Niezborność ruchów Ataksja

Choroby obwodowego układu nerwowego i ośrodkowego układu nerwowego, Depresje i nerwice.
Asystentka

Niezborność ruchów Ataksja

Post autor: Asystentka »

Ataksja, czyli niezborność ruchów to zespół objawów pojawiających się przy wielu chorobach centralnego układu nerwowego. Ataksją określa się zaburzenia w koordynacji ruchowej ciała. Niezborność ruchów jest skutkiem nieprawidłowego współdziałania agonistycznych i antagonistycznych mięśni w zakresie regulowania napięcia mięśniowego oraz synchronizacji. Wyróżnić można dwa rodzaje ataksji: móżdżkową oraz rdzeniową.

Ataksja móżdżkowa powodowana jest przez uszkodzenia móżdżku, który jest odpowiedzialny za płynność ruchów. Uszkodzenia móżdżku prowadzą do problemów z utrzymaniem równowagi, a także do trudności w wykonywaniu precyzyjnych ruchów. Dla ataksji móżdżkowej charakterystycznymi objawami są przede wszystkim:

chwiejna postawa ciała,
częste upadanie na ziemię i trudności w utrzymaniu równowagi,
nieprawidłowości dotyczące chodu – chwiejny chód, chód na szerszej podstawie,
drżenie zamiarowe,
zaburzenia w wykonywaniu naprzemiennych, szybkich ruchów – adiadochokineza,
zaburzenia mowy i zaburzenia w ruchach gałek ocznych – oczopląs,
osłabienie siły mięśni,
obniżenie napięcia mięśniowego.

W wyniku ataksji rdzeniowej dochodzi natomiast do zaburzeń czucia dotyku, wibracji, a także położenia. Wśród objawów tego typu ataksji wymienia się przede wszystkim:

utratę koordynacji oraz płynności ruchów,
zaburzenia równowagi, które nasilają się przy zamknięciu oczu w pozycji stojącej.

Przyczyny powstawania

Wśród przyczyn ataksji wymienia się

uszkodzenia płatów czołowych mózgu,
uszkodzenia móżdżku,
uszkodzenia połączeń móżdżku z rdzeniem oraz ośrodkami korowymi i podkorowymi mózgowia,
uszkodzenia tylnych sznurów rdzenia kręgowego, który przenosi wrażenia czucia głębokiego oraz wibracji.

Przyczyną powstawania wymienionych uszkodzeń może być wiele jednostek chorobowych. Wymienia się wśród nich przede wszystkim:

choroby wrodzone – ataksja Friedreicha, zespół Retta czy też ataksja rdzeniowo-móżdżkowa,
choroby zwyrodnieniowe – choroba Creutzfeldta-Jakoba, zespół Gerstmanna-Strausslera-Scheinkera, zanik jądra zębatego, jądra czerwiennego, gałki bladej oraz jądra niskowzgórzowego, a także zwyrodnienie wieloukładowe,
infekcje wirusowe – różyczka czy też zapalenie mózgu,
choroby neurodegeneracyjne – stwardnienie rozsiane,
nabyte zmiany ogniskowe w obrębie rdzenia kręgowego i centralnego układu nerwowego,
substancje toksyczne, między innymi: leki (takie jak fluwoksamina), metale ciężkie, alkohol lub też substancje psychoaktywne.

Ponadto do uszkodzeń móżdżku prowadzić mogą urazy, zaburzenia krążenia, udar, zapalenia, krwotoki, choroby metaboliczne oraz wady rozwojowe. Natomiast wśród przyczyn powstawania ataksji rdzeniowej wymienia się dodatkowo: polineuropatię, ucisk rdzenia, poprzeczne zapalenie rdzenia, guzy rdzenia, zmiany naczyniowe, wiąd rdzenia, a także niedobory witaminy B12.
Leczenie ataksji

Diagnostyka ataksji opiera się przede wszystkim na przeprowadzeniu wywiadu, badania przedmiotowego, a także różnych badań dodatkowych. Bardzo ważne jest wykluczenie groźnych dla życia pacjenta stanów mogących towarzyszyć ataksji, takich jak: udar mózgu, nowotwór ośrodkowego układu nerwowego czy też krwotok podpajęczynówkowy. W tym celu wykonuje się obrazowe badania głowy, między innymi tomografię komputerową lub też rezonans magnetyczny.

Najważniejszym krokiem do podjęcia decyzji o sposobie leczenia ataksji jest ustalenie przyczyn powstawania niezborności ruchów. Leczenie opiera się przede wszystkim na terapii chorób podstawowych. Często objawy ataksji ustępują po wyeliminowaniu przyczyn występujących dolegliwości. Jednak czasami objawy te utrzymują się dłużej i wówczas wymagają podjęcia dodatkowych czynności terapeutycznych, wówczas chorzy często kierowanie są do fizjoterapeut
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post