Gopten lek przeciwnadciśnieniu

Leki, wskazania, działanie, skutki uboczne, interakcje leków.Leki zalecane do leczenia.Środki spożywcze bezglutenowe
admin. med.

Gopten lek przeciwnadciśnieniu

Post autor: admin. med. »

Co to jest Gopten?
Lek z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny, który jak wszystkie preparaty z tej grupy, hamuje powstawanie angiotensyny II, substancji powodującej skurcz naczyń oraz pobudzającej uwalnianie aldosteronu.
Co zawiera i jak działa Gopten?
Substancją czynną preparatu jest trandolapryl należący do grupy leków zwanych inhibitorami konwertazy angiotensyny. Wspólny mechanizm działania leków z tej grupy polega na hamowaniu aktywności enzymu odpowiedzialnego za powstawanie angiotensyny II (enzym ten to konwertaza angiotensyny, często oznaczana skrótem ACE, który pochodzi od angielskiej nazwy Angiotensin Converting Enzyme). Zahamowanie aktywności tego enzymu powoduje ograniczenie przekształcania (konwersji) nieaktywnej angiotensyny I do aktywnej angiotensyny II. Angiotensyna II odgrywa istotną rolę w patofizjologii nadciśnienia tętniczego. Efektem działania angiotensyny II jest skurcz naczyń krwionośnych oraz nasilenie uwalniania aldosteronu, co prowadzi do zwiększenia ciśnienia tętniczego. Działanie leków z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny prowadzi do zmniejszenia stężenia angiotensyny II, a przez to do obniżenia ciśnienia tętniczego. Ponadto, inhibitory ACE nasilają efekty zależne od bradykininy (substancja działająca rozkurczowo na naczynia krwionośne), wywierają ochronny wpływ na naczynia i wykazują działanie przeciwmiażdżycowe. Stosowane są jako leki obniżające ciśnienie tętnicze oraz w leczeniu i profilaktyce chorób układu sercowo–naczyniowego, a także w leczeniu chorób nerek (nefropatii cukrzycowej i niecukrzycowej). W badaniach klinicznych potwierdzono skuteczność wielu z nich w zmniejszaniu śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych. U chorych z niewydolnością serca inhibitory ACE zmniejszają opór naczyniowy, co poprawia warunki hemodynamiczne i zwiększa wydolność wysiłkową, pozytywnie wpływając na jakość życia.
Trandolapryl szybko się wchłania i w wątrobie ulega przekształceniu do postaci aktywnej – trandolaprylatu. Stężenie maksymalne trandolaprylu uzyskiwane jest w ciągu 1 godziny a trandolaprylatu w ciągu 3.–8. godzin po przyjęciu leku. Działanie przeciwnadciśnieniowe rozpoczyna się w ciągu 1. godziny po przyjęciu leku i jest najsilniejsze pomiędzy 8.–12. godziną.
Kiedy stosować Gopten?
Preparat jest wskazany w leczeniu:
· łagodnego lub umiarkowanego nadciśnienia tętniczego
· zaburzeń czynności lewej komory serca po zawale serca
· objawowej niewydolności serca.
Kiedy nie stosować tego preparatu?
Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na inny inhibitor konwertazy angiotensyny (ACE). Nie możesz także stosować preparatu jeżeli:
· kiedykolwiek wystąpił u Ciebie obrzęk naczynioruchowy lub występuje wrodzony (dziedziczny) obrzęk naczynioruchowy.
Nie stosować równoległe z aliskirenem u chorych na cukrzycę lub z zaburzeniem czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego GFR mniejszy niż 60 ml/min/1,73 m2).
Preparat jest przeciwwskazany w II i III trymestrze ciąży oraz w okresie karmienia piersią. Nie zaleca się stosowania preparatu w I trymestrze ciąży.
Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Gopten?
Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
Nie należy stosować preparatu u osób, u których występuje zwężenie aorty lub zwężenie drogi odpływu z lewej komory serca.
Stosowanie preparatu wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia reakcji anafilaktycznej na jad owadów i inne alergeny, także podczas odczulania (w przypadku planowanego odczulania należy skonsultować się z lekarzem, który o ile to możliwe, zaleci czasowe zaprzestanie stosowania preparatu).
Procedury krążenia pozaustrojowego (hemodializa, hemofiltracja, afereza lipoprotein o małej gęstości LDL), w czasie których krew narażona jest na kontakt z elektrycznie ujemnie naładowanymi powierzchniami, mogą doprowadzić do wystąpienia ciężkich reakcji rzekomoanafilaktycznych, objawiających się obrzękiem twarzy, niedociśnieniem tętniczym, dusznością, nagłym uczuciem gorąca. Aby zapobiec wystąpieniu tych reakcji lekarz zaleci odpowiednie postępowanie.
Trandolapryl w wątrobie ulega przekształceniu do postaci aktywnej farmakologicznie. U chorych z zaburzeniami czynności wątroby należy zachować szczególną ostrożność. Chorzy powinni pozostawać pod stałą kontrolą lekarską.
Przed rozpoczęciem leczenia oraz w jego trakcie lekarz zaleci kontrolę czynności nerek. U osób z zaburzeniami czynności nerek, jeżeli klirens kreatyniny jest mniejszy niż 30 ml/min, konieczne jest zmniejszenie dawki oraz monitorowanie czynności nerek.
Ryzyko zaburzenia czynności nerek występuje zwłaszcza u chorych z niewydolnością serca lub z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych lub ze zwężeniem tętnicy jedynej czynnej nerki oraz po przeszczepieniu nerki. Po zastosowaniu preparatu u chorych z nadciśnieniem tętniczym bez zaburzeń czynności nerek może wystąpić zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi, szczególnie jeśli preparat jest stosowany równolegle z lekiem moczopędnym. Może wystąpić białkomocz. Ryzyko wystąpienia tych zaburzeń jest dodatkowo zwiększone u chorych z zaburzeniami czynności nerek. U chorych z zaburzeniami czynności nerek mogą także wystąpić zaburzenia elektrolitowe, w tym hiperkaliemia (zwiększenie stężenia potasu we krwi).
Nie zaleca się stosowania preparatu w skojarzeniu z innymi lekami działającymi na układ renina–angiotensyna–aldosteron (np. z lekami z grupy antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenem) ze względu na ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego, zwiększenia stężenia potasu we krwi (hiperkaliemia) oraz zaburzeń czynności nerek, w tym ostrej niewydolności nerek. Jeżeli jednak lekarz uzna takie leczenie skojarzone za absolutnie konieczne powinno ono być prowadzone pod nadzorem specjalisty a czynność nerek, stężenie elektrolitów i ciśnienie tętnicze powinny być ściśle monitorowane. U chorych z nefropatią cukrzycową nie należy stosować równolegle inhibitorów ACE i antagonistów receptora angiotensyny II. Stosowanie preparatu równoległe z aliskirenem jest przeciwwskazane u chorych na cukrzycę lub z zaburzeniem czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego GFR mniejszy niż 60 ml/min/1,73 m2).
Po zastosowaniu preparatu u chorych z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych lub ze zwężeniem tętnicy jedynej czynnej nerki może wystąpić niewydolność nerek i ciężkie niedociśnienie tętnicze, szczególnie jeśli preparat jest stosowany równolegle z lekiem moczopędnym. O ile to możliwe, lekarz zaleci zmniejszenie dawki lub zaprzestanie stosowania leku moczopędnego. U tych chorych leczenie może być rozpoczynane i prowadzone tylko pod ścisłą kontrolą lekarską; należy monitorować czynność nerek i stężenie potasu we krwi.
Należy zachować szczególną ostrożność, ponieważ preparat może powodować nagłe i znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego. Zwiększone ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego po przyjęciu preparatu dotyczy szczególnie osób:
· ze zmniejszoną objętością krwi krążącej, odwodnionych lub z niedoborem elektrolitów (np. przyjmujących leki moczopędne, stosujących dietę o małej zawartości soli, z niedoborem sodu, poddawanych dializom, po biegunce lub wymiotach)
· ze wzmożoną aktywacją układu renina–angiotensyna–aldosteron (RAA), którą można podejrzewać w przypadku ciężkiego nadciśnienia tętniczego, zastoinowej niewydolności serca, hemodynamicznie istotnego upośledzenia odpływu z lewej komory serca (nie należy stosować preparatu), chorych z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych lub ze zwężeniem tętnicy jedynej czynnej nerki, osób z marskością wątroby i/lub wodobrzuszem, osób poddawanych zabiegom lub znieczulanych;
· ze zwiększonym ryzykiem niedokrwienia mięśnia sercowego lub mózgu w przypadku ciężkiego niedociśnienia (np. osoby ze zwężeniem tętnic wieńcowych lub zwężeniem naczyń mózgowych, u których niedociśnienie mogłoby spowodować zawał serca, udar mózgu).
W powyższych przypadkach leczenie może być rozpoczynane tylko pod ścisłym nadzorem lekarskim. Ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego wymagany jest specjalny nadzór medyczny oraz monitorowanie ciśnienia tętniczego zwłaszcza w początkowej fazie leczenia i każdorazowo podczas zwiększania dawki. U osób otrzymujących leki moczopędne, o ile to możliwe, lekarz zaleci tymczasowe zaprzestanie ich stosowania. Przed rozpoczęciem leczenia należy wyrównać niedobory elektrolitów i zapewnić odpowiednie nawodnienie organizmu.
Preparat może powodować zaburzenia hematologiczne (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych [neutropenię], agranulocytozę, małopłytkowość, niedokrwistość, hamowanie czynności szpiku kostnego). Lekarz zaleci regularną kontrolę morfologii krwi, szczególnie na początku leczenia oraz u osób z zaburzeniami czynności nerek, osób ze współistniejącą chorobą tkanki łącznej (np. toczniem rumieniowatym lub twardziną układową) oraz osób stosujących inne leki mogące powodować zmiany w morfologii krwi (allopurynol, leki immunosupresyjne, kortykosteroidy, prokainamid, cytostatyki). W razie wystąpienie jakichkolwiek objawów zakażenia (np. gorączka, powiększenie węzłów chłonnych, ból gardła) należy koniecznie skonsultować się z lekarzem i upewnić się, że nie nastąpiło obniżenie odporności organizmu.
Preparat może powodować wystąpienie obrzęku naczynioruchowego (obrzęk twarzy, ust, języka, gardła, krtani mogący utrudniać oddychanie i mogący stanowić zagrożenie życia). W razie wystąpienia pierwszych objawów obrzęku należy zaprzestać stosowania preparatu i natychmiast szukać pomocy medycznej. Konieczna jest hospitalizacja i monitorowanie chorego do czasu całkowitego i trwałego ustąpienia objawów a niekiedy podjęcie odpowiedniego leczenia. Po wystąpieniu obrzęku naczynioruchowego nie wolno ponownie stosować preparatu ani innych inhibitorów konwertazy angiotensyny. Ryzyko obrzęku naczynioruchowego jest zwiększone u osób, u których w przeszłości wystąpił obrzęk naczynioruchowy oraz u osób rasy czarnej.
Preparat może powodować wystąpienie obrzęku naczynioruchowego jelit (ból brzucha, niekiedy nudności i wymioty) co należy brać pod uwagę w przypadku wystąpienia bólów brzucha.
Preparat może powodować hiperkaliemię (zwiększenie stężenia potasu we krwi). Hiperkaliemia może być przyczyną poważnych zaburzeń rytmu serca. Lekarz zaleci monitorowanie stężenia potasu we krwi, zwłaszcza u osób, u których ryzyko hiperkaliemii jest zwiększone (osoby z niewydolnością nerek, powyżej 70. roku życia, chorzy na cukrzycę, przyjmujący leki zwiększające stężenie potasu we krwi, w tym sole potasu lub leki moczopędne zatrzymujące potas, osoby odwodnione, osoby z niewydolnością serca lub zaburzeniami czynności lewej komory po zawale serca).
Poinformuj lekarza o stosowaniu preparatu jeżeli planujesz zabieg operacyjny lub inny zabieg wymagający znieczulenia. Stosowanie preparatu równolegle z lekami znieczulającymi może prowadzić do wystąpienia znacznego niedociśnienia tętniczego a nawet wstrząsu.
Inhibitory ACE mogą także powodować uporczywy kaszel (skutek nasilenia działania bradykininy), bez odkrztuszania, który ustępuje po zaprzestaniu stosowania preparatu.
U chorych na cukrzycę przyjmujących doustne leki przeciwcukrzycowe lub insulinę lekarz zaleci kontrolowanie stężenia glukozy we krwi, zwłaszcza w początkowym okresie stosowania preparatu. Istnieje ryzyko wystąpienia hipoglikemii, czyli nadmiernego zmniejszenia stężenia glukozy we krwi.
Nie ma wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu u dzieci.
Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:
· preparat zawiera laktozę; osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy, nie powinny stosować tego preparatu.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
U niektórych osób preparat może upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn. Jest to szczególnie prawdopodobne na początku leczenia, podczas zwiększania dawki, po zmianie leków oraz jeżeli równolegle spożywany jest alkohol. Przez kilka godzin po przyjęciu pierwszej dawki oraz każdorazowo po zwiększeniu dawki nie zaleca się prowadzenia pojazdów ani obsługiwania urządzeń/maszyn.

Dawkowanie preparatu Gopten
Preparat ma postać kapsułek do stosowania doustnego. Preparat można przyjmować niezależnie od posiłków. Kapsułki należy połykać w całości (nie rozgryzać, nie żuć), popijając wodą. Nie przekraczaj zaleconych dawek ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem.
Dorośli:
Nadciśnienie tętnicze: u osób nie przyjmujących leków moczopędnych, bez zastoinowej niewydolności serca oraz bez niewydolności nerek czy wątroby dawka początkowa wynosi 0,5–2 mg 1 raz na dobę. Następnie z zachowaniem 1.–4. tygodniowych odstępów lekarz może podwajać dawkę, w zależności od odpowiedzi klinicznej chorego na leczenie; dawka maksymalna wynosi 4–8 mg na dobę. Zwykle stosowana dawka podtrzymująca wynosi 1–4 mg 1 raz na dobę. Jeżeli przy zastosowaniu dawki maksymalnej nie zostanie uzyskana zadowalająca odpowiedź kliniczna, lekarz zaleci dodatkowo stosowanie innych leków przeciwnadciśnieniowych.
Zaburzenia czynności lewej komory serca po zawale serca: leczenie, w warunkach szpitalnych, może być rozpoczęte w 3. dobie po zawale serca od jednorazowej dawki 0,5–1 mg na dobę; następnie lekarz może stopniowo zwiększać dawkę, do maksymalnie 4 mg 1 raz na dobę. W przypadku złej tolerancji dawki lekarz czasowo zaprzestanie jej zwiększania. W przypadku wystąpienia niedociśnienia nie należy samodzielnie zmniejszać dawki preparatu lecz skonsultować się z lekarzem, który dostosuje dawki innych stosowanych równolegle leków przeciwnadciśnieniowych.
U osób w podeszłym wieku z prawidłową czynnością nerek i wątroby nie ma konieczności dostosowywania dawkowania. Zaleca się rozpoczynanie leczenia od małej dawki oraz monitorowanie ciśnienia tętniczego i czynności nerek. Jeżeli występują zaburzenia czynności nerek lub wątroby lub zastoinowa niewydolność serca a także jeżeli chory stosuje równolegle leki moczopędne konieczne jest indywidualne dostosowanie dawkowania. Lekarz ustali zalecaną dawkę początkową i następnie będzie zwiększał ją stopniowo, aż do uzyskania pożądanej odpowiedzi klinicznej.
Jeżeli występuje wzmożona aktywacja układu renina–angiotensyna–aldosteron (osoby odwodnione, osoby z niedoborem sodu, osoby stosujące uprzednio leki moczopędne) istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia objawowego niedociśnienia tętniczego. O ile to możliwe, lekarz zaleci przerwanie stosowanie leków moczopędnych na 2–3 dni przed rozpoczęciem przyjmowania preparatu.
U osób z nadciśnieniem tętniczym i zastoinową niewydolnością serca stosowanie preparatu wiąże się z ryzykiem wystąpienia objawowego niedociśnienia tętniczego. U tych chorych leczenie może być rozpoczynane tylko pod ścisłą kontrolą lekarza z zastosowaniem dawki 0,5–1 mg 1 raz na dobę.
U osób z zaburzeniami czynności nerek konieczna jest indywidualna modyfikacja dawkowania. Jeżeli klirens kreatyniny jest większy niż 30 ml/min zalecane są dawki zwykle stosowane u osób dorosłych. Jeżeli klirens kreatyniny jest mniejszy niż 30 ml/min zalecana dawka początkowa wynosi 0,5 mg na dobę. W każdym przypadku odpowiednio dostosowaną dawkę ustala lekarz a leczenie może być prowadzone tylko pod ścisłą kontrolą lekarską.
Nie ma danych dotyczących dawkowania u chorych poddawanych dializom. Można przypuszczać (choć nie wiadomo tego na pewno), że preparat zostanie usunięty z krwioobiegu w czasie dializy, co może spowodować zwiększenie wartości ciśnienia tętniczego. Konieczny jest ścisły nadzór lekarza i monitorowanie ciśnienia tętniczego.
U osób z ciężką niewydolnością wątroby zalecana dawka początkowa wynosi 0,5 mg na dobę a leczenie może być prowadzone tylko pod ścisłą kontrolą lekarską.
Dzieci:
Nie ma wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu u dzieci i dlatego nie należy stosować preparatu w tej grupie wiekowej.
Czy można stosować Gopten w okresie ciąży i karmienia piersią?
W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.
Stosowanie preparatu w I trymestrze ciąży nie jest zalecane. Stosowanie preparatu w II i III trymestrze ciąży jest przeciwwskazane. Jeżeli kobieta planuje ciążę zalecana jest zmiana sposobu leczenia przeciwnadciśnieniowego. W przypadku podejrzenia lub potwierdzenia zajścia w ciążę w okresie przyjmowania preparatu należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem ponieważ wymagane jest natychmiastowe zaprzestanie stosowania preparatu. Lekarz może zalecić stosowanie innych leków przeciwnadciśnieniowych.
Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane w okresie karmienia piersią. Lekarz zaleci stosowanie innych leków przeciwnadciśnieniowych.
Czy mogę stosować równolegle inne preparaty?
Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.
Nie zaleca się stosowania preparatu w skojarzeniu z innymi lekami działającymi na układ renina–angiotensyna–aldosteron (np. z lekami z grupy antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenem) ze względu na ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego, zwiększenia stężenia potasu we krwi (hiperkaliemia) oraz zaburzeń czynności nerek, w tym ostrej niewydolności nerek.
Stosowanie preparatu równoległe z aliskirenem jest przeciwwskazane u chorych na cukrzycę lub z zaburzeniem czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego GFR mniejszy niż 60 ml/min/1,73 m2).
Jeżeli preparat stosowany jest równolegle z lekami moczopędnymi lub innymi lekami o działaniu przeciwnadciśnieniowym (np. nitrogliceryna i inne azotany, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki znieczulające, leki przeciwpsychotyczne, barbiturany, leki opioidowe, baklofen) może wystąpić nasilenie działania przeciwnadciśnieniowego i niedociśnienie tętnicze. Leki adrenolityczne można stosować równolegle z preparatem wyłącznie wtedy, gdy chory pozostaje pod ścisłą obserwacją lekarską.
Równoległe stosowanie leków wpływających na stężenie potasu we krwi (sole potasu, niektóre leki moczopędne i przeciwnadciśnieniowe np. inhibitory ACE, eplerenon, spironolakton, triamteren, amiloryd, suplementy potasu, trimetoprym, takrolimus, cyklosporyna, heparyna, niesteroidowe leki przeciwzapalne) oraz zawierających potas zamienników soli kuchennej może prowadzić do zwiększenia stężenia potasu we krwi (hiperkaliemia). W niektórych przypadkach hiperkaliemia może stanowić zagrożenie życia. Nie zaleca się równoległego stosowania trandolaprylu z wymienionymi powyżej preparatami. Jeżeli konieczne jest ich stosowanie lekarz zaleci regularną kontrolę stężenia potasu we krwi. Przed rozpoczęciem leczenia należy upewnić się, że nie występuje hiperkaliemia ani zaburzenia czynności nerek.
Stosowanie preparatu równolegle z lekami przeciwcukrzycowymi (preparaty doustne, insulina) może nasilać zmniejszenie stężenia glukozy we krwi i zwiększać ryzyko hipoglikemii.
Preparat może nasilać toksyczne działanie litu. Należy kontrolować stężenie litu we krwi.
Należy unikać stosowania preparatu u osób poddawanych zabiegom z wykorzystaniem krążenia pozaustrojowego, w czasie których krew narażona jest na kontakt z ujemnie naładowanymi powierzchniami (np. hemodializa, hemofiltracja oraz afereza lipoprotein o niskiej gęstości). Może to doprowadzić do wystąpienia ciężkich, zagrażających życiu reakcji rzekomoanafilaktycznych. Jeżeli lekarz uzna przeprowadzenie zabiegu za absolutnie konieczne może zastosować innego typu dializatory lub zalecić zmianę leków przeciwnadciśnieniowych.
Niesteroidowe leki przeciwzapalne (np. kwas acetylosalicylowy, ibuprofen, ketoprofen, inhibitory COX-2) mogą osłabiać przeciwnadciśnieniowe działanie preparatu oraz powodować zaburzenia czynności nerek i zwiększenie stężenia potasu we krwi. Należy zachować ostrożność i częściej kontrolować ciśnienie tętnicze, zapewnić odpowiednie nawodnienie chorego i kontrolować czynność nerek.
Stosowanie preparatu równolegle z lekami stosowanymi do znieczulenia może prowadzić do wystąpienia znacznego niedociśnienia tętniczego a nawet wstrząsu.
Leki mogące wpływać na morfologię krwi (allopurynol, leki immunosupresyjne, kortykosteroidy, prokainamid, cytostatyki) zwiększają ryzyko wystąpienia zaburzeń hematologicznych.
Leki zobojętniające sok żołądkowy mogą zmniejszać dostępność biologiczną inhibitorów konwertazy angiotensyny.
Spożywanie alkoholu zwiększa ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego.
Leki zwiększające ciśnienie tętnicze (np. sympatykomimetyki, izoproterenol, dobutamina, dopamina, epinefryna) mogą osłabiać działanie preparatu. Należy regularnie kontrolować ciśnienie tętnicze.
Rzadko u osób stosujących równolegle preparaty złota (np. aurotiojabłczan sodu) i inhibitory konwertazy angiotensyny mogą wystąpić objawy jak po podaniu azotanów (w tym nagłe zaczerwienienie twarzy, nudności, wymioty, niedociśnienie tętnicze).
Jakie działania niepożądane mogą wystąpić?
Jak każdy lek, również Gopten 0,5, -2, -4 może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Do często występujących działań niepożądanych należą: bóle i zawroty głowy, objawowe niedociśnienie tętnicze (np. zawroty głowy, omdlenia, zaburzenia równowagi), kaszel, osłabienie, zmęczenie/znużenie. Niezbyt często możliwe: zakażenia górnych dróg oddechowych, bezsenność, senność, zawroty głowy, uczucie kołatania serca, zaczerwienienie skóry/uderzenia gorąca, nudności, biegunka, ból brzucha, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, świąd, wysypka skórna, ból pleców, bóle mięśni, impotencja, złe samopoczucie, uczucie dyskomfortu, ból w klatce piersiowej, obrzęki obwodowe. Rzadko: zapalenie oskrzeli, zapalenie gardła, zaburzenia hematologiczne (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych [neutropenia], znaczne zmniejszenie liczby krwinek białych, agranulocytoza, małopłytkowość, niedokrwistość), zakażenia dróg moczowych, zwiększenie stężenia potasu we krwi (hiperkaliemia), zmniejszenie stężenia sodu (hiponatremia), zaburzenia stężenia lipidów we krwi, zaburzenia stężenia kwasu moczowego we krwi, zaburzenia łaknienia, zmiana aktywności enzymów wątrobowych, omamy, depresja, zaburzenia snu, niepokój, stany pobudzenia, apatia, zaburzenia czuciowe (parestezje), drgawki, migrena, przemijające napady niedokrwienne mózgu, udar mózgu, omdlenie, zaburzenia widzenia, zapalenie powiek, obrzęk spojówek, szumy uszne, dławica piersiowa, zawał serca, niewydolność serca, zwiększenie częstotliwości rytmu serca (tachykardia), nadciśnienie tętnicze, zaburzenia naczyniowe, duszność, krwawienia z nosa, krwawe wymioty, zapalenie żołądka, wymioty, niestrawność, wzdęcia, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi, zapalenie wątroby, obrzęk naczynioruchowy (obrzęk twarzy, ust, języka, gardła, krtani w sporadycznych przypadkach mogący powodować zwężenie dróg oddechowych, utrudniać oddychanie i zagrażać życiu), pokrzywka, obfite pocenie się, łuszczyca, gorączka, bóle kostno-stawowe, zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi, wielomocz, częstomocz, niewydolność nerek. Inne możliwe działania niepożądane, dla których nie określono częstości ich występowania: blok przedsionkowo-komorowy, zaburzenia rytmu serca, zatrzymanie akcji serca, nieprawidłowy zapis EKG, krwotok śródmózgowy, skurcz oskrzeli, niedrożność jelit, zapalenie trzustki, łysienie, ciężkie reakcje skórne (zespół Stevensa i Johnsona, martwica toksyczna rozpływna), zmniejszenie stężenia hemoglobiny, zmniejszenie wartości hematokrytu. Możliwe także wystąpienie działań niepożądanych charakterystycznych dla innych inhibitorów konwertazy angiotensyny, w tym: niedokrwistość hemolityczna, niewyraźne widzenie, zapalenie zatok, zapalenie języka, zapalenie błony śluzowej nosa, rumień wielopostaciowy, zmiany zapalne podobne do łuszczycy, obrzęk naczynioruchowy jelit, zmniejszenie stężenia glukozy we krwi (hipoglikemia), stany splątania, nieprawidłowości w wynikach badań laboratoryjnych, niewyraźne widzenie.
ODPOWIEDZ