Osteoporoza,przyczyny,objawy,leczenie

Rozpoznawanie, profilaktyka i leczenie chorób wewnętrznych, choroby wieku starszego, choroby zakaźne, układu oddechowego, diabetologia, alergie.
admin. med.

Osteoporoza,przyczyny,objawy,leczenie

Post autor: admin. med. »

Osteoporoza (łac. osteoporosis, dawna nazwa zrzeszotnienie kości) – stan chorobowy charakteryzujący się postępującym ubytkiem masy kostnej, osłabieniem struktury przestrzennej kości oraz zwiększoną podatnością na złamania. Osteoporoza występuje najczęściej u kobiet po menopauzie (osteoporoza pomenopauzalna). Osteoporoza jest uogólnioną chorobą metaboliczną kości, charakteryzującą się niską masą kostną, upośledzoną mikroarchitekturą tkanki kostnej, a w konsekwencji zwiększoną jej łamliwością i podatnością na złamania.

Stanem zmniejszonej, w odniesieniu do norm dla płci i wieku, ale jeszcze nie osiągającej wartości patologicznych, gęstości kości jest osteopenia.
Podział osteoporozy

miejscowa
uogólniona
pierwotna – częstość występowania około 80%
osteoporoza idiopatyczna: młodzieńcza/młodocianych, bardzo rzadko występująca u dorosłych
osteoporoza inwolucyjna (najczęstsza)
osteoporoza po menopauzalna (typ I osteoporozy) – prowadząca do niedoboru estrogenów w wyniku którego dochodzi do pobudzenia i nadmiernej aktywności osteoklastów, dominuje utrata kości gąbczastej, w mniejszym stopniu kości korowej.
osteoporoza w wieku podeszłym (typ II osteoporozy) – przyczyna jest niedobór wapnia związany z złym wchłanianiem z jelit i nerek, zmniejszenie poziomu witaminy D3, testosteronu, wzmożenie wydzielania parathormonu przez przytarczyce, ubytek kości dotyczy w równym stopniu kości gąbczastej jak i korowej.
wtórna – częstość występowania około 20% – choroby współistniejące (reumatoidalne zapalenie stawów, zaburzenia hormonalne, szpiczak, alkoholizm i choroby wątroby, częściowa resekcja żołądka, unieruchomienie oraz stosowanie leków np. kortykosteroidów)

Przyczyny i czynniki ryzyka osteoporozy

Do przyczyn wystąpienia osteoporozy pierwotnej należą:

przekwitanie (zwłaszcza wczesne)
zaawansowany wiek
mukowiscydoza

Czynniki ryzyka wystąpienia osteoporozy:

uwarunkowania genetyczne
szczupła budowa ciała (mniejsze obciążenie)[1]
nieprawidłowa dieta (ubogobiałkowa oraz ubogowapniowa)[2]
długotrwałe unieruchomienie, które może spowodować zmiany osteoporotyczne nawet u młodych osób
picie alkoholu, zwłaszcza w młodym wieku[3]
palenie papierosów[4]
przyjmowanie niektórych leków: kortykosterydów, nasennych, hormonów tarczycy, heparyna[5], fenytoina, barbiturany[6]
współwystępujące choroby: cukrzyca, reumatoidalne zapalenie stawów, kamica nerkowa, choroba Cushinga, zespół Cushinga, niedoczynność przysadki
niedobór witaminy D[7]

Spożycie kawy nie wiąże się ze zwiększonym ryzykiem rozwoju osteoporozy[8]. Osteoporoza występuje rzadziej u osób z nadwagą[9]. Bardzo ważną rolę odgrywają hormony, które działają ochronnie, a ich niedobór sprzyja rozwojowi choroby:

estrogen u kobiet
testosteron u mężczyzn

Stwierdzono, że występuje zależność pomiędzy osteoporozą a zespołem bezdechu śródsennego[10].
Objawy

W początkowej fazie, choroba przebiega bezobjawowo.

Do najczęstszych objawów klinicznie jawnej osteoporozy należą:

bóle kości długich pod wpływem obciążenia;
obniżenie wzrostu (złamania kompresyjne kręgów) i ból kręgosłupa oraz powstanie nadmiernej kifozy piersiowej (garb starczy)[11]
złamania kości przy niewielkich urazach (szczególnie niebezpieczne są złamania szyjki kości udowej, ale często łamie się kość ramienna – bliższy odcinek i dalszy k. promieniowej).

Profilaktyka

Celem leczenia jest zapobieganie złamaniom kości, co osiąga się przez zwiększenie masy kostnej, zapobieganie jej ubytkowi i poprawę wewnętrznej struktury kości.

U osób zagrożonych wystąpieniem osteoporozy należy prowadzić profilaktykę. Polega ona na usunięciu lub minimalizacji czynników prowadzących do osteoporozy, a także uzupełnianiu niedoborów żywieniowych wapnia, witaminy D oraz białka. Należy pamiętać o nasilającym osteoporozę wpływie unieruchomienia, dlatego zaleca się szczególnie przed menopauzą uprawianie sportu, aby wzmocnić kości i mięśnie odpowiadające za stabilizację postawy.
Diagnostyka

Badaniem służącym rozpoznaniu osteoporozy jest badanie densytometryczne kośćca, które określa gęstość mineralną kości (ang. Bone Mineral Density – BMD). Zwykle ocenia się BMD odcinków układu kostnego, które najczęściej ulegają złamaniom w przebiegu osteoporozy – szyjki kości udowej, odcinka lędźwiowego-krzyżowego kręgosłupa oraz dalszego odcinka kości promieniowej (to ostatnie niezalecane). Dane z badania densytometrycznego prezentowane są jako wskaźniki: T-Score (por. do gęstości kości osób młodych) i Z-Score (por. do osób w tym samym wieku). Zdjęcie RTG pokazuje tylko bardzo zaawansowaną osteoporozę i nie może być podstawą rozpoznania.

Leczenie osteoporozy zwykle rozpoczyna się jeśli T-Score jest równy lub przekracza -2,5 SD lub istnieją inne pozakostne czynniki ryzyka złamań np. skłonność do upadków.

Wykorzystuje się również w diagnostyce badania laboratoryjne poziomów m.in. wapnia, fosforu oraz biopsję kości.

Zaleca się wczesne badanie grubości kości celem podjęcia właściwych działań profilaktycznych, m.in. poprzez właściwą dietę i styl życia.
Leczenie

Metody lecznicze dzielimy na pobudzanie osteoblastów (tworzenie tkanki kostnej) i hamowanie osteoklastów (hamowanie ubytku kości). Metody te są zwykle kompleksowe i często wymagają korekty. Przed wybraniem odpowiedniej strategii leczenia należy określić parametry metabolizmu tkanki kostnej i typ ubytku kości (przewaga ubytku kości lub zahamowania osteosyntezy).

Leki stosowane w leczeniu osteoporozy to:

Bisfosfoniany:
alendronian sodu
etydronian disodowy
klodronian disodowy
kwas ibandronowy
kwas zoledronowy
pamidronian disodowy
ryzedronian sodu
Preparaty wapnia zalecana wielkość spożycia wynosi 1200 mg/dziennie[12]
Preparaty witaminy D – dla osób powyżej 60 lat Międzynarodowa Fundacja Osteoporetyczna (ang. International Osteoporosis Foundation) zaleca poziom 25OHD w surowicy wynoszący 75 nmol/L (30 ng/ml) osiągnięty przez spożywanie 20 – 25 μg/dzień (800 – 1000 IU/dzień). Do czasu ogłoszenia tych zaleceń w 2010 efektywność wyższych dawek w zapobieganiu upadkom i złamaniom nie została oceniana w badaniach klinicznych. U osób: otyłych, z osteoporozą, o ograniczonej ekspozycji na słońce (obłożenie chorych, kalek), z zaburzeniami wchłaniania oraz u nie-Europejczyków może być koniecznym zwiększenie spożycia do 50 μg/dzień (2 000 IU/dzień). U tych zagrożonych osób Fundacja zaleca pomiar 25OHD w surowicy i powtórzenie pomiaru po 3 miesiącach suplementacji w celu sprawdzenia, czy stężenie witaminy D osiągnęło pożądany poziom. 2,5 μg (100 IU) dodanej witaminy D zwiększy poziom 25OHD w surowicy o około 2,5 nmol/L (1,0 ng/ml)[13].
Fluorki, obecnie rzadko stosowane ze względu na możliwość powstania zaburzeń mikroarchitektury kości
Kalcytonina
Raloksifen
Ranelinian strontu
Teryparatyd czyli rhPTH (1–34); rozważa się zastosowanie parathormonu (PTH 1–84) lub innych jego fragmentów

Fizjoterapia

zapobieganie bólowi: ostrożny masaż, masaż podwodny, fango, elektroterapia, ćwiczenia czynne w odciążeniu[potrzebne źródło]
budowa siły mięśniowej: ostrożne ćwiczenia oporowe, ćwiczenia izometryczne, ćwiczenia w zamkniętych łańcuchach , pozycja stabilna, kręgosłup najlepiej w pozycji pionowej ( zapewnia lepsze przenoszenie obciążeń)[potrzebne źródło]
postawa i ruchomość w stawach: ćwiczenia mięśni posturalnych, nauka prawidłowej postawy[potrzebne źródło]

Wertebroplastyka przezskórna
Treść tej sekcji może nie być zgodna z zasadami neutralnego punktu widzenia.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tej sekcji.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości prosimy usunąć szablon „Dopracować” z kodu tej sekcji.

Wertebroplastyka to nowoczesna metoda leczenia złamań kompresyjnych kręgosłupa powstałych między innymi w wyniku przebiegu osteoporozy. Zabieg wykonuje się na sali radiologii zabiegowej, w znieczuleniu miejscowym, pod kontrolą aparatu rentgenowskiego. Do trzonu kręgu wprowadza się igłę i wypełnia się go cementem kostnym. W odróżnieniu od klasycznej operacji jest to procedura znacznie mniej inwazyjna, a przez to mniej obciążająca pacjenta.

Po zabiegu wertebroplastyki, bóle kręgosłupa znacznie się zmniejszają lub całkowicie ustępują. Pacjent do domu wychodzi w ciągu kilku dni a kręgosłup zachowuje swoją elastyczność. Dzięki małej inwazyjności zabiegu również czas rehabilitacji jest nieporównywalnie krótszy niż w przypadku klasycznej operacji[potrzebne źródło].
Osteoporoza a dieta

Optymalnie i właściwie zbilansowana dieta powinna dostarczać wszystkich niezbędnych składników odżywczych i mineralnych. Zapotrzebowanie na składniki pokarmowe jest uzależnione od płci, wieku i trybu życia.

Osteoporoza należy do grupy chorób, w których dieta ma duże znaczenie. Podczas konstruowania modelu odżywiania, który ma chronić przed osteoporozą, obowiązują ogólne zasady żywienia racjonalnego. Szczególny nacisk kładzie się jednak na spożywanie pokarmów bogatych w wapń i witaminę D; niekoniecznie jednak nabiału, ale raczej wzbogaconego mleka sojowego, kiełków, zielonych warzyw liściastych[14]. Zaleca się ograniczanie tych produktów, które nie służą naszym kościom np. napojów gazowanych.
źródło: pl.wikipedia.org/wiki/
ster
Stały Bywalec
Stały Bywalec
Posty: 41
Rejestracja: 11 lut 2016, o 07:30

Re: Osteoporoza,przyczyny,objawy,leczenie

Post autor: ster »

Warto jest sobie uświadomić,że osteoporoza jest choroba cywilizacyjną. Oraz stosując odpowiednia profilaktykę można sie przed nią uchronić. Na stronie jest opisane jakie są najskuteczniejsze zachowania prozdrowotne jakie mozemy w tym kierunku podjąć:
Ten post niczego nie wnosi poza reklamą,niezgodną z regulaminem strony/moderator

Najważniejsza jest odpowiednia dieta. Zawierająca wapń. Druga rzecz to suplementacja witaminą D3. Trzecia rzecz to odpowiednia dawka ruchu.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post