Nowości Badań nad Neuropatią Cukrzycową

Różne informacje,czasem dziwne a czasem bardzo interesujące, o badaniach medycznych
Asystentka

Nowości Badań nad Neuropatią Cukrzycową

Post autor: Asystentka »

dr n. med. Barbara Katra
Klinika Chorób Metabolicznych Collegium Medicum UJ, Kraków
Na podstawie artykułu dr. med. Ovidu Alin Stirban „Nowości dotyczące neuropatii cukrzycowej”, opublikowanego w Diabetes Congress-Report, 11. 2016.

We wrześniu ubiegłego roku odbył się w Rumunii 26. Kongres Towarzystwa Badań nad Neuropatią Cukrzycową NEURODIAB (Diabetic Neuropathy Study Group). Podczas obrad przedstawiono liczne nowe informacje dotyczące etiologii cukrzycowej neuropatii autonomicznej (NA) oraz czuciowo-ruchowej polineuropatii cukrzycowej (OP).
Polineuropatia cukrzycowa obwodowa jest związana ze zmianami w ośrodkowym układzie nerwowym

Na podstawie dostępnych danych wiadomo, że obwodowa polineuropatia cukrzycowa nie jest spowodowana tylko uszkodzeniem obwodowych włókien nerwowych. Przeprowadzone badania pod kierunkiem Solomona Tesfaye z Wielkiej Brytanii wskazują na znamienną redukcję objętości tkanki nerwowej w obrębie mózgowia i rdzenia kręgowego. Zmiany te dotyczą tych obszarów, które związane są z przetwarzaniem pobudzeń czuciowo-ruchowych. Wykazano zmniejszenie objętości substancji szarej. W badaniach prowadzonych z zastosowaniem MRI pod kierunkiem Pallai opublikowanych w 2016 roku wykazano, że również zmniejsza się objętość substancji białej w korze somatosensorycznej u chorych na cukrzycę typu 2 z obwodową polineuropatią cukrzycową w porównaniu z chorymi na cukrzycę bez tego powikłania. Uważa się to za efekt utraty neuronów.
Różnice w szybkości progresji polineuropatii obwodowej i neuropatii autonomicznej w zależności od typu cukrzycy

Praca pod kierunkiem Aleksandra Stroma z Niemiec dotyczyła progresji neuropatii cukrzycowej. Badano chorych na cukrzycę typu 1 i 2 od momentu zdiagnozowania cukrzycy przez 5 lat. U chorych wykonywano regularnie badania:
• przewodnictwa nerwowego
• komputerowej ilościowej oceny czucia
• zmienność rytmu serca podczas hiperinsulinemicznej, euglikemicznej klamry metabolicznej.

W momencie rozpoznania cukrzycy typu ? częstość OP dotyczyła 19,9% chorych, po 5 latach 34% (p=0,004). 5 z 6 wskaźników przewodnictwa nerwowego uległo pogorszeniu u chorych na cukrzycę typu 2, podczas gdy u chorych na cukrzycę typu 1 nie odnotowano pogorszenia. Natomiast czucie wibracji uległo pogorszeniu w obu grupach badanych.

W przypadku neuropatii autonomicznej stwierdzono szybsze pogorszenie u chorych na cukrzycę typu 1 w stosunku do chorych na cukrzycę typu 2.
Dodatkowo charakterystyczne jest uszkodzenie grubych włókien nerwowych u chorych na cukrzycę typu 2 w przebiegu neuropatii.
Czy możliwa jest regeneracja nerwów u osób dotkniętych OP?

U pacjentów chorych na cukrzycę typu 2 z bólową i bezbólową postacią OP stwierdza się zmniejszenie gęstości włókien nerwowych na podstawie biopsji skóry łydki w stosunku do osób bez cukrzycy (Bonhof G. i wsp. 2016). Stwierdzono również u chorych z OP zwiększoną regenerację nerwów w stosunku do grupy kontrolnej. U osób z bólowa postacią OP regeneracja ta była największa. Wydaje się jednak, że procesy regeneracyjne nie są wystarczające, aby skompensować proces utraty włókien nerwowych.
Mikroskopia konfokalna rogówki (corneal confocal microscopy – KKM) – nowe narzędzie w diagnostyce neuropatii cukrzycowej?

KKM jest nieinwazyjną, niestety kosztowną metodą do oceny włókien rogówki z zastosowaniem mikroskopu laserowego. Podczas badania ocenia się gęstość nerwów rogówki, ich długość oraz wypustki. Obecnie dostępne są wyniki licznych badań, w których potwierdzono wiarygodność KKM jako narzędzia diagnostycznego neuropatii cienkich włókien. Jednak badanie Perkinsa z 2016 roku wskazuje na mniejsze zastosowanie KKM u chorych na cukrzycę typu 2 niż na cukrzycę typu 1; czułość oceniono na 68%, a specyficzność na 64%.

U chorych z krótszym niż rok wywiadem cukrzycy typu 2 stwierdzono w KKM u 15,5% zmniejszenie gęstości włókien nerwowych oraz o 14,4% ich długości (Tavakoli M. i wsp.).

Przypuszcza się, że KKM można będzie wykorzystać do oceny skuteczności terapii neuropatii cukrzycowej.
Niezbędne jest jednak potwierdzenie tej metody w wieloośrodkowych, randomizowanych badaniach.
Cukrzycowa neuropatia autonomiczna a ryzyko sercowo-naczyniowe

Dotychczasowe, chociaż krótko trwające badania wskazują na neuropatię autonomiczną jako czynnik ryzyka powikłań sercowo-naczyniowych, potwierdza to również analiza badania DCCT-EDIC.
Chirurgia bariatryczna jako lek na neuropatię cukrzycową?

Operacje bariatryczne wykonuje się coraz częściej i wiele otyłych osób poddawanych operacji choruje na cukrzycę typu 2. Badanie Azmi, opublikowane w 2016 roku, wykonane na małej grupie chorych na cukrzycę typu 2 (15 chorych) poddanych operacji bariatrycznej, wskazuje na zmniejszenie się objawów OP oraz poprawę parametrów w KKM około 12 miesięcy po zabiegu. Pełna ocena będzie możliwa w długo trwającej obserwacji z uwzględnieniem możliwych niedoborów witaminowych i makroelementów.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post