Następstwa psychologiczne utraty wczesnej ciąży

Choroby obwodowego układu nerwowego i ośrodkowego układu nerwowego, Depresje i nerwice.
Asystentka

Następstwa psychologiczne utraty wczesnej ciąży

Post autor: Asystentka »

W pilotażowym badaniu, którego wyniki opublikowano na stronie internetowej „British Medical Journal” wykazano, że u dużego odsetka kobiet po poronieniu samoistnym i ciąży ektopowej (wczesna utrata ciąży [early pregnancy loss – EPL]) rozwija się zespół stresu pourazowego (posttraumatic stress disorder – PTSD) oraz stany lękowe i depresyjne.
W kohortowym prospektywnym badaniu, przeprowadzonym w oddziale wczesnej diagnostyki i oceny ciąży w jednym ze szpitali w Londynie, wzięło udział 114 kobiet, u których stwierdzono poronienie samoistne lub ciążę ektopową, oraz 50 kobiet z ciążą prawidłowo rozwijającą się. Początkowo cała kohorta liczyła 186 kobiet, ale 22 z nich albo wycofały swoją zgodę, albo nie podały prawidłowego adresu poczty elektronicznej, na który badacze przesyłali kwestionariusze oceniające występowanie i nasilenie PTSD (Posttraumatic Diagnostic Scale – PDS) oraz lęk i depresję (Hospital Anxiety and Depression Scale – HADS). Oba narzędzia badawcze zostały już wcześniej poddane walidacji i uznane za efektywne i wiarygodne w ocenie badanych parametrów psychologicznych.

Wszystkie kobiety z EPL otrzymały kwestionariusze miesiąc od wystąpienia tego niekorzystnego zdarzenia, a te, które je wypełniły i odesłały do badaczy (69/114 osób z EPL i 20/50 z prawidłową ciążą) dodatkowo poproszono o takie samo postępowanie po 3 i 9 miesiącach od utraty ciąży. W ostatecznej analizie wzięto pod uwagę dane z dwóch pierwszych przedziałów czasowych (1 i 3 miesiące).

Stwierdzono, że u kobiet z EPL częściej, w porównaniu z grupą kontrolną, występowały PTSD (po miesiącu – 28%, po 3 miesiącach – 39%) oraz lęk i depresja (odpowiednio po miesiącu – 32% i 20%, po 3 miesiącach – 16% i 5%). U żadnej kobiety z grupy kontrolnej nie stwierdzono oznak PTSD, jedynie u łącznie 10% występowały lęk i depresja. Różnice w ocenianych parametrach pomiędzy kobietami z poronieniem samoistnym a ciążą ektopową były niewielkie.

W obszernej dyskusji autorzy podkreślają znaczenie otrzymanych wyników i przeprowadzają wnikliwą analizę słabych stron badania.

Po pierwsze, dość zaskakujące jest tak częste występowania PTSD u kobiet z EPL, a jeszcze bardziej narastanie tego zjawiska w czasie (po 3 miesiącach). Natomiast lęk i depresja zmniejszają się wyraźnie wraz z upływem czasu.

Po drugie, nieleczony PTSD ma zdecydowanie negatywny wpływ na jakość życia, zdolność do pracy, zdrowie fizyczne oraz relacje z innymi osobami, jest również związany ze zwiększonym ryzykiem podjęcia próby samobójczej. Wszystko to skłania autorów do postulatu prowadzenia skryningu w kierunku PTSD u kobiet po EPL.

Po trzecie, najbardziej istotną słabą stroną badania jest znaczący odsetek kobiet, które zrezygnowały z uczestnictwa – zarówno po miesiącu (brak odpowiedzi na przesłane kwestionariusze: 75/164), jak i po 3 miesiącach (spośród tych, które odpowiedziały w pierwszym etapie, 44/89). Może to podważać wiarygodność otrzymanych wyników, choć – zdaniem autorów – bardziej prawdopodobne jest zjawisko niedoszacowania PTSD w badanej grupie kobiet.

Po czwarte – konieczne jest przeprowadzenie badania oceniającego czynniki ryzyka wystąpienia PTSD. Autorzy zakładają, że pierwszy etap powinno ukończyć 440 kobiet z EPL, by móc wykazać 20% różnicę w występowaniu PTSD między kobietami, których dziecko poczęto techniką wspomaganego rozrodu, a kobietami po naturalnym poczęciu. Biorąc pod uwagę przewidywany wysoki odsetek rezygnujących z badania, należy do niego zakwalifikować 811 kobiet z EPL.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post