Niedokrwistość -anemia.Przyczyny,objawy i leczenie

Rozpoznawanie, profilaktyka i leczenie chorób wewnętrznych, choroby wieku starszego, choroby zakaźne, układu oddechowego, diabetologia, alergie.
admin. med.

Niedokrwistość -anemia.Przyczyny,objawy i leczenie

Post autor: admin. med. »

Niedokrwistością, czyli anemią nazywamy zmniejszenie stężenia hemoglobiny, hematokrytu lub liczby erytrocytów poniżej wartości prawidłowych, czyli poniżej ustalonego poziomu normy. Biorąc pod uwagę najczęściej używany parametr, czyli stężenie hemoglobiny, niedokrwistość (anemię) rozpoznaje się przy wartości tego stężenia poniżej 13,5 g/dl (gram na decylitr) u mężczyzn i poniżej 12,0 g/dl u kobiet.

Erytrocyt, czyli krwinka czerwona: głównym zadaniem erytrocytów jest przenoszenie tlenu i dwutlenku węgla, co jest możliwe dzięki obecności w nim czerwonego barwnika hemoglobiny. Zdrowy młody mężczyzna ma około 5,4 mln/mm3 erytrocytów w krwi obwodowej, kobieta około 4,5 mln/mm3. O niedokrwistości mówi się przy liczbie mniejszej niż 4,3 mln/mm3 dla mężczyzn i 3,9 mln/mm3 dla kobiet.
Hemoglobina: czerwony barwnik krwi zawarty w erytrocytach; dzięki atomom żelaza zawartym w hemoglobinie ma ona zdolność do nietrwałego wiązania tlenu. Do budowy hemoglobiny niezbędne jest żelazo.
Hematokryt: stosunek objętości krwinek czerwonych do objętości pełnej krwi. Krew oprócz erytrocytów zawiera też inne komórki (płytki krwi – odpowiedzialne za krzepniecie; krwinki białe – odpowiedzialne za odporność) oraz osocze. Osocze składa się przede wszystkim z wody, transportuje elektrolity, białka, składniki odżywcze, produkty przemiany materii, ma zdolność krzepnięcia. Prawidłowy hematokryt wynosi dla kobiet 37 - 47% a dla mężczyzn 42 - 52%.

U dzieci obowiązują inne normy, zależne od wieku dziecka.
Rodzaje niedokrwistości.

Podział niedokrwistości jest dosyć złożony. Podział może uwzględniać wielkość erytrocytu. Wyróżnia się więc niedokrwistości normoblastyczne (krwinki prawidłowe), megaloblastyczne (zbyt duże) i mikrocytarne (krwinki małe). W podziale tym wykorzystuje się parametr MCV, czyli średnią objętość krwinki.

Kolejny podział uwzględnia średnią zawartość hemoglobiny w krwince (MCH). Wyróżnia się niedokrwistości niedobarwliwe hipochromiczne (niskie MCH, np. niedokrwistości z niedoboru żelaza), niedokrwistości normochromiczne (prawidłowe MCH, np. niedokrwistości hemolityczne) i niedokrwistości nadbarwliwe hiperchromiczne (wysokie MCH, np. niedokrwistości z niedoboru witaminy B12 i kwasu foliowego).

Prosty i przejrzysty jest poniższy podział:

Niedokrwistości spowodowane utratą krwi (organizm traci erytrocyty). Są to niedokrwistości pokrwotoczne.
Niedokrwistości będące wynikiem upośledzonego wytwarzania erytrocytów (np. w chorobach szpiku, ale też przy braku niezbędnych do tworzenia erytrocytów substancji takich jak żelazo, witamina B12 czy też kwas foliowy). Są to niedokrwistości niedoborowe oraz aplastyczne.
Niedokrwistości związane ze skróconym czasem życia erytrocytów (przy zwiększonym niszczeniu erytrocytów przez organizm – np. nieprawidłowych erytrocytów). Są to niedokrwistości hemolityczne (hemoliza – rozpad krwinek).

Niedokrwistość z niedoboru żelaza.

W poniższym artykule uwaga skupiać się będzie na najczęstszej anemii – na niedokrwistości spowodowanej niedoborem żelaza (tzw. niedokrwistość syderopeniczna). Stanowi ona prawie 80% wszystkich niedokrwistości i dotyczy głównie kobiet (ponad 10% wszystkich kobiet w Europie). Jest to według powyższych podziałów niedokrwistość niedoborowa, mikrocytarna i niedobarwliwa. W badaniu krwi stwierdza się obniżony poziom żelaza w surowicy.
Objawy.

Objawy wspólne dla wielu anemii: bladość skóry i błon śluzowych, uczucie osłabienia, duszność po wysiłku, bóle głowy, szmer skurczowy nad sercem.
Objawy typowe dla anemii z niedoboru żelaza: łamliwość włosów i paznokci, zmiany na błonie śluzowej języka, gardła, zajady w kącikach ust, wysuszenie skóry.

Przyczyny niedokrwistości z niedoboru żelaza.

Przyczyną anemii z niedoboru żelaza jest niedostateczne dostarczanie organizmowi żelaza, wzrost zapotrzebowania na ten pierwiastek (ciąża, okres karmienia piersią, wzrost i rozwój organizmu), jego niewłaściwe wchłanianie w przewodzie pokarmowym lub nadmierna utrata (krwawienia).

Niedostarczanie żelaza ustrojowi związane może być z niewłaściwa dietą. W chorobach przewodu pokarmowego ustrój może wchłaniać zbyt mało żelaza mimo zapewnionej odpowiedniej ilości żelaza w pożywieniu. Dla wykazania upośledzonego wchłaniania lekarz może przeprowadzić test wchłaniania żelaza (określenie stężenia żelaza w surowicy przed i dwie godziny po doustnym podaniu 100 mg dwuwartościowego żelaza – poziom powinien wzrosnąć dwukrotnie).

Przewlekłe krwawienia doprowadzać mogą do wyczerpania ustrojowych zapasów żelaza. U kobiet jedną z najczęstszych przyczyn są obfite krwawienia miesiączkowe. U kobiet po menopauzie i u mężczyzn po 50 roku życia częstą przyczyną przewlekłego krwawienia mogą być zmiany w obrębie układu pokarmowego (polipy jelita grubego, stany zapalne, nowotwór jelita grubego). Częstym miejscem krwawienia są owrzodzenia żołądka i dwunastnicy. Przewlekłe krwawienie do przewodu pokarmowego potwierdzić można przeprowadzając badanie na krew utajoną w kale.
Właściwa dieta w niedokrwistości z niedoboru żelaza.

Żelazo z produktów pochodzenia roślinnego wchłania się dużo gorzej niż z produktów pochodzenia zwierzęcego, stąd ściśle wegetariańska dieta sprzyja niedoborowi żelaza. Dlaczego tak się dzieje? W produktach pochodzenia zwierzęcego jest żelazo dwuwartościowe, a w produktach roślinnych zawarte jest żelazo trójwartościowe.

źródło:anemia
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post