Guzy pochodzenia naczyniowego

Choroby nowotworowe, ich rozpoznawanie oraz leczenie.
admin. med.

Guzy pochodzenia naczyniowego

Post autor: admin. med. »

Naczyniak (haemangioma) kości jest łagodnym guzem zbudowanym z nowo
tworzonych naczyń kapilarnych lub jamistych. Stanowi on poniżej 1% wszystkich
guzów kości. Najczęstszą lokalizacją naczyniaków, według niektórych źródeł, są
kości czaszki - około 50 % przypadków, a następnie kręgosłup - 20%. Proporcje te
mogą być jednak odwrócone, biorąc pod uwagę bezobjawowe ogniska w
kręgosłupie, wykrywane często przy okazji badań MR. Blisko 70% naczyniaków
stwierdza się u chorych w wieku 30-60 lat, z przewagą u kobiet. Zmiany mogą być
wieloogniskowe.
Radiologicznie naczyniaki manifestują się jako lityczne ogniska, dobrze
odgraniczone, tworzące obraz plastra miodu lub w przypadku zmian w kręgach -
pionowo przebiegającego beleczkowania. Zajęta kość jest najczęściej pogrubiała i
rozdęta. Zmianom w kręgach mogą towarzyszyć złamania patologiczne.
Charakterystyczny obraz naczyniaków obserwuje się w kościach czaszki i żuchwy,
gdzie tworzą obraz promieni słonecznych. Zmiany w czaszce dotyczą kości
czołowych i ciemieniowych
.
Bezobjawowo przebiegające naczyniaki nie wymagają leczenia. Czasami
obserwuje się samoistne wyleczenia. Jednakże, gdy zmianie towarzyszą bóle lub
złamania kości, konieczne jest leczenie operacyjne lub napromienianie.
Naczyniak limfatyczny (lymphangioma) jest guzem zbudowanym z naczyń
limfatycznych o wyglądzie torbielowatym. Jest to zmiana niezwykle rzadka.
Lymphangiomatosis kości występuje wspólnie z naczyniakiem limfatycznym tkanek
miękkich.
Złośliwe guzy kości pochodzenia naczyniowego są niezwykle rzadkie. Mięsak
naczyniowy (angiosarcoma) jest przedstawicielem tej grupy. Jego obraz
radiologiczny jest niecharakterystyczny. Zmiana manifestuje się jako lityczny guz
niszczący kość, z destrukcją warstwy korowej.
Do grupy pośrednio złośliwych guzów należą śródbłoniak naczyń
krwionośnych (haemangioendothelioma) i obłoniak (haemangiopericitoma). Obie
jednostki chorobowe zostały opisane i wyodrębnione przez Weissa i Enzingera w
latach 80-tych. Ich występowanie w kości należy do niezwykłej rzadkości.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post