Wskazania do usunięcia marskiej nerki

Choroby układu moczowo-płciowego, zaburzenia i potrzeby seksualne.
admin. med.

Wskazania do usunięcia marskiej nerki

Post autor: admin. med. »

dr hab. med. Teresa Nieszporek
Katedra i Klinika Nefrologii, Endokrynologii i Chorób Przemiany Materii
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach

Nerki są narządem parzystym znajdującym się w przestrzeni zaotrzewnowej i unaczynionym przez tętnice nerkowe odchodzące bezpośrednio od aorty. Zaburzenia w okresie płodowym mogą prowadzić do nieprawidłowego rozwoju nerek, takich jak brak jednej nerki (agenezja), niedorozwój (hipoplazja) lub dysplazja (nieprawidłowy rozwój) jednej nerki.

Nerka hipoplastyczna cechuje się zmniejszonymi wymiarami bez zmian w budowie miąższu i najczęściej zachowuje czynność wydalniczą. W nerce dysplastycznej dochodzi do zmian w budowie, polegających na występowaniu nieprawidłowych nefronów, torbielowatych zmian w cewkach nerkowych oraz nasilonego włóknienia, co prowadzi do zmniejszenia wymiarów nerki i istotnego upośledzenia czynności tego narządu.

Do uszkodzenia jednej nerki z następową utratą jej czynności mogą również doprowadzić procesy chorobowe występujące u osób dorosłych. Miażdżyca lub znacznie rzadziej inne zmiany w tętnicy nerkowej mogą doprowadzić do całkowitego zamknięcia tej tętnicy i marskości nerki. Taka nerka jest zwykle znacznie mniejsza niż nerka zdrowa, ma nierówne, pozaciągane obrysy i nie wytwarza moczu. Marskość jednej nerki może też być następstwem zniszczenia tej nerki w przebiegu kamicy nerkowej, najczęściej nawrotowej lub też przewlekłych, nawracających zakażeń jednej nerki. Czynnikami ryzyka powtarzających się zakażeń jednej nerki oprócz złogów zlokalizowanych w drogach moczowych są zaburzenia w budowie, takie jak zwężenie moczowodu lub refluks pęcherzowo-moczowodowy, czyli cofanie się moczu z pęcherza moczowego do moczowodu podczas oddawania moczu. U chorych z marskością jednej nerki czynność wydalnicza nerek może być prawidłowa (wartość wyliczonego przesączania kłębuszkowego eGRF wyższa od 60 ml/min) lub tylko nieznacznie upośledzona, gdyż druga, zdrowa nerka przejmuje jej funkcję. Gdy u chorego z marską nerką wartość eGFR jest istotnie obniżona, świadczy to uszkodzeniu drugiej nerki.

Usunięcie marskiej nerki jest konieczne tylko u niektórych chorych. Zabieg usunięcia marskiej nerki należy rozważyć, gdy u chorego występuje nadciśnienie tętnicze oporne na leczenie farmakologiczne. Wskazaniem do usunięcia marskiej nerki są też nawracające, trudne do leczenia zakażenia dróg moczowych, związane np. z obecnością złogów lub wad nerki, gdyż taka nerka może być źródłem zakażenia. Przed usunięciem marskiej nerki wykonuje się zwykle izotopowe badanie oceniające oddzielnie czynność obu nerek. W przypadku, gdy czynność marskiej nerki stanowi mniej niż 10–15% czynności wydalniczej obu nerek usunięcie tej nerki nie powinno spowodować istotnego obniżenia wartości przesączania kłębuszkowego.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post