ForumMedyczne.edu.pl

Ketokonazol Polfarmex (ketokonazol) o działaniu przeciwgrzybiczym
Postaci, dawki, ceny

Uwaga: ceny leków refundowanych są zgodne z przepisami obowiązującymi od 1 lipca 2013 r.
Nazwa preparatu Postać i dawka Producent Cena 100% Odpłatność po refundacji
Ketokonazol Polfarmex tabl. 200 mg 10 tabl. Polfarmex 9.36 4.68
Ketokonazol Polfarmex tabl. 2 00 mg 20 tabl. Polfarmex 18.90 9.54

Preparat zawiera substancję: ketokonazol

Inne preparaty zawierające ketokonazol: Dermetin , Ketoconazole Hasco , Nizoral , Noell , Zoxin-med
Lek dostępny na receptę
Co to jest Ketokonazol Polfarmex?
Lek przeciwgrzybiczy z grupy pochodnych imidazolu do stosowania ogólnego.

Co zawiera i jak działa Ketokonazol Polfarmex?
Substancją czynną preparatu jest ketokonazol, chemioterapeutyk z grupy pochodnych imidazolu o działaniu przeciwgrzybiczym. Skuteczny wobec wielu gatunków dermatofitów i drożdżaków. Działanie ketokonazolu prowadzi do zahamowania syntezy ergosterolu, niezbędnego składnika błony komórkowej grzybów. Błona komórkowa ulega uszkodzeniu, czego konsekwencją jest śmierć komórki grzyba. Po podaniu doustnym ketokonazol jest dobrze wchłaniany z przewodu pokarmowego (około 75% podanej dawki jest wchłaniane). Wchłanianie jest zmienne i zależy od kwasowości środowiska (najlepsze wchłanianie występuje w środowisku silnie kwaśnym). Ketokonazol przenika do wielu tkanek i narządów jednakże tylko w śladowych ilościach do płynu mózgowo-rdzeniowego. Przenika przez łożysko oraz do mleka kobiet karmiących.

Kiedy stosować Ketokonazol Polfarmex?
Preparat jest wskazany w leczeniu:
· układowych zakażeń grzybiczych
· przewlekłych nawracających grzybic pochwy, zwłaszcza w przypadkach, gdy leczenie miejscowe jest niewystarczające
· ciężkich zakażeń drożdżakowych przewodu pokarmowego niereagujących na inne leki
· zakażeń skóry, włosów i paznokci wywołanych przez dermatofity lub drożdżaki (grzybica skóry, grzybica paznokci, łupież pstry, łupież głowy, zapalenie mieszków włosowych wywołane przez drożdżaki, przewlekłe drożdżakowe zakażenie błon śluzowych i skóry), jeżeli leczenie miejscowe jest trudne z powodu usytuowania zakażenia albo jest niewystarczające
· oraz w zapobieganiu zakażeniom grzybiczym u chorych ze zmniejszoną odpornością (wrodzoną lub nabytą).

Kiedy nie stosować tego preparatu?
Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub inne pochodne imidazolu.
Przeciwwskazaniem do stosowania preparatu jest ostra lub przewlekła niewydolność wątroby oraz równoległe stosowanie astemizolu, beprydylu, halofantryny, dizopiramidu, cisaprydu, dofetylidu, lewometadylu, mizolastyny, pimozydu, chinidyny, sertindolu, terfenadyny, triazolamu, midazolamu w postaci doustnej, inhibitorów reduktazy HMG-CoA (np. simwastatyna, lowastatyna, atorwastatyna), alkaloidów sporyszu (np. dihydroergotamina, ergometryna, ergotamina, metyloergometryna).
Nie należy stosować preparatu u kobiet w okresie ciąży ani w okresie karmienia piersią.
Nie stosować u dzieci poniżej 2. roku życia.

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Ketokonazol Polfarmex?
Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
Stosowanie ketokonazolu w postaci doustnej bardzo rzadko może być związane z wystąpieniem ciężkiego uszkodzenia wątroby (w tym przypadki zakończone zgonem lub wymagające przeszczepienia wątroby). Dlatego preparat może być stosowany wyłącznie w sytuacjach, gdy lekarz uzna stosowanie leku za konieczne i gdy w jego ocenie korzyści związane ze stosowaniem preparatu są większe niż potencjalne ryzyko.
Jeżeli kiedykolwiek wystąpiły u Ciebie zaburzenia czynności wątroby, zwłaszcza związane ze stosowaniem innych leków, powinieneś skonsultować się z lekarzem przed zastosowaniem preparatu. W takim przypadku konieczne może być dostosowanie dawkowania przez lekarza oraz częste badania czynności wątroby.
Zwykle przed rozpoczęciem leczenia lekarz zaleci wykonanie badań czynności wątroby, zwłaszcza u osób z zaburzeniami czynności wątroby, osób nadużywających alkoholu (w tym z chorobą alkoholową) oraz stosujących inne leki o możliwym toksycznym działaniu na wątrobę. Stosowanie preparatu może powodować zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych oznaczanej w badaniach laboratoryjnych krwi. Zwykle samoistnie powraca ona do normy. Zaburzenia czynności wątroby i jej uszkodzenie może wystąpić u osób bez czynników ryzyka choroby wątroby i to już w ciągu pierwszego tygodnia stosowania ketokonazolu (zwykle jednak objawy uszkodzenia wątroby występują po około miesiącu stosowania preparatu). Jeżeli wystąpią objawy mogące świadczyć o uszkodzeniu wątroby, takie jak: nadmierne zmęczenie, złe samopoczucie, gorączka, ciemna barwa moczu, jasny stolec, żółtaczka, nudności lub wymioty należy natychmiast przerwać stosowanie preparatu i skonsultować się z lekarzem. U tych chorych konieczne są częste badania czynności wątroby (zwykle badania wykonuje się co tydzień przez okres 1–2 miesięcy).
Jeżeli stosowanie preparatu przedłuża się, konieczne jest przeprowadzenie badań czynności wątroby po 2 tygodniach od rozpoczęcia leczenia i następnie 1 raz w miesiącu. Jeżeli oznaczona wartość parametrów czynności wątroby znacznie przekroczy górną granicę normy, lekarz może zalecić zaprzestanie stosowania preparatu.
Ketokonazol nie przenika w znaczącej ilości do ośrodkowego układu nerwowego i dlatego nie należy go stosować w leczeniu grzybiczych zapaleń opon mózgowo-rdzeniowych.
Bardzo rzadko stosowanie preparatu może spowodować wystąpienie ciężkich reakcji anafilaktycznych, niekiedy nawet już po przyjęciu pierwszej dawki leku.
W okresie leczenia nie należy spożywać alkoholu. Spożycie alkoholu w okresie leczenia może doprowadzić do wystąpienia działań niepożądanych takich jak: uczucie gorąca, obfite pocenie się, wysypka, bóle głowy, nudności, wymioty, obrzęki obwodowe. Objawy te mijają w ciągu kilku godzin.
Stosowanie preparatu może być związane ze zmniejszeniem stężenia kortyzolu, hormonu nadnerczy, we krwi. Należy zachować szczególną ostrożność i kontrolować czynność nadnerczy zwłaszcza u chorych na chorobę Addisona, z zaburzeniami czynności nadnerczy, u osób narażonych na stresy (np. poddawanych zabiegom chirurgicznym lub intensywnej terapii).
Należy zwrócić uwagę na fakt, że ketokonazol wchodzi w liczne interakcje z innymi równolegle stosowanymi lekami, w wielu przypadkach mogące prowadzić do wystąpienia poważnych działań niepożądanych. Mogą one między innymi obejmować zaburzenia czynności mięśni i objawy związane z rozpadem tkanki mięśniowej (miopatie, rabdomioliza) w przypadku równoległego stosowania leków z grupy statyn.
Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:
· preparat zawiera laktozę; osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy, nie powinny stosować tego preparatu.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Wpływ preparatu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn jest mało prawdopodobny.

Dawkowanie preparatu Ketokonazol Polfarmex
Preparat ma postać tabletek. Przeznaczony jest do stosowania doustnego. Stosuj preparat zgodnie z zaleceniami lekarza. Nie przekraczaj zaleconych dawek ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem. W pewnych szczególnych grupach pacjentów konieczna jest dodatkowa modyfikacja dawkowania.
Dorośli i dzieci o masie ciała powyżej 30 kg: w zakażeniach skóry, układu pokarmowego, zakażeniach układowych zwykle stosuje się 200 mg 1 raz na dobę, w czasie posiłku; w razie potrzeby lekarz może zwiększyć dawkę do 400 mg 1 raz na dobę; grzybica pochwy 400 mg 1 raz na dobę przez 5 dni.
Dzieci o masie ciała 15–30 kg: 100 mg 1 raz na dobę.
Lekarz określi czas trwania leczenia. Leczenie należy kontynuować przez 1 tydzień po ustąpieniu wszystkich objawów choroby oraz do czasu uzyskania negatywnego wyniku badania mikrobiologicznego (5 dni do 12 mies.).
Zapobiegawczo u pacjentów ze zmniejszoną odpornością: dorośli 200 mg na dobę, dzieci 4–8 mg/kg masy ciała na dobę.
Stosowanie preparatu u osób z zaburzeniami czynności wątroby wymaga zachowania ostrożności; konieczne może być dostosowanie dawkowania przez lekarza.
Sposób podawania:
Preparat powinien być przyjmowany doustnie w czasie posiłku.

Czy można stosować Ketokonazol Polfarmex w okresie ciąży i karmienia piersią?
W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.
Nie należy stosować preparatu u kobiet w ciąży, chyba, że lekarz uzna to za absolutnie konieczne, i w jego ocenie korzyści dla matki przeważają nad ryzykiem dla płodu. Tylko lekarz może ocenić stosunek korzyści do ryzyka w Twoim przypadku.
Nie należy stosować preparatu w okresie karmienia piersią.

Czy mogę stosować równolegle inne preparaty?
Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.
Przeciwwskazane jest równoległe stosowanie:
· astemizolu, beprydylu, halofantryny, dizopiramidu, cisaprydu, dofetylidu, lewometadylu, mizolastyny, pimozydu, chinidyny, sertindolu, terfenadyny (ketokonazol może wpływać na zwiększenie stężenia tych leków z czym może być związane wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG, wystąpienie komorowych zaburzeń rytmu serca i niebezpiecznych dla życia zaburzeń rytmu typu torsades de pointes)
· benzodiazepin, takich jak triazolam, midazolam (ketokonazol powoduje znaczne nasilenie i przedłużenie działania farmakologicznego tych leków)
· inhibitorów reduktazy HMG-CoA (np. simwastatyna, lowastatyna, atorwastatyna)
· alkaloidów sporyszu (np. dihydroergotamina, ergometryna, ergotamina).
Jeżeli ketokonazol jest stosowany równolegle z następującymi lekami, należy zachować szczególną ostrożność i monitorować stężenie tych leków (konieczne może być dostosowanie ich dawkowania przez lekarza):
· doustne leki przeciwzakrzepowe (np. warfaryna); należy także monitorować czas protrombinowy
· inhibitory proteazy wirusa HIV (indinawir, sankwinawir)
· leki przeciwnowotworowe (np. alkaloidy barwinka, m.in. winkrystyna,, busulfan, docetaksel, erlotynib, imatynib, trimetreksat)
· antagoniści kanału wapniowego - pochodne dihydropirydyny oraz werapamil
· niektóre leki immunosupresyjne (cyklosporyna, takrolimus)
· niektóre glikokortykosteroidy takie jak budezonid, flutykazon, deksametazon, metyloprednizolon
· digoksyna
· inne: cilostazol, buspiron, alfentanyl, sildenafil, solifenacin, alprazolam, brotizolam, kwetiapina, repaglinid, tolterodina, ebastyna, eletryptan, reboksetyna.
Leki z grupy pochodnych imidazolu nasilają działanie doustnych leków przeciwcukrzycowych. Nie wiadomo czy dotyczy to również ketokonazolu. W początkowym okresie leczenia należy regularnie kontrolować stężenie glukozy we krwi.
Preparaty zobojętniające sok żołądkowy (np. wodorotlenek glinu) zmniejszają wchłanianie i skuteczność działania ketokonazolu. Także inne leki zmniejszające wydzielanie kwasu solnego w soku żołądkowym takie jak np. leki blokujące receptory histaminowe typu 2 (np. ranitydyna, famotydyna), inhibitory pompy protonowej (np. omeprazol, pantoprazol), sukralfat oraz leki cholinolityczne (np. atropina, trimebutyna) i spazmolityczne (np. papaweryna) mogą zmniejszać wchłanianie ketokonazolu. Dlatego ketokonazol należy przyjmować co najmniej 2 godziny przed przyjęciem tych leków. W przypadku bezkwaśności (np. u chorych na AIDS), może być konieczne stosowanie preparatu z napojami zwiększającymi kwasowość soku żołądkowego (np. Cola).
Ketokonazol nasila toksyczne działania alkoholu. Spożycie alkoholu w okresie leczenia może doprowadzić do wystąpienia działań niepożądanych takich jak: uczucie gorąca, obfite pocenie się, wysypka, bóle głowy, nudności, wymioty, obrzęki obwodowe. Alkohol i inne leki o działaniu toksycznym na wątrobę stosowane równolegle z ketokonazolem zwiększają ryzyko uszkodzenia wątroby (zwłaszcza w przypadku leczenia długotrwałego lub istniejących wcześniej chorób wątroby).
Ketokonazol jest metabolizowany przede wszystkim z udziałem izoenzymu 3A4 cytochromu P450 i dlatego preparaty hamujące aktywność tego izoenzymu (erytromycyna, rytonawir) mogą zwiększać stężenie ketokonazolu we krwi i jego biodostępność. Jeżeli konieczne jest równoległe stosowanie tych preparatów konieczne jest dostosowanie dawkowania ketokonazolu przez lekarza. Leki zwiększające aktywność izoenzymu 3A4 cytochromu P450 (takie jak ryfampicyna, deksametazon, fenytoina, karbamazepina, fenobarbital, izoniazyd, newirapina) mogą znacznie zmniejszać stężenie i biodostępność ketokonazolu. Nie zaleca się równoległego z ketokonazolem stosowania tych leków.
Należy zachować ostrożność podczas równoległego stosowania leków, których metabolizm związany jest z układem enzymatycznym 3A4 cytochromu P450 ponieważ ketokonazol wpływa na hamowanie aktywności tego enzymu i może powodować zwiększenie stężenia tych leków we krwi i nasilenie ich działania (np. fenytoiny).

Jakie działania niepożądane mogą wystąpić?
Jak każdy lek, również Ketokonazol Polfarmex może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Mogą wystąpić zaburzenia żołądkowo-jelitowe: nudności, wymioty, biegunka, bóle brzucha, brak apetytu. Możliwe zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zwiększenie stężenia bilirubiny, żółtaczka, ciemna barwa moczu, utrata łaknienia, jasna barwa kału, uczucie zmęczenia, osłabienie, bardzo rzadko poważne uszkodzenia wątroby, zapalenie wątroby, marskość wątroby, niewydolność wątroby prowadząca do konieczności przeszczepu a nawet do zgonu. Możliwe zaburzenia czynności układu nerwowego takie jak: bóle i zawroty głowy, senność, parestezje (drętwienie, mrowienie, zaburzenia czucia), światłowstręt, zwiększenie ciśnienia wewnątrzczaszkowego (wypukłe ciemiączko u niemowląt). Możliwe reakcje nadwrażliwości świąd, wysypka, bardzo rzadko o ciężkim przebiegu (pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, w tym twarzy, krtani, głośni, reakcje anafilaktyczne i wstrząs anafilaktyczny). Bardzo rzadko: niewydolność nadnerczy, zaburzenia hematologiczne (małopłytkowość), zaburzenia funkcji seksualnych, zaburzenia miesiączkowania, ginekomastia, łysienie.