Posiew moczu, badanie bakteriologiczne moczu

Choroby układu moczowo-płciowego, zaburzenia i potrzeby seksualne.
admin. med.

Posiew moczu, badanie bakteriologiczne moczu

Post autor: admin. med. »

Posiew moczu, badanie bakteriologiczne moczu – badanie polegające na posianiu na odpowiedniej pożywce próbki moczu i następnie hodowli celem identyfikacji bakterii i określeniu jej lekowrażliwości, czyli wykonaniu tak zawanego antybiogramu.

Badanie jest wykonywane celem wykrycia bakteriomoczu, który świadczy o istnieniu zakażenia układu moczowego a istnienie tak zwanego znamiennego bakteriomoczu (znamiennej bakteriurii) świadczy o konieczności leczenia.
Technika oddania moczu do badania

Mocz należy bezwzględnie oddać do sterylnego pojemnika na mocz, który zostanie otwarty bezpośrednio przed oddaniem moczu[1]. Oddanie moczu musi być poprzedzone dokładnym umyciem okolicy narządów płciowych. Do badania oddaje się pierwszy mocz po odpoczynku nocnym (jednak nie jest to warunek konieczny) z tak zwanego środkowego strumienia moczu, czyli pierwszą porcję moczu należy oddać do muszli klozetowej, następną porcję oddaje się (około 10 – 20 mililitrów) do pojemnika. Pozostałą część moczu również oddaje się do muszli klozetowej. Ze względu na konieczność zachowania czystości mikrobiologicznej, zakupiony pojemnik na mocz musi być sterylny, a w czasie jego otwierania i zamykania nie wolno dotykać ścian wewnętrznych pojemnika lub nakrętki. Pojemnik należy następnie zamknąć i w ciągu 2 godzin dostarczyć do laboratorium bakteriologicznego. W przypadku, gdy nie jest to możliwe, pojemnik można przechowywać do kilkunastu godzin w temperaturze 4 °C[2].

Oddzielnym problemem jest pobranie moczu do badania bakteriologicznego u osób, które nie kontrolują odruchu oddawania moczu (małe dzieci i osoby nieprzytomne). U dzieci proponowany jest następujący sposób postępowania: po umyciu skóry okolicy krocza i narządów płciowych należy wziąć dziecko na ręce i przytrzymać nogi w odwiedzeniu. Oczekiwanie na mikcję jest najkrótsze po porannym posiłku. Również obowiązuje pobranie środkowego strumienia moczu. Pobieranie moczu do woreczka daje zwykle wyniki nieprawdziwe, wykazujące bakteriomocz i naraża dziecko na niepotrzebną antybiotykoterapię. Innymi możliwościami uzyskania moczu do badania u dzieci, ale także u osób nieprzytomnych, to cewnikowanie pęcherza moczowego lub nadłonowe nakłucie pęcherza moczowego.

Interpretacja badania:
Bakteriomocz (bakteriuria) – stan, w którym stwierdza się obecność bakterii w moczu.

W warunkach prawidłowych mocz jest jałowy, czyli nie występują w nim bakterie, jedynie w dalszej części cewki moczowej, mogą występować bakterie saprofityczne. Drogą wstępującą, ale także drogą krwiopochodną i poprzez ciągłość z otoczenia, może dojść do kolonizacji dróg moczowych. Obecność bakterii w moczu, nie jest jednak równoważne z rozpoznaniem zakażenia układu moczowego. Dla rozpoznania zakażenia dróg moczowych konieczne jest stwierdzenie w moczu bakterii uropatogennych (czyli chorobotwórczych w obrębie dróg moczowych), które występują dodatkowo w odpowiedniej liczbie.

Arbitralnie podzielono występowanie bakteriomoczu na 2 sytuacje kliniczne: bakteriomocz znamienny (uważany za objaw istnienia zakażenia układu moczowego) i bakteriomocz bezobjawowy (czyli istnienie bakteriomoczu znamiennego u osoby bez objawów podmiotowych ani przedmiotowych).

Aby uzyskać obiektywną ocenę występowania bakteriomoczu, należy wykonać badanie posiewu moczu, z zachowaniem reżimu jałowego oddania moczu do badania, aby uniknąć nadkażenia bakteriami saprofitycznymi, występującymi w końcowym odcinku cewki moczowej, pochwie lub skórze okolic ujścia cewki moczowej.
Bakteriomocz znamienny

Bakteriomocz znamienny rozpoznaje się w następujących sytuacjach:

obecność co najmniej 100000 (105) żywych bakterii w 1 ml moczu.
obecność co najmniej 10000 (104) żywych bakterii w 1 ml moczu u kobiet z objawami odmiedniczkowego zapalenia nerek
obecność co najmniej 1000 (103) żywych bakterii w 1 ml moczu u kobiet z objawami zapalenia pęcherza moczowego i u mężczyzn z objawami każdego zakażenia układu moczowego
każda ilość bakterii w moczu pobranego drogą nadłonowego nakłucia pęcherza moczowego.

Stwierdzenie znamiennego bakteriomoczu świadczy o zakażeniu układu moczowego, jest wskazaniem do wdrożenia odpowiedniego leczenia, czy jego kontynuowaniu. Bakteriomocz bezobjawowy wymaga leczenia jedynie u kobiet w ciąży i u osób przed planowanymi zabiegami urologicznymi.

Stwierdzenie każdej ilości bakterii u chorych na cukrzycę, kobiet w ciąży oraz u pacjentów z osłabioną odpornością upoważnia do antybiotykoterapii.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post