Badanie stężenia kinazy kreatynowej CK-MB w diagnostyce leczenia zawału serca

Schorzenia i wady układ krążenia, układu sercowo-naczyniowego, nadciśnienie tętnicze, choroby tętnic i żył
admin. med.

Badanie stężenia kinazy kreatynowej CK-MB w diagnostyce leczenia zawału serca

Post autor: admin. med. »

Znaczenie kliniczne:
Badanie polega na pomiarze stężenia kinazy kreatynowej (CK-MB) i służy przede wszystkim do potwierdzenia lub wykluczenia zawału. CK-MBmass wykorzystywane jest także w ocenie reperfuzji po zastosowanym leczeniu fibrynolitycznym, w ocenie ryzyka wystąpienia zawału i śmierci w ciągu następnych miesięcy u pacjentów z niestabilną chorobą wieńcową. Test jest nieprzydatny w ocenie późnej fazy zawału.CK-MB (CK-2) jest jedną z cytozolowych dimerycznych izoform kinazy kreatynowej, występującą przede wszystkim w mięśniu sercowym (25-46% aktywności), a w mniejszych ilościch w mięśniach szkieletowych
(<5%). Jest dobrym markerem uszkodzenia komórek mięśniowych (miocytów) niemniej jego stężenie wzrasta także w przebiegu chorób nerek.
Zwiększenie swoistości oznaczenia w stosunku do serca osiąga się stosując współczynnik: (CK-MBmass/CKakt)*100%, w przypadku którego uzyskanie wartości <2,5% wskazuje na uszkodzenie mięśni szkieletowych.
Wzrost stężenia CK-MBmass w zawale serca obserwuje się ok. godzinę wcześniej niż zmiany aktywności CK (początek 3,5 - 4 godzin, maksimum 12 - 24 godziny, normalizacja 3 dni od pojawienia się objawów). Wskazane jest wykonanie seryjnych oznaczeń (np. 0, 2, 4, 8 godzin od przyjęcia do szpitala). Brak przyrostu stężenia po 7-8 godzinach od wystąpienia objawów jest podstawą do wykluczenia zawału serca z blisko 95% prawdopodobieństwem.

Przyczyny zmian:
Przyczyny wzrostu stężenia: choroby mięśnia sercowego, choroba wieńcowa, zawał, zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie wsierdzia, zapalenie osierdzia, zabiegi kardiochirurgiczne, postępująca dystrofia mięśniowa, dystrofia typu Duchenna, zapalenie mięśni, zapalenie wielomięśniowe, zapalenie skórno-mięśniowe, rozpad mięśni prążkowanych (rabdomioliza), uraz, zatrucie alkoholowe, wstrząs, drgawki, zastrzyki domięśniowe, znaczny długotrwały wysiłek fizyczny, niedoczynność tarczycy, makroformy-CK.

Najczęściej stosowane w diagnostyce:
Zawał serca, choroba wieńcowa, uraz, choroby mięśni szkieletowych, niedoczynność tarczycy, rabdomioliza, wstrząs, zatrucie alkoholowe, serce, mięśnie szkieletowe.

Przygotowanie pacjenta:
Pacjent przed badaniem powinien unikać znacznego wysiłku fizycznego (np. forsownego marszu), oraz nie powinien mieć wykonywanych zastrzyków domięśniowych.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post