SZCZEPIENIE OCHRONNE

Choroby dziecięce, opieka nad dzieckiem oraz rozwój.
admin. med.

SZCZEPIENIE OCHRONNE

Post autor: admin. med. »

Szczepienia ochronne odgrywają decydującą rolę w profilaktyce chorób zakaźnych. Przyczyniają się one do zmiany sytuacji epidemiologicznej chorób zakaźnych na świecie. Czasami spotykamy się z opinią, że choroby wieku dziecięcego należy przechorować, ale jest to pogląd, do którego musimy podejść bardzo ostrożnie.

Wiele bowiem chorób zakaźnych okresu dziecięcego niesie za sobą ryzyko ciężkiego przebiegu, a często powikłań, do zgonu włącznie. Takim przykładem jest odra, której to wirus nadal jest przyczyną wielu powikłań w postaci ciężkich zapaleń płuc, podgłośniowych zapaleń krtani oraz najcięższego powikłania ( często prowadzącego do zgonu ) ostrego zapalenia mózgu i rdzenia.

Szczepienia obowiązkowe - zgodnie z Programem Szczepień Ochronnych ( PSO ) wykonywane są przeciwko 10 chorobom zakaźnym, tj. przeciw gruźlicy, wirusowemu zapaleniu wątroby typu B, błonicy, tężcowi, krztuścowi, poliomyelitis, odrze, śwince, różyczce, zakażeniom Haemophilus influenzae typu b. Oprócz szczepień obowiązkowych PSO zawiera również szczepienia zalecane przeciw kilku chorobom takim jak: wirusowe zapalenie wątroby typu A, rotawirusom, grypie, kleszczowemu zapaleniu mózgu, ospie wietrznej, zakażeniom wywołanym przez Neisseria menigitidis oraz Streptococcus pneumoniae.

Szczepionki skojarzone

W związku z coraz to większą ilością szczepień podawanych małym pacjentom w pierwszych miesiącach życia zaistniała konieczność jednoczesnego podania kilku szczepionek. Wiele z nich można podawać jednoczasowo, ale w różne, odległe od siebie miejsca. Jednakże ilość miejsc, w które zalecane jest podanie szczepienia przestaje być wystarczająca i producenci szczepionek zaczęli tworzyć szczepionki skojarzone, powoli wypierające z kalendarza szczepionki monowalentne.

Szczepionki monowalentne – to takie, które zawierają jeden typ określonego drobnoustroju lub antygeny pochodzące od jednego typu drobnoustroju, np. typ I wirusa polio
Szczepionki poliwalentne - to takie, które zawierają więcej niż jeden typ określonego drobnoustroju, np. typ I, II , III wirusa polio

Szczepionki skojarzone – zawierają kilka drobnoustrojów lub antygeny pochodzące z kilku typów drobnoustrojów uodparniające przeciwko kilku chorobom zakaźnym. Rodzice często mają wątpliwości dotyczące tak dużej ilości szczepień u swoich pociech i z tymi wątpliwościami bardzo często zgłaszają się do swojego pediatry. Trzeba podkreślić, jak ważną rolą pediatry jest wytłumaczenie rodzicom po co i dlaczego szczepimy w ten czy inny sposób. Skuteczność szczepionek wzrasta przy ich jednoczesnym podaniu. Ilość reakcji ubocznych w takich sytuacjach jest taka sama, jak w przypadku stosowania pojedynczej dawki szczepionki.

Do szczepionek skojarzonych, coraz częściej zastępujących nam szczepienia monowalentne z kalendarza szczepień, zaliczamy na przykład: Infanrix, Tripacel, Infanrix, Infanrix IPV Hib, Pentaxim, Infanrix hexa, zawierające różne kombinacje szczepionek przeciwko błonicy, tężcowi, krztuścowi, wzw B i przeciwko zakażeniom Haemophilus influenzae typu b. Od kilku lat (2004r) mamy również w PSO w części obowiązkowej skojarzone preparaty przeciwko odrze, śwince i różyczce ( MMR II , Priorix ).
BEZPIECZEŃSTWO SZCZEPIEŃ OCHRONNYCH

Rodzice bardzo często kształtują swoje opinie na podstawie prasy codziennej, programów telewizyjnych a w ostatnim okresie również poprzez internet. Oto kilka ważnych informacji dotyczących bezpieczeństwa stosowanych szczepionek:

nie ma dowodów na ryzyko wystąpienia autyzmu po szczepieniu MMR II
tiomersal ( etylen rtęci) zawarty w wielu szczepionkach jako substancja hamująca rozwój bakterii i innych patogenów nie wykazuje właściwości toksycznych
nie ma dowodów na to, aby szczepienia powodowały alergie, stwardnienie rozsiane, cukrzycę typu 1, zespół nerczycowy czy zapalenia stawów
zdarzają się natomiast (nie zawsze) odczyny poszczepienne w postaci zaczerwienienia, obrzęku w miejscu ukłucia, ewentualnie stany podgorączkowe

OGÓLNE ZASADY WYKONYWANIA SZCZEPIEŃ

Główną zasadą jest, że nie wykonuje się szczepień w ostrych stanach chorobowych oraz w zaostrzeniu przewlekłego procesu chorobowego. Należy przy tym pamiętać, że o wykonaniu szczepienia, decyduje lekarz po zebraniu wywiadu od rodziców ( wywiad taki powinien zawierać dane o przebytych chorobach, przyjmowanych lekach, kontakcie z chorobami zakaźnymi, alergiach oraz o reakcjach po poprzednich szczepieniach ) oraz po dokładnej ocenie stanu zdrowia pacjenta.

Odstępy pomiędzy szczepieniami: według dotychczasowych zaleceń odstęp pomiędzy podaniem dwóch dowolnych szczepionek wynosił 4 tygodnie, za wyjątkiem podania dwóch żywych szczepionek, gdzie było to 6 tygodni. Obecnie odstęp między podaniem dwóch różnych inaktywowanych szczepionek może być dowolny, za wyjątkiem dwóch żywych podawanych parenteralnie - gdzie wynosi 4 tygodnie.

Należy pamiętać, że odstępy pomiędzy kolejnymi dawkami tej samej szczepionki nie mogą być krótsze niż 4 tygodnie. Dopuszczalne jest skrócenie odstępów czasowych pomiędzy dwiema dawkami tej samej szczepionki o mniej niż 4 dni lub o 4 dni przed ukończeniem wieku zalecanego wg PSO – nie wpłynie to w istotny sposób na odpowiedź poszczepienną. Jednak gdy kolejna dawka danego preparatu szczepionkowego zostanie podana 5 dni wcześniej lub na 5 dni przed osiągnięciem danego wieku do szczepienia – szczepienie należy powtórzyć.

Prowadzenie terapii podtrzymującej w trakcie długotrwałego odczulania nie zaburza prawidłowej odpowiedzi poszczepiennej. Podawanie preparatów immunostymulujących np. Ribomunyl, Luivac, Bronchovaxom czy IRS 19, nie stanowi przeszkody w wykonywaniu szczepień.

WYBRANE SZCZEPIENIA OBOWIĄZKOWE

Tężec (szczepionka zabita) - wprowadzenie szczepień po II wojnie światowej okazało się bardzo efektywne. Obecnie w Polsce notuje się 20-30 zachorowań rocznie, głównie wśród ludzi starszych. W tym miejscu należało by wspomnieć na temat profilaktyki przeciwtężcowej, stosowanej w momencie zranienia: osoby nie szczepione, z niepełną historią szczepień oraz, gdy od ostatniej dawki przypominającej minęło więcej niż 10 lat - należy zastosować uodpornienie czynno-bierne, czyli podać jedną dawkę szczepionki Td (lub TT) oraz domięśniowo immunoglobulinę przeciw tężcową. Osoby ze szczepieniem podstawowym lub gdy od ostatniego szczepienia minęło 5 – 10 lat, podajemy jedną dawkę szczepionki Td (TT). Osoby szczepione podstawowo lub jeśli od ostatniej dawki minęło mniej niż 5 lat nie wymagają podawania szczepionki Td (TT).
Krztusiec (szczepionka zabita) - w ostatnich latach obserwuje się wzrost zachorowań na krztusiec. Spada odporność poszczepienna w grupie wiekowej 5-15lat, stąd wprowadzono do kalendarza w 6 roku życia szczepionkę zawierającą komponentę krztuścową tzw. acelularną. Szczepionka DTaP (acelularna) może być stosowana w pierwotnym uodpornieniu niemowląt, jak również jako dawka przypominająca u dzieci dotychczas szczepionych DTP (pełnokomórkowa). Na podstawie wieloletnich obserwacji stwierdzono, że szczepionka DTaP wywołuje mniej odczynów poszczepiennych w postaci reakcji miejscowych oraz stanów gorączkowych niż szczepionka DTP.
Błonica (szczepiona zabita) – od kilku lat nie obserwuje się w Polsce zachorowań na błonicę.
Poliomyelitis (szczepiona żywa - OPV lub zabita IPV) - Polska bierze udział w Programie Wykorzenienia Poliomyelitis (realizowanym przez WHO od 1988r). W Polsce obowiązuje mieszany kalendarz szczepień: 3 dawki zabitej szczepionki IPV w pierwszych dwóch latach życia (immunizacja w tym okresie najczęściej kojarzona jest ze szczepieniami przeciwko błonicy, tężcowi, krztuścowi, Haemophilus influenzae, wzw B), oraz jednej dawki szczepionki żywej podawanej w 6 roku życia. Zastosowanie szczepionki IPV – zabitej, ma na celu uniknięcie zagrożenia wystąpieniem porażeń wiotkich, związanych ze szczepieniem OPV – szczepionką żywą. Natomiast szczepionka OPV dodatkowo indukuje miejscową odporność śluzówki jelita. Na podstawie obserwacji w krajach, gdzie nie stosuje się w ogóle szczepionki żywej a tylko zabitą, stwierdzono prawidłowa ochronę przeciwciał zabezpieczającą przed wystąpieniem poliomyelitis.
Wirusowe zapalenie wątroby typu B, tzw. żółtaczka wszczepienna – (szczepionka zabita) od 1994 roku wprowadzono do kalendarza szczepienie przeciwko wzw B jako szczepienie obowiązkowe i od tej pory stopniowo zmniejsza się liczba nowych zachorowań na wzw B. Szczepione są wszystkie dzieci w pierwszym roku życia oraz młodzież, która nie została objęta szczepieniami w pierwszym roku życia, czyli w 14 roku życia. Rokrocznie organizowane są tzw. „żółte dni”, w czasie których namawia się pacjentów, którzy nie zostali objęci programem szczepień, do zaszczepienia przeciwko wzw A i B, .
Odra, świnka i różyczka (szczepionka żywa) - od 2004r w miejsce monowalentnej szczepionki przeciwko odrze wprowadzono skojarzoną, potrójną szczepionkę przeciwko odrze, śwince i różyczce. Od 2005r tą samą potrójną szczepionkę, zalecono również jako drugą dawkę i jest ona podawana w 10 roku życia, (w 11 i 12 roku życia dotyczy dzieci nie zaszczepionych w 10 roku życia). Wykonanie w 7 roku życia szczepienia preparatem monowalentnym przeciwko odrze, czy też skojarzonym MMR (odra, świnka i różyczka), nie stanowi przeszkody w szczepieniu MMR wg nowego programu. Brak monowalentnej szczepionki przeciwko śwince uzasadnia użycie szczepionki MMR, pomimo zaszczczepienia dziecka dotychczas monowalentnym szczepionkami przeciw odrze, z zachowaniem 4 tygodniowego odstępu pomiędzy dawkami. Przebycie którejkolwiek z chorób również nie jest przeciwwskazaniem do podania szczepionki MMR, jednakże dopiero po 2 miesiącach od przechorowania.
Zakażenia Haemophilus influenzae typu b (szczepionka zabita)– bakterie te są przyczyną ciężkich zakażeń: zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu, zapalenia nagłośni, posocznicy, zapaleń płuc i wielu innych, szczególnie narażone są niemowlęta oraz dzieci do 5 roku życia. Wśród dzieci uczęszczających do żłobka, do przedszkola oraz przebywających w domach dziecka obserwuje się duży odsetek nosicielstwa tej bakterii, stąd od 2004r. wprowadzono obowiązkowe szczepienie przeciwko HiB wśród dzieci z domów dziecka, od 2006r dotyczyło ono również dzieci z rodzin wielodzietnych, czyli powyżej 3 dziecka w rodzinie. Od 2007r szczepienie przeciwko zakażeniom Haemophilus influenzae typu b weszło do kalendarza szczepień jako obowiązkowe.

WYBRANE SZCZEPIENIA ZALECANE

Zakażenia Streptococcus pneumoniae (szczepionka zabita) - bakteria ta jest odpowiedzialna za występowanie nawracających zapaleń uszu u małych dzieci, u starszych dzieci zapaleń zatok, ciężkich zapaleń płuc, posocznicy oraz zapaleń opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu. Najbardziej narażone są dzieci poniżej 2 roku życia oraz osoby po 65 roku życia. W grupie dzieci uczęszczających do żłobka i przedszkola stwierdzono 60% nosicielstwa tej bakterii, co w sytuacjach obniżonej odporności może zwiększać prawdopodobieństwo rozwinięcia inwazyjnej choroby pneumokokowej. Zachorowania najczęściej występują w miesiącach zimowych, wczesną wiosną. Do niedawna nie było jeszcze skutecznej szczepionki przeciwko pneumokokom dla niemowląt i małych dzieci. Dostępne na rynku 23-walentne szczepionki, nie wykazywały wystarczającej immunogenności u dzieci poniżej 2 roku życia. We wrześniu 2006r pojawiła się na rynku szczepionka 7-walentna, skierowana dla dzieci od 2 miesiąca życia do 5 roku życia. W zależności od wieku dziecka, w jakim podajemy pierwszą dawkę, zalecane są różne schematy – 4, 3, 2 i 1 dawkowy. Zaszczepienie dzieci preparatem 7-walentnym (Prevenar), nie neguje podania szczepionki 23-walentnej (Pneumo-23, Pneumovax 23), u dzieci powyżej 24 miesiąca życia, będących w grupach wysokiego ryzyka.
Zakażenia rotawirusowe (szczepionka żywa) - od 2007r. w PSO, w związku z licznymi zachorowaniami na tzw. biegunki rotawirusowe, w części dotyczącej szczepień zalecanych pojawiła się informacja na temat szczepienia przeciwko rotawirusom.. Rotarix oraz Rota Teq, są szczepionkami doustnymi i zalecane są dzieciom w celu nabycia odporności na zakażenia przewodu pokarmowego, o etiologii Rotavirusowej. Przebieg tych zakażeń może być bardzo różnorodny, począwszy od łagodnych biegunek, poprzez umiarkowane, do stanów ciężkiego odwodnienia. Im młodszy pacjent, tym łatwiej o zaburzenia wodno-elektrolitowe wynikające ze znacznego odwodnienia i tym częściej wymaga hospitalizacji. I właśnie do tych pacjentów ma być skierowane to szczepienie.
Zakażenia Neisseria meningitidis typu C – (szczepionka zabita) bakterie te są przyczyną bardzo ciężkich zapaleń opon mózgowo-rdzeniowych, mózgu oraz posocznicy. Szczyt zachorowań występuje w wieku do 4 lat oraz między 14 i 20 roku życia. Zalecenia szczepienia dotyczą dzieci z rejonów zagrożonych zwiększonym występowaniem tych zakażeń oraz dzieci z zaburzoną odpornością.
Ospa wietrzna -(szczepionka żywa) - większość chorujących dzieci ma przebieg dość łagodny, ale nie można wykluczyć powikłań w postaci zapaleń nerek, płuc, stawów oraz opon mózgowo-rdzeniowych. Szczególnie ciężki przebieg ospy wietrznej obserwuje się u noworodków i niemowląt oraz u osób poddanych leczeniu immunosupresyjnemu. Szczepionka przeciwko ospie wietrznej ujęta jest w PSO w części szczepień zalecanych dla dzieci, które nie chorowały na tę chorobę oraz dla dzieci i młodzieży z ostrą białaczką limfoblastyczną w okresie remisji. Od 9 miesiąca życia do 12 roku życia, zalecana jest jedna dawka, powyżej 12 roku życia - 2 dawki. Szczepienia dotyczą jedynie osób, które nie chorowały i nie były szczepione.
Wirusowe zapalenie wątroby typu A, tzw. żółtaczka pokarmowa (szczepionka zabita) – to szczepienie kierowane jest przede wszystkim do dzieci, przebywających w dużych zbiorowiskach typu żłobek, przedszkole, domy dziecka. Przebieg kliniczny zakażenia u małych dzieci jest często bezobjawowy, stąd bardzo łatwo o przeoczenie tej choroby.
Grypa – szczepionka przeciwko grypie przygotowywana jest co roku w oparciu o wirusy odpowiedzialne za występowanie grypy w danym sezonie zimowym. Szczepionka ta zalecana jest głównie w grupie osób z przewlekłymi chorobami dróg oddechowych, serca, nerek, cukrzycą, zaburzeniami odporności a także wśród dzieci w wieku 6-23miesiące. Dzieci w wieku 6- 35 miesiące otrzymują 1 lub 2 dawki 0,25ml (dwie dawki dotyczą zawsze dzieci poniżej 8 roku życia i szczepionych po raz pierwszy przeciw grypie ), od 36 miesiąca życia podawana jest dawka jak dla dorosłych - 0,5ml.
Kleszczowe zapalenie mózgu i opon mózgowo-rdzeniowych (szczepionka zabita)– zapalenia mózgu i opon mózgowo-rdzeniowych przenoszone są przez kleszcze. Największa liczba zachorowań obserwowana jest w okresie letnim ( lipiec, sierpień), szczepienie to zalecane jest dla dzieci przebywających w czasie wakacji na obszarach zalesionych. Wilgotne lato i łagodna zima sprzyjają rozprzestrzenianiu się kleszczy. Pełny cykl szczepienia składa się z trzech dawek, należy powtarzać co 3 lata. Istnieje możliwość profilaktyki po ukąszeniu przez kleszcza. Jest to możliwe tylko do 96 godzin po ukąszeniu.

Szczepienia ochronne odgrywają niebagatelna rolę i są jednym z najistotniejszych elementów profilaktyki chorób zakaźnych. Preparaty, którymi obecnie dysponujemy, mają szeroki profil bezpieczeństwa. Podane prawidłowo i zgodnie z kalendarzem szczepień, nie powinny manifestować skutków ubocznych i działań niepożądanych. Stosowane według wytycznych i zaleceń zawartych w Programie Szczepień Ochronnych, przynoszą ogromne korzyści, pozwalając unikać kłopotów związanych z występowaniem chorób, przed którymi mają chronić.

wiek

szczepienia obowiązkowe wg PSO

szczepienia proponowane przez MEDICAL BETA z wykorzystaniem szczepionek zalecanych w PSO
Wersja ekonomiczna Wersja kompleksowa
Pierwsza doba
po urodzeniu WZW B, BCG Oba szczepienia wykonywane są w pierwszej dobie po urodzeniu w szpitalu
Po 6 tyg. życia WZW B, DTPw, HIB WZW B, INFANRIX DTPa + Hiberix, Rotarix, Prevenar Infanrix hexa, Rotarix, Prevenar
3-4 miesiąc życia DTPw, IPV ( polio), HIB Infanrix IPV Hib, Rotarix, Prevenar Infanrix hexa, Rotarix, Prevenar
5-6 miesiąc życia DTPw, IPV, HIB Infanrix IPV Hib, Prevenar Infanrix hexa, Prevenar
Po 6 miesiącu życia WZW B WZW B
12 miesiąc życia Kontrola w książeczce zdrowia dziecka obecności wpisu dotyczącego szczepienia BCG Kontrola w książeczce zdrowia dziecka obecności wpisu dotyczącego szczepienia BCG
13-14 miesiąc życia MMR ( odra, świnka, różyczka) MMR II lub Priorix, Varilrix MMR II lub Priorix, Varilrix
14-15 miesiąc życia Prevanar Prevanar
16-18 miesiąc życia DTPw, IPV, HIB Infanrix DTPa, IPV Infanrix DTPa, IPV
6 rok życia Tripacel - DTaP, OPV ( doustne polio) Infanrix DTPa, IPV Infanrix DTPa, IPV
10 rok życia ( 11 i 12 rok życia dotyczy dzieci nie zaszczepionych w 10 roku życia) MMR MMR II lub Priorix MMR II lub Priorix
14 rok życia WZW B (3 x w cyklu 0-1-6 m-cy) – dotyczy dzieci wcześniej niezaszczepionych oraz Td (błonica, tężec) WZW B (3 x w cyklu 0-1-6 m-cy) – dotyczy dzieci wcześniej niezaszczepionych oraz Td (błonica, tężec)
19 rok życia Td ( błonica, tężec) Td ( błonica, tężec)

SZCZEPIENIE PRZECIWKO WZW A i B

Mnie to nie dotyczy ...

Często wyjeżdżasz, jadasz posiłki w przypadkowych miejscach, pijesz napoje z kostką lodu, ćwiczysz w siłowni, uprawiasz sport, korzystasz z zabiegów kosmetycznych, utrzymujesz kontakty seksualne z wieloma partnerami… W każdej z tych sytuacji, których często nie da się uniknąć, prawdopodobieństwo zakażenia żółtaczką pokarmową lub wszczepienną jest bardzo duże. Wirusowe zapalenia wątroby stanowiąogólnoświatowy problem zdrowotny. Nie lekceważ tego ryzyka.

Ryzykuje każdy, kto nie jest zaszczepiony

Kostka lodu w drinku lub napoju, przygotowana z zainfekowanej wody, może być źródłem zakażenia wirusem zapaleniem wątroby typu A, czyli żółtaczką pokarmową. Z kolei wirusowe zapalenie wątroby typu B, tzw. żółtaczka wszczepienna, jest jedną z najpoważniejszych i najgroźniejszych chorób zakaźnych. Do zakażenia dochodzi podczas kontaktu z zakażoną krwią. Wirus zapalenia wątroby typu B jest 100 razy bardziej zakaźny niż wirus HIV. Żeby doszło do zakażenia wystarczy kontakt z 0,00001 ml krwi! Kontakt z tak niewyobrażalnie małą ilością krwi można mieć praktycznie wszędzie. Do ponad 60 proc. zakażeń WZW typu B dochodzi w szpitalach i przychodniach. Przyczyną zapadania na żółtaczkę wśród ludzi młodych częściej są jednak kontakty seksualne, zabiegi w gabinetach fryzjerskich, kosmetycznych, stomatologicznych oraz w salonach tatuażu.

Nie odkładaj szczepienia na później!

O szczepieniu powinny szczególnie pamiętać młode, aktywne kobiety, które chciałyby kiedyś zostać matkami. Nawet, jeśli teraz wizja bycia matką wydaje im się odległa. Eksperci zgodnie twierdzą, że właśnie ta grupa pań powinna zwrócić uwagę na profilaktykę. Znacznie częściej od mężczyzn korzystają z usług gabinetów lekarskich i salonów kosmetycznych, gdzie łatwo ulec zakażeniu. A konsekwencje tego dla młodej kobiety wcześniej czy później odczuje cała rodzina.

- Kobiety z racji swojej fizjologii, narażone są na częstszy kontakt ze służbą zdrowia niż mężczyźni. Badania i zabiegi przed oraz w czasie ciąży, poród i połóg stanowią ryzyko zakażenia wirusowym zapaleniem wątroby typu B. Niestety, często, kiedy przychodzi do nas pacjentka, jest już w ciąży lub chce być w ciąży jak najszybciej, wtedy nie ma już głowy do szczepienia, które wymaga czasu. Dlatego każda młoda kobieta powinna zaszczepić się przeciwko żółtaczce zawczasu, żeby nie mieć już tego problemu w przyszłości, kiedy zacznie myśleć o macierzyństwie – mówi ginekolog Krzysztof Dynowski z Kliniki Położnictwa i Ginekologii Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego w Warszawie.

Narodziny dziecka to najbardziej oczekiwany moment w życiu rodziców i nie powinien być niczym zakłócony, a szczególnie chorobami, których można w prosty sposób uniknąć poprzez szczepienia. Warto zaszczepić się przeciwko obu typom żółtaczki póki nie jest za późno.

Jedno szczepienie – podwójne zabezpieczenie

W obu przypadkach, zarówno WZW typu B, jak i WZW typu A, leczenie bywa długie i uciążliwe. Może wiązać się nawet z kilkumiesięcznym pobytem w szpitalu oraz bardzo poważnymi komplikacjami. Najbezpieczniejszym i nowoczesnym sposobem na długotrwałą ochronę przed wirusami zapalenia wątroby są szczepienia. Do wyboru jest szczepionka skojarzona, uodparniająca przeciwko obu typom wirusa (podaje się 3 dawki szczepionki – pierwsze szczepienie w dowolnym terminie, drugą dawkę po miesiącu i trzecią po 6 miesiącach od pierwszego szczepienia) oraz szczepionki pojedyncze: przeciwko WZW typu A (w 2 dawkach; pierwszą podaje się w dowolnym terminie, drugą podaje się między 6 a 12 miesiącem od pierwszego szczepienia) i WZW typu B w standardowym schemacie szczepienia:0,1,6 miesięcy.

Pacjent powinien poinformować lekarza o aktualnych dolegliwościach i przebytych chorobach oraz o uczuleniu na jakiekolwiek substancje (leki, pokarmy). Pacjenci, u których wystąpiły objawy, wskazujące na nadwrażliwość nie mogą otrzymać następnych dawek szczepionki.
Każde cięższe ostre zakażenie stanowi podstawę do odłożenia szczepienia, chyba że lekarz uzna, że odłożenie stanowi większe ryzyko dla pacjenta.
Należy poinformować lekarza o ciąży i karmieniu piersią.
Szczepienie należy wykonać po upływie co najmniej 4 tygodni od innego szczepienia (np. przeciwko grypie).
Jeśli jedna z dawek szczepionki nie zostanie podana w zalecanym terminie, decyzja o dalszym postępowaniu należy do lekarza.

Działania niepożądane:

Szczepionki przeciwko WZW są na ogół dobrze tolerowane. Sporadycznie mogą wystąpić objawy niepożądane w miejscu iniekcji, takie jak: bolesność, zaczerwienienie i obrzęk, może także wystąpić ból głowy, lekkie osłabienie, złe samopoczucie, podwyższenie temperatury ciała rzadziej wymioty, reakcje alergiczne (wysypka). Dolegliwości te mijają w ciągu 2-3 dni. W przypadku, gdyby trwały dłużej lub nasilały się, należy zwrócić się o pomoc medyczną.

Uwaga! Nie ma leku działającego podczas choroby na wirusa żółtaczki, który ją wywołał! Dlatego jedynym pewnym sposobem uniknięcia zakażenia jest zaszczepienie się przeciwko WZW.

Ważna informacja dla osób, które nie szczepiły się przeciwko WZW i nie planują szczepienia Szanując Państwa decyzję i w trosce o Państwa zdrowie prosimy o zapoznanie się z opisem sygnałów chorobowych, które mogą świadczyć o zachorowaniu na wirusowe zapalenie wątroby. W wypadku ich wystąpienia prosimy o szybki kontakt z lekarzem .

WZW typu A

Podstawowe objawy to bóle brzucha, nudności, wymioty oraz biegunka. W okresie pełnego rozwoju choroby dochodzi do zażółcenia skóry i spojówek, pojawia się ciemna barwa moczu i odbarwienie stolca. Choroba może mieć przebieg łagodny lub ostry, ale u wszystkich zakażonych prowadzi do uszkodzenia wątroby.

WZW typu B

Główne objawy to bóle brzucha, nudności, wymioty, brak apetytu, czasem biegunka (najczęściej u dzieci). W okresie pełnego rozwoju choroby u 30% chorych (szczególnie u dorosłych) dochodzi do zażółcenia skóry i spojówek, pojawia się ciemna barwa moczu i odbarwienie stolca.

SZCZEPIENIE DLA POZDRÓŻNYCH

Obowiązkowe przy wjeździe do większości krajów Afryki tropikalnej i Ameryki Południowej są szczepienia przeciwko żółtej febrze (żółtej gorączce). Świadectwo szczepienia jest ważne przez 10 lat. Odporność uzyskuje się po 10 dniach od szczepienia.

Oprócz szczepień obowiązkowych – istnieją również szczepienia zalecane -przede wszystkim przeciwko tzw. żółtaczce pokarmowej (WZW typu A) i wszczepiennej (WZW typu B). Nawet najbardziej komfortowe warunki podróży i zachowanie zasad higieny nie gwarantują bezpieczeństwa. Wirusem żółtaczki pokarmowej zakazić się można nawet w najlepszym hotelu lub ekskluzywnej restauracji. Wystarczy umyć ręce w zakażonej wodzie lub mieć przypadkowy kontakt z osobą w bezobjawowym stadium choroby. Nawet kostka lodu w szklance z pięknie wyglądającym napojem, przygotowana z zainfekowanej wody, może być źródłem zakażenia. W pełni bezpieczne nie są nawet nasze Mazury, Tatry czy Bałtyk. Duże skupiska ludzi, wysoka temperatura oraz brak podstawowych zasad higieny stwarzają niebezpieczeństwo zachorowań. Do tego przypadkowo spożyte niemyte owoce i warzywa, niedogotowane mięso, niepasteryzowane mleko i - nieszczęście gotowe. A kto nie skusi się na regionalny przysmak z przydrożnej budki czy rybę na papierowej tacce z nadmorskiej smażalni?

Podczas urlopów nie tylko inaczej jemy, ale więcej czasu poświęcamy pielęgnacji urody. Częściej niż zwykle odwiedzamy salony piękności - zakłady fryzjerskie, kosmetyczne czy jakże popularne latem salony tatuażu. Według badań przeprowadzonych przez Journal of Travel Medicine, 28 8% osób podróżujących poddało się zabiegom kosmetycznym, stwarzającym na skutek naruszenia ciągłości skóry ryzyko zakażenia WZW typu B. Jedną z dróg zakażenia tzw. żółtaczką wszczepienną są także kontakty seksualne. Lekarze przyznają, że wirusowym zapaleniem wątroby może zakazić się każdy.

Dlatego należy wyjść naprzeciw tym zagrożeniom i zaszczepić się. Aby uzyskać pełną ochronę przed WZW typu A oraz WZW typu B, zgodnie ze schematem podstawowym, podaje się trzy dawki szczepionki skojarzonej - druga przypada po miesiącu od pierwszego wkłucia a trzecia po 6 miesiącach od pierwszej dawki. Odporność uzyskujemy już po 4 tygodniach od przyjęcia pierwszej dawki. Nigdy zatem nie jest za późno, aby ochronić się na długie lata i rozkoszować bezpiecznym wyjazdem na urlop.

Pamiętajmy także, że wszyscy już zaszczepieni przeciwko żółtaczce wszczepiennej (WZW typu B) powinni zaszczepić się przeciwko żółtaczce pokarmowej (WZW typu A) – należy przyjąć dwie dawki szczepionki, przy czym drugą przyjmujemy w odstępie 6-12 miesięcy od pierwszej dawki. Pierwsza dawka szczepionki zapewnia odporność już po dwóch tygodniach. Zaszczepieni przeciwko WZW typu A przed wyjazdem powinni zaszczepić się przeciwko WZW typu B - dwie dawki przyjmujemy w odstępie miesiąca przed wyjazdem a trzecią po 6 miesiącach od pierwszej dawki już po powrocie z urlopu.

Oprócz szczepień przeciwko WZW należy pamiętać o innych szczepieniach.

Szczegółowych informacji na temat szczepień udzielają specjalista Medycyny Morskiej i Tropikalnej w Medical Beta , a także Stacje Sanitarno-Epidemiologiczne w całym kraju

SZCZEPIENIE PRZECIW GRYPIE

Sezon jesienno-zimowy to czas częstszych zachowań na infekcje dróg oddechowych. Zarówno łagodne przeziębienia, jak i poważniejsze choroby takie jak grypa, przenoszą się drogą kropelkową.

Możemy zapobiegać tym chorobom u siebie i innych przestrzegając 5 prostych zasad:

Zawsze noś przy sobie jednorazowe chusteczki
Zawsze zasłaniaj nimi nos i usta podczas kaszlu i kichania
Zawsze po użyciu wyrzuć chusteczkę do kosza
Zapamiętaj – myj często ręce
Zaszczep się przeciwko grypie – przyjdź do Medical Beta lub zgłoś chęć zaszczepienia

Zachęcamy wszystkich do wykonania szczepienia profilaktycznego. Szczepionka jest zalecana szczególnie osobom o obniżonej odporności oraz dzieciom.
źródło: medicalbeta.pl
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post