Neuropatia nerwu międzykostnego przedniego

Choroby obwodowego układu nerwowego i ośrodkowego układu nerwowego, Depresje i nerwice.
admin. med.

Neuropatia nerwu międzykostnego przedniego

Post autor: admin. med. »

Idiopatyczne uwięźnięcia nerwu promieniowego wśród nieurazowych uszkodzeń nerwów kończyny górnej to około 0,7% wszystkich nieurazowych uszkodzeń nerwów. W zespołach uciskowych nerwu promieniowego najczęściej spotyka się zespół nerwu międzykostnego tylnego. Nerw ten biegnie od strony przyśrodkowej w kierunku bocznym tylnej części ramienia dając unerwienie do mięśnia trójgłowego ramienia i mięśnia łokciowego. Schodząc w dół biegnie między mięśniami ramiennym i ramienno promieniowym. W okolicy dolnej ramienia dzieli się na gałąź powierzchowną (czuciowa) i głęboką (ruchowa). Głęboka gałąź przechodzi ze strony tylnej na przednią część kłykcia bocznego, poniżej którego przechodzi pod mięśniem supinatorem na tylną część przedramienia, gdzie daje unerwienie poszczególnych mięśni przedramienia (prostowniki nadgarstka). Poniżej dolnej krawędzi mięśnia supinatora gałąź głęboka określana jest jako nerw międzykostny tylny (posteriori interosseus nerve).

Na swoim przebiegu gałąź ta może zostać uciśnięta na kilku poziomach:
- między mięśniem ramiennym a mięśniem ramienno-promieniowym;
- na poziomie mięśnia prostownika promieniowego nadgarstka krótkiego – pasma włókniste;
- na poziomie pętli Henryego (naczynia promieniowe wsteczne);
- przez górną krawędź supinatora – arkada Frohse’a;
- przez dolną krawędź supinatora.

W wyniku nieprawidłowego ucisku może dochodzić do zaburzenia przewodnictwa nerwowego we włóknach nerwowych, a co za tym idzie do pojawienia się symptomów. Najczęściej pierwszą dolegliwością zgłaszaną przez pacjentów jest ból okolicy bocznej łokcia i przedramienia. Ma on charakter piekący, promieniujący w dół przedramienia i w górę ramienia (dolna część). W okolicy tej może być odczuwalne odrętwienie. Mimo, że kompresja dotyczy nerwu międzykostnego tylnego, który zawiera w sobie włókna czuciowe, rzadko pojawiają się zaburzenia czucia i parestezje okolicy unerwienia gałęzi powierzchownej nerwu promieniowego (okolica grzbietowa podstawy kciuka i I przestrzeni międzykostnej). W późniejszym okresie dołączają się niedowłady i zaniki mięśniowe.

Przyczyną powstawania zespołu nerwu międzykostnego tylnego są wszelkie zaburzenia struktury na przebiegu tej gałęzi. Często wynikają one z urazu – złamania kłykcia bocznego kości ramiennej, złamania przedramienia, uderzenia bezpośredniego na przebiegu nerwu. W takich przypadkach najczęściej mamy do czynienia z nagłym, gwałtownym pojawieniem się objawów, co wynika z charakteru zdarzenia. Czasem jednak sam uraz bezpośrednio nie wpływa na nerw, lecz na przerost kaletek w okolicy. To znacznie zmniejsza objętość przedziałów, w których biegnie wiązka nerwowa, i z czasem może powodować jej niedokrwienie oraz degenerację. Inną przyczyną mogącą wpływać na pojawienie się zespołu są procesy rozrostowe (nowotwory), które oddziałują bezpośrednio lub pośrednio na funkcję nerwu.
Jako jeden z mechanizmów rozwinięcia się tej patologii bez obecności dodatkowych zmian strukturalnych przytaczana jest nadmierna aktywność fizyczna, obejmująca cyklicznie wykonywaną pronację i supinację, w szczególności przy wyprostowanym łokciu, oraz dźwiganie ciężarów np.: podczas czynności zawodowych. Może to doprowadzać do uciśnięcia gałązki głębokiej przechodzącej pod mięśniem supinatorem i wywołania typowych objawów neuralgii.

U pacjentów z zespołem nerwu międzykostnego tylnego ból może imitować dolegliwość określaną jako łokieć tenisisty. Należy jednak zwrócić uwagę, że dolegliwości bólowe pojawiają się lub nasilają podczas pronacji oraz supinacji i zlokalizowane są nieco niżej niż nadkłykieć boczny. Jednym z lepszych testów diagnostycznych w przypadkach wątpliwych (tylko bólowych) jest ostrzyknięcie przeciwbólowe okolicy entezopatii. Bóle, jak już wspomniano, mogą mieć postać rozlaną, piekącą, promieniującą, kłującą i nasilać się podczas czynności. Często jednak pojawiają się również w nocy i w spoczynku. Charakterystyczne dla nerwu międzykostnego tylnego jest osłabienie siły i funkcji mięśni prostujących kciuk. Dodatkowo, często siła mięśniowa prostowników palców jest zmniejszona i relatywnie słabsza niż prostowników nadgarstka. Ma to miejsce, jeśli kompresja zachodzi na poziomie przedramienia poniżej mięśnia supinatora. Gałązki do mięśni prostowników promieniowych nadgarstka odchodzą wyżej i ich funkcja pozostaje zachowana. Obserwuje się również dopromieniowe odchylenie nadgarstka ze względu na upośledzenie funkcji mięśnia prostownika łokciowego nadgarstka. Deficytom siły mięśniowej najczęściej nie towarzyszą zaburzenia czucia. Podczas diagnostyki, prowokację objawów można uzyskać w wyniku opukiwania okolicy przebiegu nerwu (objaw Tinella – nie stały) na poziomie przedramienia. Również ból pojawia się podczas wyprostu palców, w szczególności trzeciego.

Dobrym obrazem klinicznym pacjenta do leczenia zachowawczego jest obecność bólu, bez dużych objawów osłabienia siły i funkcji. Jeśli obserwuje się zaniki mięśniowe, znaczne upośledzenie siły, ostry ból utrzymujący się w spoczynku, wskazane jest leczenie operacyjne.

Leczenie zachowawcze rozpoczyna się od odciążenia i modyfikacji aktywności codziennych. Stosuje się dodatkowo leki przeciwzapalne w formie ostrzyknięć, plastrów, czy jonoforezy. Można zastosować szynę relaksującą dla mięśni prostowników i supinator (pozycja pośrednia przedramienia), jeśli ból pojawia się przy prostych czynnościach. Warto zastosować techniki tkanek miękkich na okolicę traktu całego nerwu, jak również sprawdzić funkcję przejścia szyjno-piersiowego w kontekście zespołów podwójnego ucisku. Zwykle dolegliwości bólowe ustępują w ciągu kilku tygodni.

Jeśli patologia jest oporna na tego typu leczenie, stosuje się dekompresję chirurgiczną nerwu, po której nerw dość szybko odzyskuje swoją funkcję. Powrót do aktywności po zabiegu powinien następować stopniowo przez 6-8 tygodni.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post