ForumMedyczne.edu.pl

Żywność stanowi największe antygenowe wyzwanie dla systemu immunologicznego. Zakładając pełne
trawienie, nieuszkodzone jelito, dobry stan ogólny i minimalną ekspozycję na antygeny, w ten sposób, że
system immunologiczny nie jest przeciążony, wszystko idzie dobrze. Słabość w jednym lub więcej z tych
obszarów, może skutkować immunologicznymi atakami na pokarmy, tak jakby były obcymi najeźdźcami. Długa
lista stanów była związana z reakcjami na pokarmy włączając zmęczenie, migreny, zespół jelita drażliwego,
stany zapalne jelit, zaburzenia ze strony pęcherzyka żółciowego, stany zapalne stawów, astmę, nieżyt nosa,
zespół nadpobudliwości psychoruchowej i zaburzenia koncentracji uwagi (ADHD), nietrzymanie moczu,
padaczkę, wyprysk kontaktowy, łuszczycę, owrzodzenia jamy ustnej, nawracające zapalenie zatok, zapalenie
ucha środkowego, i inne infekcje.
Pacjent z wieloma lub z pozornie niezwiązanymi objawami często chodzi od lekarza do lekarza w
poszukiwaniu diagnozy. Kiedy rozwój odpowiedzi zapalnej na alergen zajmuje godziny albo dni, relacja między
pokarmami a symptomami jest często trudna do uchwycenia. Nauka rozpoznawania i zarządzania alergiami
pokarmowymi, dla uzyskania lepszych klinicznych rezultatów u tych pacjentów, może zająć wiele czasu.
Intencją tego artykułu jest zapewnienie takiego zrozumienia.
W tym artykule skoncentrujemy się na IgE i IgG- zależnych reakcjach immunologicznych. Omówimy
powody, dla których u jednych rozwijają się alergie, a u innych nie, oraz dlaczego specyficzne pokarmy
wywołują objawy u jednej osoby w konkretnym czasie, chociaż zdają się być u niej dobrze tolerowane w innym
czasie. Zbadamy dlaczego jednostka czasami czuje się lepiej po zjedzeniu alergogennego pokarmu, ale czuje się
gorzej jedząc go po okresie eliminacji. Będziemy patrzeć dlaczego testy alergiczne mogą być w normie u osoby,
która wie, że doświadcza symptomów kiedy przyjmuje określone pokarmy, albo dlaczego testy mogą wykazać
podwyższony poziom przeciwciał w reakcji na pokarmy u osoby asymptomatycznej. Na koniec omówimy jak
efektywnie zarządzać eliminacją uczulających pokarmów, ich ponownym wprowadzaniem i rotacją. Podczas gdy
dostępnych jest wiele użytecznych metod diagnostyki i leczenia zaburzeń alergicznych, następujące omówienie
będzie ograniczone głównie do oceny testów i do zarządzania dietą.
System immunologiczny
Przed rozpoczęciem dyskusji o alergii, omówmy kilka elementarnych pojęć dotyczących odpowiedzi
immunologicznej.
Podstawowymi komórkami systemu immunologicznego są limfocyty, komórki plazmatyczne i
makrofagi, współdziałające w tkance limfatycznej. Limfocyty dzielą się na komórki B i komórki T. Podstawową
rolą komórek B jest zapewnienie odpowiedzi immunologicznej humoralnej. Pod wpływem ekspozycji na
antygen, komórki B proliferują i przekształcają w komórki plazmatyczne syntetyzujące przeciwciała, które
następnie produkują specyficzne dla antygenów immunoglobuliny różnych izotypów nazywane IgM, IgE, IgD,
IgA. Limfocyty T z drugiej strony, zapewniają odpowiedź immunologiczną typu komórkowego. Pomiędzy
komponentami systemu immunologicznego zachodzi znacząca interakcja. Makrofagi są uwalniane ze szpiku
kostnego jako monocyty, które następnie przekształcają się w tkankach w makrofagi. Makrofagi służą do
prezentacji antygenu limfocytom B i T, a także do usuwania kompleksów antygen-przeciwciało z obiegu.
Wydajność tej funkcji jest kluczowa dla kontrolowania reakcji nadwrażliwości pokarmowej, co będzie
omówione dalej.
Porządkowanie terminologii.
Terminy " nietolerancja pokarmowa", "alergia", "nadwrażliwość" są często używane zamiennie. Dla
jasności, pożyteczne jest ich odróżnianie...
Nietolerancja
Termin "nietolerancja" generalnie odnosi się do nie-immunologicznie zależnych reakcji na pokarmy i
inne substancje. Przykłady obejmują nietolerancję laktozy, farmakologiczną odpowiedż na alkaloidy w
pokarmach takie jak solanina (rodzina ziemniaka), wrażliwość na salicylany i reakcje na lektynę, w której lektyna
zawarta w diecie reaguje z powierzchniowym antygenem komórkowym, powodując aglutynację. Bakterie i
toksyny bakteryjne mogą powodować reakcje ze strony przewodu pokarmowego i reakcje ogólne, takie jak
zatrucie zepsutymi rybami z rodziny makrelowatych (scombrotoksizm). Aminy naczynioaktywne (epinefryna,
norepinefryna, tyramina, dopamina, histamina i 5-hydroxytryptamina) znajdowane w bananach, pomidorach,
awokado, serach, ananasach i winach mogą przyczyniać się do wystąpienia objawów takich jak migrenowy ból
głowy. Siarczyny używane jako konserwanty w pokarmach takich jak sałata, krewetki, suszone owoce, wino,
mogą powodować astmę i pokrzywkę. Niektóre składniki, takie jak alkohol, mogą nawet indukować odpowiedź
histaminową, chociaż reakcja ta nie jest immunologicznie zależna. Z powodu ukrytego związku między
spożywaniem pokarmu i pojawieniem się objawów, takie reakcje są często mylone z alergią, chociaż testy
alergiczne mogą być negatywne dla tego pokarmu. Każdy pokarm. wywołujący złą reakcję powinien być
unikany, bez względu na mechanizm, i dokładnie badany w kierunku identyfikowania czynników wywołujących.
Nie-immunologicznie zależne reakcje na pokarmy
* Niedobór laktazy (produkty mleczne) --- wzdEcia, biegunka, bóle brzucha
* Zepsucie lub zatrucie pokarmu przez bakterie (Proteus) albo toksyny odporne na temperaturę (tuńczyk,
makrela) --- świĄd, wysypka, wymioty, biegunka
* Zaburzenia ze strony pęcherzyka żółciowego --- bóle brzucha , nudności, wzdEcia,
pogorszenie po tŁuszczach
* Aminy naczynioaktywne
- fenyloetyloamina (czekolada, dojrzewający ser, czerwone wino) --- migrena
-tyramina (ser typu cheddar, sery francuskie, drożdże piwne, chianti, ryby w puszce) --- migrena, rumieŃ,
pokrzywka, przeŁom nadciśnieniowy
-histamina (sery fermentujące, fermentujące pokarmy (np. kapusta kiszona), kiełbasa wieprzowa, tuńczyk w
puszce, sardynki) --- rumieŃ, bóle gŁowy, hipotensja
-czynniki uwalniające histaminę ( skorupiaki, czekolada, truskawki, pomidory, orzeszki ziemne, wieprzowina,
wino, ananas) --- pokrzywka, egzema, świĄd
-dodatki do żywności (np. tertrazyna, benzoesan sodu) --- pokrzywka, wysypka, astma
-siarczyny (sałata, krewetki, suszone owoce i warzywa, wino, piwo) --- astma lub anafilaksja,
utrata świadomości
-glutaminian sodu (chińskie i japońskie dania) --- bóle i zawroty GŁowy, napiECie twarzy,
pocenie siE, bóle w klatce piersiowej,
-alkaloidy "czarnej jagody" (ziemniaki, pomidory, bakłażan, pieprz, tytoń) --- bóle stawów
-hipoglikemia --- zmęczenie, koŁatanie serca, drgawki, zaburzenia funkcji
poznawczych, nagŁe zmiany nastroju, sŁaba pamiĘĆ, niewyraŹne widzenie, lĘk,
zawroty gŁowy, bóle głowy
Nadwrażliwość
Chociaż używanie terminu "nadwrażliwość" jest niekiedy rezerwowane tylko dla typu III klasyfikacji
Gella i Coombsa, IgG- zależnych reakcji, tradycyjnie termin ten stosowany jest dla wszystkich czterech typów
uszkodzenia tkanki. Wszystkie typy od I do IV zależą od interakcji antygenu z przeciwciałem, i wynikają z
nadmiernej reakcji immunologicznej na antygen, prowadzącej do dużych zmian tkankowych i objawów z nimi
związanych.
Reakcja immunologiczne typu I jest zależna od przeciwciał IgE i charakteryzuje się uwolnieniem
histaminy i innych chemicznych mediatorów w wyniku ekspozycji na alergen. Reakcje typu I są odpowiedzialne
za alergie natychmiastowe takie jak katar sienny lub anafilaksja. Zaburzenia te będą omówione szczegółowo
dalej.
Reakcje typu II związane są z zależnym od przeciwciał uszkodzeniem tkanki w następstwie przylgnięcia
obcego materiału. Ta reakcja jest często nazywana reakcją "cytotoksyczną". Przykłady reakcji typu II obejmują
reakcje na penicylinę oraz reakcje skutkujące niszczeniem erytrocytów lub płytek.
Reakcje typu III są zależne od immunoglobulin mieszanych ale przede wszystkim immunoglobulin IgG.
Kompleksy złożone z antygenu i przeciwciała aktywują dopełniacz i cytokiny skutkując odpowiedżią zapalną.
Reakcje typu III tworzą bazę dla alergii pokarmowych o opóżnionych objawach. Objawy są opóżnione z powodu
czasu niezbędnego do formowania kompleksów. Te reakcje też będą dalej szczegółowo omówione.
Typ IV odnosi się do reakcji immunologicznych komórkowo-zależnych, w których komórki typu T grają
główną rolę. Reakcje typu IV pełnią znaczącą rolę w grużlicy, infekcjach grzybiczych i wirusowych, alergicznym
wyprysku kontaktowym, odrzuceniu przeszczepu. Te reakcje mogą być także zaangażowane w niektóre alergie
pokarmowe, takie jak enteropatie z utratą białek i celiakia.
Alergia
Definicja terminu "alergia" jest szeroko dyskutowana. Chociaż wielu alergologów ściśle rezerwuje
użycie tego terminu dla reakcji IgE-zależnych typu I, takich jak katar sienny, jednak bardziej ogólna definicja
"alergii" odnosi się do każdej nabytej nadwrażliwości na antygen, która skutkuje poważnymi immunologicznymi
konsekwencjami. Na nasze potrzeby będziemy stosować tę szerszą definicję do reakcji typu I i typu III.
Reakcje natychmiastowe IgE-zależne
Kiedy antygen wiąże się z przeciwciałami IgE na komórkach tucznych lub bazofilach, następuje
uwalnianie histaminy. Wdychanie antygenów prowadzi do objawów, które zwykle wiążemy z "alergią" takich
jak kichanie, swędzenie podniebienia lub uszu, wyciek z nosa, swędzenie albo łzawienie oczu oraz zmęczenie.
Przyjęcie antygenu drogą doustną może prowadzić do objawów takich jak astma, swędzący rumień, obrzęk
gardła lub do objawów ze strony przewodu pokarmowego takich jak kurcze brzucha lub biegunka. Przewlekłe
alergie IgE mogą manifestować się zapaleniem zatok, nawracającymi stanami zapalnymi ucha lub górnych dróg
oddechowych, oddychaniem przez usta i katarem zanosowym. "Alergiczne sińce" pod oczami i biała linia w
poprzek nosa od wycierania nosa ręką, są powszechnymi oznakami IgE-zależnych alergii u dzieci, chociaż te
oznaki były także obserwowane u osób z alergiami IgG. Ciężkie reakcje typu I mogą obejmować anafilaksję.
Reakcja alergiczna pojawia się natychmiast po ekspozycji na antygen (zwykle do dwóch godzin); stąd
osoba doświadczająca reakcji alergicznej zwykle łatwo rozpoznaje związek między alergenem i symptomem.
Specyficzne IgE-zależne alergie nie są dziedziczne, chociaż alergie typu I takie jak alergie związanie z układem
oddechowym i alergie skórne mają tendencję do powtarzania się w rodzinie. To w szczególności odnosi się do
astmy, kataru siennego, nawracającego zapalenia nosa, zapalenia oskrzeli i egzemy; gdy jedno z tych zaburzeń
występuje u rodzica, u dziecka występuje też zwiększona skłonność do tego samego zaburzenia. Objawy
alergiczne u pacjentów z negatywnym wywiadem rodzinnym raczej nie mają charakteru reakcji IgE-zależnych.
Alergie IgE-zależne pozostają na całe życie. Poziomy przeciwciał mogą spadać wraz z unikaniem ekspozycji
na alergen ale reekspozycja będzie szybko skutkować mobilizacją przeciwciał IgE i następczym uwolnieniem
histaminy. Jak wspomniano wyżej IgE-zależne alergie pokarmowe są zwykle łatwe do wykrycia ze względu na
natychmiastowe pojawianie się symptomów. Powszechnymi winowajcami są orzeszki ziemne i skorupiaki.
Wrażliwość na te substancje jest tak ekstremalna w niektórych przypadkach, że anafilaksja może być
następstwem nawet zwykłego wdychania zapachu pokarmu albo kontaktu ze skórą. Nie ma potrzeby mówić, że
zarządzanie tymi alergiami wymaga ścisłego unikania tych urażających substancji. Reakcje IgE uruchamiane
drogą wziewną zwykle mają charakter sezonowy. Reakcja na pyłki drzew zwykle pojawia się na wiosnę, reakcja
na pyłki traw póżną wiosną i wczesnym latem, na pyłki chwastów późnym latem i wczesną jesienią. Rekcje na
roztocza zwykle pojawiają się zimą wraz z uruchamianiem domowego ogrzewania. Testy alergiczne w okresach
objawowych mogą pomóc w zidentyfikowaniu odpowiedzialnych alergenów. Alergie na złuszczony naskórek
zwierząt domowych pojawiają się w każdym czasie po ekspozycji na ten czynnik.
Reakcja na pleśnie i grzyby
Alergie na pleśnie mają tendencję do koincydencji z mokrymi miesiącami z temperaturą powyżej zera
np. od grudnia do marca w Kalifornii, latem na środkowym zachodzie, cały rok na Florydzie. Bardzo suche stany
takie jak Arizona lub Nevada nie są niestety wolne od obecności wziewnych alergenów pleśniowych, ponieważ
wilgoć w klimatyzatorach powoduje wzrost pleśni, które następnie są rozpowszechniane w przestrzeni
mieszkaniowej. Unikanie alergenu w przypadku pleśni i grzybów może być bardzo trudne, ponieważ te
substancje są bardzo rozpowszechnione w środowisku.
Powszechne źródła alergenów pokarmowych obejmują fermentujące sery, wino, piwo i chleb. Inne
powszechne ale mniej podejrzewane źródła obejmują herbatę, przetworzoną żywność, środki chemiczne do
wypieku ciast, przetworzone soki owocowe, kwasek cytrynowy, substancje dodatkowe ze słodu, czekoladę, sos
sojowy, produkty z pomidorów (przetarte i pozostawione dla poprawienia aromatu), Lactaid i witaminy z grupy
B. Kolonie grzybów na skórze i błonach śluzowych stanowią trzecie żródło ekspozycji, które może wzmacniać
reakcję na inne grzyby w środowisku. Ponieważ różne grzyby z różnych żródeł mają podobne proteiny
powierzchniowe, odpowiedź immunologiczna na grzyby może być krzyżowa, dlatego leczenie takich stanów jak
łupież, stopa atlety, nadmierny rozrost Candida często pomóc w osłabieniu reakcji na inne źródła. Takie reakcje
są przede wszystkim IgE-zależne i noszą symptomy powszechnie wiązane z histaminą takie jak kichanie, wyciek
z nosa i astma. Cięższe stany alergiczne mogą wynikać z ekspozycji na większą liczbę grzybowych cząsteczek, np.
w związku z wykonywanym zawodem. Z powodu masywnej ekspozycji reakcje te są najczęściej typu III i IV i
obejmują przeciwciała klasy IgG, a ich objawami mogą być objawy grypopodobne ze zmęczeniem, rumieniem,
bólem mięśni i stawów, gorączką i nocnymi potami. U osób podatnych kolonie grzybowe mogą stanowić
zagrożenie życia.
Opóżnione reakcje IgG
Typ III reakcji obejmuje formowanie się i odkładanie kompleksów antygen/przeciwciało (Ag/Ab) i
najczęściej związany jest z immunoglobulinami IgG. W przeciwieństwie do natychmiastowych IgE-zależnych
reakcji histaminowych, reakcje typu III są opóźnione, ponieważ przebiegają ze stopniowym formowaniem się
kompleksów immunologicznych. Z powodu opóźnionego występowania objawów o godziny lub nawet
dni po ekspozycji, relacja między pokarmem i objawami jest trudna do uchwycenia. To są te
reakcje, dla których testy alergii pokarmowych mierzące przeciwciała IgG mogą być najbardziej
użyteczne klinicznie.
Reakcje IgG-zależne zazwyczaj wynikają z ekspozycji na nadmiar antygenów w dłuższym okresie czasu.
W przypadku alergii pokarmowej zwiększone wchłanianie jelitowe powiązane z powtarzanym spożywaniem
konkretnego pokarmu, powoduje, że nadmiar antygenu jest prezentowany do systemu immunologicznego.
Formowanie nierozpuszczalnych kompleksów antygen/ przeciwciało skutkuje aktywacją dopełniacza,
uwolnieniem enzymów proteolitycznych, mediatorów komórek tucznych i naczynioaktywnych peptydów oraz
agregacją płytek. Chociaż dopełniacz stymuluje stan zapalny, jednocześnie przeciwdziała progresji od małych
kompleksów do większych, co jest czynnikiem, który pomaga zmniejszać nasilenie objawów. Aktywność
makrofagów powoduje uwolnienie mediatorów zapalnych takich jak interleukina-1, czynnik martwicy
nowotworu, reaktywne formy tlenu i tlenek azotu. Wystąpienie objawów jest przeważnie opóźnione o godziny
albo dni, a objawy różnią się nie tylko ze względu na specyficzną naturę immunologicznego kompleksu ale także
ze względu na tkankę, w której kompleksy są odkładane. Ból głowy, zapalenie naczyń lub nadciśnienie
tętnicze może wynikać z odkładania się kompleksu w przestrzeni naczyniowej; astma, zapalenie pęcherzyków
płucnych, nawracające infekcje mogą wynikać z odkładania się kompleksu w tkankach układu oddechowego;
zmiany dermatologiczne z odkładania się kompleksu w skórze, a bóle stawów z odkładania się kompleksów
w przestrzeni stawowej. Objawy takie jak nieżyt nosa i obrzęk gardła także mogą się pojawić, ponieważ dwa
elementy w kaskadzie komplementu (C3 i C5) są zdolne wywołać uwolnienie histaminy. Każdy układ może
być dotknięty i każdy objaw jest możliwy w zależności od podatności osobniczej. Reakcje mogą trwać wiele
dni.
Immunokompetencja i "Pełne obciążenie"
Chociaż immunologiczna interakcja między przeciwciałem i antygenem pojawia się zawsze gdy
jednostka jest eksponowana na alergogenny pokarm, wystąpienie i nasilenie objawów i zależy od
rozpuszczalności kompleksów i zdolności systemu retikuloendotelialnego do ich usuwania. Makrofagi
wychwytują kompleksy Ag/Ab natychmiast, ale ich pojemność jest ograniczona. W przypadku wydajnej
odpowiedzi immunologicznej czas półtrwania kompleksu może wynosić tylko kilka minut i ekspozycja na
alergeny może NIE wywoływać symptomów, pomimo faktu, że reakcja immunologiczna pojawia się.
Przeładowanie antygenem jednak nasyci pojemność makrofagów skutkując cyrkulacją kompleksów i ich
odkładaniem się w tkance. Osłabiona odporność może prowadzić do tego samego rezultatu, skutkując
wystąpieniem objawów. Ten fenomen "przeładowania" może pomóc wyjaśnić dlaczego ograniczenie ekspozycji
na jeden alergen może powodować, że jednostka lepiej toleruje inne alergeny. Inaczej niż w przypadku
interakcji Ag/Ab, czyszczenie przez makrofagi jest NIE specyficzne. To znaczy, że KAŻDE ograniczenie
zapotrzebowania na makrofagi może służyć ograniczeniu objawów i pozwolić na przyjmowanie innych
pokarmów wywołujących reakcję alergiczną. Ta koncepcja "pełnego załadowania" nie może być jednak
przeceniana. Aż do połowy ubiegłego wieku i pojawienia się rewolucji przemysłowej, choroby, które teraz
nazywamy atopowymi alergicznymi zaburzeniami, nie były rozpoznawane jako jednostki. Nadwrażliwość
wywołująca objawy ze strony oskrzeli i astmę, prawie podwoiła się w latach 80-tych i wczesnych 90-tych.
Wykazano, że zanieczyszczenie powietrza, włączając emisję cząsteczek wydechowych silników diesla, nasila
zarówno produkcję IgE nosowych jak i ekspresję cytokin Th2 oraz może służyć jako nośnik dla pyłków
kwiatowych i innych związków. Alergie pokarmowe mogą rozwinąć się w każdym momencie życia, choć mogą
być także wrodzone. Takie alergie występują zwykle na pokarmy, które matka spożywała często podczas ciąży,
chociaż dziecko wytwarza własne przeciwciała. Ponieważ proteiny z diety matki przechodzą do wód płodowych,
i ponieważ płód jest zdolny do budowania własnych przeciwciał oraz do innych odpowiedzi immunologicznych,
możliwe jest, że uczulanie płodu na te proteiny może zacząć się nawet w pierwszym trymestrze ciąży.
Przeciwciała IgG matki przenikają przez łożysko w czasie ciąży, ale ich poziomy u dziecka zazwyczaj spadają w
ciągu trzech do sześciu miesięcy po urodzeniu. Proteiny z diety matki przekazywane są także do pokarmu.
Ponieważ pewna ilość antygenu przechodzi do mleka matki, ma to prawdopodobnie znaczenie dla rozwoju
tolerancji dziecka na pokarmy, a nadmierna ekspozycja może skutkować nadwrażliwością. Karmione piersią
dzieci, których matki stosują wskazania dietetyczne podczas laktacji, mają znacząco obniżoną częstotliwość
występowania nadwrażliwości. Inaczej niż alergie IgE, alergie IgG-zależne mogą być leczone, po okresie unikania
alergenu oraz po okresie uważania na czynniki przyczyniające się do rozwoju alergii. Chociaż pokarm może być
tolerowany na krótko w pewnym momencie, system immunologiczny "jest rozzłoszczony" w pewnym sensie.
Ponieważ nadwrażliwość jest zapisana " w komórkach pamięci" ciała , odpowiedź może być reaktywowana jeśli
ekspozycja ponownie staje się nadmierna lub zbyt częsta.
Diagnoza
Test alergiczny powinien zawsze być oceniany w związku z klinicznym obrazem pacjenta. Jeśli
mechanizmy czyszczenia immunologicznego pacjenta są efektywne w odwracaniu objawów, ale alergia istnieje,
test może pomóc w zidentyfikowaniu tych pokarmów, które do pewnego stopnia stresują system
immunologiczny. Jeśli osoba jest uczulona na liczne pokarmy, test może także pomóc w zapewnieniu punktu
startowego jeśli chodzi o eliminację.
Testy skórne
Alergie typu I są często diagnozowane przy pomocy testów skórnych lub przy pomocy testów
śródskórnych, często stosowanych w kolejności po negatywnych testach skórnych. Zaleta testów skórnych
polega na szybkich rezultatach, dobrej czułości i zdolności do testowania każdego antygenu. Wadą jest
dyskomfort związany z procedurą, możliwe niebezpieczeństwo wystąpienia anafilaksji, przeciwwskazania do
stosowania leków takich jak leki antyhistaminowe, leki przeciwobrzękowe i obkurczające naczynia, betablokery,
leki działające rozkurczowo na oskrzela, teofilina, oraz możliwa interferencja z chorobami skóry.
Ponieważ testy skórne odzwierciedlają tylko reakcje IgE-zależne, nie mogą informować klinicystów o potencjale
opóźnionych reakcji nadwrażliwości odpowiedzialnych za tak szeroką gamę objawów klinicznych.
Mierzenie przeciwciał
Pomiar przeciwciał specyficznych dla antygenu jest użytecznym narzędziem dla oceny alergii,
szczególnie pokarmowych. Jedno z badań dotyczących małych dzieci wykazało, że 62,5% dzieci z objawami
alergicznymi miało specyficzne przeciwciała IgG i 22,9% miało specyficzne przeciwciała IgE, podczas gdy dzieci
bez objawów alergii pokarmowej nie miały żadnych przeciwciał. Niektóre laboratoria mierzą tylko poziom IgG4
w odpowiedzi na pokarmy, jednak rekomendowane jest mierzenie całkowitego IgG. Chociaż wszystkie podklasy
IgG biorą udział w odpowiedzi immunologicznej, uważa się, że IgG1 jest głównym inicjatorem stanu zapalnego.
Rola IgG4 w alergiach pokarmowych była wielokrotnie dyskutowana. IgG4 nie jest zdolny do aktywacji
komplementu, tak więc nie przyczynia się do prawdziwej reakcji zapalnej, jest zdolny jednak do precypitacji
uwalniania histaminy z bazofili, co może częściowo wyjaśniać podniesione poziomy obserwowane u osób
atopowych i poprawę objawów po usunięciu "pozytywnych" pokarmów z diety. Jednocześnie sugerowano, że
IgG4 może funkcjonować jako przeciwciało "blokujące" w stosunku do reakcji alergicznych, szczególnie, że
poziomy mają tendencję do dramatycznego zwiększania się po udanej immunoterapii IgE-zależnych alergii
pyłkowych. Chociaż IgG4 może indukować uwalnianie histaminy, uwalnianie to wydaje się być bardziej
opóźnione, a reakcja mniej ostra niż reakcja typu I IgE-zależna. Testy in-vitro mają zaletę wygody,
bezpieczeństwa (bez ryzyka anafilaksji), braku interferencji z lekami antyhistaminowymi lub zmianami skórnymi
oraz dobrą powtarzalność wyników. Testy in-vitro pozwalają też na użycie równoległej kontroli w każdym
przypadku. Pozytywna reakcja na test in-vitro wskazuje na obecność alergii u badanej osoby. Jako "pełny test
chemiczny" testy in-vitro mogą stanowić punkt startowy dla programu prób eliminacyjnych. Jako badanie
przesiewowe u osób asymptomatycznych, testy in-vitro mogą ujawnić alergie pokarmowe, które w danym
momencie są efektywnie zarządzane przez system immunologiczny (stąd brak symptomów), ale które mogą się
zamanifestować znacząco w przyszłości, w wypadku zwiększonego obciążenia immunologicznego. Okazjonalnie
test ujawni "ogólnie" niskie poziomy reaktywności IgG u osoby badanej. Kliniczne obserwacje sugerują
możliwość przewlekłego zwiększenia przepuszczalności jelitowej w takich sytuacjach i współistniejącą reakcję
immunologiczną na dużą liczbę absorbowanych antygenów. Wady testów in-vitro obejmują konieczność
pobierania surowicy, niekiedy długą inkubację i możliwość fałszywie negatywnych wyników w kierunku IgE,
które mogą wynikać z wielu czynników. Przeciwciała skierowane przeciwko zmiennym formom antygenów,
które nie są używane w teście, np. pieczone, zepsute albo przetworzone pokarmy, mogą pozostać nie wykryte.
Fałszywie negatywne wyniki mogą być także następstwem immunoterapii, rezultatu "blokowania" produkcji
przeciwciał przez IgG (To jest jeden z mechanizmów stojących za efektywnością immunoterapii alergii IgEzależnych;
antygen teraz chętniej wiąże się z IgG niż z IgE, co zapobiega natychmiastowej i ostrej reakcji
histaminowej). Na koniec, z prawdopodobnym możliwym wyjątkiem alergenów indukujących anafilaksję,
specyficzne immunoglobuliny mają tendencję do stopniowego zanikania w odpowiedzi na eliminację antygenu.
Chociaż czas półtrwania przeciwciał IgE wynosi tylko 3 dni, a czas półtrwania IgG 23 dni, zaabsorbowane
antygeny , które uległy sekwestracji przez wątrobę, mogą być w niektórych przypadkach powoli uwalniane
przez szereg miesięcy skutkując przetrwałą produkcją przeciwciał. Poziomy ich jednak będą wciąż spadały z
upływem czasu, wyjąwszy każdą nową ekspozycję. Ponieważ pokarmy takie jak pszenica, nabiał kukurydza, są
powszechnie używane jako substancje dodatkowe w przetworzonej żywności albo kosmetykach, poziomy IgG
mogą łatwiej utrzymywać się u osoby, która błędnie założyła, że całkowicie wyeliminowała uczulający ją
pokarm. Przeciwciała IgE na alergeny sezonowe mogą być niewykrywalne jeśli są mierzone w czasie
asymptomatycznego okresu.
Diety eliminacyjne
Eliminacja i ponowne wprowadzanie pokarmów jest nieocenionym środkiem określania relacji między
symptomem a konkretnym pokarmem. Typowy protokół obejmuje eliminację wszystkich możliwych
alergogennych pokarmów (zwykłe rutynowe pokarmy w czyjejś diecie) na 1 do 2 tygodni oraz, zakładając
kliniczną poprawę podczas tego czasu, na stopniowym wprowadzaniu jednego pokarmu co 2-3 dni. Jeśli dany
pokarm w jednym posiłku nie daje objawów, w kolejnych posiłkach podawana jest większa ilość tego pokarmu.
Jeśli objawy występują ponownie w ciągu 2-3 dni powtarzanego spożywania pokarmu, pokarm ten uznaje się za
alergogenny i eliminuje z diety. Jeśli objawy nie pojawiają się, pokarm jest włączany do diety hipoalergicznej a
następny pokarm jest testowany w ten sam sposób. Nie ma potrzeby mówić, że ten proces może zabrać szereg
tygodni, w zależności od ilości testowanych pokarmów i wymaga dużo samodyscypliny. Rezultaty jednak są
nieocenione. Pacjent nie tylko może określić, które pokarmy produkują które symptomy, ale kliniczne
doświadczenie poprawy związanej z eliminacją produktu uczulającego oraz doświadczenie pogorszenia po
spożyciu tego produktu, często służy zapewnieniu potrzebnej zachęty dla następczej długoterminowej
eliminacji lub rotacji uczulających pokarmów. Proces ten pomaga również w odkrywaniu NIE-immunologicznie
zależnych reakcji. Jak omówiono wcześniej, związek między pokarmem i objawami, nie oznacza automatycznie
"alergii". Poleganie w procesie diagnostycznym wyłącznie na metodzie diety eliminacyjnej ma kilka wad. Długi
czas potrzebny do zastosowania tej metody oraz wymagana dyscyplina były już wspomniane. Nadwrażliwość
przebiegająca subklinicznie nie będzie tą metodą wykryta. Na koniec istnieje możliwość, że niektóre pokarmy
spożywane jako komponenty "hipoalergicznej" diety są antygeniczne dla danej osoby. W takim przypadku
poprawa symptomów na stosowanej diecie nie następuje i prowadzi to do fałszywego wniosku, że dane
pokarmy nie odgrywają roli w chorobie pacjenta. Łączenie wstępnego testu in-vitro z dietą eliminacyjną
stanowi podejście najbardziej efektywne ze wszystkich i poprawia podatność pacjenta na leczenie.
Leczenie
Poniżej krótko omówiono kilka najbardziej popularnych metod zarządzania alergiami.
Immunoterapia (Odczulanie)
Alergie wziewne są najczęściej leczone połączoną metodą unikania uczulających substancji, jeżeli to
jest możliwe, wraz z immunoterapią, na którą składają się injekcje kolejno rosnących stężeń antygenów. Kiedy
antygen jest wprowadzany do systemu pacjenta, system immunologiczny stopniowo rozwija mieszaną
odpowiedż IgG na ten antygen, chociaż nigdy na tyle silną, żeby spowodować uszkodzenie tkanki. Uważa się, że
przeciwciała IgG blokują cięższą reakcję IgE i objawy zwykle ustępują w ciągu kilku tygodni. Standardowa
immunoterapia nie jest stosowana w procesie odczulania na pokarmy i pleśnie ponieważ duża ekspozycja na
antygeny z różnych źródeł jest już zwykle tak wysoka, że prawdopodobne jest wystąpienie ciężkich reakcji.
Powinno się zauważyć, że chociaż po leczeniu przeciwciała IgE pozostają w systemie, test na obecność IgE we
krwi, może ich nie wykryć z powodu kompetencyjnej inhibicji przez IgG. Ten znaczący spadek jednak wydaje się
pojawiać tylko po około 2 latach odczulania(15).
Leki
Inne standardowe metody leczenia alergii wziewnych obejmują leki antyhistaminowe, leki
przeciwobrzękowe i obkurczające naczynia, glukokortykosteroidy i kromoglikan sodu. Kromoglikan sodu
blokuje degranulację komórek tucznych, chemotaksję eozynofili i neutrofili i uwalnianie meadiatora; z powodu
słabej absorbcji po podaniu drogą doustną, lek ten musi być podawany często, aby utrzymać odpowiednie
stężenie w śluzówkach. Wszystkie te leki mają działanie wyłącznie paliatywne, ale oczywiście mogą uczynić
wielką różnicę u pacjenta, który doświadcza napadów kichania lub lęku związanego z astmą.
Eliminacja alergenu
Najważniejszym komponentem każdego programu alergicznego jest redukcja ekspozycji na uczulający
czynnik. Tak długo jak będzie utrzymywana ekspozycja na alergen, tak długo przeciwciała będą produkowane, a
system immunologiczny pobudzony. Alergie IgE-zależne wydają się być "stałe", tak więc unikanie alergenów
konieczne jest przez całe życie. W odróżnieniu alergie IgG-zależne mogą być odwracalne z upływem czasu.
Pokarmy uczulające najlepiej jest eliminować z diety na minimum 3 miesiące, szczególnie te, które wywołują
najcięższe objawy lub dają najwyższe wyniki w testach in-vitro. Dobrze jest też ograniczyć w diecie pokarmy
należące do tej samej grupy co pokarmy uczulające. Uczulenie na małże na przykład, może wskazywać na
większe prawdopodobieństwo uczulenia na ostrygi, przegrzebki, kałamarnice i inne z rodziny "mięczaków".
Reakcja krzyżowa jednak relatywnie nieczęsto się zdarza, a podatność pacjenta musi być zawsze brana pod
uwagę.. Należy też zwracać uwagę na możliwość obecności uczulających pokarmów w innych produktach jak
np. jajka zawartego w majonezie. Eliminacja uczulających pokarmów zapewnia systemowi immunologicznemu
odpoczynek. Poziomy przeciwciał stopniowo spadają, kompleksy immunologiczne są czyszczone a objawy
ulegają poprawie. Mniej uczulające pokarmy często są początkowo tolerowane, jeżeli przyjmowane są nie
częściej niż co 4 dni; jednak tolerancja jest różna u różnych osób i aby uzyskać poprawę stanu klinicznego u
pacjentów z silniejszymi objawami, może okazać się konieczne czasowe wyeliminowanie z diety nawet
pokarmów z reaktywnością 1+.
Inne okoliczności
W przypadku reaktywności na pleśnie, drożdże lub grzyby, zwykle jest użyteczne leczenie wszystkich
współistniejących infekcji. Przykłady obejmują grzybicę skóry, stopę atlety, grzybicę pachwin, a także przerost
drożdży pochwowych lub jelitowych. Takie postępowanie może pomóc wyeliminować reakcje krzyżowe i
obniżyć całkowite obciążenie systemu immunologicznego. Ponieważ przyjmuje się, że alergie IgG są wynikiem
przemieszczania się antygenów pokarmowych przez przepuszczalną ścianę jelitową, zwrócenie uwagi na
poprawę stanu jelita jest warunkiem koniecznym dla przeciwdziałania dalszym problemom. Nie jest niezwykłe
dla osoby, która spożywa sojowe pokarmy np. jako substytut dla pokarmów takich jak mleko krowie i pszenica,
by nagle stwierdzić, że jest teraz niezdolna do tolerowania soi po kilku miesiącach. Ocena przepuszczalności
jelitowej, jak również dokładna analiza kału, mogą pomóc w rozpoznaniu "nieszczelnego jelita" oraz
przyczyniających się czynników takich jak niestrawność, złe wchłanianie, zaburzenia równowagi flory, niedobór
wydzielniczego IgA i uszkodzenie śluzówki z powodu infekcji albo czynników takich jak niesterydowe leki
przeciwzapalne. Skorygowanie tych zaburzeń może pomóc zredukować prawdopodobieństwo rozwoju
dodatkowych alergii.