Torvacard lek zmiejszajacy cholesterol we krwi

Leki, wskazania, działanie, skutki uboczne, interakcje leków.Leki zalecane do leczenia.Środki spożywcze bezglutenowe
admin. med.

Torvacard lek zmiejszajacy cholesterol we krwi

Post autor: admin. med. »

Co to jest Torvacard?
Lek zmniejszający stężenie lipidów we krwi.
Co zawiera i jak działa Torvacard?
Substancją czynną preparatu jest atorwastatyna. Jest to substancja należąca do grupy leków zwanych statynami. Statyny stosuje się w celu zmniejszenia stężenia lipidów (głównie cholesterolu) we krwi. Ryzyko chorób sercowo-naczyniowych związane jest ze zwiększonym stężeniem lipidów we krwi, a zwłaszcza ze zwiększonym stężeniem pewnej frakcji cholesterolu występującego w postaci związanej z lipoproteinami o małej gęstości (cholesterol LDL). Za nieprawidłowe uznaje się stężenie cholesterolu LDL większe lub równe 3 mmol/l (115 mg/dl). Zwiększone stężenie cholesterolu LDL we krwi określane jest jako hipercholesterolemia. Działanie statyn polega na hamowaniu aktywności kluczowego enzymu uczestniczącego w procesie syntezy cholesterolu (enzym ten to reduktaza 3-hydroksy-3-metylo-glutarylo-koenzymu A, w skrócie reduktaza HMG-CoA). Zahamowanie aktywności tego enzymu w komórkach wątroby powoduje ograniczenie syntezy cholesterolu oraz stymuluje komórki wątroby do wzmożonego wychwytu cząsteczek cholesterolu LDL z krwi. Działanie to prowadzi do skutecznego zmniejszenia stężenia cholesterolu LDL we krwi. Statyny są stosowane w leczeniu hipercholesterolemii oraz profilaktycznie u osób z czynnikami ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Zmniejszają ryzyko wystąpienia incydentów sercowo-naczyniowych (zawału serca, udaru mózgu, zgonu związanego z chorobą niedokrwienną serca).
Kiedy stosować Torvacard?
Preparat jest wskazany w leczeniu:
· hipercholesterolemii pierwotnej, rodzinnej hipercholesterolemii heterozygotycznej lub hiperlipidemii mieszanej u osób po 10. roku życia, z zachowaniem diety, gdy dieta i inne sposoby leczenia niefarmakologicznego okazały się niewystarczające;
· rodzinnej hipercholesterolemii homozygotycznej u dorosłych, w skojarzeniu z dietą i innymi metodami leczenia, lub gdy inne metody leczenia są niedostępne;
oraz w zapobieganiu:
zdarzeniom ze strony układu sercowo-naczyniowego u dorosłych z dużym ryzykiem wystąpienia pierwszego zdarzenia sercowo-naczyniowego, jako uzupełnienie leczenia mającego na celu zmniejszenie innych czynników ryzyka.
Kiedy nie stosować tego preparatu?
Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu. Nie możesz także stosować preparatu jeżeli występuje u Ciebie czynna choroba wątroby lub utrzymujące się zwiększenie aktywności aminotransferaz (enzymów wątrobowych) we krwi, o nieustalonej przyczynie, jeśli przekracza ona 3-krotnie górną granicę normy.
Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane:
· u kobiet w wieku rozrodczym, które nie stosują skutecznych metod zapobiegania ciąży
· w okresie ciąży
· w okresie karmienia piersią.
Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Torvacard?
Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
Przed rozpoczęciem leczenia oraz w jego trakcie lekarz zaleci regularne badania czynności wątroby. Jeżeli wystąpią jakiekolwiek zaburzenia czynności wątroby lekarz zaleci wykonanie odpowiednich badań kontrolnych czynności tego narządu. Stosowanie preparatu może powodować zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (aminotransferaz) oznaczanej w badaniach laboratoryjnych krwi. W przypadku wystąpienia zwiększonej aktywności aminotransferaz, jeżeli oznaczona wartość 3–krotnie przekroczy górną granicę normy, należy skonsultować się z lekarzem, który zaleci zmniejszenie dawki lub przerwanie stosowania preparatu. Należy zachować szczególną ostrożność w przypadku osób spożywających znaczne ilości alkoholu, a także u chorych, u których w przeszłości występowały zaburzenia czynności wątroby.
Atorwastatyna, podobnie jak inne leki z grupy statyn, może powodować wystąpienie miopatii, czyli chorób mięśni objawiających się ich bólem, osłabieniem czy nadmierną wrażliwością na dotyk. Objawom tym towarzyszy, wykrywalna w badaniach laboratoryjnych, zwiększona aktywność kinazy kreatynowej (CK). Kinaza ta jest enzymem ważnym dla pracy mięśni, a jej aktywność stanowi wskaźnik biochemiczny uszkodzenia mięśni. Miopatia może prowadzić do wystąpienia rabdomiolizy, zespołu objawów związanych z uszkodzeniem i rozpadem mięśni. Rabdomioliza może stanowić zagrożenie życia. Rabdomiolizie może towarzyszyć ostra niewydolność nerek, w bardzo rzadkich przypadkach prowadząca do śmierci.
Ryzyko wystąpienia miopatii i/lub rabdomiolizy jest zależne od stosowanej dawki leku.
Jeżeli w okresie leczenia zauważysz zwiększoną wrażliwość mięśni na dotyk (tkliwość), ból, skurcze lub osłabienie mięśni powinieneś natychmiast skonsultować się z lekarzem, zwłaszcza jeżeli objawom tym towarzyszy zmęczenie czy gorączka. Objawy te mogą występować bez powikłań, lecz także mogą być związane z wystąpieniem i rozwojem miopatii i mogą wymagać przerwania stosowania preparatu.
U niektórych chorych występuje zwiększone ryzyko wystąpienia rabdomiolizy. U tych osób konieczne jest oznaczenie aktywności CK przed rozpoczęciem leczenia statynami. Szczególną ostrożność należy zachować u chorych:
· w podeszłym wieku (powyżej 70 lat)
· z zaburzoną czynnością nerek
· z niedoczynnością tarczycy
· z dziedzicznymi chorobami mięśni
· u których w przeszłości podanie statyn lub fibratów spowodowało działania niepożądane ze strony mięśni
· u których stężenie leku we krwi może być podwyższone np. w wyniku interakcji z innymi lekami
· z chorobami wątroby w wywiadzie i/lub nadużywających alkoholu
· z określonymi uwarunkowaniami genetycznymi.
Jeżeli wiesz lub podejrzewasz, że należysz, do którejkolwiek z powyższych grup, przed zastosowaniem preparatu poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek. Lekarz oceni stosunek ryzyka do korzyści związanych z leczeniem i podejmie stosowną decyzję. Może zalecić Ci częstsze badania laboratoryjne i pozostawanie pod ścisłą kontrolą.
Przed rozpoczęciem leczenia a także w razie podejrzeń wystąpienia miopatii, lekarz zaleci wykonanie oznaczenia aktywności kinazy kreatynowej (CK) we krwi. Badania tego nie należy wykonywać po znacznym wysiłku fizycznym. Jeżeli aktywność CK znacząco (ponad 5 razy) przewyższa górną granicę wartości prawidłowych, pomiar należy powtórzyć po 5–7 dniach, w celu potwierdzenia wyników. W przypadku znacznie podwyższonej aktywności CK nie należy rozpoczynać leczenia atorwastatyną. U chorych będących w trakcie leczenia, lekarz zaleci przerwanie stosowania preparatu. Jeżeli objawy sugerujące wystąpienie miopatii ustąpią, a aktywność CK powróci do normy lekarz może zalecić kontynuację leczenia tym lub innym preparatem z grupy statyn z zastosowaniem możliwie najmniejszych dawek i z zachowaniem szczególnej ostrożności.
Ryzyko wystąpienia miopatii i rabdomiolizy zwiększa się znacząco w przypadku równoległego stosowania leków, które silnie hamują aktywność enzymu CYP3A4 takich jak np. itrakonazol, ketokonazol, inhibitory proteazy HIV, erytromycyna, klarytromycyna, telitromycyna, nefazodon, cyklosporyna, gemfibrozyl, a także w przypadku równoległego stosowania: innych fibratów, niacyny. Ryzyko miopatii może także być zwiększone podczas równoległego stosowania ezetymibu. W przypadku konieczności równoległego stosowania tych preparatów należy zachować szczególną ostrożność (lekarz zaleci odpowiednie zmniejszenie stosowanej dawki atorwastatyny i monitorowanie kliniczne pacjentów).
Nie ma wystarczających i kompletnych danych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa stosowania preparatu u dzieci i młodzieży do 18. roku życia, zwłaszcza w przypadku długotrwałego stosowania preparatu.
Stosowanie niektórych preparatów z grupy statyn może być związane z wystąpieniem śródmiąższowej choroby płuc, zwłaszcza podczas długotrwałego stosowania. Jeżeli wystąpią objawy mogące świadczyć o rozwoju śródmiąższowego zapalenia płuc (duszność, kaszel bez odkrztuszania, pogorszenie się ogólnego stanu zdrowia, zawroty głowy, zmniejszenie masy ciała i gorączka) należy skonsultować się z lekarzem. Lekarz postawi diagnozę i rozważy konieczność zaprzestania stosowania preparatu.
Należy zachować ostrożność u osób, u których w przeszłości wystąpił udar niedokrwienny lub zawał lakunarny (rodzaj zawału mózgu). Są one bardziej narażone na wystąpienie udaru krwotocznego podczas stosowania atorwastatyny w dawce 80 mg. Lekarz indywidualnie oceni stosunek ryzyka do korzyści u tych pacjentów.
Podczas stosowania preparatu lub po jego zakończeniu bardzo rzadko może wystąpić martwicza miopatia o podłożu immunologicznym. Jej objawami są: osłabienie mięśni proksymalnych i zwiększenie aktywności kinazy kreatyninowej we krwi, utrzymujące się pomimo zakończenia leczenia. Należy zachować ostrożność i w przypadku wystąpienia osłabienia mięśni niezwłocznie skonsultować się z lekarzem.
Niektóre dowody wskazują, że leki z tej grupy zwiększają stężenie glukozy we krwi, a u niektórych pacjentów z wysokim ryzykiem wystąpienia cukrzycy w przyszłości, mogą powodować hiperglikemię, nawet przy prawidłowym postępowaniu. Jednak korzyści wynikające ze zmniejszania przez statyny ryzyka naczyniowego przeważają nad tym zagrożeniem. Osoby z wysokim ryzykiem wystąpienia cukrzycy (stężenie glukozy na czczo 5,6 do 6,9 mmol/l, BMI>30 kg/m2, zwiększenie stężenia trójglicerydów, nadciśnienie tętnicze) powinni być poddawani szczególnej kontroli klinicznej i biochemicznej.
Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:
preparat zawiera laktozę; osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy, nie powinny stosować tego preparatu.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Preparat nie wywiera istotnego wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych.
Dawkowanie preparatu Torvacard
Preparat ma postać tabletek powlekanych. Przeznaczony jest do stosowania doustnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem. Lekarz ustali dawkowanie indywidualnie w zależności od sytuacji klinicznej (wyjściowego i docelowego stężenia cholesterolu LDL) i reakcji chorego na leczenie. Zwykle dawka początkowa wynosi 10 mg na dobę. W razie konieczności, lekarz może następnie stopniowo zwiększać dawkę. Dawka maksymalna wynosi 80 mg na dobę. W okresie leczenia należy stosować (kontynuować) standardową dietę o małej zawartości cholesterolu a także zachować odpowiednią aktywność fizyczną.
Dorośli:
Hipercholesterolemia pierwotna oraz hiperlipidemia mieszana:
Dawka dobowa 10 mg jest zwykle wystarczająca u większości chorych. Efekty działania preparatu występują zwykle po 2 tygodniach leczenia a najsilniej są widoczne po 4 tygodniach leczenia, po czym utrzymują się na stałym poziomie w trakcie leczenia podtrzymującego. Po zaprzestaniu stosowania preparatu stężenie cholesterolu może powrócić do wartości sprzed leczenia.
Rodzinna hipercholesterolemia heterozygotyczna:
Dawka początkowa wynosi zwykle: 10 mg 1 raz na dobę; w razie konieczności lekarz indywidualnie dostosuje dawkowanie (lekarz może stopniowo zwiększyć dawkę do 40 mg, a w niektórych przypadkach do maksymalnej dawki dobowej wynoszącej 80 mg lub stosować dawkę 40 mg na dobę łącznie z lekiem wiążącym kwasy żółciowe).
Rodzinna hipercholesterolemia homozygotyczna:
lekarz indywidualnie ustali dawkowanie (10–80 mg na dobę).
Zapobieganie zdarzeniom ze strony układu sercowo–naczyniowego:
Dawka początkowa wynosi zwykle: 10 mg 1 raz na dobę; w razie konieczności lekarz stopniowo zwiększy dawkę.
U chorych z zaburzeniami czynności nerek nie ma konieczności modyfikowania dawkowania. Należy zachować ostrożność u osób z upośledzeniem czynności wątroby; u chorych z czynną chorobą wątroby stosowanie preparatu jest przeciwwskazane.
U chorych w podeszłym wieku nie ma konieczności dostosowywania dawkowania.
Dzieci i młodzież po 10. roku życia:
Hipercholestrolemia:
W tej grupie wiekowej leczenie może być prowadzone wyłącznie pod kontrolą lekarza specjalisty doświadczonego w leczeniu hiperlipidemii u dzieci. Dawka początkowa wynosi zwykle 10 mg na dobę. W razie potrzeby lekarz może zwiększyć dawkę do 20 mg na dobę. Nie ma pełnych danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu u dzieci i młodzieży do 18. roku życia.
Nie należy stosować atorwastatyny u dzieci do 10. roku życia.
Preparat należy stosować doustnie, raz na dobę, niezależnie od pory dnia, niezależnie od posiłku.
Czy można stosować Torvacard w okresie ciąży i karmienia piersią?
W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.
Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane u kobiet w ciąży i kobiet planujących zajść w ciążę w najbliższym czasie oraz w okresie karmienia piersią.
Kobiety w wieku rozrodczym stosujące preparat powinny bezwzględnie skonsultować się z lekarzem w sprawie stosowania skutecznej antykoncepcji aby zapobiec ciąży w okresie leczenia.
Czy mogę stosować równolegle inne preparaty?
Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty. W szczególności poinformuj lekarza jeżeli stosujesz:
· leki silnie hamujące aktywność enzymu CYP3A4 takie jak np. itrakonazol, ketokonazol, inhibitory proteazy HIV, erytromycyna, klarytromycyna, telitromycyna i nefazodon
· fibraty
· gemfibrozyl
· kolchicynę
· niacynę (kwas nikotynowy)
· digoksynę
· cyklosporynę
· werapamil
· diltiazem
· ezetymib
· kwas fusydowy
· amiodaron
· amlodypinę
· efawirenz, ryfampicynę, preparaty zawierające ziele dziurawca
· kolestypol
· leki zobojętniające sok żołądkowy
· doustne preparaty antykoncepcyjne
· leki przeciwzakrzepowe takie jak: warfaryna, fenprokumon, acenokumarol.
Atorwastatyna jest metabolizowana z udziałem izoenzymu 3A4 cytochromu P450. Równoległe stosowanie leków, które silnie hamują aktywność izoenzymu 3A4 cytochromu P450 takich jak np. cyklosporyna, itrakonazol, ketokonazol, inhibitory proteazy HIV, erytromycyna, klarytromycyna, telitromycyna i nefazodon znacząco zwiększa ryzyko wystąpienia miopatii i rabdomiolizy. Dlatego równoległe stosowanie tych leków z atorwastatyną wymaga zachowania szczególnej ostrożności (lekarz zaleci odpowiednie zmniejszenie stosowanej dawki atorwastatyny i monitorowanie kliniczne pacjentów). W przypadku konieczności równoległego stosowania cyklosporyny, dawka atorwastatyny nie powinna być większa niż 10 mg na dobę.
Istnieje także możliwość wystąpienia interakcji atorwastatyny z innymi lekami także metabolizowanymi z udziałem izoenzymu 3A4 cytochromu P450 np. z amiodaronem. Równoległe stosowanie amiodaronu lub werapamilu może powodować zwiększenie ekspozycji na atorwastatynę i w ten sposób zwiększać ryzyko wystąpienia miopatii i rabdomiolizy.
Równoległe stosowanie kolchicyny oraz gemfibryzolu lub innych fibratów zwiększa ryzyko wystąpienia miopatii i rabdomiolizy.
W przypadku konieczności równoległego stosowania diltiazemu lekarz zaleci monitorowanie kliniczne.
Stosowany równolegle ezetymib może zwiększać ryzyko wystąpienia miopatii.
Stosowany równolegle kwas fusydowy może zwiększać ryzyko wystąpienia rabdomiolizy. Chorzy powinni być ściśle monitorowani, a w niektórych wypadkach konieczne będzie czasowe zaprzestanie stosowania atorwastatyny (zgodnie z zaleceniami lekarza).
W okresie leczenia należy unikać spożywania soku grejpfrutowego (sok grejpfrutowy hamuje aktywność izoenzymu 3A4 cytochromu P450).
Stosowanie atorwastatyny z lekami zwiększającymi aktywność izoenzymu 3A4 cytochromu P450 (np. efawirenzem, ryfampicyna, preparaty zawierające ziele dziurawca) może powodować zmniejszenie stężenia atorwastatyny we krwi.
Równoległe stosowanie digoksyny wymaga odpowiedniego monitorowania chorego.
Równoległe stosowanie doustnych preparatów antykoncepcyjnych może powodować wzrost stężenia hormonów sterydowych we krwi (pochodnych progesteronu i estrogenów). Należy skonsultować się z lekarzem (możliwa konieczność zmiany dawkowania).
Kolestypol, leki zobojętniające sok żołądkowy zawierające wodorotlenek glinu czy magnezu może wpływać na zmiany stężenia atorwastatyny i jej czynnych metabolitów we krwi.
Atorwastatyna może nasilać działanie leków przeciwzakrzepowych pochodnych kumaryny (np. warfaryna); u chorych stosujących takie leczenie skojarzone konieczne jest oznaczanie parametrów krzepnięcia krwi (czasu protrombinowego) z częstotliwością zaleconą przez lekarza (zwykle często zwłaszcza na początku leczenia oraz w przypadku zwiększania stosowanych dawek atorwastatyny lub po przerwaniu leczenia atorwastatyną).
Powyższe dane dotyczące interakcji preparatu z innymi lekami pochodzą z badań przeprowadzonych u dorosłych. Nie przeprowadzono badań interakcji preparatu z innymi lekami u dzieci.
Jakie działania niepożądane mogą wystąpić?
Jak każdy lek, również Torvacard może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Często mogą wystąpić: zapalenie błony śluzowej nosa i gardła, reakcje alergiczne, hiperglikemia, ból głowy, bóle gardła i krtani, krwawienie z nosa, zaparcia, wzdęcia, dyspepsja, nudności, biegunka, mięśni, bóle stawów, bóle kończyn, skurcze mięśni, obrzęk stawów, ból pleców, nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby, zwiększenie stężenia kinazy kreatynowej we krwi.
Niezbyt często mogą wystąpić: koszmary senne, bezsenność, zawroty głowy, parestezje, niedoczulica, zaburzenia smaku, amnezja, nieostre widzenie, szumy uszne, wymioty, ból w górnej i dolnej części brzucha, odbijanie się ze zwracaniem treści żołądkowej, zapalenie trzustki, zapalenie wątroby, pokrzywka, wysypka, świąd, łysienie, ból szyi, zmęczenie mięśni, złe samopoczucie, osłabienie, bóle w klatce piersiowej, obrzęki obwodowe, zmęczenie, gorączka, obecność białych krwinek w moczu.
Rzadko mogą wystąpić: małopłytkowość, neuropatia obwodowa, zaburzenia widzenia, cholestaza, obrzęk naczynioruchowy, wysypka pęcherzowa, w tym rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa i Johnsona i martwica toksyczna rozpływna naskórka, miopatia, zapalenie mięśni, rabdomioliza, problemy dotyczące ścięgien czasami powikłane zerwaniem ścięgna.
Bardzo rzadko mogą wystąpić: anafilaksja, utrata słuchu, niewydolność wątroby, ginekomastia.
Ponadto, z nieznaną częstością, może wystąpić: martwicza miopatia o podłożu immunologicznym.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post