, wytrzeszcz, oraz wady refrakcyjne. Nawet stosunkowo niewielki twór w obrębie górnej powieki może doprowadzić do zniekształcenia rogówki i astygmatyzmu.


Rodzaje naczyniaków i malformacji naczyniowych

Z punktu widzenia praktyki medycyny estetycznej można wyróżnić 3 zasadnicze typy zmian naczyniowych skóry


• naczyniaki płaskie – nie wystają ponad poziom skóry
• naczyniaki jamiste – uwypuklone, o sino czerwonym zabarwieniu
• plamy czerwonego wina


Plama czerwonego wina jest najpowszechniej spotykaną malformacją naczyniową u dorosłych i charakteryzuje się ciemnym sino-czerwonym zabarwieniem.
Znaczenie naczyniaków

Część zmian naczyniowych ma znaczenie wyłącznie estetyczne. Jeśli jednak są położone na odkrytych powierzchniach, w tak zwanym pierwszym polu estetycznym na twarzy mogą być przyczyną znacznego dyskomfortu właściciela. Czasami już we wczesnym dzieciństwie dzieci odczuwają swoją inność co czasami przybiera formę pojęcia „gorszy”. Swego rodzaju „piętno” wizualne może wywrzeć piętno duchowe, powodując wycofanie się młodego człowieka z wielu relacji międzyludzkich, pogarszając warunki funkcjonowania społecznego. Poprawienie wyglądu zmian naczyniowych powoduje znaczne poprawienie samopoczucia.


Obecność dużego naczyniaka wokół oczu, uszu, nosa może powodować zaburzenia oddychania, jedzenia, widzenia czy słyszenia oraz powodować późniejsze deformacje tkanek – chrząstek, skóry. Wczesna interwencja może zapobiec tym konsekwencjom

Leczenie naczyniaków

Postępowanie w naczyniakach można podzielić na 2 okresy


• okres szybkiego wzrostu
• okres stabilizacji


Jeśli wzrost naczyniaka jest szybki, zagraża on otworom naturalnym ciała, zlokalizowany jest w ważnych miejscach – twarz, otwory naturalne ciała, niesie ryzyko wystąpienia zaburzeń oddychania, mówienia, zaburzeń wzroku - to warto leczenie podjąć niezwłocznie. Samo zahamowanie jego intensywnego wzrostu już będzie sukcesem oraz ograniczy obszar nieestetycznych zmian po jego zaniknięciu.


U osób z ustabilizowanym naczyniakiem trzeba wziąć pod uwagę pod uwagę fakt, że wieloletnie nadmierne unaczynienie pewnego obszaru skóry może prowadzić do jej przerastania i deformacji ciała. Efekt estetyczny jeszcze się pogarsza, a nie stabilizuje. Wykonywanie zabiegów pozwala na zahamowanie tego niekorzystnego przebiegu.


Metody leczenia



• laseroterapia laserem KTP
• laseroterapia laserem Nd-Yag
• terapia VPL
• krioterapia
• sterydoterapia
• leczenie operacyjne


Ideą leczenia naczyniaka przy pomocy laserów jest zamykanie światła jego naczyń. Pochłanianie promieni lasera przez hemoglobinę – barwnik krwi powoduje na zasadzie zjawiska selektywnej fototermolizy powstanie stanu zapalnego w ścianie naczynia i jego zamknięcie, a następnie zanikanie. Jest to najbardziej efektywna, z najmniejszą ilością objawów ubocznych metoda. Bardzo dobra penetracja światła lasera zarówno KTP jak i Nd-Yag pozwala na skuteczne zamykanie światła szczególnie w naczyniakach płytko położonych i zlokalizowanych na twarzy. Światło VPL o długości fali ok. 530 nm ma tożsame działanie. Łącząc VPL z laserem uzyskujemy synergię działania, zwłaszcza w naczyniakach typu plamy czerwonego wina. VPL pozwala na szybkę pracę, zwłaszcza na dużych powierzchniach.


Krioterapia ma mniejsze znaczenie w leczeniu naczyniaków. Ma uzasadnienie w wybranych przypadkach, ale przewaga techniki laserowej jest istotna.


Sterydoterapia i leczenie operacyjne może być realizowane w warunkach szpitalnych.


Przygotowanie do zabiegu laserowego usuwania naczyniaka

Pacjent nie wymaga specjalnego przygotowania. Najczęściej zabieg wykonujemy w znieczuleniu miejscowym maścią EMLA zakładaną na naczyniaka na 1 godz. Przed zabiegiem. Zalecamy picie większej ilości wody mineralnej.
Wykonanie zabiegu laserowego.

Technika wykonania zależy od lokalizacji i wielkości naczyniaka. Zabieg zwykle trwa kilka, kilkanaście minut, można więc go wykonać nawet u małego dziecka w znieczuleniu miejscowym.
Postępowanie po zabiegu

Bezpośrednio po zabiegu wykonujemy kompres z lodem co istotnie skraca czas gojenia zmian. Zwykle zalecamy zabezpieczenie miejsc po zabiegu maścią typu Bepanthen lub Alantan i zalecamy chronić przed urazami mechanicznymi do czasu wygojenia, który może wynosić od kilku godzin, do kilku dni.


Zabiegi wymagają powtórzenia w odstępach 4-tygodniowych. Liczba zabiegów jest uzależniona od lokalizacji, wielkości i fazy naczyniaka. Najlepiej wykonywać zabiegi w serii. Trzeba pamiętać, że często zmiana na skórze to jest wierzchołek góry lodowej i naczyniak może penetrować głęboko w głąb, co powoduje jego odżywianie naczyniami z głębi. O ile nie jesteśmy w stanie całkowicie zlikwidować naczyniaka, to na pewno jesteśmy go w stanie znacznie rozjaśnić, co daje nam łatwość pokrycia zwykłym makijażem.
źródło:naczyniaki
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post