Ondansetron w leczeniu wymiotów w przebiegu ostrej biegunki

Choroby dziecięce, opieka nad dzieckiem oraz rozwój.
admin. med.

Ondansetron w leczeniu wymiotów w przebiegu ostrej biegunki

Post autor: admin. med. »

Ondansetron w leczeniu wymiotów w przebiegu ostrej biegunki u dzieci
Omówienie artykułu: Oral Ondansetron in management of dehydrating diarrhea with vomiting in children aged 3 months to 5 years: a randomized controlled trial
Danewa A.S. i wsp.
The Journal of Pediatrics, 2016; 169: 105–109
Ondansetron w leczeniu wymiotów w przebiegu ostrej biegunki u dzieci

Opracował lek. Maciej Kołodziej
Konsultowali: lek. Maciej Kołodziej, prof. dr hab. n. med. Hanna Szajewska

Skróty: CI* – przedział ufności, DPN – doustny płyn nawadniający, MD* – różnica średnich, p.o. – doustnie, RCT* – badanie z randomizacją, RR* – ryzyko względne

* Kryteria wyboru badań, opis procesu kwalifikacji oraz słownik podstawowych pojęć używanych w opisie badań klinicznych znajdują się na stronie internetowej Medycyny Praktycznej w zakładce Artykuły ( mp.pl).

Metodyka: RCT, podwójnie ślepa próba
Populacja: 170 dzieci w wieku od 3 miesięcy do 5 lat, (śr. 15,3 miesiąca; 58,2% chłopców) z ostrą biegunką (utrzymującą się przez <14 dni) przebiegającą z wymiotami oraz odwodnieniem
Interwencja: ondansetron p.o. w pojedynczej dawce 0,2 mg/kg mc. (85 dzieci)
Kontrola: placebo (85 dzieci)
Jeżeli w ciągu 30 minut po przyjęciu dawki leku/placebo dziecko zwymiotowało, ponownie podawano taką sama dawkę. Po przyjęciu leku/ placebo rozpoczynano podawanie DPN w dawce 75 ml/kg mc w ciągu 4h.
Wyniki: W grupie otrzymującej ondansetron, w porównaniu z grupą kontrolną, stwierdzono:

mniejsze ryzyko niepowodzenia nawadniania doustnego (31 vs 61,5%; RR: 0,50 [95% CI: 0,35–0,72]);
mniejszą liczbę wymiotów w ciągu 4 h leczenia (1,8 vs 3,6; MD: -1,8 [95% CI: od -2,6 do -1,1]);
podobne ryzyko konieczności wprowadzenia nawadniania dożylnego (12 vs 21%; RR: 0,56 [95% CI: 0,30–1,07]);
krótszy czas potrzebny do osiągnięcia prawidłowego nawodnienia (4 vs 6 h
większą objętość przyjętego DPN w ciągu 4 h leczenia (śr. 645 ml vs 554 ml; MD: 91 ml [95% CI: 35–148]);
większą satysfakcję opiekunów ze sposobu leczenia.

W żadnej grupie nie odnotowano zdarzeń niepożądanych.

Wnioski:
Zastosowanie pojedynczej doustnej dawki ondansetronu, w porównaniu z placebo, przed rozpoczęciem leczenia u dzieci <5. roku życia z ostrą biegunką przebiegającą z wymiotami oraz odwodnieniem wiązało się z poprawą skuteczności nawadniania doustnego.
Komentarz

lek. Maciej Kołodziej, prof. dr hab. n. med. Hanna Szajewska
Klinika Pediatrii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego

Zastosowanie ondansetronu, antagonisty receptorów 5-HT3, w zapobieganiu wymiotom u dzieci chorych na ostrą biegunkę oznacza podanie leku „off label”, czyli poza zarejestrowanymi wskazaniami zawartymi w charakterystyce produktu leczniczego. Rejestracja zdecydowanie nie nadąża za danymi naukowymi i zaleceniami. Zgodnie z aktualnymi (2014) wytycznymi europejskimi, ondansetron podawany doustnie lub dożylnie w dawkach stosowanych w badaniach klinicznych może być skuteczny u młodszych dzieci wymiotujących w przebiegu ostrej biegunki.1

Wyniki komentowanego artykułu potwierdzają skuteczność ondansetronu w leczeniu wymiotów u dzieci w przebiegu ostrej biegunki. Metodyka badania była prawidłowa, badanie z randomizacją przeprowadzono metodą podwójnie ślepej próby, co zmniejsza ryzyko błędu. Wykazano także, że stosowanie ondansetronu było bezpieczne i nie wiązało się z występowaniem poważnych działań niepożądanych. Jest to ważne, ponieważ dożylnie podawanie ondansetronu dorosłym z zaburzeniami elektrolitowymi może być przyczyną groźnych dla życia zaburzeń rytmu serca. Obserwacji tych nie potwierdzono u dzieci.2
W Polsce dostępnych jest wiele preparatów ondansetronu. Problemem może być cena, gdyż są one refundowane wyłącznie we wskazaniach onkologicznych.
źródło:mp.pl
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post