Immunologia dla wakcynologów – cz. I. Odpowiedź immunologiczna na szczepionki
29.05.2017
dr n. med. Anna Szaflarska, dr n. med. Karolina Bukowska-Strakova
Zakład Immunologii Klinicznej, Katedra Immunologii Klinicznej i Transplantologii, Instytut Pediatrii Uniwersytetu Jagiellońskiego Colegium Medicum, Zakład Immunologii Klinicznej Uniwersyteckiego Szpitala Dziecięcego w Krakowie
Skróty: TLR – receptor Toll-podobny
Zastosowanie szczepionek i wprowadzenie obowiązkowych szczepień ochronnych w ciągu ostatnich 200 lat pozwoliło opanować, a nawet zupełnie wyeliminować groźne choroby zakaźne. Przykładem jest opracowana przez Edwarda Jennera szczepionka przeciwko ospie prawdziwej, która przyczyniła się do eradykacji tej choroby. Szczepienia są jednym z najskuteczniejszych narzędzi w walce z chorobami zakaźnymi. W Stanach Zjednoczonych i Europie Zachodniej częstość występowania chorób zakaźnych i związana z nimi śmiertelność zmniejszyły się o 95–99% w porównaniu z okresem przed wprowadzeniem obowiązkowych szczepień ochronnych. Dzięki ich zastosowaniu zapadalności na takie choroby, jak błonica, tężec, odra, świnka, różyczka i poliomyelitis zmniejszyła się o >90%.1,2
Bardzo często używa się zamiennie terminów: „szczepienie” i „immunizacja”. Należy jednak pamiętać, że pierwszy termin oznacza czynne zapobieganie, a drugi interwencję, która może być zarówno czynna, jak i bierna. Szczepienia mają za zadanie wywołać odpowiedź immunologiczną podobną do powstającej przy reinfekcji po przebyciu zakażenia naturalnym drobnoustrojem. Długoterminowa odporność poszczepienna jest więc związana z powstaniem antygenowo swoistych „efektorów” i/lub komórek pamięci. Do pierwszej grupy należą przeciwciała zdolne do wiązania toksyn lub drobnoustrojów oraz cytotoksyczne limfocyty T rozpoznające i niszczące patogen.
Szczepionki „żywe”
Szczepionki zawierające żywe drobnoustroje o zmniejszonej chorobotwórczości (atenuowane) charakteryzują się dużą skutecznością. Dzięki zdolności wirusa szczepionkowego do replikacji w komórkach gospodarza, efekt ich działania utrzymuje się długotrwale (tab. 1.). Jednak obok oczekiwanego efektu (czyli uzyskania pamięci immunologicznej) replikacja wirusa wiąże się także z ryzykiem wystąpienia objawów niepożądanych. Ryzyko zamiany wirusa atenuowanego w postać wywołującą chorobę w przypadku szczepionki doustnej przeciwko poliomyelitis (OPV) szacuje się na około 1 na milion podanych dawek.2,3
cd..mp.pl
Odpowiedź immunologiczna na szczepionki
-
- Podobne tematy
- Odpowiedzi
- Odsłony
- Ostatni post
-
-
Liczba dawek szczepionki przeciwko Hib a szczepionki wysoce skojarzonych
autor: Asystentka » 1 lis 2016, o 10:13 » w Pediatria, Neonatologia - 0 Odpowiedzi
- 1283 Odsłony
-
Ostatni post autor: Asystentka
1 lis 2016, o 10:13
-
-
-
Niepłodność immunologiczna można ją leczyć
autor: admin. med. » 22 kwie 2016, o 18:34 » w Ginekologia - 0 Odpowiedzi
- 1039 Odsłony
-
Ostatni post autor: admin. med.
22 kwie 2016, o 18:34
-
-
-
Sok z aloesu na trawienie, odporność immunologiczną
autor: admin. med. » 27 cze 2016, o 21:37 » w Leki bez recepty (OTC) oraz na receptę (RX) Interakcje, wskazania, przeciwwskazania, zabronione - 0 Odpowiedzi
- 1206 Odsłony
-
Ostatni post autor: admin. med.
27 cze 2016, o 21:37
-
-
-
Immunologiczna szansa dla chorych na raka pęcherza
autor: Asystentka » 23 lut 2017, o 08:36 » w Co ciekawego w świecie służby zdrowia - 0 Odpowiedzi
- 1081 Odsłony
-
Ostatni post autor: Asystentka
23 lut 2017, o 08:36
-
-
-
AIDS - ważny nie tyle wirus, co reakcja immunologiczna
autor: admin. med. » 4 paź 2016, o 20:06 » w Co ciekawego w świecie służby zdrowia - 0 Odpowiedzi
- 1046 Odsłony
-
Ostatni post autor: admin. med.
4 paź 2016, o 20:06
-