Ostre wirusowe zapalenie wątroby typu C (WZW C)

Choroby układu pokarmowego; przełyku, żołądka, jelit, wątroby, trzustka, dróg żółciowych, odbytu)
admin. med.

Ostre wirusowe zapalenie wątroby typu C (WZW C)

Post autor: admin. med. »

HCV (hepatitis viralis C) należy do RNA wirusów z rodziny Flaviviridae. Okres wylęgania, czyli czas od momentu zakażenia do pojawienia się pierwszych symptomów choroby wynosi 15-150 dni.

Ostre wirusowe zapalenie wątroby typu C (WZW C) występuje głównie u dorosłych i większość przypadków zachorowania ma pochodzenie szpitalne lub ambulatoryjne (szczególnie hemodializa). U 1,5% populacji polskiej wykrywane są przeciwciała anty-HCV. Do zakażenia dochodzi drogą krwiopochodną (krew, przedmioty skażone krwią, przeszczepiony narząd), płciową (wielu partnerów seksualnych) i okołoporodową (w około 3-5% przypadków od zakażonej matki).

W większości WZW C przebiega bezobjawowo. W badaniu stwierdza się niewielkie powiększenie wątroby, a u 30 % chorych występuje żółtaczka. Wirus eliminowany jest w 15-50% przypadków i proces ten zależy od ostrego przebiegu zakażenia. Natomiast u pozostałych chorych dochodzi do przewlekłego zapalenia wątroby, z czego pewien procent rozwinie w przeciągu 20 lat marskość wątroby.

Bardzo rzadko dochodzi do powikłania pod postacią nadostrego bądź piorunującego zapalenia wątroby. Zaś w wyniku tworzenia się kompleksów immunologicznych składających się z antygenu i przeciwciała może rozwinąć się kłębuszkowe zapalenie nerek czy mieszana kriglobulinemia (występowanie w osoczu krwi nieprawidłowych termowrażliwych białek).

Diagnostyka zakażenia HCV
W badaniach laboratoryjnych obserwuje się niewielki wzrost poziomu aminotransferaz (ASPAT, szczególnie ALAT) w surowicy, nieznaczny wzrost stężenia bilirubiny, zaburzenia w funkcjonowaniu układu krzepnięcia krwi, a w postaci cholestatycznej mierny wzrost fosfatazy zasadowej (ALP) oraz gamma-glutamylotranspeptydazy (GGTP). W badaniach serologicznych RNA HCV wykrywa się już po 1-3 tyg., zaś u 50-70% zakażonych anty-HCV po 4-10 tyg. od zakażenia. Przy ujemnym wyniku badania powinny zostać powtórzone, ponieważ taki wynik (ujemny) nie wyklucza zakażenia. U osób z niedoborem odporności i dializowanych, chory w każdym badaniu może otrzymać wynik ujemny. Podobnie jak w innych ostrych WZW przeprowadzana jest biopsja wątroby dla oceny histologicznej narządu.

Duże znaczenie kliniczne ma ekspozycja chorego na zakażenie, obecność anty-HCV w surowicy krwi, obecność RNA HCV oraz wzrost aktywności ALAT.

Chory po około 6 miesiącach leczenia powinien zgłosić się na badania kontrolne.

Leczenie zakażenia HCV
Leczenie zakażenia HCV polega na zwalczaniu objawów, utrzymaniu prawidłowego stanu nawodnienia i odżywienia oraz unikaniu leków metabolizowanych w wątrobie. Leczenie przeciwwirusowe (interferon alfa) powinno być rozważane indywidualnie.

Brak szczepionki przeciwko HCV!

Ryzyko zgonu jest bardzo małe i występuje najczęściej w zakażeniu mieszanym (HCV i HBV lub HCV i HAV). Nosicielstwo HCV wzrasta wraz z wiekiem i jest częstsze u mężczyzn.

Chory powinien zostać poinformowany o zagrożeniu, jakie stwarza osobom w jego otoczeniu. Niebezpieczne są przedmioty tj. maszynka do golenia, szczoteczka do zębów, które mogą być skażone krwią. Ważna jest również wstrzemięźliwość seksualna do czasu wyeliminowania zakażenia lub zakończenia szczepienia ochronnego przez partnera. Powrót do normalnego trybu życia szacowany jest na okres około pół roku, jeśli przebieg choroby był bez powikłań.
Dorota Kozera
Bibliografia:
- A. Szczeklik: Choroby wewnętrzne, Tom 1.
- Z. Dziubek: Choroby zakaźne i pasożytnicze.
źródło: echirurgia.pl
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post