Długotrwały, bolesny wzwód prącia po wstrzyknięciu Papaweryny do ciała jamistego

Choroby układu moczowo-płciowego, zaburzenia i potrzeby seksualne.
admin. med.

Długotrwały, bolesny wzwód prącia po wstrzyknięciu Papaweryny do ciała jamistego

Post autor: admin. med. »

Papaweryna jest alkaloidem otrzymywanym z opium powodującym rozluźnienie mięśni gładkich przewodu pokarmowego, dróg żółciowych, dróg moczowych i naczyń krwionośnych. Lek ten stosuje się coraz po­wszechniej w rozpoznawaniu i różnicowaniu przyczyn impotencji (test papawerynowy) oraz w jej leczeniu (1, 3, 8, 9). Wstrzykuje się w dawce od 10 do 80 mg (zwykle 40 mg) papaweryny do ciał jamistych prącia. Lek powoduje rozluźnienie mięśni gładkich zatok ciał jamistych; na­stępstwem tego jest rozszerzenie zatok i zwiększony dopływ krwi tętni­czej oraz zwiększenie oporu dla odpływu krwi żylnej z ciał jamistych prącia (2, 8). Dodatni wynik testu papawerynowego (wystąpienie wzwodu po wstrzyknięciu papaweryny do ciała jamistego) świadczy o sprawnym mechanizmie naczynioruchowym warunkującym wzwód. Wynik ujemny (brak wzwodu) wskazuje, że mechanizm ten jest zaburzony i przemawia za wykonaniem dalszych badań dla wyjaśnienia rodzaju zaburzenia (nie­domoga tętnicza, przeciek żylny, postać mieszana tętniczo-żylna).

Papaweryna wstrzyknięta do ciała jamistego może doprowadzić do wzwodu przedłużonego (PIPE ? pharmacologically induced prolonged erection) lub nawet do priapizmu. Powikłanie to występuje u 1,0?5,0% chorych (3, 9). Wzwód utrzymujący się dłużej niż 4 godziny wymaga le­czenia polegającego na wstrzyknięciu do ciała jamistego noradrenaliny w dawce 0,01 do 0,02 mg lub/i nakłucia ciała jamistego igłą i ewakuacji krwi (8). W razie braku skuteczności takiego postępowania należy wy­tworzyć przetokę pomiędzy żołędzią, a ciałami jamistymi prącia. Spo-sób Wintera uważa się za najmniej inwazyjny i najbardziej skuteczny w długo trwającym priapizmie (4, 7, 10). Alternatywą tego postępowa­nia jest operacyjne wytworzenie przetok żołędziowo-jamistych metodą El Ghoraba (4).
Niektórzy autorzy donoszą o nowych metodach zachowawczego le­czenia priapizmu. Forsberg i Olsson proponują nasiękowe znieczulenie l% ksylokainą u nasady prącia i intensvwnv wysiłek fizyczny (nn. bieg po schodach), którego celem jest wywołanie kradzieży krwi miednicznej i ułatwienie tym samvm odpływu krwi z ciał jamistych (6) Block i wsp. zalecają nakłucie ciał jamistych w celu ewakuacji krwi i następowe wstrzyknięcie metaraminolu (2). Zwracają przy tym uwagę, że krew należy aspirować dopóty, dopóki jej wysycenie tlenem (pO2) nie prze­kroczy wartości 60,0%. Podanie metaraminolu. pobudzającego receptory alfa-adrenergiczne, wpłvwa według nich korzystnie na hemodynamikę w obrębie ciał jamistych poprzez, odwrócenie mechanizmu działania pa­paweryny (pobudzenie receptorów alfa-adrenergicznych w ciałach jamis­tych powoduje skurcz mięśniówki gładkiej w obrębie zatok, zmniejszenie dopłvwu krwi tętniczej i ułatwienie odpłvwu krwi żylnej).

Odległy wynik leczenia priapizmu i zachowanie potencji zależą głów­nie od czasu, jaki upływa od pojawienia się patologicznego wzwodu do jego ustąpienia. Następstwem długotrwałego niedotlenienia i kwasicy w przebiegu priapizmu jest zwłóknienie beleczek ciał jamistych i cał­kowita impotencja u około 50,0% chorych (2, 4, 7).
autorzy

Robert Górecki, Andrzej Borówka, Tadeusz Krzeski
Z Katedry i Kliniki Urologii Instytutu Chirurgii AM w Warszawie Kierownik Kliniki: prof. dr hab. med. T. Krzeski Dyrektor Instytutu: prof. dr hab. med. M. Szostek
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post