Zapalenie opryszczkowate skóry

Choroby skóry, włosów, paznokci, nowotwory (czerniak złośliwy, rumień guzowaty)
Chorób, przenoszone drogą płciową,HIV
admin. med.

Zapalenie opryszczkowate skóry

Post autor: admin. med. »

Zapalenie opryszczkowate skóry, inaczej zespół jelitowo-skórny, jest schorzeniem przebiegającym ze zmianami skórnymi o charakterze pęcherzyków i grudek. Poza tym stwierdza się tzw. glutenozależną enteropatię, która jest zazwyczaj bezobjawowa.

U większości chorych na zapalenie opryszczkowate skóry obserwuje się anatomiczne nieprawidłowości w jelicie cienkim pod postacią spłaszczenia lub zaniku kosmków jelitowych typu choroby trzewnej, jednak zazwyczaj nie stwierdza się objawów złego wchłaniania. Symptomy te dotyczą najczęściej dzieci.

W obrazie morfologicznym występują nacieki zapalne w blaszce właściwej i w nabłonkach kosmków jelitowych. Cechą charakterystyczną jest nieustępowanie nacieku zapalnego pod wpływem zastosowanej diety bezglutenowej, nawet jeśli dojdzie do całkowitej regeneracji kosmków. Skutki tego zjawiska nie zostały wyjaśnione.

Czynnikami wywołującymi zapalenie opryszczkowate skóry są uwarunkowania genetyczne manifestujące się nietolerancją glutenu. Mechanizm, w którym równocześnie dochodzi do rozwoju nieprawidłowości skórnych nie został wyjaśniony. Wiadomo, że w brodawkach skórnych dochodzi do odkładania się złogów immunoglobulin klasy IgA, niekiedy z domieszką również innych przeciwciał i dopełniacza.

Za związek zmian skórnych w zapaleniu opryszczkowatym skóry z enteropatią glutenozależną przemawia ich ustępowanie pod wpływem długotrwałego stosowania diety bezglutenowej i nawroty po wprowadzeniu diety normalnej, zawierającej gluten.

Objawy zapalenia opryszczkowatego skóry
Zapalenie opryszczkowate skóry przebiega z wielopostaciowymi wysypkami. W obrazie klinicznym obserwuje się zarówno grudki, jak i rumienie, wykwity typu pokrzywkowatego, czy drobne pęcherzyki o opryszczkowatym lub fesonowatym ułożeniu. Okresowo w niektórych nawrotach choroby mogą pojawiać się pęcherze o większych wymiarach. Cechą charakterystyczną jest symetria obserwowanych zmian.

Najczęściej nieprawidłowości zlokalizowane są na łokciach i kolanach, w okolicy krzyżowej kręgosłupa i na pośladkach, nieraz obejmują skórę okolicy łopatek i głowy wraz z twarzą.

W przebiegu zapalenia opryszczkowatego skóry obserwuje się objawy ogólnoustrojowe pod postacią świądu i pieczenia, które nie są adekwatne do stopnia nasilenia zmian skórnych i mogą być dominującymi symptomami.

Najczęściej stan ogólny chorych jest dobry. U dzieci choroba trzewna może poprzedzać pojawienie się zmian skórnych nawet o wiele lat.

Przebieg zapalenia opryszczkowatego skóry jest wieloletni, choroba ma skłonności do nawrotów. Niekiedy objawy utrzymują się przez okres całego życia. Ważne jest, że tolerancja na pokarmy zawierające gluten jest zróżnicowana u poszczególnych pacjentów.

Czynnikiem zaostrzającym lub prowokującym pojawienie się nieprawidłowości może być jod, który jest składnikiem wielu preparatów leczniczych, występuje w większych ilościach w niektórych pokarmach (np. w rybach morskich, wiśniach, jajach, grochu i innych) lub w powietrzu, zwłaszcza w nadmorskich okolicach.

Rozpoznanie zapalenia opryszczkowatego skóry
Ustalenie rozpoznania zapalenia opryszczkowatego skóry jest możliwe po wykazaniu typowych wykwitów skórnych o wielopostaciowym charakterze i symetrycznym rozmieszczeniu w specyficznych lokalizacjach. Ponadto świąd i pieczenie, nieraz znacznie nasilone, oraz przewlekły przebieg schorzenia, mogą wskazywać na zapalenie opryszczkowate skóry.

Badaniami potwierdzającymi są: ocena histologiczna tkanek zajętych przez proces chorobowy (wykazanie mikroropni w brodawkach skórnych), ocena immunologiczna skóry (stwierdzenie ziarnistych złogów przeciwciał klasy IgA) oraz badania laboratoryjne surowicy krwi pacjenta (potwierdzenie obecności typowych przeciwciał w przypadku współistnienia enteropatii glutenozależnej).

W rozpoznaniu różnicowym zapalenia opryszczkowatego skóry ważne jest wykluczenie pemfigoidu, który może dawać podobne objawy kliniczne, jednak w jego przebiegu obecne są stosunkowo duże pęcherze o nieregularnym rozmieszczeniu. Ponadto nie stwierdza się objawów ogólnoustrojowych w pemfigoidzie.

Poza tym różnicowaniezapalenia opryszczkowatego skóry obejmuje wysypki rozwijające się po przyjęciu niektórych preparatów farmakologicznych, istotne znaczenie ma w tych przypadkach wywiad chorobowy z uwzględnieniem stosowania leków.

Dodatkowo nie stwierdza się w ich przebiegu opryszczkowatego układu zmian skórnych, które są najczęściej rozsiane na znacznych obszarach i cechują się szybkim przebiegiem klinicznym ze słabo zaznaczonymi objawami ogólnoustrojowymi. Nieprawidłowości ustępują po odstawieniu środków farmakologicznych.

Leczenie zapalenia opryszczkowatego skóry
Terapia opryszczkowatego zapalenia skóry polega na ogólnoustrojowym stosowaniu preparatów sulfonowych, które korzystnie wpływają na wykwity skórne, nie powodują jednak ustępowania zmian jelitowych (dieta bezglutenowa normalizuje nieprawidłowości jelitowe, a jej wpływ na wysypki obserwowany jest dopiero po upływie 7-8 miesięcy, co pozwala na obniżenie dawek sulfonów, a w niektórych przypadkach również na ich odstawienie).

Istotne jest, że stopień nietolerancji glutenu jest zróżnicowany u poszczególnych chorych. Część z nich wymaga zastosowania bezwzględnej diety bezglutenowej, u innych wystarczające jest jedynie zredukowanie ilości przyjmowanego glutenu. Ustalenie progu nietolerancji tego składnika pokarmowego wymaga często wielu lat obserwacji.

Rozwój nowotworów złośliwych przewodu pokarmowego jest prawdopodobnie związany z nieprzestrzeganiem diety bezglutenowej, która może mieć działanie zapobiegawcze. Przewlekłe podawanie sulfonów wywołuje u części pacjentów szereg działań niepożądanych, przede wszystkim niedokrwistość, żółtaczkę lub nieprawidłowe funkcjonowanie obwodowego układu nerwowego.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post