Flucofast na stany grzybicze(kandydoza)

Leki, wskazania, działanie, skutki uboczne, interakcje leków.Leki zalecane do leczenia.Środki spożywcze bezglutenowe
admin. med.

Flucofast na stany grzybicze(kandydoza)

Post autor: admin. med. »

Wskazania
Kandydoza błon śluzowych, która może obejmować: jamę ustną, gardło i przełyk; nieinwazyjne zakażenia układu oddechowego; przewlekła zanikowa kandydoza jamy ustnej związana ze stosowaniem protez zębowych (lek można stosować zarówno u pacjentów z prawidłową, jak i upośledzoną czynnością układu immunologicznego). Kandydoza układowa, włącznie z obecnością drożdżaków we krwi, kandydoza rozsiana i inne postacie kandydozy inwazyjnej: zakażenie otrzewnej, wsierdzia oraz dróg oddechowych i moczowych, w tym także u pacjentów z nowotworami złośliwymi, pacjentów przebywających na oddziale intensywnej terapii, otrzymujących leki cytostatyczne lub immunosupresyjne oraz u pacjentów z czynnikami predysponującymi do zakażenia drożdżakami. Kandydoza narządów płciowych: ostra lub nawracająca kandydoza pochwy, drożdżakowe zapalenie żołędzi. Kryptokokoza, w tym kryptokokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych oraz zakażenia kryptokokami o innej lokalizacji (np. skóra, płuca) u pacjentów z prawidłową lub zaburzoną odpowiedzią immunologiczną (np. zakażenie HIV, przygotowanie do przeszczepu narządów, immunosupresja z innych przyczyn), a także w leczeniu podtrzymującym u chorych na AIDS, aby zapobiec nawrotowi kryptokokozy. Grzybice skóry: stóp, skóry gładkiej, pachwin, łupież pstry i zakażenia skóry wywołane przez drożdże. Zapobieganie zakażeniom Candida spp. u pacjentów z obniżoną odpornością ze względu na ryzyko wystąpienia neutropenii w następstwie leczenia cytotoksycznego, radioterapii oraz po transplantacji szpiku.
Skład
1 kaps. zawiera 50 mg, 100 mg lub 150 mg flukonazolu. Kapsułki zawierają laktozę, kapsułki 100 mg zawierają również żółcień pomarańczową.
Działanie
Lek przeciwgrzybiczy z grupy triazoli. Hamuje syntezę ergosterolu, niezbędnego do syntezy błony komórkowej grzyba, zaburzając czynności życiowe komórki i prowadząc do zahamowania jej wzrostu i rozmnażania. Działa na Candida spp. (z wyjątkiem C. krusei i niektórych szczepów C. glabrata), Cryptococcus neoformans, Coccidioides immitis, Histoplasma capsulatum, Blastomyces dermatitidis oraz wobec dermatofitów. Dobrze i niezależnie od pokarmu wchłania się z przewodu pokarmowego (biodostępność >90%). Wiązanie z białkami osocza wynosi 11-12%. Bardzo dobrze przenika do tkanek i płynów ustrojowych, w tym do płynu mózgowo-rdzeniowego (80% wartości stężenia we krwi), warstwy rogowej naskórka (stężenia 10 razy większe niż we krwi), śliny, wydzieliny z pochwy (stężenia podobne jak we krwi). Jest wydalany głównie z moczem w postaci niezmienionej (80%) oraz w postaci metabolitów (11%). T0,5 we krwi u dorosłych wynosi około 30 h; u dzieci - około 14 h.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na flukonazol, inne pochodne azolowe lub jakąkolwiek substancję pomocniczą preparatu. Jednoczesne stosowanie z lekami, które wydłużają odstęp QT i są metabolizowane przez izoenzym CYP 3A4, takimi jak cyzapryd, astemizol, terfenadyna, pimozyd i chinidyna.
Środki ostrożności
Bardzo ostrożnie stosować u pacjentów z niewydolnością wątroby. U pacjentów, u których wystąpią lub nasilą się objawy niewydolności wątroby należy rozważyć zasadność dalszego leczenia flukonazolem. Ostrożnie stosować u pacjentów z predyspozycją do wystąpienia arytmii, zwłaszcza w przypadku wrodzonego lub nabytego wydłużenia odstępu QT, kardiomiopatii (szczególnie ze współistniejącą niewydolnością serca), bradykardii zatokowej, objawowych zaburzeń rytmu serca lub leczonych jednocześnie lekami, które nie są metabolizowane przez CYP3A4, ale powodują wydłużenie odstępu QT. Przed rozpoczęciem leczenia należy wyrównać zaburzenia elektrolitowe (takie jak hipokaliemia, hipomagnezemia, hipokalcemia). Wystąpienie wysypki u pacjentów z inwazyjnymi lub ogólnoustrojowymi zakażeniami jest wskazaniem do dokładnej obserwacji i odstawienia leku w przypadku rozwinięcia się zmian pęcherzowych lub rumienia wielopostaciowego. Dane dotyczące leczenia zakażeń drożdżakowatych narządów płciowych u dzieci poniżej 16 lat są ograniczone - nie zaleca się stosowania flukonazolu, chyba że leczenie przeciwgrzybicze jest bezwzględnie konieczne lub brak jest leku alternatywnego. Ze względu na zawartość laktozy, leku nie stosować u pacjentów z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Ciąża i laktacja
Preparatu nie wolno stosować w ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. Nie zaleca się stosowania w okresie karmienia piersią, ponieważ flukonazol przenika do mleka matki, osiągając tam stężenie zbliżone do stężenia we krwi. U kobiet w wieku rozrodczym leczonych flukonazolem należy stosować skuteczną antykoncepcję.
Efekty uboczne
Często: ból głowy, wysypka, nudności, wymioty, ból brzucha, biegunka, klinicznie istotne zwiększenie aktywności aminotransferaz i fosfatazy alkalicznej we krwi. Niezbyt często: drgawki, zawroty głowy, parestezje, drżenie, suchość błony śluzowej jamy ustnej, nadmierna potliwość, świąd, jadłowstręt, zaparcie, niestrawność, wzdęcia, bóle mięśni, bezsenność lub senność, cholestaza, uszkodzenie hepatocytów, żółtaczka, klinicznie istotne zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi, niedokrwistość, zmęczenie, złe samopoczucie, osłabienie, gorączka, zaburzenia smaku. Rzadko: złuszczające reakcje skórne (zespół Stevensa-Johnsona), utrata włosów, marskość wątroby, niewydolność lub zapalenie wątroby, leukopenia (w tym neutropenia i agranulocytoza), małopłytkowość, anafilaksja, hipercholesterolemia, hipertriglicerydemia, hipokaliemia, wydłużenie odstępu QT, częstoskurcz komorowy torsade de pointes. Bardzo rzadko: złuszczające reakcje skórne (toksyczne martwicze oddzielanie naskórka), wysiękowa postać rumienia wielopostaciowego, obrzęk naczynioruchowy, obrzęk twarzy ze świądem.
Interakcje
Jednoczesne przyjmowanie flukonazolu w dawce 400 mg i alfentanylu (substrat CYP3A4) w dawce 20 µg/kg dożylnie u zdrowych ochotników zwiększyło AUC10 alfentanylu około 2-krotnie i zmniejszyło klirens o 55%, prawdopodobnie na skutek zahamowania CYP3A4 (w przypadku jednoczesnego stosowania konieczna może być modyfikacja dawki). Opisano kilka przypadków zwiększenia stężenia amitryptyliny i wystąpienia objawów toksyczności, gdy amitryptylinę stosowano w skojarzeniu z flukonazolem. Jednoczesne podawanie flukonazolu z nortryptyliną, czynnym metabolitem amitryptyliny, prowadziło do zwiększenia stężenia nortryptyliny. Należy rozważyć monitorowanie stężenia amitryptyliny i w razie konieczności modyfikację dawki. Flukonazol powoduje istotne zwiększenie stężenia midazolamu i nasila jego wpływ na czynności psychomotoryczne. Jeżeli konieczna jest terapia benzodiazepinami (substraty CYP3A4) u pacjentów leczonych flukonazolem, należy rozważyć zmniejszenie dawek benzodiazepin, a pacjentów należy odpowiednio monitorować. Podczas jednoczesnego stosowania niektórych antagonistów kanału wapniowego z grupy pochodnych dihydropirydyny (substraty CYP3A4), w tym nifedypiny, isradypiny, nikardypiny, amlodypiny i felodypiny, mogą wystąpić obrzęki obwodowe i (lub) zwiększone stężenia antagonistów wapnia we krwi. Podczas łącznego stosowania flukonazolu z celekoksybem (substrat CYP2C9) następuje zwiększenie Cmax i AUC celekoksybu (zaleca się zmniejszenie dawki celekoksybu o połowę). Flukonazol podawany z warfaryną (substrat CYP2C9) powoduje 2-krotne wydłużenie czasu protrombinowego (podczas jednoczesnego stosowania należy dokładnie kontrolować czas protrombinowy). Flukonazol nasila działanie doustnych leków hipoglikemizujących pochodnych sulfonylomocznika (chlorpropamid, glibenklamid, glipizyd i tolbutamid - substraty CYP2C9) u zdrowych ochotników. U pacjentów z cukrzycą flukonazol może być stosowany jednocześnie z podawanymi doustnie pochodnymi sulfonylomocznika, ale należy pamiętać o możliwości wystąpienia hipoglikemii i ściśle monitorować stężenie glukozy we krwi. Jednoczesne stosowanie flukonazolu i fenytoiny (substrat CYP2C9) zwiększa w znacznym stopniu stężenie fenytoiny we krwi (należy kontrolować jej stężenie we krwi). U biorców przeszczepu wątroby otrzymujących prednizon (substrat CYP3A4) wystąpił przełom nadnerczowy po przerwaniu leczenia flukonazolem trwającego 3 miesiące. Pacjentów otrzymujących długotrwałą terapię flukonazolem i prednizonem należy uważnie obserwować pod kątem objawów niewydolności nadnerczy po odstawieniu flukonazolu. Ze względu na możliwość zwiększenia stężenia cyklosporyny (substrat CYP3A4), zaleca się kontrolowanie jej stężenia we krwi. Jednoczesne podawanie dydanozyny i flukonazolu wydaje się bezpieczne i w niewielkim stopniu wpływa na farmakokinetykę lub skuteczność dydanozyny. Należy monitorować odpowiedź na flukonazol. Korzystna może być zmiana dawkowania flukonazolu tak, aby podać go przed podaniem dydanozyny. Flukonazol hamuje metabolizm halofantryny (substrat CYP3A4). Ryzyko miopatii ulega zwiększeniu przy podawaniu flukonazolu równocześnie z inhibitorami reduktazy HMG-CoA, które metabolizowane są z udziałem CYP3A4, takimi jak atorwastatyna i symwastatyna lub z udziałem CYP2C9, takimi jak fluwastatyna. Na skutek interakcji pomiędzy fluwastatyną i flukonazolem może dojść do zwiększenia AUC fluwastatyny o 200%. Zaleca się ostrożność, gdy jednoczesne podawanie flukonazolu i inhibitorów reduktazy HMG-CoA jest konieczne. Takie połączenie może wymagać zmniejszenia dawki inhibitorów reduktazy HMG-CoA. Pacjentów należy obserwować czy nie występują u nich podmiotowe i przedmiotowe objawy miopatii lub rabdomiolizy i aktywności kinazy kreatynowej (CK). Leczenie HMG-CoA należy przerwać w razie zaobserwowania znacznego zwiększenia aktywności CK lub w razie podejrzenia lub rozpoznania miopatii lub rabdomiolizy. Jednoczesne leczenie flukonazolem może doprowadzić do zwiększenia stężenia losartanu (substrat CYP2C9) i zmniejszenia stężenia czynnego metabolitu, pacjentów otrzymujących oba leki należy obserwować w celu kontroli nadciśnienia. Pacjentów leczonych dużymi dawkami teofiliny lub u których występują czynniki zwiększające ryzyko toksycznego działania teofiliny, należy uważnie obserwować i w razie konieczności dostosować dawkę teofiliny. Jednoczesne przyjmowanie ryfampicyny i flukonazolu powodowało zmniejszenie AUC o 25% i skrócenie T0,5 flukonazolu o 20%, należy rozważyć zwiększenie dawki flukonazolu. W badaniu interakcji u zdrowych ochotników, u których stosowano jednocześnie flukonazol i hydrochlorotiazyd w dawkach wielokrotnych, stężenia flukonazolu w osoczu zwiększały się o 40%. Nie ma konieczności zmiany schematu dawkowania flukonazolu u pacjentów otrzymujących jednocześnie leki moczopędne, jednak pacjentów tych należy obserwować. Jednoczesne stosowanie flukonazolu i astemizolu jest przeciwwskazane ze względu na potencjalne ciężkie, nawet kończące się zgonem, zaburzenia czynności serca. Flukonazol zwiększa stężenie ryfabutyny we krwi (substrat CYP3A4). Donoszono o zapaleniu błony naczyniowej oka u pacjentów, u których stosowano jednocześnie flukonazol i ryfabutynę, pacjentów należy obserwować. Flukonazol w dawkach 200 mg lub 400 mg na dobę zwiększa AUC dla zydowudyny o odpowiednio ok. 20% i 70%, należy kontrolować, czy nie występują działania niepożądane związane z zydowudyną. Flukonazol w dawkach 100 mg lub 200 mg stosowany jednocześnie z takrolimusem (substrat CYP3A4) w dawce 0,15 mg/kg 2 razy na dobę zwiększa Cmin takrolimusu 1,4- i 3,1-krotnie. Opisywano toksyczne działanie na nerki. Można spodziewać się podobnych interakcji z syrolimusem. U pacjentów równolegle otrzymujących takrolimus lub syrolimus i flukonazol należy monitorować stężenie takrolimusu/syrolimusu we krwi i objawy toksyczności. Flukonazol może hamować metabolizm trimetreksatu, prowadząc do zwiększenia stężenia trimetreksatu we krwi. Jeśli nie można uniknąć jednoczesnego stosowania, należy uważnie monitorować stężenie trimetreksatu we krwi i objawy toksyczności. U pacjentów, którym podawano jednocześnie flukonazol i cyzapryd donoszono o działaniach niepożądanych związanych z sercem, w tym zaburzenia rytmu typu torsades de pointes. Cyzapryd jest przeciwwskazany u pacjentów zażywających flukonazol. Podczas jednoczesnego stosowania flukonazolu i terfenadyny w dawce 400 mg lub wyższej donoszono o przypadkach kołatania serca, tachykardii, zawrotów głowy i bólu w klatce piersiowej - jednoczesne stosowanie jest przeciwwskazane. Podczas jednoczesnego stosowania doustnych środków antykoncepcyjnych i flukonazolu w dawce 50 mg, nie miał on wpływu na stężenie żadnego z hormonów, natomiast w dawce 200 mg powodował zwiększenie wartości AUC dla etynyloestradiolu i lewonorgestrelu, odpowiednio o 40% i 24%. Jest bardzo mało prawdopodobne, aby wielokrotne stosowanie flukonazolu w tych dawkach wpływało na skuteczność doustnych środków antykoncepcyjnych. Flukonazol w dawce 50 mg na dobę nie wpływa na stężenie endogennych steroidów u kobiet; dawki 200-400 mg nie wywierały klinicznie istotnego działania na stężenie endogennych steroidów ani na odpowiedź stymulowaną ACTH u zdrowych mężczyzn. Badania in vitro i in vivo na zwierzętach wykazały antagonizm pomiędzy amfoterycyną B i pochodnymi azolowymi. Nie występują klinicznie znaczące zaburzenia wchłaniania flukonazolu podczas jednoczesnego przyjmowania go z pokarmem, cymetydyną, środkami zobojętniającymi sok żołądkowy oraz po zabiegu napromieniowania całej powierzchni ciała w związku z przeszczepem szpiku kostnego.
Dawkowanie
Doustnie. Dorośli w kandydozie jamy ustnej i gardła: zazwyczaj 50 mg raz na dobę przez 7-14 dni (u pacjentów z ciężko upośledzoną czynnością układu immunologicznego leczenie można przedłużyć); w zanikowej kandydozie jamy ustnej, związanej z używaniem protez zębowych: 50 mg raz na dobę przez 14 dni (w połączeniu ze środkami odkażającymi protezy); w kandydozie błon śluzowych o innej lokalizacji (np. zapalenie błony śluzowej przełyku, nieinwazyjna postać grzybicy oskrzelowo-płucnej, kandydoza dróg moczowych): 50 mg na dobę przez 14-30 dni (w ciężkim zakażeniu dawkę można zwiększyć do 100 mg). W drożdżycy pochwy i drożdżakowym zapaleniu żołędzi: 150 mg jednorazowo. W kandydemii, kandydozie rozsianej i innych kandydozach inwazyjnych: pierwszy dzień - 400 mg, następnie 200 mg na dobę (w zależności od odpowiedzi klinicznej dawkę tę można zwiększyć do 400 mg na dobę); czas trwania leczenia zależy od przebiegu klinicznego. W kryptokokowym zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych i kryptokokozie o innej lokalizacji: pierwszy dzień - 400 mg, następnie 200-400 mg raz na dobę (czas leczenia zależy od odpowiedzi klinicznej i wyników mikologicznych, w zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych wynosi co najmniej 6-8 tyg.). W zapobieganiu nawrotom kryptokokowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych u chorych na AIDS, po pełnym leczeniu wstępnym można flukonazol stosować długotrwale w dawce 200 mg na dobę. W zakażeniach skóry takich jak: grzybica stóp, grzybica skóry gładkiej i pachwin oraz w drożdżycach powodowanych przez Candida sp.: 150 mg raz na tydzień lub 50 mg raz na dobę zazwyczaj przez 2-4 tygodnie (w grzybicy stóp do 6 tyg.); w łupieżu pstrym: 50 mg raz na dobę przez 2-4 tyg. W zapobieganiu kandydozie: 50-400 mg na dobę w zależności od indywidualnego ryzyka wystąpienia kandydozy (u pacjentów z dużym ryzykiem zakażenia układowego, np. u których oczekuje się pojawienia głębokiej lub długotrwałej neutropenii - 400 mg na dobę, rozpoczynając podawanie na kilka/kilkanaście dni przed spodziewanym wystąpieniem neutropenii i kontynuując przez 7 dni od momentu, gdy liczba granulocytów obojętnochłonnych we krwi obwodowej przekroczy 1000/mm3). U pacjentów z niewydolnością nerek leczonych wielokrotnymi dawkami flukonazolu podaje się początkowo 50-400 mg na dobę, a następnie u pacjentów z klirensem kreatyniny 11-50 ml/min zmniejsza się dawkę o połowę. U pacjentów dializowanych podaje się 100% po każdej dializie. Dzieci od 6 lat. Lek podawać raz na dobę: w kandydozie błon śluzowych jamy ustnej i gardła: 3 mg/kg mc./dobę przez 7-14 dni (pierwszego dnia można podać 6 mg/kg mc.); w kandydozie przełyku: 3 mg/kg mc./dobę (w niektórych przypadkach 6 mg/kg mc./dobę); w kandydozie układowej i kryptokokozie: 6-12 mg/kg mc./dobę. W zapobieganiu zakażeniom grzybiczym u dzieci z upośledzeniem czynności układu immunologicznego, zagrożonych wystąpieniem neutropenii w następstwie leczenia cytostatycznego lub radioterapii: 3-12 mg/kg mc./dobę w zależności od nasilenia i utrzymywania się neutropenii (dawkowanie jak u dorosłych); w zapobieganiu nawrotom kryptokokowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych u dzieci z AIDS otrzymujących pełne dawki leków przeciwwirusowych: 6 mg/kg mc./dobę (długotrwale). Maksymalna dawka dobowa u dzieci wynosi 400 mg.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post