Jak się leczy zawroty głowy

Choroby obwodowego układu nerwowego i ośrodkowego układu nerwowego, Depresje i nerwice.
admin. med.

Jak się leczy zawroty głowy

Post autor: admin. med. »

Leczenie zawrotów głowy

Leczenie zawrotów głowy opiera się przede wszystkim na znalezieniu przyczyny. Celem leczenia objawowego jest zmniejszenie lub usunięcie zawrotów głowy, objawów ze strony innych narządów oraz uczucia lęku. W leczeniu z wyboru podaje się:

neuroleptyki, takie jak chlorpromazyna, promazyna, tietylpernazyna, prometazyna,
leki o działaniu przeciwhistaminowym: dimenhydrynat, klemastyna,
leki o działaniu naczyniowym: betahistyna, cinaryzyna, flunaryzyna, polfilina, nicergolina,
leki o działaniu neurostymulującym, np. piracetam.

Bardzo często stosowanym preparatem w leczeniu zawrotów głowy jest betahistyna. Wskazaniem do jej zastosowania jest choroba Meniere'a, charakteryzująca się następującymi objawami: zawrotami głowy (z nudnościami, wymiotami), postępującą utratą słuchu, szumami usznymi. Mechanizm działania betahistyny jest znany częściowo. W badaniach biochemicznych stwierdzono, że w OUN oraz w układzie autonomicznym betahistyna ma słabe działanie pobudzające na receptor H1 oraz silne działanie hamujące na receptor H3. Oba te receptory to receptory dla histaminy, substancji produkowanej w organizmie człowieka, która odgrywa znaczną rolę w działaniu centralnego układu nerwowego. Należy zachować ostrożność podczas stosowania u pacjentów z astmą oskrzelową oraz u pacjentów z chorobą wrzodową żołądka lub dwunastnicy w wywiadzie. Lek nie jest wskazany u dzieci poniżej 18 lat ze względu na niewystarczające dane dotyczące bezpieczeństwa i skuteczności w tej grupie pacjentów. Często wśród objawów niepożądanych występują nudności i zaburzenia trawienia, bóle głowy (przypadki bólu głowy u pacjentów, którym podawano placebo były równie częste jak u pacjentów leczonych betahistyną). U niektórych obserwuje się wystąpienie łagodnych dolegliwości żołądkowo-jelitowych, np: wymiotów, bólów żołądka i jelit, wzdęć, gazów (z reguły ustępujące w przypadku podawania leku podczas posiłku lub po zmniejszeniu dawki), reakcji nadwrażliwości w postaci reakcji skórnych i podskórnych, szczególnie obrzęku naczynioruchowego, wysypki, świądu i pokrzywki oraz anafilaksji.

Innym często przepisywanym lekiem jest piracetam. Należy on do leków nootropowych, działających na ośrodkowy układ nerwowy. Pod ich wpływem polepszają się procesy poznawcze, przez co poprawia się percepcja, pamięć oraz koncentracja uwagi i świadomość. Lek nie działa uspokajająco i nie pobudza psychicznie. Piracetam zwiększa przepływ przez naczynia w mózgu, działając na krwinki czerwone, płytki krwi i ścianę naczyniową: zwiększa odkształcalność erytrocytów, hamuje agregację płytek i zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia skurczu naczyń mózgowych. Lek podaje się dożylnie lub domięśniowo. W trakcie stosowania mogą się pojawić działania niepożądane pod postacią: zaburzeń układu nerwowego takich jak: ataksja (zaburzenia koordynacji ruchowej ciała), zaburzenia równowagi, nasilenie objawów padaczki, senność, bezsenność i uczucie zmęczenia; bólów, zaburzeń żołądka i jelit takich jak: nudności, wymioty, biegunka, bóle w obrębie jamy brzusznej, bóle w nadbrzuszu; zaburzeń układu immunologicznego: reakcje alergiczne, reakcje nadwrażliwości, głównie skórne, pobudzenie, lęk, splątanie, obrzęk naczynioruchowy, zapalenie skóry, świąd, pokrzywka. Jeśli pojawi się którykolwiek z objawów niepożądanych, należy powiadomić lekarza.

U chorych z uszkodzeniem narządu przedsionkowego, położeniowymi łagodnymi zawrotami głowy skuteczną metodą może okazać się rehabilitacja przedsionkowa, czyli trening układu równowagi pozwalający na kompensację zawrotów głowy i funkcjonowanie w codziennym życiu. Jest ona wskazana również u pacjentów po operacjach neurochirurgicznych (neurektomii, labiryntektomii), po urazach głowy, u pacjentów z nerwicą lękową, w chorobie Meniere’a (gdy ataki występują rzadziej niż raz w miesiącu), w uszkodzeniach centralnych i mieszanych. Niewłaściwymi kandydatami są pacjenci ze spontanicznymi objawami, które nie są sprowokowane zmianami pozycji i nie występują między atakami.

Leczenie chirurgiczne jest wskazane, gdy znana jest przyczyna zawrotów głowy, np. zmiana rozrostowa lub otoskleroza, albo poprawa po leczeniu zachowawczym jest niewystarczająca, objawy są niestabilne lub postępują. Wykonuje się w takich przypadkach przecięcie nerwu przedsionkowego (choroba Meniere’a), przecięcie tylnego nerwu łagiewkowego (łagodne, napadowe, położeniowe zawroty głowy) czy też usunięcie błędnika w przypadku głębokiego niedosłuchu.

Ważnym elementem terapii jest również wsparcie psychologiczne pacjenta przez szczegółowe i spokojne wyjaśnienie natury choroby i objawów, a w przypadku zaburzeń depresyjnych lub nerwicowych włączenie leków przeciwdepresyjnych lub przeciwlękowych w konsultacji z neurologiem lub psychiatrą.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post