Reumatoidalne zapalenie stawów

Różne informacje,czasem dziwne a czasem bardzo interesujące, o badaniach medycznych
admin. med.

Reumatoidalne zapalenie stawów

Post autor: admin. med. »

Postępy w reumatologii w 2015 roku. Reumatoidalne zapalenie stawów
prof. dr hab. n. med. Irena Zimmermann-Górska
Postępy w reumatologii w 2015 roku
Reumatoidalne zapalenie stawów

W piśmiennictwie dotyczącym reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS) poruszono kilkakrotnie problem jego związku z chorobami sercowo-naczyniowymi (ChSN), ukazały się także liczne doniesienia o postępach w farmakoterapii.

Na zwiększoną częstość występowania ChSN w przebiegu RZS i związaną z tym śmiertelność zwrócono uwagę w ostatnich latach ubiegłego wieku. Stwierdzono, że około połowy chorych na RZS umiera z powodu ChSN. Najczęściej dochodzi do zawału serca lub niestabilnej choroby wieńcowej, udaru mózgu i choroby tętnic obwodowych. Uznano, że to duże ryzyko ChSN u chorych na RZS jest związane z procesem zapalnym i zaburzeniami immunologicznymi prowadzącymi do miażdżycy. W 2015 roku przeprowadzono w dużej grupie chorych badania mające na celu stwierdzenie, jaki wpływ na ryzyko wystąpienia ChSN ma czas trwania RZS i jego aktywność. Okazało się, że ryzyko ChSN jest związane z nasileniem aktywności procesu zapalnego, natomiast nie wykazuje korelacji z czasem trwania choroby.1 Znaczenie aktywności RZS jako czynnika ryzyka ChSN potwierdzili także inni badacze.2,3 Solomon i wsp. opracowali skalę oceny tego ryzyka, dodając do tradycyjnych czynników (wiek >50 lat, płeć męska, cukrzyca, hiperlipoproteinemia) te związane z RZS. Zaliczono do nich: stopień aktywności choroby, stopień niepełnosprawności, czas trwania objawów, przyjmowanie glikokortykosteroidów (GKS), obecność czynnika reumatoidalnego i przeciwciał przeciwko cyklicznemu cytrulinowanemu peptydowi (anty-CCP), guzki reumatoidalne oraz nadżerki kostne.4 Według autorów na podstawie opracowanej przez nich skali można ocenić ryzyko wystąpienia ChSN i konieczność redukcji czynników modyfikowalnych, takich jak palenie tytoniu, hipercholesterolemia, stosowanie GKS.

W leczeniu chorych na RZS przestrzega się ostatnio zasady wykorzystywania „okna terapeutycznego”, czyli okresu, w którym jest największa szansa uzyskania remisji. Okres ten to zdaniem ekspertów pierwsze 3 miesiące od wystąpienia pierwszych objawów choroby (ból, obrzęk stawów). Już wtedy należy zastosować leki modyfikujące proces chorobowy (LMPCh).5 Nie wyjaśniono jednak, dlaczego w tym okresie choroba jest szczególnie podatna na leczenie. Niestety rozpoznanie często jest znacznie opóźnione z powodu późnego zgłoszenia się chorego do lekarza lub długiego oczekiwania na konsultację reumatologiczną.6

Zasady leczenia chorych na RZS zostały ostatnio opracowane przez ekspertów American College of Rheumatology (ACR) w postaci wytycznych.7 U chorych we wczesnym okresie choroby należy stosować klasyczne syntetyczne LMPCh – głównie metotreksat (MTX) w monoterapii. Jeżeli aktywność choroby się nie zmniejsza, zaleca się kojarzenie tych leków – MTX + sulfasalazyna, MTX + hydroksychlorochina, sulfasalazyna + hydroksychlorochina lub + leflunomid, z równoczesnym zastosowaniem GKS albo inhibitorów czynnika martwicy nowotworów (TNF), lub zastosowanie innego leku biologicznego w połączeniu z MTX lub bez niego. GKS powinno się stosować w możliwie małych dawkach i możliwie krótko (także wtedy, gdy dochodzi do zaostrzenia choroby w jej dalszym przebiegu).

U chorych z rozpoznanym RZS postępowanie powinno być podobne – jeżeli monoterapia klasycznymi syntetycznymi LMPCh nie pozwala na uzyskanie poprawy, należy te leki ze sobą kojarzyć lub dodać inhibitor TNF, inny lek biologiczny albo tofacytynib.8

W okresie remisji należy zmniejszać dawki leków, w przypadkach z małą aktywnością choroby – kontynuować leczenie.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post